🐾Οι Φίλοι μας τα Ζώα #6: Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων: Ο δικός μου Φίλος ο Rex!

   Παγκόσμια Ημέρα των Ζώων σήμερα. Τα ζώα που είναι κομμάτι της Γης, του κόσμου, της ζωής μας, είτε έχουμε κάποιο κατοικίδιο στο σπίτι είτε πάλι όχι. Εγώ έχω τον σκύλο μου τον Rex, ο Πρίγκιπας μου, όπως τον αποκαλώ! Ένα αξιολάτρευτο Πομεράνιαν σε μαύρο χρώμα. Τον απόχτησα στις 13 Φεβρουαρίου του 2002, λίγων ημερών μόλις γεννήθηκε. Ήταν σαν έκπληξη, σαν δώρο από τον αδελφό μου τον Αντώνη προς εμένα ή προς όλη την την Οικογένεια. Αλλά επειδή από παιδί, από το Δημοτικό ήθελα πολύ ένα σκυλάκι και λόγω ότι δεν μέναμε σε δικό μας σπίτι, καταλαβαίνετε πως ήταν δύσκολο έως 'απαγορευτικό' θα έλεγα. Έτσι, μετά από μια καλή ευκαιρία, ένας Φίλος του αδελφού μου γέννησε η σκυλίτσα του και ο αδελφός μου πήρε το ένα. Διάλεξε το πιο τσαχπίνικο ή μάλλον ο σκύλος διάλεξε τον αδελφό μου, αφού, όπως μου έχει πει, από όλα τα αδελφάκια του, ο δικός μας, ήταν αυτό που ήρθε κοντά του και του έκανε νάζια. 

  Του έδωσα το όνομα Rex! Το είχα τάξει στον εαυτό μου! Έλεγα πως όταν θα αποκτήσω ποτέ σκυλάκι θα τον ονομάσω Rex. Ναι, εμπνευσμένη από την Αυστριακή αστυνομική σειρά "Υπαστυνόμος Rex", που την έβλεπα φανατικά για πολλά χρόνια. Πριν έρθει ο Rex στο σπίτι, είχα από το 1999 ή το 2000 (αν θυμάμαι καλά!) μια πανέμορφη γάτα, την Τιτίκα, ύστερα τον γιο της, που τον ονόμασα Ματσαρόκο και φυσικά και δυο καναρίνια, τον Roco & Rico. Την Τιτίκα, ο Rex δεν την άφηνε σε ησυχία, της έκανε τη ζωή κόλαση μπορώ να πω! Πήγαινε και την πείραζε συνεχώς, της πείραζε το φαγητό, το μέρος που κοιμόταν, ώσπου μια μέρα έφυγε, έφυγε έτσι απλά με εγκατέλειψε. Πωπω! το είχα πάρει πολύ βαριά! Το είχα πάρει ως προδοσία καθαρή! "Μα την μεγάλωσα, την φρόντισα τόσα χρόνια και έφυγε;" έλεγα και ξανά έλεγα! Και υποσχέθηκα πως δεν θα ξανά πάρω ποτέ ξανά γάτα! Άσχετα που θα ήθελα να έχω ξανά, αλλά όχι όσο είναι ο Rex, διότι "ζηλεύει", θέλει όλη την προσοχή πάνω του. 

  Ο Rex, πάντα ήταν και παραμένει ένας υπέροχος σκύλος! Από την πρώτη μέρα μέχρι και σήμερα μένει κανονικά μέσα στο σπίτι, είναι καθαρά μέλος της οικογένειας, κάτι σαν το μικρό μας αδελφάκι. Δεν μου δημιουργεί προβλήματα, δεν μου κάνει ιδιαίτερες ζημιές, δεν μου τρώει πια παπούτσια (αν και πάντα προτιμούσε τα καινούργια, για τα παλιά αδιαφορούσε), δεν κάνει σε καμιά περίπτωση τις ανάγκες του μέσα στο σπίτι, έχει στη κουζίνα τη δική του καρέκλα και εκεί κάθετε όταν μένει μόνος του, έχει το δικό του "κρεβατάκι" που είναι στο δωμάτιο μου, αν και είτε θα κάθετε στην καρέκλα του, είτε στο πάτωμα στο χωλ, είτε στο δωμάτιο μου, κάτω από το γραφείο μου, είτε έξω στην βεράντα και θα παρατηρεί τον κόσμο. 

  Είναι ένα υπέροχο πλάσμα. Φιλικός και με συμπεριφορά μικρού παιδιού, όσο δεν πάει. Είναι όμως και πολύ τσαμπουκάς και ξεροκέφαλος όσο δεν πάει. "Σε μένα έμοιασε" λένε όλοι στο σπίτι! Όμως, αν διαισθανθεί κίνδυνο ή δει έναν ξένο που δεν τον έχει ξαναδεί θα αρχίσει να γαβγίζει δυνατά και χωρίς σταματημό μέχρι να νιώσει πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Μετά; χάδια, νάζια... Είναι υπέροχο πράγμα, να γυρίζω στο σπίτι και ο πρώτος που φωνάζω φυσικά είναι Εκείνος. "Rex, Rexουλίνι, Ρετσουλίνι, αλεπουδίτσα (γιατί μοιάζει σαν αλεπού μωρέ)..." και να έρχεται να μου κάνει χαρές, να στριφογυρίζει χαρούμενος γύρω μου, μέχρι να βάλω το κλειδί στην πόρτα του δωματίου μου, εκείνος θα κουνάει ανυπόμονα την ουρά του για να μπει πρώτος... επίσης, όταν θέλει να μπει στο δωμάτιο μου για να κάτσει, θα "χτυπάει"- γρατσουνάει με τα νύχια του την πόρτα, εκνευριστικά και για ώρα μέχρι να σηκωθώ να του ανοίξω. Επειδή σηκώνομαι νωρίς (είμαι πρωινός τύπος, τι αν κάνω;!) γύρω στις 7 το πρωί, αμέσως θα σηκωθεί κι Εκείνος και θα αρχίσει τα νάζια του και τα παιχνίδια. Όταν είμαι λυπημένη και δε όταν κλαίω πόσο μα πόσο το καταλαβαίνει και έρχεται και με παρηγορεί... Όταν πάλι του βάζω τις φωνές, όταν κάνει ζημιές ή κυρίως κάνει του κεφαλιού του, πάει κρύβεται ή κάτω από το τραπέζι της κουζίνας ή κάτω από το κρεβάτι μου ή κάτω από το γραφείο μου και τον βλέπω να με κοιτάζει για ώρα με ένα παραπονιάρικο αλλά συγχρόνως πονηρίστικο ύφος, για να με ρίξει και να τον συγχωρήσω. 

  Αυτό το υπέροχο πλάσμα το έχω δίπλα μου, παρείτσα μου, συντροφιά μου, παρηγοριά μου, στη ζωή μου... 13 ολόκληρα χρόνια και φυσικά θα σταθώ κοντά του μέχρι το τέλος. (Αν και δε θέλω να το σκέφτομαι...!) Πρώτα απ' όλα και απ' όλους μέσα στο σπίτι, κι από μένα την ίδια, βάζω τον Rex. Θα κοιτάξω να φάει κι εκείνος τη δική του μερίδα κι αν δεν φτάνει το φαγητό (εκτός από τα κρακεράκια του, τρώει και ότι μαγειρεύουμε και τρώει και γιαούρτι και πολλά φρούτα) θα του δώσω τη δική μου. Γιατί, τον έχω από μωράκι, τον μεγάλωσα, μου έχει φερθεί με αγάπη και τρυφερότητα καλύτερα κι από τον καθένα στην Οικογένειά μου. Και είναι και ο μόνος που πιστεύω πως με αγαπάει άδολα εκεί μέσα. Το έχει αποδείξει και το αποδεικνύει κάθε μέρα, χωρίς να ζητάει ή να κάνει κάτι "ύποπτα". Μόνο νεράκι, λίγο φαγητό και πάρα πολύ αγάπη, όπως έχουμε όλοι μας ανάγκη. 

 

 

📍🐾Οι Φίλοι μας τα Ζώα #7 & Αφιέρωμα #11: 🐶 Αντίο Rex μου! 🐾

 📍2023 και δεν υπάρχει μέρα που να μην τον σκέφτομαι... Μου λείπει... Και η απώλεια του δεν έχει ξεπεραστεί καθόλου κι ας έχουν περάσει χρόνια... και δεν θα ξεπεραστεί ποτέ!

 

 

   Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που παίρνουν ζώα, έτσι για να τα πάρουν, για τη βιτρίνα, για το "έτσι μου ήρθε, τώρα μου ήρθε, τώρα το θέλω!" χωρίς να έχουν επίγνωση και σοβαρότητα ότι θα πρέπει να ζήσεις μαζί τους μέχρι το τέλος της ζωής τους. Απεχθάνομαι τους ανθρώπους που παίρνουν ως δώρο (ειδικά στις γιορτές) στα παιδιά τους κάποιο κατοικίδιο, μόνο και μόνο για να τους κάνουν το χατήρι και να μην του προκαλέσουν πόνο ή τα πληγώσουν. Ε, και;! τι θα πάθει το παιδί; θα του δημιουργήσεις ψυχολογικά αν δεν του πάρεις το κατοικίδιο που ζήτησε, χωρίς να του έχεις διδάξει πρώτα ότι το ζωάκι δεν είναι ένα άψυχο παιχνίδι αλλά έχει κι εκείνο ψυχούλα όπως έχει το ίδιο το παιδί;! και μετά τι; θα το πετάξετε στους δρόμους και η δική σας η ζωή συνεχίζεται; Ή θα το αφήσετε στους δρόμους, γιατί δεν έχεις τι να το ταΐσεις; Το παιδί σου, αν δεν έχεις να το ταΐσεις λίγο, πολύ ή αρκετό φαγητό, θα το εγκαταλείψεις Κυρία/Κύριε μου;! Ας σοβαρευτούμε λιγάκι! (και μην μου πει κανείς: "Άσε μας κουκλίτσα μου που κάνεις συγκρίσεις..." γιατί συγγνώμη αλλά δεν θα είμαι Εγώ η άκυρη και η παράλογη αλλά Εσύ που θα το σκεφτείς και μόνο!) Όπως επίσης απεχθάνομαι τους ανθρώπους που θεωρούν τα ζώα κάτι το οποίο δεν υπάρχει λόγος να υπάρχουν στη ζωή (μήπως πολλοί άνθρωποι δεν θα έπρεπε καν να υπάρχουν σε αυτή τη ζωή; Λέω Εγώ τώρα;!) ή το χειρότερο μου (εκεί βγαίνω από τα ρούχα μου και μπορεί να φερθώ με μεγάλη αγένεια, μη πω κάτι χειρότερο) οι γονείς να απομακρύνουν τα παιδιά τους από τα ζώα (ή να τα μαθαίνουν να τα μισούν), να μην τα αγγίζουν, να μην τα χαϊδεύουν, να μην τα πλησιάζουν, να τα βλέπουν λες και είναι τέρατα που θα τους κάνουν κακό. Μάθετε επιτέλους στα παιδιά σας να αγαπάνε τα ζώα (όπως και τη φύση)  και να τους φέρονται με αγάπη και σεβασμό και πιστέψτε με έτσι θα μάθουν να αγαπάνε και να σέβονται τον πλησίον τους, τον άνθρωπο, τον εαυτό τους και γενικά και ειδικά τη ζωή. Το αντίθετο; θα μεγαλώσουν και θα γίνουν άνθρωποι ...απάνθρωποι! Και δεν θα μπω -τώρα σε αυτή την ανάρτηση- στον κόπο να εξηγήσω με ισχυρά 'επιχειρήματα' τι εννοώ "άνθρωποι απάνθρωποι". Σκεφτείτε τι έχουμε ακούσει ή δει να συμβαίνουν στον κόσμο και θα καταλάβετε ...τι θέλει να πει η ...ποιήτρια. Τα ζώα δεν είναι αντικείμενα, δεν είναι παιχνίδια, είναι Φίλοι, είναι οικογένεια!!!

 Και κλείνω με αυτό που το πιστεύω απόλυτα!

"Αν ένας άνθρωπος μπορεί να κάνει κακό σε ένα ζωάκι, είναι 100% σίγουρο ότι είναι ικανός να κάνει κακό στην ίδια του την μάνα, μέχρι και στον οποιοδήποτε άνθρωπο. Τελεία και παύλα!"

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
►🐾Οι Φίλοι μας τα Ζώα #5: 📖24 ΜΥΘΟΙ ΤΟΥ ΑΙΣΩΠΟΥ… (Για όσους τους αρέσουν τα “παραμύθια”)

►Διαβάστε περισσότερα άρθρα στην ετικέτα: 🐾Οι Φίλοι μας τα Ζώα 

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*