🍿Movie in Cinema Κριτική! – White House Down (Λευκός Οίκος: Η Πτώση)

Την περασμένη Πέμπτη, το menu διασκέδασης είχε και πάλι Cinema. Ενώ μέχρι και πολλές εβδομάδες πριν, ήμουν σίγουρη πως θα πάω να δω το “Pacific Rim”  που την έχω προσθέσει και στην ανάρτηση “Η λίστα με τις επερχόμενες Κινηματογραφικές Ταινίες που θέλω πολύ να δω το 2013-2014!” και επίσης την περίμενα πως και πως να έρθει στην Ελλάδα, εν τέλει πήγα και είδα άλλη. Και ποια είναι αυτή;  Είναι η ταινία  “White House Down (Λευκός  Οίκος: Η Πτώση)” (ήταν και η Πρεμιέρα της ταινίας)  που με το που είδα το τρέιλερ δυο πράγματα έπαθα: Πρώτον, αναρωτήθηκα αν αυτή είναι η συνέχεια της ταινίας (παρόμοια με θέμα την τρομοκρατία και την καταστροφή του Λευκού Οίκου) Olympus Has Fallen (Ο Όλυμπος έπεσε) αν και απόρησα που βγήκε σε τόσο σχετικά μικρό διάστημα, που τελικά μετά κατάλαβα πως είναι δυο “διαφορετικές’ ταινίες με το ίδιο θέμα,   και, δεύτερον, με έπεισε το τρέιλερ πως θα είναι μια πολύ καλή ταινία δράσης που περιέχει και το στοιχείο του χιούμορ αλλά και το γεγονός ότι δημιουργός της είναι ο μετρ των ταινιών καταστροφής Roland Emmerich. 

Πάω λοιπόν στο ταμείο εισιτηρίων και αμέσως λέω τα εξής στο παιδί/ταμία:

Εγώ: -Καλησπέρα σας! Πρέπει να σας πω, ότι μέχρι και τώρα που έφτασα στο ταμείο, είμαι σε δίλλημα ποια από τις δυο ταινίες να δω. Να δω το “Pacific Rim” ή το “Λευκός  Οίκος: Η Πτώση”.  

Ταμίας: –Λοιπόν, για να δούμε!

Εγώ: –Η αλήθεια είναι πως το “Pacific Rim” το περίμενα μήνες για να το δω αλλά όταν είδα ότι το “White House Down” έχει και λίγο χιούμορ και πρωταγωνιστή και ο ωραίος Tatum… μου κόλλησε αυτή.

Ταμίας: –Τώρα για να σου πω την αλήθεια δεν έχω δει ακόμα καμιά από τις δύο και δεν μπορώ να σου πω πια αξίζει περισσότερο. Εγώ πάντως, θα επέλεγα αυτή με τον Λευκό Οίκο, λόγω δράσης και τρομοκρατίας και επειδή είναι και κάπως επίκαιρο…

Εγώ: –Ok! Αποφάσισα! Επιλέγω αυτήν! (δείχνω την φωτογραφία της ταινίας White House Down (Λευκός  Οίκος: Η Πτώση) στο διαφημιστικό περιοδικό του Κινηματογράφου που κρατούσα στα χέρια μου.) 

Πρώτη φορά μου έτυχε να πάω Cinema και να είμαι ανάμεσα σε δυο ταινίες και να μην έχω αποφασίσει ποια θα δω. 

Τώρα, αν μετάνιωσα που προτίμησα αυτήν και όχι την άλλην… θα το καταλάβετε στο τέλος της ανάρτησης.

*Λίγα λόγια για το story της ταινίας!

Ο John Cale (Channing Tatum) είναι μέλος της αστυνομίας του Καπιτωλίου και έχει μόλις ενημερωθεί ότι η αίτηση για να γίνει μυστικός πράκτορας στην υπηρεσία του Προέδρου των ΗΠΑ James Sawyer (Jamie Foxx) έχει απορριφθεί. Στην προσπάθεια του να μην απογοητεύσει τη μικρή του κόρη με τη δυσάρεστη είδηση, την ξεναγεί στον Λευκό Οίκο. Για κακή τους τύχη όμως, μια βαριά οπλισμένη παραστρατιωτική οργάνωση καταλαμβάνει το κτίριο. Τώρα, καθώς η κυβέρνηση διαλύεται και ο χρόνος τελειώνει, είναι στο χέρι του Cale να σώσει τον Πρόεδρο, την κόρη του και φυσικά τη χώρα. [Πηγή: www.villagecinemas.gr]

*Το trailer της ταινίας: [Με ελληνικούς υπότιτλους]

Σκηνοθεσία: Roland Emmerich

Πρωταγωνιστούν: Channing Tatum, Jamie Foxx, James Woods, Richard Jenkins, Maggie Gyllenhaal, Joey King 

Είδος Ταινίας: Ταινία Δράσης/Περιπέτεια

Έτος Παραγωγή: 2013
Διάρκεια: 131'

*Η άποψή μου:

Καταρχάς, πρώτον, ως φανατική των ταινιών Καταστροφής (σεισμούς, πλημμύρες, πυρκαγιές, τσουνάμια, καταστροφή πλανήτη κ.α. – στον Κινηματογράφο βρε, όχι στην πραγματικότητα) και το ότι έχω δει όλες τις τελευταίες πασίγνωστες ταινίες καταστροφής (Independence Day, The Day After Tomorrow, 2012) του σκηνοθέτη Roland Emmerich (και παρά το ό,τι τον “κράζουν” που έχει αυτή την μανία με τις ταινίες καταστροφής, εγώ τον πάω με χίλια) ήταν ο κύριος λόγος που με τράβηξε αυτή η ταινία. 

Δεύτερον, από τα πρώτα λεπτά αντικρίζεις τον –ωραίο με την ιδιαίτερη ομορφιά, φατσόνι, τυπάρας, με μια λέξη: Συμπαθέστατο!- Channing Tatum (πρώτα με το ωραίο του κουστούμι (αδυναμία!) και σιγά-σιγά με το πουκάμισο και στο τέλος μένει με το φανελάκι και το υπόλοιπο σύνολο!) και από τις γκριμάτσες του, το παρουσιαστικό του… αναρωτιέσαι: “Πόσο ωραίος και τι φάτσα που έχει!” (η αλήθεια είναι ότι το λες και λίγα λεπτά μετά και καθόλα τη διάρκεια της ταινίας) μετά το μισάωρο που γίνεται και η αρχική έκρηξη στο Λευκό Οίκο (Βλέπε παρακάτω φωτο) που με την πολύ καλή, έντονη και ακριβής μουσική υπόκρουση η ταινία μπαίνει στο ψητό, στο ζουμί που λένε, εσύ αλλάζεις λίγο τον τρόπο (πως το είπα έτσι;) που έχεις καθίσει (πόδια, χέρια, πλευρό, αναψυκτικό, ποπ κορν κλπ.), παίρνεις μια βαθιά ανάσα και αρχίζεις ν’ απολαμβάνεις τις σκηνές δράσης που περιμένεις να δεις.

Το πρώτο μπαμ, ή αλλιώς πες το, έκρηξη γίνεται και ο  ήρωας Channing Tatum μπαίνει στο παιχνίδι “παριστάνοντας” ένα (κινηματογραφικό) ήρωα (που ναι! το ομολογώ έτσι όπως συμπεριφερόταν, κινούνταν, πάλευε, πυροβολούσε κ.α. μου έφερνε πολλούς –γνωστούς- στο μυαλό) που έχουμε ξαναδεί σε παρόμοιες ταινίες δράσης. Η διαφορά για μένα όμως ποια είναι; Εντυπωσιάστηκα (ναι δεν θα το κρύψω “Εντυπωσιάστηκα”) με την τρελή-γρήγορη-The Flash- (σωματική) κίνησή του. Μιλάμε για …γρήγορα  αντανακλαστικά… που δεν έχω ξαναδεί από κάποιον ηθοποιό! (Μήπως υπερβάλλω; Εκείνη την ώρα που έβλεπα την ταινία, δεν ένιωθα πως υπερβάλλω!) Δεν τον προλάβαινες! Πότε βαράει, πότε πυροβολεί, πότε τρέχει, πότε πάει να κρυφτεί, πότε κάνει τούμπες και κωλοτούμπες… απόλυτη γρηγοράδα!   

Όσο για το τι λέει από δράση; Έχει καταιγιστική/καταγαιστικότατη δράση, ασταμάτητη δράση με ό,τι όπλο και μη, μπορείς να φανταστείς εντός και εκτός Λευκού Οίκου (κάποια στιγμή λες: “Ε, όχι! Τι άλλο θα δούμε ακόμα;!), έχει ένταση, έχει έντονο ρυθμό,  έχει σκηνές εκρήξεων, έχει μερικά έως αρκετά εντυπωσιακά εφέ, έχει ωραία ενδεικτικά πλάνα/ρεαλιστικό σκηνικό του ‘Υποτιθέμενου” Λευκού Οίκου (αναρωτιέμαι όλα αυτά τα πολλά δωμάτια, μπάνια κ.α. στην πραγματικότητα τα “χρησιμοποιούν”;) έχει και αστείες σκηνές και διαλόγους και γκριμάτσες και… με απλά λόγια θα ξεκαρδιστείς στα γέλια σε κανά δυο-τρεις σκηνές (ο Jamie Foxx, που για να πυροβολήσει, πρώτα βάζει τα γυαλιά του, ok, αστείο αλλά άκυρο και αφελές!) 

