Συλλέγω Στιγμές #12: Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό …η θλίψη! (Μα που να πάω;)

Το γνωστό λαϊκό *άσμα λέει:

(*Αυτό το τραγούδι με έχει ‘σημαδέψει’ σε κάποιες περιόδους της ζωής μου με τον πατέρα μου κι όχι μόνο, επομένως το λατρεύω για πολλούς λόγους!)

♪Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό…

μιλούσα μόνος στη σιωπή με τον καημό μου…

έψαχνα να ονειρευτώ κάτι δικό μου…
να κάνω κάτι πια και ‘γω για το καλό μου♪

Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό… να προσπαθώ να διαχειριστώ τη θλίψη μου.

Μια θλίψη που τις τελευταίες μέρες μοιάζει λες και θα μετατραπεί σε κατάθλιψη!

Αλλά δεν θα συμβεί ΠΟΤΕ ξανά! Έχω δώσει όρκο στον εαυτό μου!

Τα ‘χτυπήματα’, οι ‘αλλαγές’ (που από εγωισμό και κόντρα θέλω να κάνω τις δικές μου αλλαγές σε πολλά!) που δεν περίμενα πως θα έρθουν, όχι τουλάχιστον μ’ αυτό τον τρόπο, με έχουν ρίξει ψυχολογικά. 

Δεν με έχει καταλάβει σχεδόν κανείς!Όπως πάντα, παριστάνω τον κλόουν! (φαντάσου! οι κλόουν με τρομάζουν!) όπως πάντα, την ημέρα γελάω, μιλάω, δείχνω καλά! Την νύχτα όμως κλαίω, στην σιωπή και με τις σκέψεις μου σαν "σαλάτα”, ανακατεμένες με πολλά “υλικά”.

Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις στον εαυτό σου είναι: Να σκέφτεσαι πολύ και μάλιστα πολλά και διαφορετικά μαζί (Τι μεγάλο λάθος!!!)

Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό… να με πνίγει αλλά συγχρόνως εκεί είναι το καταφύγιο μου! Δεν έχω κάπου να πάω, ούτε σε κάποιον να μιλήσω! Ποιός πραγματικά να νοιαστεί για κάποιον άλλον, εκτός από τον εαυτό του; Λίγοι! Μετρημένοι στην παλάμη του ενός χεριού! 

Και αν υπάρχει κάποιος, άραγε θα μ’ ακούσει; Θα μ’ ακούσει ή θα κρίνει απ’ το να πει την δική του προσωπική άποψη;

Άσε μωρέ, το έχω δει αυτό το έργο και πολλά άλλα, πάμπολλες φορές! 

Όλοι κρίνουνε, έχουν το γνωστό υφάκι. Εκείνο το υφάκι του “ξερόλα”, του “εγώ δεν κάνω ποτέ λάθη ή πάντα έχω δίκιο ή εγώ σαν μεγαλύτερη/ος ξέρω περισσότερα από εσένα” (ξεχνάνε όμως πως δεν ξέρουνε ή δεν θέλησαν ποτέ να μάθουνε και εμένα) κλπ. κλπ. 

Όχι μετά από το τελευταίο γεγονός (2 είναι βασικά τα γεγονότα, αλλά το ένα ακόμα δεν έχει καταγραφεί) κλονίστηκε και γκρεμίστηκε για μία ακόμη φορά η “Εμπιστοσύνη” μου! Όχι πως με πείραξε ή έκλαψα ή στενοχωρήθηκα ή ότι τελικά με ένοιαξε… τίποτα απ’ όλα αυτά! Δεν με ένοιαξε, επειδή τελικά δεν άξιζε! Επειδή, έχω αποφασίσει πλέον πως “Ό,τι δεν αξίζει καθόλου, το διαγράφω μια για πάντα!” Κλονίστηκε η “Εμπιστοσύνη” μου και από αυτό το γεγονός και πλέον λέω το εξής: “Δεν είναι ό,τι δεν εμπιστεύομαι τον άλλον, απλά πλέον εμπιστεύομαι περισσότερο τον εαυτό μου!”

Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό… πέφτω λίγο να κοιμηθώ για να “ξεκουραστώ”, για να μην σκέφτομαι αλλά μάταια! Οι σκέψεις πάλι …”σαλάτα”! Άσε που ξεσπάω και σε κλάματα! Κρατιέμαι, αλλά πόσο μωρέ να κρατηθώ; 

Θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι! Να πατήσω το διακόπτη του φως… ακόμα και η μέρα έξω έχει μικρύνει…  να πάρω το τηλεκοντρόλ και ν’ ανοίξω τη τηλεόραση ή το ραδιόφωνο για να ακουστεί καμιά φωνή! (όχι άλλη σιωπή!) 

Περνάει η ώρα μέχρι να βρω λίγη δύναμη να σηκωθώ από το κρεβάτι για να κάνω πράγματα, να φτιάξω έναν καφέ, να φάω κάτι, να καθίσω μπροστά στον υπολογιστή και να “σκοτώσω την ώρα μου”, να γράψω… κάτι τέλος πάντων να κάνω από το να είμαι σαν μια “ζωντανή-νεκρή”.

