Let’s talk about Relationships #6 - Σώματα κενά χωρίς αισθήματα;

Μετά από επιθυμία του Φίλου μου Μιχάλη να δημοσιεύσω στο blog μου, αυτούσιο  το παρακάτω μικρό αλλά τόσο αινιγματικό, δυνατό και γεμάτο νοήματα και συναισθήματα σκεπτικό του, δράττομαι της ευκαιρίας για να μοιραστώ για μια ακόμη φορά τις δικές μου σκέψεις/απόψεις μέσα από τα (πάντοτε) δικά μου βιώματα και εμπειρίες. Είπαμε! Δώστε μου "Φιλοσοφία/σκέψεις ζωής" και συζητάω με τις ώρες. Εμ, τι; τυχαίο είναι που έχω γράψει 500+ δικές μου "Φιλοσοφίες/αποφθέγματα". Μόνο βιβλίο που δεν τις έχω κάνει... ακόμα... εν ζωή! 

_________________________

Αν στο τέλος γίνεις αυτό που μισούσες,
αυτό που απεχθανόσουν στην ζωή σου.
Είναι γιατί στον βωμό μιας Αγάπης
Θυσίασες την Αγάπη σου και τα αισθήματα σου
Τώρα πορεύεσαι κενός μισό - νεκρός χωρίς αισθήματα
πως να αναστήσεις κάτι που πέθανε μέσα σου καιρό τώρα .........
**Μιχάλης Κυριαζάκος**
Καληνύχτα σας και καλή μας τύχη αν την έχουμε και αν υπάρχει.

(Κυριακή 2/08/2005)  

_____________________________

 Ποιος δεν έχει αγαπήσει; Ποιος δεν έχει ερωτευτεί;

Ποιος δεν έχει νιώσει την αγάπη και ποιος δεν έχει νιώσει τον έρωτα; 

Βέβαια, μην τα μπερδεύουμε, διότι είναι δυο διαφορετικά πράγματα, δυο διαφορετικές έννοιες. 

Το να ερωτευτείς είναι σχετικά εύκολο, το να αγαπήσεις όμως αληθινά όχι εσένα τον ίδιο μόνο αλλά κάποιον άλλον όπως εσένα, αυτό είναι δύσκολο και δε στην εποχή μας.

  Ποιος δεν την έχει πατήσει στην αγάπη, στον έρωτα; Η μάλλον να το πω στη λαϊκή διάλεκτο, ποιος δεν έχει καεί; ποιος δεν είναι καμένος από μια αγάπη κι έναν έρωτα; Όλοι μας!

  Καμένος είναι αυτός που υποφέρει κρυφά ή φανερά για μια χαμένη αγάπη κι έναν χαμένο έρωτα, καμένος είναι και αυτός που παίζει με την μία και με την άλλη ή και με πολλές μαζί, παραμυθιάζοντας και πουλώντας συναισθήματα αγάπης, καμένος είναι και αυτός που ζει με τις αναμνήσεις ενός απωθημένου έρωτα.
 

  Ποιος δεν έχει καεί λοιπόν; Ποιος δεν είναι καμένος λίγο ή πολύ; Ποιος δεν έχει πληγωθεί; Ποιος δεν έχει πονέσει; Ποιος δεν έχει βαλαντώσει στο κλάμα; Ποιος δεν έχει πληγές και τράμματα; Ποιος δεν έχει φάει τα μούτρα του; Ποιος δεν έχει μαραζώσει; Ποιος δεν έχει "πεθάνει"; Ποιος δεν έχει κάνει θυσίες; Ποιος δεν έχει προδοθεί από μια αγάπη ή και έναν έρωτα; Και ποιος δεν έχει πει "Εγώ δεν ξανά ερωτεύομαι...!", "Δεν είναι αυτά για μένα...!"κ.α.; Όλοι μας! Εγώ να δεις πόσες φορές τα έχω πει και πόσες φορές ακόμα θα τα πω, μέχρι να βάλω μυαλό και να καταλάβω ότι ίσως όντως αυτά δεν είναι για μένα ή μπορεί και να είναι;

  Όλοι μας, μια φορά στη ζωή μας, έστω μια φορά στη ζωή μας, βρήκαμε (στα μάτια μας) τον μεγάλο, τον απόλυτο, τον ολοκληρωμένο, ίσως τον τέλειο έρωτα της ζωής μας. Ναι, πιστέψαμε σε αυτόν και δώσαμε ψυχή και σώμα, τον πολύτιμο χρόνο μας, την εμπιστοσύνη μας, όλη μας την συν-αισθηματική μας περιουσία και τελικά στο τέλος να πήραμε, στην χειρότερη περίπτωση, μια τεράστια προδοσία και στην καλύτερη ένα καλό μάθημα ζωής. 

  Στην καλύτερη περίπτωση, να έφαγες τα μούτρα σου, να έκανες καλή-κακή επιλογή (δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία), να βίωσες λίγα ή πολλά, να πέρασες καλά ή άσχημα και όσο κράτησε-κράτησε. Γεύτηκες, έπαθες και εν τέλει έμαθες. Έμαθες εσένα τον ίδιο μέσα από την σχέση σου με τον άλλον. Είδες τα λάθη σου, τα "θέλω" σου, τα "δε θέλω" σου, τι σου αξίζει και τι δεν σου αξίζει και συνειδητοποιημένος/η πλέον ξέρεις πως να πορευτείς στην επόμενη σχέση που θα σου προκύψει, θες δε θες.  

  Στην χειρότερη περίπτωση, να έφτασες στο σημείο πια να αισθάνεσαι μέσα σου κενός, άδειος, κρύος, νεκρός, αδιάφορος, χωρίς συναισθήματα για κάποιον άλλον. Μπορεί ακόμα να έφτασες στα πρόθυρα να συμπεριφέρεσαι απάνθρωπα συναισθηματικά όπως σου συμπεριφέρθηκαν κι εσένα. Και να έχεις πια πείσει τον εαυτό σου, ίσως και την καρδιά σου ότι δεν θα αφήσεις ποτέ ξανά κανέναν ή καμιά να σε ρημάξει τη ζωή σου, την καρδιά σου, τα αισθήματά σου, την ύπαρξή σου όλη. Όμως, επειδή η ζωή πολλές φορές δεν σε λογαριάζει και κάνει τα δικά της είτε για το δικό σου καλό είτε γιατί της αρέσει να σου κάνει εκπλήξεις, να αποφασίσει μια μέρα που θα είσαι ή δεν θα είσαι έτοιμος/η, να σου φέρει μια καινούργια γνωριμία, να ξανά ερωτευτείς, να αφεθείς και να δοθείς σε αυτό το κάτι καινούργιο που ήρθε στο δρόμο σου και να ξανά φτιάξεις τη ζωή σου. Κι όμως εσένα κάτι να σε κρατάει αλησιδωμένο, να σε φρενάρει, να σε τρομάζει, να σε κρατάει παγωμένο, με μια συνεχής αμφιβολία να δώσω ή να μη δώσω; να αισθανθώ ή να μην αισθανθώ; να πιστέψω ή να μην πιστέψω; να αφεθώ ή να μην αφεθώ; να εμπιστευτώ ή να μην εμπιστευτώ; να τον βάλω τον/την άλλον μέσα στη ζωή μου; να προσπαθήσω να τον/την κρατήσω ή να πορευτώ καλύτερα μόνος/η και σίγουρος/η ότι δεν θα ξανά πληγωθώ;

  Και όλα αυτά γιατί μέσα σου έχεις σπάσει, η καρδιά σου είναι ραγισμένη και ίσως πονάει ακόμα, γιατί σου πρόδωσαν την εμπιστοσύνη, γιατί φοβάσαι πως και η "νέα γνωριμία" θα είναι μια απ' τα ίδια με την προηγούμενη. Κι αναρωτιέσαι; "Πως να αναστήσω κάτι που πέθανε μέσα μου καιρό τώρα;" 

  Είναι όμως έτσι; Όχι, δεν είναι καθόλου έτσι! Και στο λέω Εγώ που μετά από την τελευταία τεράστια απόλυτη προδοσία είπα "Τέλος! Τέρμα οι έρωτες και οι αγάπες για μένα! Όλα ένα τεράστιο ψέμα είναι! Δεν είμαστε όλοι για την αγάπη!" (όχι πως άλλαξε η άποψή μου ότι αυτά είναι τυχερά και δεν είναι για μένα. Το πιστεύω πως δεν είναι για μένα... εξάλλου, τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους!) Κι όμως, η λογική των πραγμάτων είναι τέτοια που και θα ξανά νιώσεις αισθήματα, θα ξανά κάνεις νέα γνωριμία, θα δώσεις μια ευκαιρία, θα αφεθείς στην ευκαιρία να προσπαθήσεις, θα συνεχίσεις τη ζωή σου, φτιάχνοντας τη ζωή σου, ίσως, μαζί με κάποιον/α άλλον, ίσως, ίσως λέω, και να ξανά ερωτευτείς. Και που ξέρεις; Μπορεί και να είναι το τυχερό σου, το δέκα το καλό σου. Αυτά, όσο τα αποφεύγεις, όσο τα αρνείσαι τόσο περισσότερο σε πλησιάζουν. 

 Νομίζω πως στη ζωή, ο καθένας μας, μόνο δυο φορές θα γνωρίσει τον αληθινό έρωτα. Ο πρώτος σίγουρα δεν θα κρατήσει, όσο κι αν  προσπαθήσεις με νύχια και με δόντια να τον κρατήσεις. Είναι γραμμένο στη ζωή να μην το έχεις για πολύ ή για "πάντα". Εκτός βέβαια από κάποιες σπάνιες, πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Ο δεύτερος πάλι μπορεί να είναι αυτός που θα κρατήσει και θα είναι μέχρι σε εκείνο το τέλος που θα αποφασίσει η ζωή.  Επίσης, τουλάχιστον μία φορά, ο καθένας μας θα γνωρίσει τον χειρότερο έρωτα της ζωής του. Αυτόν που θα σε τσακίσει, θα σε κάνει κουρέλι, θα σε γεμίσει με τράμματα, θα σε κάνει να νιώσεις κενός, άδειος, και νεκρός, που θα σου καταστρέψει την ζωή, θα σου κομματιάσει την καρδιά, θα σε ποτίσει με φαρμάκι, θα σου τσακίσει την αξιοπρέπεια και θα σε προδώσει με τον χειρότερο τρόπο. Κι ΑΝ επιβιώσεις από έναν τέτοιο "χειρότερο έρωτα", πίστεψέ με, μετά ΑΝ σου ξανά συμβεί, δεν πρόκειται να σε αγγίξει και πολύ. Θα είσαι πλέον προετοιμασμένος/η να τον ξεπεράσεις πιο γρήγορα και με λιγότερο πόνο.

  Το θέμα είναι ότι ο επόμενος/η δεν σημαίνει πως θα είναι σίγουρα ίδιος/α με τον προηγούμενο/η. Δε σημαίνει πως θα σου συμπεριφερθεί με τον ίδιο τρόπο, θα σε τσακίσει με τον ίδιο τρόπο, θα σε προδώσει με τον ίδιο τρόπο, θα είναι μια απ' τα ίδια. Αν όμως υπάρξει μια περίπτωση να πέσεις σε "μια απ' τα ίδια", θα μπορείς πιο εύκολα να αναγνωρίσεις τα ίδια σημάδια και να δώσεις ένα τέλος πριν φτάσεις στα άκρα και σε ένα τέλος όπου θα σε τσακίσει για μια ακόμη φορά. Αν όμως δεν είναι, από χαζομάρα σου, από βλακεία σου, από την ανασφάλεια σου, την καχυποψία σου, θα δώσεις εσύ ο ίδιος/α ένα τέλος σε μια γνωριμία πριν καν καλά-καλά αρχίσει, πριν καλά-καλά ξεκινήσει το στόρι. 

  Βεβαίως, κανείς δεν ξέρει πως μπορεί να καταλήξει μια σχέση. Ο καθένας οφείλει να τη ζήσει, να τη χαρεί, να τη νιώσει, να περάσει καλά κι από 'κει και πέρα, αν είναι να προχωρήσει σε κάτι πιο σοβαρό ή πιο "μαζί", αυτό θα φανεί στην πορεία. Σημασία έχει ο καθένας από την πλευρά του να κάνει τίμια αυτό που νιώθει, χωρίς να μετανιώσει, χωρίς να ζει αλησιδωμένος σε δεσμά του παρελθόντος. Όταν έχεις πάρει το μάθημά σου, έχεις δει και παραδεχτεί τα δικά σου λάθη, έχεις γνωρίσει τον εαυτό σου, έχεις ξεπεράσει, έχεις διαγράψει, έχει ρίξει Χ, έχεις γιατρέψει τις πληγές σου, έχεις καταλάβει τι σου αξίζει και τι όχι, τι θέλεις και κυρίως τι ΔΕΝ θέλεις... από 'κει και πέρα δεν υπάρχει καμία σοβαρή δικαιολογία να μην έχεις αναγεννηθεί, να μην έχεις σταθείς ξανά στα πόδια σου, να μην έχεις αναστήσει αισθήματα πληγωμένα και να μην έχεις πάει παρακάτω. Αν δεν τα έχεις καταφέρει ακόμα, καλό θα ήταν να μην βάλεις στο παιχνίδι σου κάποιον άλλον και να τον ξεγελάσεις με δήθεν αισθήματα. Μπορεί το γνωστό άσμα να λέει: "Ο έρωτας με έρωτα περνάει" (κάτι που εγώ ποτέ δεν το κατάλαβα και δεν το υποστήριξα και δεν πιστεύω καθόλου σε αυτό) αλλά αν δεν έχει περάσει κι ένα λογικό χρονικό διάστημα "μοναξιάς και περισυλλογής", ο επόμενος/η θα είναι ίσως "μια απ' τα ίδια", και ίσως να μη φταίει καθόλου ή μόνο αυτός.    

Υ.Γ. 

► Let’s talk about Relationships #7 - Αόρατες ερωτικές σχέσεις... («Όποιος ενδιαφέρεται, το δείχνει!»)


 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

   

☞Διαβάστε επίσης:

_______________

► Όλες οι αναρτήσεις της στήλης "Let’s talk about Relationships" & "Ανθρώπινες σχέσεις"

► Let’s talk about Relationships! #1 "Θα σε πάρω τηλέφωνο για να πάμε για καφέ..."

► Σκέφτομαι και Γράφω#4 & Let’s talk about Relationships!#2 – Χώρισε με αξιοπρέπεια και όχι με Εγωισμό!

► Σκέφτομαι και Γράφω#6 & Let’s talk about Relationships!#3 – Σαν μια Ιερή εξομολόγηση!

►Let’s talk about Relationships! #4 - Ερωτήματα που δείχνουν ότι …απλώς δεν σε γουστάρει!

► Let’s talk about Relationships! #5 – Οι ερωτικές εξομολογήσεις ενός 60άρη!

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*