Ο  Channing Tatum & ο Jamie Foxx με όλο το πακέτο (σενάριο, διάλογοι, ατάκες) είναι ένα “ταιριαστό δίδυμο” – δένουν αν και Θυμίζουν αρκετά το Κινηματογραφικό δίδυμο Mel Gibson, Danny Glover από τις ταινίες “Φονικό Όπλο”. (Ναι! κάτι ακόμη –γνωστό-!) Αν και τον Jamie Foxx τον βρήκα “λίγο” στον ρόλο αυτό! Επίσης, κάποιοι ρόλοι ηθοποιών, τους βρήκα περιττούς. (Ας πούμε η –πρώην- σύζυγος του John Cale (Channing Tatum) που υποδύεται, - η πανέμορφη κατ’ άλλα- Rachelle Lefevre  την βρήκα τόσο “περιττή" και λίγη” στην ταινία! 

*Αν αξίζει κάποιος να την δει;

Η εν λόγω ταινία είναι μια χορταστική κάργα Αμερικανιά περιπέτεια με όλα τα γνωστά πλέον κλισέ, πατριωτίστικα “αστεία” αλλά με θέμα/θέματα επίκαιρα, ειδικά αυτό τον καιρό! (επομένως πας υποψιασμένος, ξέροντας τι πας να δεις!)  Είναι αρκετά εντυπωσιακή με καταιγιστική ασταμάτητη δράση που τα 131’ λεπτά περνάνε ευχάριστα και διασκεδαστικά! Και να απαντήσω στο παραπάνω ερώτημα, για το αν μετάνιωσα που προτίμησα αυτήν και όχι το Pacific rim… θα σας πω πως δεν το μετάνιωσα καθόλου! Την απόλαυσα και την χάρηκα πάρα μα πάρα πολύ! Αν και θεωρώ πως από όλες τις blockbuster ταινίες του Roland Emmerich αυτή είναι η λιγότερη καλή και αξιόλογη σε μεγάλο βαθμό, εν τούτοις αξίζει γιατί απλά είναι μια χαρά full περιπέτεια. 

Σημ.: Ήθελα πριν γράψω αυτή την –Κριτική- ανάρτηση να δω και την ταινία Olympus Has Fallen (Ο Όλυμπος έπεσε) που κυκλοφορεί σε dvd (που δεν είχα καταφέρει να τη δω όταν είχε κυκλοφορήσει στις αίθουσες) για να κάνω τις συγκρίσεις (αφού και οι δυο ταινίες έχουν το ίδιο κεντρικό θέμα) με αυτήν που είδα, αλλά τόσες μέρες που προσπαθώ να τη νοικιάσω, δεν την βρίσκω “ελεύθερη”. (βρε παιδιά! αφήστε να πάρω κι εγώ σειρά!) Πολλοί φίλοι μου είπαν πως το White House Down (Λευκός  Οίκος: Η Πτώση) είναι λίγο έως πολύ καλύτερη από την πρώτη. Όταν τη δω, θα επιστρέψω σ’ αυτήν την ανάρτηση και θα γράψω ως UPDATE τις εντυπώσεις μου και ποια μου άρεσε περισσότερο.

Παρεμπιπτόντως, το Σαββατοκύριακο που μας έρχεται πάλι το menu έχει Cinema και θα πάω να δω την ταινία που περιμένω 2 μήνες τώρα να έρθει και στην Ελλάδα και για την οποία σας μίλησα στο σχετικό post με τις επερχόμενες ταινίες, και δεν είναι άλλη από το "The Conjuring (Το κάλεσμα)", η πιο τρομακτική ταινία των τελευταίων 15 χρόνων (έτσι λένε!!!) και η οποία βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα! Άντε να δούμε ...τι θα δούμε! (Γιάννα, ακούς;)

Εσείς; Την έχετε δει; Θα θέλατε να τη δείτε;

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Movie in Cinema Κριτική!”

&

*Κι αν θέλετε κι άλλες προτάσεις για ταινίες δείτε ΕΔΩ στην αντίστοιχη μόνιμη στήλη του blog "Movie of Sunday!"
 

***
 
 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.

*Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

_______________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved