Συλλέγω Στιγμές #8 & Diary of Bliss 2013: 9η εβδομάδα! “Μακριά κι αγαπημένοι!”

Το μάθημα της ημέρας: Όταν Φίλοι, συγγενείς, γνωστοί... έχουν να κερδίσουν κάτι από σένα, σε έχουν από κοντά... μες τα μέλια, αλλά όταν δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν, ούτε Καλημέρα, Καλησπέρα, Καληνύχτα... μόνο μια σιωπή και παγωμάρα ...στην ατμόσφαιρα! Με απλά λόγια: ...για γέλια! λέω εγώ τώρα! Άντε Καληνύχτες και Καλό ξημέρωμα!!! (Κυριακή 25/08/2013)

Όταν σε όλη σου τη Ζωή, έχεις δει ή καλύτερα έχεις βιώσει συμπεριφορές παράλογες, άδικες, μικροπρεπείς και εν τέλει εις βάρος σου χωρίς να το αξίζεις από ανθρώπους που είτε είναι Οικογένεια, συγγενείς, Φίλοι, γνωστοί… πραγματικά αυτό που “ξεστομίζεις” με ευκολία με ή χωρίς θυμό, είναι “Μακριά κι αγαπημένοι”.

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού ό,τι και να συμβαίνει, ότι και να γίνετε, ό,τι και να προκύπτει, φταίω δε φταίω εγώ, με αφορά δε με αφορά, παίρνω δεν παίρνω θέση… την πληρώνω –άδικα- πάντοτε εγώ!

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού όσο και να προσπαθώ να σας ευχαριστήσω, να μην σας χαλάσω το χατίρι, να μην τσακωθώ, να μην δημιουργήσω κόντρες, να μην “χαλάσω” την “ωραία ατμόσφαιρα”… εσάς, δεν σας αρκεί!

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού μέσα στην “ανδροκρατούμενη οικογένεια”, πάντοτε η γυναίκα, το κορίτσι εκτός από “δούλα", είναι θύμα, είναι μια “κούκλα” που δεν πρέπει να έχει φωνή, άποψη, συναισθήματα, όνειρα… ακόμα και ατομικά  δικαιώματα.

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού όσο και να παλεύεις (μόνη σου χωρίς να απαιτήσεις από τους άλλους να σε βοηθήσουν οικονομικά παρά μόνο συναισθηματικά και ηθικά) να ανέβεις μερικά σκαλοπάτια παραπάνω, από το μηδέν που ίσως ή αισθάνεσαι πως είσαι, έστω να πας στο 1 μέχρι το 5,  να αποχτήσεις λίγη περισσότερη γνώση… να γίνεις καλύτερος άνθρωπος, να αποχτήσεις δυναμισμό, προσωπικότητα… να ζήσεις τα νεανικά σου χρόνια… να γίνεις κάτι και κυρίως να φτιάξεις μια Ζωή, για να πεις στο μέλλον, στο τέλος “δεν ήρθα και δεν έφυγα σ’ αυτόν/απ’ αυτόν τον κόσμο σαν ένα ‘τίποτα’!”

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού αυτά και όσα προσφέρω, πάντοτε με αγάπη, ενδιαφέρον και με την καρδιά μου, δεν τα εκτιμάτε, δεν τα βλέπετε, δεν σας λένε απολύτως τίποτα… σαν να μοιάζουν όλα, το λιγότερο, ένα “τίποτα”.

 

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού στα “όχι” μου, στα “δεν θέλω…” μου, στα “έχω δικαίωμα…”, στα “δεν είμαι υποχρεωμένη…”, στα “εξηγώ αλλά δεν καταλαβαίνετε…” απαντάτε με ψυχολογική, λεκτική και σωματική βία.

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού για να τρέφετε τον εγωισμό σας, το “εγώ” σας, το δικό σας δίκιο, την μικροπρέπεια σας, τα κόμπλεξ σας, τις αδυναμίες σας, το άδειο κεφάλι σας, το καβαλημένο καλάμι σας… και για να έχετε εσείς (νομίζετε αλλά δεν…) ήσυχη τη συνείδηση σας, πρέπει πάντα ο φαινομενικά “αδύναμος άνθρωπος” να αντέχει και να υπομένει κάθε άδικη και “φτηνή” συμπεριφορά.

Μακριά κι αγαπημένοι, αφού από το να γκρεμίσω τελείως τις γέφυρες ή να κλείσω την "πόρτα" της επικοινωνίας, προτιμώ να απέχω, να είμαι απόμακρη, να μην παραβρίσκομαι και να μην παίρνω μέρος στις όποιες “συγκεντρώσεις”, να μην ενοχλώ, να μην  γίνομαι βάρος με την παρουσία μου, να μην συζητάω το οτιδήποτε, να μην ζητάω τη συμβουλή, την άποψη ή τη βοήθεια σας, να μην νοιάζομαι, να μην στενοχωριέμαι, να μην δίνω δεκάρα και να αδιαφορώ για το τι συμβαίνει γύρω μου, εντός και εκτός… ή ακόμα καλύτερα να Φύγω (όταν τα αποθέματα υπομονής και αντοχής θα έχουν τελειώσει) χωρίς να αφήσω νέα διεύθυνση και τηλέφωνο.

Μακριά κι αγαπημένοι, ΟΧΙ για την Οικογένεια, τους συγγενείς, τους Φίλους, τους γνωστούς… αλλά για τον φαινομενικά “αδύναμο άνθρωπο”, μπας και βρει –επιτέλους- τη γαλήνη, την Αγάπη, την εκτίμηση, το δίκιο του, τον εαυτό του, τα όνειρά του, τη Ζωή που στερήθηκε, τη Ζωή που δεν έζησε, τη Ζωή που οφείλει να ζήσει… αφού για κάποιον λόγο ο Θεός επέλεξε να έρθει σ’ αυτόν τον κόσμο.

Μακριά κι αγαπημένοι, “ξεστομίζεις” με ευκολία  με ή χωρίς θυμό και με ευκολία σκέφτεσαι: “Κάποτε θα δικαιωθώ! Κάποτε θα πάρω όσα αξίζω! Κάποτε… αρκεί να μην είναι αργά! Κάποτε θα σταθώ στα δικά μου πόδια… αλλά μέχρι τότε: Ευχαριστώ Θεέ μου που μου δίνεις τόση δύναμη, υπομονή και κουράγιο… και αντέχω και συνεχίζω να παλεύω… έχοντας το μυαλό μέσα στο κεφάλι μου και λίγη αισιοδοξία και μια ελπίδα για ένα …καλύτερο Αύριο κι ένα καλύτερο Μέλλον!!!”   

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

*Η παρούσα ανάρτηση είναι μέρος του “Diary of Bliss 2013” από το Positive Thinking Greece

Ιστολόγια που συμμετέχουν:

www.syllegw-stigmes.gr

http://mystickland.blogspot.gr

http://princess-airis.blogspot.gr

http://gynaikiesypotheseis.blogspot.gr

http://confusedmindblog.blogspot.gr

http://vasiaakarepi.blogspot.gr

http://beloved-ideas.blogspot.gr

http://armoniaart.blogspot.gr

http://memiaanapnoi.blogspot.gr

http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr

📌Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις του “Diary of Bliss”!

&

📌Διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved