✍My thoughts #5: Την παλεύω...

   Όπως έχω ήδη αναφέρει για μένα ο Σεπτέμβρης ήταν ένας μήνας δύσκολος, στενάχωρος… με ένα προσωπικό “Τέλος” …αναμενόμενο μεν αλλά να! θα ήθελα να ερχότανε λίγο πιο …ανθρώπινα, τίμια να το πω; Τέλος πάντων, σημασία έχει ότι ήρθε. Όχι απλά το αποδέχτηκα αλλά σεβάστηκα την επιλογή, ακόμα και την σιωπή. Μια σιωπή ή τη σιωπή γενικώς που τη θεωρώ απαράδεχτη -και κάποιες φορές ίσως ασυγχώρητη-, σε όλους τους τομείς. Δεν είμαστε μικρά παιδιά για να σιωπάμε… Αν και γνωρίζω ότι κάποιες φορές πρέπει να μένεις στη σιωπή, μόνο και μόνο γιατί δεν έχεις άλλη επιλογή…

Είμαι -καλώς ή κακώς- ένας χαρακτήρας που σε καμιά περίπτωση δεν μου αρέσει να είμαι βάρος και να ενοχλώ με την παρουσία μου, ειδικά όταν είμαι ανεπιθύμητη. Προτιμώ να φεύγω-να εξαφανίζομαι-να μένω στην ακρούλα μου και …και να την παλεύω την κατάσταση ή τις καταστάσεις μόνη μου, ολομόναχή.

  Όμως, πρώτη φορά στη Ζωή μου, πραγματικά πρώτη φορά στη Ζωή μου σε μια δύσκολη προσωπική στιγμή/κατάσταση δεν αισθάνομαι ότι είμαι τελείως μόνη μου. Είδα προς μεγάλη μου έκπληξη ότι γνωστοί, Φίλοι, Φίλες, Πρώην σύντροφοι, άνθρωποι που με γνωρίζουν από το σχολείο, από τις δουλειές μου, εσείς εδώ από την blogόσαφαιρα, ακόμα και άγνωστοι… βρέθηκαν δίπλα μου, κοντά μου, μου τηλεφώνησαν, μου έστειλαν μηνύματα και μου είπαν ένα σωρό παρήγορες κουβέντες, μου δώσανε κουράγιο, δύναμη, μου χάιδεψαν το χέρι, μου “χτύπησαν” την πλάτη, μου κάνανε μια αγκαλιά, μου είπαν την άποψή τους, με συμβούλεψαν, μου χαμογέλασαν… και είναι δίπλα μου και νοιάζονται να είμαι καλά.

Μου είπαν τόσες παρήγορες κουβέντες αλλά κυρίως κρατάω το εξής: “Πάρε τον χρόνο σου! Ασχολήσου με πράγματα που αγαπάς για να ξεφεύγει λίγο το μυαλό από τις αναμνήσεις, διασκέδασε, χαμογέλασε όσο πιο πολύ μπορείς… Θα δεις, όλα θα πάνε καλά! Έχεις περάσει πολύ πιο δυσκολότερες καταστάσεις και έχεις επιβιώσει, τώρα δεν θα αντέξεις;”   

  Και πιστέψτε με όλα αυτά τα κάνω! Ξεχνιέμαι για λίγες ώρες της ημέρας… μέχρι που με επισκέπτονται οι αναμνήσεις και η λύπη μαζί… και μετά κάποια στιγμή ξεχνιέμαι πάλι. Ξέρω πως είναι φυσιολογικό! Έτσι μου λένε! (Τελικά είμαι φυσιολογικός άνθρωπος, όσο κι αν κάποιες φορές χάνομαι στον κόσμο μου!)

Το έχω ρίξει στην -τύπου- εργασιοθεραπεία! Ξεκίνησα να γράφω ένα νέο βιβλίο… αρχειοθετώ τους στίχους μου + ότι έγραψα κι άλλους… διαβάζω… ακούω πολύ μουσική (αν δείτε στον δρόμο μια που κυκλοφορεί με ακουστικά στα αυτιά και σιγοτραγουδάει, να ξέρετε αυτή είμαι ΕΓΩ)… πετάω πράγματα που δε χρειάζομαι… αλλάζω το δωμάτιο μου… στέλνω Βιογραφικά (βέβαια απάντηση δε παίρνω αλλά αυτό δεν είναι στο χέρι μου)… πηγαίνω καμιά βόλτα… περπατάω πολύ… βλέπω ταινίες στο dvd… (θα ετοιμάσω posts με όλες τις ταινίες που έχω δει)… κάνω όνειρα για όταν θα έρθει η ώρα της “Φυγής” μου… σχεδιάζω/καταστρώνω σχέδια για όσα θέλω να κάνω… κλαίω λιγότερο από όσο περίμενα… συνεχίζω να είμαι με ένα τεράστιο χαμόγελο (μου λένε ότι με θαυμάζουν που παρά τη θλίψη μου, χαμογελάω. Καλά ούτε κι εγώ ξέρω πως τα καταφέρνω!)… προσπαθώ να κοιμηθώ λίγο παραπάνω, γιατί δεν κοιμάμαι καλά… βλέπω εφιάλτες αλλά και -περιέργως- όμορφα όνειρα… και γενικά κρατιέμαι δυνατή και στο ύψος μου, όπως κάνω μια Ζωή! Ναι, μεν κρατάω το στενάχωρο μακρινό ή κοντινό παρελθόν/αναμνήσεις στην άκρη και τα σκέφτομαι αλλά δεν με κρατάνε στάσιμη. Αντιθέτως παίρνω δύναμη για να συνεχίσω να κοιτάζω μπροστά. Αυτό οφείλω να κάνω… για τη Ζωή που μου χαρίστηκε ως δώρο………….   

Δεν θα αρνηθώ πως ακόμα είμαι λυπημένη! Είμαι λυπημένη, πικραμένη, στεναχωρημένη και γενικά περνάω μια δύσκολη συναισθηματική (και όχι μόνο) φάση αλλά σίγουρα δεν είμαι πια τόσο θυμωμένη ή οργισμένη για την συγκεκριμένη κατάσταση. Πώς θα μπορούσα άλλωστε; Η κάθε επιλογή ή απόφαση είναι σεβαστή και αποδεχτή! Θα πρέπει να είναι! Γιατί θα πρέπει με το ζόρι να νιώθουν οι άλλοι τα ίδια με μένα; Όπως αγαπάει ο καθένας! Καλή Καρδιά πάνω απ’ όλα! Εξάλλου, ο καθένας πρέπει να πηγαίνει εκεί που θέλει η Καρδιά, τα Θέλω μας, εκεί που μας θέλουνε, εκεί που ανήκουμε, εκεί που θα υπάρχουν οπωσδήποτε αμοιβαία συν-αισθήματα. Χωρίς αυτό το “αμοιβαία”, τίποτα δεν πάει καλά, όλα πάνε στραβά και η κατάληξη είναι “Αποτυχία” ή αλλιώς ένα ωραιότατο, αν και σκληρό “Τέλος”, είτε ειπωθεί δυνατά είτε σιωπηλά.

Για ένα πράγμα είμαι σίγουρη! ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ στο τέλος δεν είμαι εγώ η χαμένη. Και μόνο όσα ζω=παθαίνω=μαθαίνω εμένα με κάνουν σοφότερη, ωριμότερη, καλύτερη και πιο δυνατή, αποδεικνύοντας μου σε μένα, στον εαυτό μου και στους άλλους πόσο αξίζω σαν άνθρωπος, σαν χαρακτήρας. (έτσι λένε και όλοι αυτοί που με αγαπάνε, με εκτιμάνε χωρίς να περιμένουν να πάρουν κάτι από εμένα, που δεν έχουν ένα δόλιο σκοπό…) Οπότε, εγώ δεν είμαι η χαμένη αλλά η κερδισμένη της υπόθεσης… κι ας πονάω… διπλά!

Ξέρω πως με τον χρόνο θα έρθω στα ίσα μου! Όλα περνάνε κάποια στιγμή! Σίγουρα δεν ξεχνιούνται αλλά τα κλειδώνεις σε ένα κουτάκι του μυαλού σου και της καρδιάς σου και συνεχίζεις τη Ζωή σου… 

Όπως είχα γράψει παλιότερα:
Απλά:
•κάνω ό,τι μπορώ να κάνω…
•νιώθω ό,τι μπορώ να νιώσω…
•ζω ό,τι και όσα μπορώ να ζήσω…

_______________________________

Το τραγούδι που ακούω τις τελευταίες ημέρες replay είναι το παρακάτω. Είναι τόσο χαρούμενο που μου φτιάχνει τη διάθεση, που τόσο έχω ανάγκη!

 

 Πάρε με αγκαλιά - Κωνσταντίνος Αργυρός
Στίχοι: Ηλίας Φιλίππου
Μουσική: Κυριάκος Παπαδόπουλος
Δίσκος: Δεύτερη φορά (2014)
 
Φόρεσέ κόκκινα χρώματα
Τρελές κι αρώματα
Τις πόρτες κλείσε
Κάνε με φίλο στον άνεμο
Φιλί παράνομο
Φωτιά μου είσαι

Πάρε με αγκαλιά
Με τα χείλη σου ταξίδεψέ με
Με φιλία
Κέρνα με με φιλία
Πάρε με αγκαλιά
Κι ας τα μάτια όλα να τα λέμε
Τη βραδιά
Άναψε τη βραδιά
 
Φίλα με, σε πάω όπου θες
Χωρίς αποσκευές σε ταξιδεύω
Κι άσε με βραδιά αξημέρωτα
Για αυτό τον έρωτα να αλητεύω...

_________________________

► ✍ My thoughts # 1 - Είμαστε κι εμείς που…

► ✍ My thoughts # 2 – Άδραξε τη μέρα …κάποιος λόγος θα υπάρχει!

►  ✍ My thoughts # 3 – Κάθε μέρα κι ένα μάθημα!

►  ✍ My thoughts #4 – Χρόνος για Ζωή!

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved