Σκέφτομαι και Γράφω#15 – “Όταν δεν “κολλάς”… πουθενά;”

Η αφορμή για αυτή την ανάρτηση στάθηκε μια φωτογραφία. Τώρα τι φωτογραφία ήταν αυτή (οικογενειακή, φιλική κλπ.) δεν έχει και πολύ σημασία. Σημασία έχει ότι την κοιτούσα για αρκετά λεπτά και σκεφτόμουν διάφορα. Από την μία μου έδωσε χαρά για την εικόνα που έβλεπα κι από την άλλη μου έδωσε λύπη. Και στο τέλος είπα δυνατά “Εγώ που “κολλάω” τελικά;” και η απάντηση που ξεστόμισα κατευθείαν χωρίς δεύτερη σκέψη ήταν: “Πουθενά!”.

Πόσες φορές σε καταστάσεις, σε γεγονότα, σε στιγμές αλλά και για τους ανθρώπους (οικογένεια, φίλους, γνωστούς, κλπ.)  έχω κάνει στον εαυτό μου αυτή την “ρητορική ερώτηση”, όπου βέβαια η απάντηση είναι πάντα η ίδια.  

Πάντα από παιδί και ειδικά τα τελευταία 6 χρόνια πολλές φορές αναρωτιέμαι: “Μαρία, εσύ που κολλά τελικά; Πουθενά!” Μπορεί να είναι καθαρή ανασφάλεια, μπορεί πάλι να είναι μια αλήθεια, η δική μου αλήθεια, μπορεί ακόμα να είναι μια λάθος (ή σωστή) εκτίμηση. Δεν ξέρω τι ακριβώς από όλα αυτά είναι! Αυτό όμως που μπορώ να πω με σιγουριά, είναι αυτό που παίρνω ως αποτέλεσμα εκείνη τη δεδομένη στιγμή.

Θυμάμαι πως πάντα ήθελα κάπου να ανήκω! Σε μια οικογένεια, σε μια σχέση φιλική ή ερωτική, στον εαυτό μου, σε κάθε είδους συγκέντρωση που είμαι καλεσμένη… ήθελα να ανήκω. Πάντα όμως ένιωθα σαν το ψάρι έξω από το νερό. Ίσως επειδή δεν μου έμαθαν ότι έχω κι εγώ το δικαίωμα να ανήκω κάπου. Ίσως να έχω μεγαλώσει αρκετά και να γνωρίζω πολύ καλά τον εαυτό μου και να έχω πλήρη επίγνωση στο που ανήκω πραγματικά και στο που δεν μπορώ ή δεν έχω το δικαίωμα να ανήκω κάπου συγκεκριμένα.    

Έχω μάθει να είμαι διακριτική (υπερβολικά διακριτική=ελάττωμα μεγάλο!), να μην ενοχλώ τον άλλον και κυρίως να μην είμαι βάρος. Αν νιώθω ότι γίνομαι βάρος, απλά φεύγω! Σχεδόν πάντα αθόρυβα και χωρίς επιστροφή! Δεν επιστρέφω εύκολα …στον τόπο του εγκλήματος! Μια φορά το έκανα στη Ζωή μου και με σημάδεψε για πάντα… αρνητικά αλλά και θετικά.

Έχω μάθει να νιώθω με την καρδιά, να έχω συναισθήματα για τα πάντα! Έχω μάθει όμως όταν πρέπει για το καλό του άλλου (το καλό το δικό μου δύσκολα το βλέπω και δύσκολα το επιλέγω ως πρώτη επιλογή!) να “αγγίζω” ως εκεί που μου το επιτρέπει η ηθική μου.

Όσα και να “νιώθω”, όσα και να “θέλω”, όσα και να “ποθώ”, όσα και να “επιθυμώ”, όσα και να “ονειρεύομαι”, όσα και να “περιμένω” διακαώς, όταν δεν υπάρχει (ή ακόμα κι αν υπάρχει) έστω και μία πιθανότητα, να ανήκω με οποιονδήποτε τρόπο ή θέση κάπου, απλά μένω μακριά, ακόμα κι αν με πονάει ή με πονέσει αργότερα. Εξάλλου, με το ζόρι τίποτα και κανέναν δεν κρατάς! Αυτό είναι ένα είδος ελευθερίας, νομίζω!

Βέβαια, υπάρχουν φορές-στιγμές (λίγες αλλά υπάρχουν) που λέω: “Μα γιατί να μην “κολλάω” εγώ; Τι έχω; Μια χαρά άνθρωπος είμαι και μια χαρά κοπέλα και με μια ψυχή τεράστια σε βάθος! (ναι, η “μετριοφροσύνη” κάποιες φορές δεν λείπει όταν κάνω πλάκα σύμφωνα με το δικό μου αντιπαθητικό ή συμπαθητικό χιούμορ μου) Αλλά και πάλι, μετά από λίγο, στο “καπάκι” ξαναγυρίζω στο “Δεν κολλάω πουθενά!”

Το ξέρω πως τέτοιου είδους σκέψεις δεν κάνουν καλό και σε καμιά περίπτωση μπορεί και να μην ισχύουν στην πραγματικότητα και απλά όλα να είναι στο μυαλό -μου-. Αλλά όσο και να θέλεις “να βλέπεις με τα μάτια”, η πραγματικότητα (που είναι πάντα καθαρή κι αδυσώπητη) σου δείχνει πιο είναι το σωστό-το λογικό, ακόμα κι αν προσπαθείς με χίλιους δυο τρόπους να ξεγελάσεις την ίδια και τα γεγονότα. Και την πραγματικότητα αλλά πολλές φορές τα ίδια τα γεγονότα δεν μπορείς Φίλη/ε μου να τα αρνηθείς …σαν να μην υπάρχουν! Υπάρχουν, όπως υπάρχει η Ζωή, ο κόσμος, ο χρόνος, τα συναισθήματα, οι σκέψεις… όπως υπάρχεις εσύ ο ίδιος!

Μύρωνας Στρατής - Δεν Κολλάω

Τρέχοντας της αγάπης σου τη σκιά κυνηγάω
Έφυγες και γω τώρα πια πουθενά δεν κολλάω

Σπάω αλυσίδες, σ΄ ένα κόσμο βίδες
έκανα για σένα εγώ
χάδια και εικόνες, πάνω από κανόνες
τόνοι τρέλας στο μυαλό

Τρέχοντας της αγάπης σου τη σκιά κυνηγάω
Έφυγες και γω τώρα πια πουθενά δεν κολλάω

Δισταγμούς δεν έχω, βάλε στο αντέχω
παραβάτης να γυρνώ
δεν τα παρατάω, τι που σας κτυπάω
κάθε εμπόδιο σε καλό

Τρέχοντας της αγάπης σου τη σκιά κυνηγάω 
Έφυγες και γω τώρα πια πουθενά δεν κολλάω

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

 

► Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved