⌛Keep a 5 Year Journal 2016: Days 7-13 (Μάρτιος 2016) #2

Δευτέρα 7/03/2016: Τι με χαλάρωσε σήμερα;
  Καλά μόνο χαλαρή δεν ήμουν σήμερα. Δεν ξεκίνησε η εβδομάδα καλά, πολλά στραβά, πολλές αναποδιές, πολλά νεύρα, πολύ άδικο τρέξιμο για σπασμένα άλλων, στην τσίτα ήμουν. Αλλά αργά το βράδυ που ήταν να επιστρέψω σπίτι, ήθελα πρώτα να πάω να καθήσω κάπου, να πιω ένα καφεδάκι (κι ας ήταν μετά τις 8) με την ησυχία μου, να χαλαρώσω κι ύστερα να γυρίσω σπίτι. Και ναι, το έκανα! Από 'κει και πέρα, ήμουν χαλαρή!

Τρίτη 8/03/2016: Μια φωτογραφία που τράβηξα σήμερα.

 

Αυτή... εμένα... μιας και ήταν και η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας. Α! ήταν και η φωτογραφική πρόκληση της ημέρας! Α! και με σύνθημα #‎ζήσε_αγάπα_γέλα!‬ Αμέ!☺

 

Τετάρτη 9/03/2016: Είμαι χαρούμενη;

  Καταρχάς, είμαι από χθες (πάλι) άρρωστη με λίγο πυρετό, ο γνωστός έντονος βήχας και τα συναφή αλλά κατά άλλα είμαι χαρούμενη με την έννοια ότι ενώ όλα πάνε σκ@τ@ (εμ, δεν πάνε βρε παιδιά ή μόνο Εγώ τα βλέπω και τα νιώθω;) βρίσκω λόγους και δύναμη να χαμογελάω και να χαίρομαι όπως και με ό,τι έχω τις ημέρες. Αυτές οι μέρες που ρε παιδί μου περνάνε σαν νεράκι, τόσο γρήγορα, λες και το 24ώρο δεν μου/μας φτάνει. Την έχετε κι εσείς αυτή την αίσθηση ή Εγώ είμαι πάλι υπερβολική; Με απλά λόγια, είμαι χαρούμενη γιατί μπορώ και χαμογελάω. Πιστέψτε με, αυτό δεν είναι ούτε λίγο, ούτε ασήμαντο. Πολύς κόσμος δεν μπορεί να κάνει ούτε και αυτό, δηλαδή να σκάσει ένα χαμόγελο ή και να γελάσει με κάτι, το οτιδήποτε.

Πέμπτη 10/03/2016: Κάτι που με απασχόλησε σήμερα πολύ έντονα.

  Ειλικρινά, αυτό που με απασχόλησε και το συζητούσα με την μάνα μου είναι η αυτοκτονία της 15χρονης στο Παλαιό Φάληρο. Δεν ξέρω τι γίνεται με τις πολλές -καθημερινά- αυτοκτονίες αλλά το κακό έχει παραγίνει και με πιάνει τρόμος. Δεν μπορώ να καταλάβω, στην περίπτωση της 15χρονης, τι έκανε αυτό το μικρό παιδί να φτάσει να δώσει τέρμα στη ζωή τους με αυτό τον τρόπο. Δεν ξέρω αν ήταν για τα κιλά της όπως γράφτηκε ή κάτι άλλο, αλλά κλαίω, θυμώνω, ανησυχώ που νέοι άνθρωποι βρίσκουν τη δύναμη να δώσουν τέρμα στη ζωή τους και δεν βρίσκουν δύναμη να παλέψουν γι' αυτήν. Σκέφτομαι τα δικά μου, σε αυτή την ηλικία, που ελάχιστα θυμάμαι αλλά τα θυμάμαι πολύ έντονα. Όπως έχω ξανά γράψει στο Δημοτικό, ύστερα στο Γυμνάσιο δεχόμουν καθημερινά bullying από τους συμμαθητές μου, από τις Φίλες μου, από άλλα παιδιά του σχολείου που ήταν από άλλες τάξεις και ήταν απαίσια έως μαρτύριο κι όμως δεν έφτασα να δώσω τέλος στη ζωή μου, αν και το σκέφτηκα και ίσως και να το τόλμησα... αλλά μια δύναμη εσωτερική με κράταγε να μην λυγίσω... μέχρι και σήμερα. Δεν θα πω περισσότερα σε αυτή την ανάρτηση, ίσως πρέπει να γράψω ξεχωριστή με τα δικά μου βιώματα, μπας και με τον δικό μου τρόπο βοηθήσω (αν μπορώ να βοηθήσω) έστω έναν άνθρωπο που έχει τέτοιες σκέψεις στο μυαλό του. Πάντως, λυπάμαι που εμείς οι άνθρωποι δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε πραγματικά, αυτό το δώρο που μας δόθηκε και λέγεται "ζωή".

Παρασκευή 11/03/2016: Πόσο χρόνο πέρασα σήμερα με τον εαυτό μου;

  Αρκετά, όπως κάθε μέρα! Είτε έχω είτε δεν έχω ιδιαίτερες υποχρεώσεις, πάντα βρίσκω λίγο έως πολύ χρόνο να κάνω καλύτερη παρέα, να περιποιηθώ, να φροντίσω, να 'μιλήσω' και να μαλώσω, αν χρειαστεί, τον εαυτό μου. Εξάλλου, είτε είμαστε μόνοι είτε όχι, ο εαυτός μας πρέπει ή θα έπρεπε να είναι πρώτα και πάνω απ' όλα (και δεν είναι καθόλου εγωιστικό αυτό!) γιατί πολύ απλά, όταν είμαστε εμείς οι ίδιοι καλά με τον εαυτό μας, τότε μπορούμε να είμαστε και με τους γύρω μας, με τους δικούς μας αλλά και με τους ξένους εκεί έξω. Και αυτό, όσο και αν πολλοί δεν το πιστεύουν, είναι καρατσεκαρισμένο από όποιες πλευρές κι αν το δεις.

Σάββατο 12/03/2016: Κάπου που πήγα σήμερα.

  Όπως, σχεδόν, κάθε Σάββατο, πήγα στο σπίτι της Φίλης μου, βγήκαμε για καφέ με δυο άλλες Φίλες της, μετά πήγαμε λαϊκή κι ύστερα πίσω στο σπίτι της για φαγητό, καφεδάκι (το κερασάκι ήταν όταν γύρισε η κόρη της και μαζί της έφερε κάτι σιροπιαστά που τα τσακίσαμε) και μετά χαλάρωση βλέποντας ελληνική ταινία στην τηλεόραση. Έχω να ομολογήσω ότι τέτοιες στιγμές μαζί τους, τις απολαμβάνω και τις εκτιμώ ιδιαίτερα.

Κυριακή 13/03/2016: Σήμερα η ημέρα ήταν…

  Ημέρα με τάσεις φυγής, εκτός από βροχερή. Ναι, παραδέχομαι πως τις τελευταίες ημέρες έχω (πάλι) τάσεις φυγής, που τις πολεμάω. Το κλίμα στο σπίτι ήταν κάπως εκνευριστικό, Εγώ πνιγόμουν κι έτσι απλά, βγήκα έξω και πήγα και περπάτησα για κάνα τρίωρο, με ένα καφέ στο χέρι στο Ζάππειο. Κάποια στιγμή έπιασε βροχή, άνοιξα την ομπρέλα μου και συνέχισα τον περίπατο μου. Τέλεια αίσθηση! Μετά στην επιστροφή, ένιωθα πολύ καλύτερα.

Αυτές ήταν οι ερωτοαπαντήσεις μου για την δεύτερη εβδομάδα του Μαρτίου, για το project "Keep a 5 Year Journal: 366 days 2016".

Υ.Γ.: Μην ξεχνάτε την βοήθεια για τον 17χρονοΠαύλο. Ήδη  προσπάθεια όλων έπιασε τόπο. Συνεχίζουμε όμως για να ολοκληρωθεί...

☞Διαβάστε επίσης:

_________________

►Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις του "Keep a 5 Year Journal: 366 Days 2015".

Ιανουάριος 2016:1/01 έως 10/01, 11/01 έως 17/01, 18/01 έως 24/01 & 25/01/ έως 31/01

Φεβρουάριος 2016: 1/02 έως 10/02, 11/02 έως 16/02, 17/02 έως 22/02 & 23/02 έως 29/02

Μάρτιος 2016: 1/03 έως 6/03

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*