Γιατί έτσι νιώθω ώρες-ώρες: “ζωντανή-νεκρή”! Το ξέρω! Υπερβολή και βλακεία αλλά έτσι σου λέω νιώθω!

Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό… να προσπαθώ να διαχειριστώ τη θλίψη μου.

Είναι ότι έχουν μαζευτεί πολλά! Δεν είναι μόνο τα δικά μου, είναι και των άλλων! (πότε επιτέλους θα πάψω να σκέφτομαι περισσότερο τους άλλους από ό,τι εμένα την ίδια;) 

Να βγω έξω διάθεση δεν έχω! Ακόμα και σχολείο τις τελευταίες δυο ημέρες δεν πήγα, επειδή δεν νιώθω –ψυχολογικά- καλά! Το σχολείο εξάλλου πλέον, με πνίγει περισσότερο από το “σκοτεινό δωμάτιο”. Να πάω τσάμπα, αφού μάθημα ΔΕΝ… μόνο ξέρουνε να λένε: “Περιμένετε καμιά ώρα και βλέπουμε…”. Να περιμένω μια ώρα τσάμπα, γιατί; Συγνώμη, αλλά ο χρόνος μου είναι πολύτιμος, τον αγαπώ, τον εκτιμώ, τον σέβομαι και από το να “σκοτώσω” την ώρα μου (έστω και μία ώρα) στην αναμονή του “τίποτα”, προτιμώ να κάτσω σπίτι μου και να ασχοληθώ με τα hobby μου, με το γράψιμο που τόσο με “λυτρώνει” ή να περπατήσω λιγάκι. Αλλά όχι στο σχολείο! Να αντικρίζω τα κάποια “ανεπιθύμητα” άτομα, την έλλειψη ενημέρωσης και ν’ ακούω τις ανοησίες του καθενός και της καθεμιάς που το παίζει “ξερόλας”; ΟΧΙ! 

Φυσικά και αύριο θα είμαι (πρέπει να είμαι!) –ψυχολογικά- καλύτερα! Και θα βγω έξω και σχολείο θα πάω και θα παριστάνω τον κλόουν με το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, και… και… και πολλά! Εξάλλου, λέω το εξής: “Πάνω από μία, άντε δυο ημέρες δεν αφήνω τη θλίψη, τη στενοχώρια και γενικά την κακή ψυχολογία να υπερισχύει!”

 

Φυσικά και αύριο (θέλω να πιστεύω πω) θα είμαι πιο αισιόδοξη! Όλα θα περάσουν κάποια στιγμή! Απλά μέχρι τότε, θα με “συνοδεύει” και η θλίψη! Δεν πειράζει! Είπαμε! Έτσι είναι η Ζωή! Όλα τα έχει! Ποικιλία στιγμών και συναισθημάτων, έτσι βρε παιδί μου για να μην βαριόμαστε την καθημερινότητά μας!

Ήδη μπορώ να πω, πως αισθάνομαι καλύτερα! Τα είπα, για την ακρίβεια τα έγραψα και …ξέσπασα! Είδες που λέω, πως το γράψιμο (όπως και η μουσική) με έχουν σώσει και συνεχίζουν να το κάνουν; Αξία ανεκτίμητη!

Ξέρω πολύ καλά πως αυτές οι “Στιγμές” είναι “άχαρες” και “ψυχοφθόρες” αλλά είναι Στιγμές και γεγονότα!Γι' αυτό ...μην με παρεξηγείτε!

▃ ▄ ▅ ▆ ▇ █ I ♥ MUSIC ♪ █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▃

Μα που να πάω [1999]

Σ’ ένα δωμάτιο σκοτεινό
έψαχνα να ονειρευτώ κάτι δικό μου
Είχα τα μάτια μου κλειστά
πάλευα μέσα στη φωτιά τον εαυτό μου
Μα έγιν’ η σκέψη φυλακή
’γίναν χιλιάδες τα γιατί μες το μυαλό μου
Κι είπα να φύγω να σωθώ
να κάνω κάτι πια και ‘γω για το καλό μου

♫Είπα να φύγω
ν’ αλλάξω δρόμο στην καρδιά
Είπα να φύγω
να μην πονάω άλλο πια
Μα που να πάω
που σ’ αγαπώ τόσο πολύ
Μα που να πάω
αφού είσαι όλη μου η ζωή♫
 
Σε μια παραίσθηση τρελή
έψαχνα λόγο κι αφορμή στον πανικό μου
Να βρω τον τρόπο να σου πω
πως έπαψα να αγαπώ τον εαυτό μου
Μα εσύ δεν ήσουν εκεί
μιλούσα μόνος στη σιωπή με τον καημό μου
Κι είπα να φύγω να σωθώ
να κάνω κάτι πια και ‘ γω για το καλό μου

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”

________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved