Σκέφτομαι και Γράφω#17 – “Τι εστί ΖΩ ΣΤΟΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΚΟΣΜΟ & ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ;”

Επειδή είμαι πολύ καλή στο να σκέφτομαι, (πολλές φορές περισσότερο από όσο πρέπει) αλλά ακόμα καλύτερη στο να γράφω (εμ, σας έχω πει πως όταν μεγαλώσω, θέλω να γίνω Συγγραφέας, χαχα!), να! μια ακόμη ανάρτηση για την στήλη μου “Σκέφτομαι και Γράφω#”. Γιατί βρε παιδί μου, με τόσες και διαφορετικές εμπειρίες που έχω ζήσει, εκτός το ότι έχω γεμίσει σελίδες και σελίδες στο “Βιβλίο της ζωής μου”, έχω και την ευκαιρία μέσω του blog/blogging να μοιραστώ τις σκέψεις μου με όλους εσάς που με διαβάζετε και να ανταλλάξουμε μεταξύ μας απόψεις, γνώμες… άσε που μπορεί και άλλοι να νιώθουνε σαν κι εμένα.

Όλο το παραπάνω ήταν μια μικρή εισαγωγή. Τώρα ακολουθεί το κυρίως θέμα! Ποιό είναι το θέμα; Το θέμα είναι το εξής: “Τι εστί, Ζω στο δικό μου κόσμο και δεν είμαι φυσιολογικός Άνθρωπος;”. Και ποια ήταν η αφορμή γι’ αυτό το θέμα; Οι τελευταίες εξελίξεις στη Ζωή μου, τα γλυκόπικρα συναισθήματα που ένιωσα, τα παθήματα που ελπίζω να μου γίνουν-μου έγιναν μαθήματα…

Σκέφτομαι λοιπόν και γράφω…

Όταν σου λέει κάποιος “Εσύ παιδί μου ζεις στον δικό σου κόσμο, σε έναν κόσμο που εγώ, ο άλλος, δεν μπορεί να μπει και ούτε θα προσπαθήσει να μπει γιατί είσαι πολύ παράξενη, με έναν δικό σου τρόπο σκέψης… που όταν ο άλλος σου λέει κάτι να κάνεις ή κάπως να φερθείς, αντί να τον ακούσεις, αρχίζεις και λες τα παράξενα τα δικά σου. Ό,τι σου λέει ο άλλος, δεν στο λέει για κακό αλλά για να γίνεις εσύ καλύτερος άνθρωπος, να γίνεις φυσιολογικός-normal άνθρωπος για να μπορείς να σταθείς σαν άνθρωπος δίπλα στους άλλους…” κλπ. Εσύ εξαρχής, αναρωτιέσαι: “Μα τι εννοείς ζω στο δικό μου κόσμο; είμαι σαν όλους τους άλλους, που ο καθένας από αυτούς κάποιες φορές ζει στο δικό του κόσμο και είμαι απόλυτα φυσιολογικός άνθρωπος, γιατί ζω, νιώθω, μιλάω, έχω άποψη, ζω στη Γη… όπως κι εσύ.”

Και αυτός αρχίζει να σου αραδιάζει ένα σωρό αρνητικά, από τα εσωτερικά μέχρι εξωτερικά που -υποτίθεται- έχεις.  Λες και το εσωτερικά έχει προλάβει να το μάθει ή έχει προσπαθήσει να το κατανοήσει, από την στιγμή που εσύ τον έχεις εμπιστευτεί και του έχεις ανοίξει τη ψυχή σου. Εξωτερικά πάλι, τι να πω; Αυτό το βλέπεις από την πρώτη στιγμή. Ή σ’ αρέσει η “βιτρίνα” ή δεν σου αρέσει! 

Βεβαίως, εκτιμώ απεριόριστα την ειλικρίνεια στο να σου τα πει όλα “κατάμουτρα” γιατί θέλει να είναι ξεκάθαρος και σωστός απέναντί σου αλλά(!) δεν μπορώ την ψυχολογική πίεση και το “υποτάσσω και διατάσσω” γιατί εγώ είμαι άντρας κι εσύ γυναίκα και αν δεν σου αρέσει… σπιτάκι σου.

Εγώ όμως έχω μάθει στη Ζωή μου, -και επειδή ξέρω πολύ καλά τι σόι Άνθρωπος είμαι και ποια είναι τα ελαττώματά μου, τα λάθη μου και όλα τα στραβά μου-,  όταν ο άλλος μου λέει ότι κάτι κάνω λάθος ή αυτό δεν είναι ωραίο που το κάνω ή να προσπαθήσω και αυτό και το άλλο, τον ακούω και προσπαθώ να το διορθώσω. Μπορεί να μην τα καταφέρνω με την πρώτη ή να χρειάζομαι (όπως πάντα) λίγο παραπάνω χρόνο και ναι! λίγο σπρώξιμο, μια μικρή βοήθεια… αν όμως εγώ πιστεύω πως αυτό δεν θα είναι εναντίον των πιστεύω μου ή της προσωπικότητάς μου ή στα δικά μου “θέλω”, τότε βάζω μπρος και ξεκινώ. Αν όμως, μου ζητάει ο άλλος παράλογα πράγματα που δεν ταιριάζουνε στην ποιότητά μου, στην ιδιοσυγκρασία μου, στην προσωπικότητα μου ή στην χειρότερη περίπτωση να γίνω κάποια άλλη από αυτή που ο Θεός ο ίδιος επέλεξε να είμαι έτσι όπως είμαι, τότε εκεί και θα αντιδράσω με επιχειρήματα και θα μετράει μόνο ο δικός μου λόγος.

Ποτέ μα ποτέ δεν έχω προσπαθήσει να αλλάξω κανέναν και καμιά. Πάντα τους ανθρώπους τους δεχόμουνα και τους δέχομαι έτσι ακριβώς όπως είναι, με όλα τα σοβαρά και μη σοβαρά ελαττώματα. Ο καθένας μας έχει μια δική του προσωπικότητα και το καλό μας το ξέρουμε εμείς οι ίδιοι καλύτερα από τους άλλους. Ναι, θα σου πω την άποψή μου, τι δεν μου αρέσει αλλά δεν θα απαιτήσω ποτέ να αλλάξεις αλλιώς ο καθένας χωριστά, είτε είναι φιλική είτε επαγγελματική είτε ερωτική σχέση. Εξάλλου, εγώ θέλω να στέκομαι περισσότερο στα “καλά” του άλλου και όχι στα “αρνητικά” του. Μπορεί τα 5 άσχημα να μην είναι τίποτα μπροστά στα 10 καλά του, γιατί να αποζητώ το τέλειο; “Τέλειο” δεν υπάρχει!  

Δεν μου αρέσει να μου πει ο άλλος πως θα κοιτάξω, πως θα φάω, τι θα φάω, πως θα περπατήσω, τι θα φορέσω, πως να κάνω τα μαλλιά μου, πως θα βαφτώ, πως να συμπεριφέρομαι, πότε να μιλάω, σε ποιον να μιλάω, τι θα πω, με ποιους θα βγω… και γενικά να είμαι ένα ρομποτάκι που θα κάνω ό,τι με διατάζουν. Δεν είμαι μικρό κοριτσάκι που τα μυαλά τα έχω πάνω από το κεφάλι, είμαι μια γυναίκα 30 χρονών που έχω επίγνωση των πραγμάτων και ξέρω πως να σταθώ Κυρία σε όλες τις περιπτώσεις. 

Δεν μου αρέσει να με υποβιβάζουν, να με προσβάλλουν, να με ταπεινώνουν μπροστά σε τρίτους, να με βρίζουν ή να μου σούρουν ένα σωρό άδικους χαρακτηρισμούς για το IQ μου, την προσωπικότητά μου και να με “χτυπάνε” στο πιο αδύνατό μου σημείο, που είναι το δίκαιο μου και η αξιοπρέπειά μου. Το δικαίωμα δεν το δίνω σε κανέναν. Τώρα αν το παίρνουν από μόνοι τους, αυτό είναι άλλο! 

Συγνώμη αλλά δεν πρόκειται να μπω στη διαδικασία να αλλάξω κάτι πάνω μου εμφανισιακά αν δεν αρέσει σε κάποιον, από την στιγμή που εγώ αισθάνομαι μια χαρά έτσι όπως είμαι. Μπορεί αύριο στα 40 μου (αν φτάσω ποτέ!) να μου τη βιδώσει και να θελήσω να αλλάξω κάτι πάνω μου αλλά αυτό θα είναι δική μου απόφαση, γιατί δικό μου είναι το κορμί αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα το κάνω επειδή μου το επιβάλλει ο άλλος για να του αρέσω. 

Όπως επίσης, δεν θα φορέσω κάτι που ξέρω πως δεν μου πηγαίνει με τίποτα κι ας είναι της μόδας. Ούτε θα κουρέψω τα μαλλιά μου έτσι όπως π.χ. τάδε διάσημη από την στιγμή που ξέρω πως ο τύπος/η τρίχα του μαλλιού μου είναι συγκριμένος και μπορεί το χτένισμα/κούρεμα από τα χεράκια του κομμωτή να βγει ολόιδιο όπως της διάσημης τάδε Κυρίας, αλλά την επόμενη μέρα που θα πρέπει εγώ να  κουμαντάρω τα μαλλιά μου, (γιατί δεν θα έχω την κομμώτριά μου 24ώρες το 24ώρο), …θα είναι μια απογοήτευση. Ούτε φυσικά να αλλάξω το βλέμμα μου, τα αυτιά μου, τη μύτη μου, το πιγούνι μου, το δέρμα μου, το ύψος μου και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο.

Να εξελιχθώ ως Άνθρωπος, ναι! Να αλλάξω, να διώξω την απαισιοδοξία μου, τα νεύρα μου, την κυκλοθυμία μου, τις ανασφάλειές μου και ό,τι τέλος πάντων μου μου κάνει “κακό” ή με δηλητηριάζει στο να προχωρήσω στη Ζωή μου, ναιαιαιαια… με χίλια. Αλλά σε παράλογες απαιτήσεις, λέω όχιιιιιιι… Δεν θέλω να είμαι απόλυτη αλλά δεν θέλω να είμαι συνέχεια σε μια ψυχολογική πίεση που πολλές φορές μοιάζει σαν ψυχολογική βία. Την έχω ζήσει για χρόνια… πόσο ακόμα; 

Αν “Φυσιολογικός άνθρωπος” θεωρείται στην εποχή μας αυτός που απαιτεί να αλλάξει ο άλλος αλλά όχι και ο ίδιος, που με την πρώτη δυσκολία το βάζει στα πόδια, που δεν προσπαθεί, που εγκαταλείπει, που δεν πιστεύει στις ανθρώπινες σχέσεις, που κοιτάζει την πάρτη του, που προτιμάει τα υλικά πράγματα, που διατάζει, που ο σκοπός του είναι να περνάει καλά, που τον ενδιαφέρει δίπλα του να έχει μια γλάστρα, που δεν μπορεί να αισθανθεί και να εκτιμήσει έναν σωστό άνθρωπο, και άλλα πολλά, ΣΥΓΝΩΜΗ αλλά εγώ δεν γουστάρω να είμαι ένας τέτοιος Φυσιολογικός-normal άνθρωπος του “Σήμερα”. ΣΥΓΝΩΜΗ αλλά προτιμώ να είμαι ένας Φυσιολογικός άνθρωπος του “Κάποτε”, τότε που οι άνθρωποι προσπαθούσαν, δεν τα γκρέμιζαν με την πρώτη παρεξήγηση, υπήρχε σεβασμός ή τέλος πάντων υπήρχαν αξίες.  

Θέλω να με σέβεται ο άλλος, όπως θα τον σέβομαι εγώ. Θέλω να με πιστεύει ο άλλος, όπως θα τον πιστεύω κι εγώ. Θέλω να μου εκφράζεται ο άλλος, όπως θα του εκφράζομαι κι εγώ.  Θέλω να με δέχεται ο άλλος, όπως τον δέχομαι κι εγώ. Θέλω να υπερισχύει το “Εμείς” κι όχι το “Εγώ”. Θέλω να παλεύουμε στα κύματα, στις μπόρες, στις τρικυμίες… παρέα και όχι χώρια. Οι σωστές σχέσεις (σε όποια κατηγορία κι αν ανήκει μια σχέση) έτσι θα πρέπει να βαδίζουν. Αλλιώς όχι μόνο χωριό δεν κάνεις με τον άλλον αλλά ούτε να συντονιστείς σε κάποιο κανάλι δεν μπορείς. 

Αν είμαι παράξενος άνθρωπος στα μάτια του άλλου, μάλλον παράξενος θα είναι και αυτός. 

Αν δεν είμαι φυσιολογικός άνθρωπος, μάλλον δεν θα είναι και αυτός που είναι δίπλα μου.

Δεν ξέρω! Αν δεν σου αρέσω και δεν αντέχεις αυτό που είμαι, τότε τι δουλειά έχεις μαζί μου; Πήγαινε και βρες ακριβώς αυτό που επιθυμείς. Αλλά να θυμάσαι το εξής: “Πρόσεχε μην χάσεις και τα λίγα που βρήκες και στο τέλος μείνεις με το τίποτα!”.

@υτές ήταν οι σκέψεις μου και μόνο. Μάλλον η εν λόγω ανάρτηση είναι λίγο ασυνάρτητα γραμμένη. Ελπίζω οι σκέψεις μου να βγάζουν κάποιο νόημα… 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

 

► Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved