Θα ήθελα να σας μιλήσω για ένα βιβλίο που διάβασα πριν λίγες εβδομάδες και συγκεκριμένα την Τετάρτη 29 Αυγούστου. Θα πείτε τώρα έχει καμία σημασία να ξέρουμε επακριβώς πότε το διάβασες; Όχι! Απλά η μέρα αυτή είναι πολύ ξεχωριστή για μένα, και την συγκεκριμένη μέρα μου κράτησε συντροφιά το συγκεκριμένο βιβλίο και ξέχασα τη θλίψη που ένιωθα όλη μέρα.
Το βιβλίο δεν είναι άλλο από το “Οι τρεις υποσχέσεις” της αγαπημένης μου (μία από τις αγαπημένες μου) συγγραφέα Χρυσηίδας Δημουλίδου. Δεν ξέρω αν το έχετε διαβάσει, αλλά εγώ θα σας γράψω τις δικές μου εντυπώσεις που μου άφησε το βιβλίο αυτό! Δεν θα σας πω & δεν θα σας γράψω πολλά (λίγο περίεργο για εμένα), αλλά αυτά που θα σας πω νομίζω πως θα καταλάβετε πως όχι απλώς αγάπησα αυτό το βιβλίο για πολλούς και διαφόρους λόγους αλλά με έκανε να νιώσω & να θυμηθώ πάλι πως ένα βιβλίο, -όπως και η μουσική- μπορεί να σου κρατήσει συντροφιά, μπορεί να σου χαρίσει στιγμές ηρεμίας, αισιοδοξίας και να σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα λίγο διαφορετικά!
Το βιβλίο αναφέρετε στα τραγικά γεγονότα της Κύπρου στις 20 Ιουλίου του 1974. Η αιματοβαμμένη επίθεση του Αττίλα στην Αμμόχωστο που μόλις έχει αρχίσει… η γέννηση ενός κοριτσιού κάτω σ’ ένα υπόγειο… ο ξεριζωμός… η φυγή στην Ελλάδα… οι τρεις υποσχέσεις… η απώλεια αγαπημένου προσώπου… ένας έρωτας προδότης… η συγγραφή ως καταφύγιο… η αναπάντεχη δόξα… ένας έρωτας διπρόσωπος… χαμένη πίστη… ένας Αντώνης… κι ένας άγγελος που ανατρέπει τα πάντα…
Το συγκεκριμένο βιβλίο έτυχε να το κερδίσω σε ένα διαγωνισμό που έκανε το Arts and the City κι έτσι μου δόθηκε η ευκαιρία να το διαβάσω νωρίτερα. Και λέω νωρίτερα γιατί είχα σκοπό να το αγοράσω (και κάποια άλλα) μέσα στο Σεπτέμβρη και δε από την Έκθεση του Ζαππείου που έχει ξεκινήσει και που σχεδόν κάθε χρόνο επισκέπτομαι! Ήταν ένα από τα τρία βιβλία που είχα βάλει στη λίστα των αγορών μου για τον Χειμώνα!
Το διάβασα μέσα σε 8 ώρες, ακούραστα! Με έκανε να κλάψω στις περιγραφές των έντονων ιστορικών γεγονότων, (περιττό να σας πω πως πρώτη φορά έκλαψα διαβάζοντας ένα βιβλίο, συνήθως κλαίω όταν ακούω κάποιο τραγούδι ή βλέπω κάποια αισθηματική-κοινωνική ταινία) με έκανε να θυμώσω με όσα υπέφερε η Κύπρος, χαμογέλασα και ταυτίστηκα με την ηρωίδα του βιβλίου (βλέπε ότι η συγγραφή ήταν αδιέξοδο και καταφύγιο για εκείνη, όπως και για μένα) αλλά και με τον πρωταγωνιστή (με το όνομα Αντώνης) και στο τέλος από το πολύ όμορφο φινάλε (έτσι όπως θα ήθελα να τελειώσει η ιστορία) ένιωσε όμορφα η ψυχή μου! Λόγω του σχολείου μου δεν είχα χρόνο και διάθεση να διαβάσω εξωσχολικά βιβλία αλλά διαβάζοντας το "Οι τρεις υποσχέσεις" ένιωσα πόσο μου είχε λείψει να καθίσω μόνη & ήρεμα να διαβάσω ένα λογοτεχνικό βιβλίο! Μα πόσο μου είχε λείψει! Και ξέρετε κάτι; Ευχαριστώ την Κυρία Δημουλίδου που μέσα από το βιβλίο της αυτό αλλά και μέσα από την ιστορία της ηρωίδας, μου έδωσε μια μικρή τόσο δα μικρή ελπίδα ότι κάποτε θα ολοκληρώσω το δικό μου βιβλίο, όχι απαραίτητα να εκδοθεί, αλλά σίγουρα θα το αφιερώσω και θα το δώσω στον μόνο άνθρωπο που πιστεύει σε μένα!!!
Όσοι & όσες δεν έτυχε να το διαβάσετε, εγώ προσωπικά σας το προτείνω ανεπιφύλακτα! Όχι τόσο επειδή η Κυρία Δημουλίδου και τα βιβλία της είναι εγγύηση, όσο ότι η Ιστορία της Κύπρου μέσα από τις περιγραφές εξελίσσεται λες και οι καταστάσεις συμβαίνουν μπροστά στα μάτια σου. Τουλάχιστον έτσι εγώ το εξέλαβα!
ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!
*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε
τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική
μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου
γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.
*Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!
________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.
Απαγορεύεται
η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση
των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με
οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς την έγκρισή της
αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *
*All rights reserved
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
Πολύ ωραίο άρθρο και πραγματικά μου κίνησες την περιέργεια να το διαβάσω. Μου αρέσει κι εμένα πολύ η Δημουλίδου, έχω διαβάσει το βιβλίο της Το Σπίτι των Σκιών κι ενθουσιάστηκα. Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜένια μου, να το διαβάσεις! Δεν είναι μόνο η ωραία ιστορία αλλά και τα γεγονότα της Κύπρου που έχουν ταιριάξει άψογα με την ιστορία. "Το σπίτι των Σκιών" το έχω διαβάσει αλλά όχι όλο και αυτό γιατί δεν ήταν δικό μου και δεν πρόλαβα αλλά είχα κι Εγώ ενθουσιαστεί. Έχω διαβάσει όμως "Το κελάρι της ντροπής" και είναι συγκλονιστικό! Σου το προτείνω και αυτό!
ΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου!
Φιλιά!