✍ My thoughts #19 - Όταν μιλάμε για "πράξεις" να μιλάμε για "αληθινές πράξεις"...

   Η συγκεκριμένη ανάρτηση γράφτηκε ολοκληρωμένα μέσα Γενάρη του 2016, με αφορμή το τέλος μιας 'Φιλίας', που τελικά όμως δεν ήταν αυτό που νόμιζα πως ήταν. Οι σκέψεις αυτές  έμειναν στο πρόχειρο, γιατί πολύ απλά ήθελα να δώσω χρόνο για να δω μήπως κάπου έκανα λάθος ή παρεξήγησα. Τελικά όμως ο χρόνος έδειξε τι άξιζε και ποιος άξιζε. Τώρα ήρθε η ώρα να μπει και αυτή στο προσωπικό μου αρχείο.

  Είναι ωραίο πράγμα να βιώνεις κωμικοτραγικές καταστάσεις μόνο όταν από αυτές συνειδητοποιείς πόση δύναμη έχεις μέσα σου, τι αξίζεις και αν πραγματικά αξίζουν οι άνθρωποι που εκτιμάς και αγαπάς να υπάρχουν στη ζωή σου. Τότε κάνεις και ένα καλό και ολοκληρωμένο  ξεκαθάρισμα/ξεκαστάρισμα για να διώξεις περιττά πράγματα και περιττούς ανθρώπους.

  Ανθρώπινες απώλειες, ξέρουμε πως θα υπάρχουν πάντοτε. Και δε μιλάω για απώλεια θανάτου. Αυτές είναι οι σοβαρές απώλειες που δεν ξεπερνιούνται εύκολα, πολλές φορές και ποτέ. Μιλάω για απώλειες, τύπου επαγγελματικές, ερωτικές, φιλικές. Τις έχω βιώσει όλες στο πετσί μου, μέχρι στον πάτο έφτασα. Έπαθα, έμαθα και τελικά βρήκα το κλειδί για να μην χάνεις κάθε φορά πολύ χρόνο στο να πενθήσεις τον χαμό με μεγάλη διάρκεια. Φυσικά θα συνεχίσεις να κάνεις λάθη/σφάλματα αλλά με τον καιρό δεν θα ξοδεύεις άδικα τόσο πολύ χρόνο.

 Σβήνω το "ευτυχισμένος" (μιας και Εγώ με αυτή την 'ευτυχία' δεν ταιριάξαμε ποτέ ιδιαίτερα) και γράφω "ελεύθερη"...

  Η λέξη κλειδί ή αν θες το μυστικό είναι αυτό που έχω αναφέρει αρκετές φορές τώρα τελευταία. Δεν πρέπει να έχεις μεγάλες έως και καμιά προσδοκία από τους ανθρώπους, παρά μονάχα από τον ίδιο σου τον εαυτό. Η αγαπημένη Αριστέα μας, μου το έχει γράψει πολλές φορές σε σχόλια και συν με μια ξεκάθαρη έντιμη συζήτηση με ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, συνειδητοποίησα απόλυτα και ξεκάθαρα πια πως αν θες να έχεις μια υγιής σχέση με τους ανθρώπους γύρω σου και με τον εαυτό σου, να πάψεις να έχεις προσδοκίες και να περιμένεις να κάνει ο άλλος ό,τι κάνεις εσύ ή να νιώθει ακριβώς και τόσο όσο εσύ. Οι άνθρωποι δεν είμαστε ούτε ίσοι ούτε ίδιοι. Συγγνώμη αλλά δεν είμαστε! Διαφέρουμε κατά πολύ μεταξύ μας! Το πιστεύω πια ακράνδακτα αυτό. Ανάθεμα αυτή η -Ελληνική- κοινωνία που μας μεγάλωσαν και μας εκπεύδευσαν έτσι, ώστε να μας κόβουν την ελευθερία. Ο καθένας ας ζει τη ζωή του, έτσι όπως πιστεύει, χωρίς να ενοχλεί τον άλλον.

  Πέντε χρόνια μέσα από αυτό το blog πίστευα ή μάλλον έτσι νόμιζα, πως λίγο, πολύ ή ελάχιστα όσοι με διαβάζουν έχουν καταλάβει τι σόι άνθρωπος είμαι, έστω στο περίπου. Λάθος εντύπωση είχα! Λίγοι με έχετε καταλάβει, έστω και ελάχιστα. Δεν κρύφτηκα ποτέ, δεν έγραψα παραμύθια ποτέ, δεν το έπαιξα του Πανεπιστημίου ή Δικαστής, ούτε ότι είμαι τέλεια και η αλάνθαστη. Αντιθέτως, έχω ανοίξει την ψυχή μου χωρίς ντροπές, χωρίς κόμπλεξ, χωρίς να σκεφτώ τι θα πει ο καθένας και η καθεμιά. Η γραφή μου είναι παντού η ίδια. Εδώ στο blog, στα προσωπικά μηνύματα, στα e-mail, εκτός και εντός... είμαι παντού η ίδια. Και αν είμαι θυμωμένη θα φανεί, κι αν είμαι λυπημένη θα φανεί, κι αν είμαι εξαγριωμένη θα φανεί, κι αν είμαι χαρούμενη πάλι θα φανεί. Όπως και να είμαι θα φανεί, γιατί πολύ απλά όταν γράφω, γράφω για μένα πρώτα απ' όλα και δεν γράφω με τέτοιο τρόπο για να φανώ και να είμαι συμπαθής σε όλους. Εδώ μέσα είναι ο χώρος μου, οπότε κάνω Εγώ και μόνο Εγώ κουμάντο το τι θα γράψω, πως θα το γράψω, αν είναι 5-10 λόγια ή ολόκληρο κατεβατό. Όποιος γουστάρει, μπαίνει εδώ μέσα, με διαβάζει και μου γράφει τη γνώμη του ή αν το νιώθει μοιράζεται τις δικές του σκέψεις, αλλιώς την ευχή μου, στο καλό, η έξοδος από 'κει και να η πόρτα ανοιχτή, που λέει και το άσμα. Μέχρι εδώ όλα καλά και όλα ωραία αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δίνω και το δικαίωμα στον καθένα να μου κουνάει το δάχτυλο και να μου μιλάει για έντιμες συζητήσεις και ηθικές συμπεριφορές, όταν πίσω από πληκτρολόγια αυτοί οι ίδιοι με "θάβουν" κανονικά και μετά μου το παίζουν και Φίλοι. Βλέπεις, όταν κάτι σε έχει ενοχλήσει, το λες μέσα σε λογικά χρονικά πλαίσια κι όχι μετά από μήνα/ες, όταν τυχαία, χρονικά σε συμφέρει εσένα. Βλέπεις, παρά είμαι έξυπνη και έχω φάει το σχολείο της ζωής με δάκρυα και πόνο και ένα σωρό χτυπήματα και συν με το ένστικτο του Σκορπιού, με κάνουν να μαθαίνω ή να "αποκρυπτογραφώ" αυτά που άλλοι προσπαθούν να κρύψουν.

  Στη ζωή μου τους επι-κριτές τους έχω πετάξει/διαγράψει από καιρό τώρα. Κι αν βρεθούν στην πορεία κι άλλοι που θα πάρουν από μόνοι τους το δικαίωμα να με κρίνουν με ασέβεια, προσβολές, χαρακτηρισμούς και ένα σωρό κοσμητικά επίθετα τη ζωή μου και εμένα την ίδια, είτε με ξέρουν λίγο, είτε καθόλου είτε ήταν ανίκανοι να με γνωρίσουν από την κακή μου αλλά κι από την καλή μου πλευρά, με την μία, χωρίς δεύτερη σκέψη, τρώνε πόδι, τραβάω μια κόκκινη γραμμή και μακριά κι αγαπημένοι ή να πω καλύτερα μακριά και ξένοι. Γιατί πολύ απλά ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΞΙΖΟΥΝ! 

  Στη ζωή μου, δίπλα μου/κοντά μου θέλω Φίλους και ανθρώπους που θα με εκτιμούν πρώτα απ' όλα για αυτό ακριβώς που είμαι. Και μετά, αν μπορούν, ας νιώσουν και αγάπη. Γιατί τελικά, αν δεν εκτιμάς πρώτα, δεν μπορείς και να αγαπήσεις. Καλά λέει η Φίλη μου η Έφη! "Πρώτα θέλω να με εκτιμάνε και να με σέβονται και μετά να με αγαπάνε." Έχει δίκιο! Κατάλαβα πως δεν θέλω να με αγαπάνε, αν δεν μπορούν να με αγαπάνε αληθινά! Η αγάπη τους μπορεί να είναι και ψεύτικη ή από συμφέρον. Τέτοια αγάπη Εγώ δεν τη θέλω! Την χαρίζω χωρίς να ζητήσω κάτι άλλο σε αντάλλαγμα. Θέλω να με εκτιμούν και να με σέβονται, ακόμα και στα στραβά μου!  Στα "εγγλήματά" μου, όταν κι αν ποτέ φτάσω σε τέτοιο επίπεδο, παίξτε το Δικαστές, Θεός και τιμωρείστε με όπως θέλετε, μέχρι τότε όμως, κοιταχτοίχτε πρώτοι στον καθρέφτη και δείτε τα δικά σας σφάλματα, λάθη κλπ. πριν μου κουνήσετε το δάχτυλο ή αρχίσετε την επίθεση εναντίον μου. 

  
  Είμαι απλά ο εαυτός μου!  Είμαι ένας άνθρωπος με πάρα πολλά ελαττώματα, τόσο διακριτική (στους πάντες) μέχρι αηδίας που θα κατηγορηθώ ως αδιάφορη/ψυχρή/απόμακρη/δύσκολη. Όλα αυτά θα είμαι μόνο όταν θα με κάνει ο άλλος να συμπεριφερθώ έτσι. Η δική μου πραγματική αδιαφορία ή αν θες αναισθησία θα την καταλάβεις όταν θα κόψω κάθε επαφή μαζί σου. Η απόλυτη σιωπή στα πάντα. Ούτε τηλέφωνα, ούτε μηνύματα, ούτε τυπική ευχή "περαστικά σου", ούτε απαντήσεις, ούτε ερωτήσεις, ούτε τίποτα. Έχω τραβήξει μια κόκκινη γραμμή και έχω ρίξει "τίτλους τέλους". Και όλα αυτά θα συμβούν όταν με χτυπήσεις και στο δικό μου δίκιο, στην αξιοπρέπεια μου, στην περηφάνεια μου και πόσο μάλλον όταν θα με επικρίνεις για το "μέσα μου" όταν το μέσα μου δεν μπορεί να το ξέρει ούτε η ίδια μου η μάνα. Έχω ένα σωρό πάθη που όμως ποτέ δεν θα κάνουν κακό στον άλλον, έχω έναν μικρόκοσμο που δεν θα τον μοιραστώ ποτέ με κανέναν, ούτε με την καλύτερη μου Φίλη, παρά μονάχα με μένα την ίδια. Κρατάω πράγματα για τον εαυτό μου, γιατί αυτό είναι απολύτως υγιής για την απόλυτη μοναξιά, όταν κανείς δεν θα μπορεί για τον χ, ψ λόγο να είναι δίπλα μου. Είμαι πολύ ευαίσθητη και όσοι με ξέρουν λίγο ή πολύ, με θεωρούν καλόπαιδο αλλά αν με αναγκάσεις μπορώ εύκολα να γίνω κωλόπαιδο και να πέσω στα μάτια σου, με το να σου δείξω (κι έτσι για την αλητεία) πιο έντονα πως είναι να απο-δέχεσαι τους ανθρώπους και με τα ελαττώματα τους και τις παρεξενιές του, όπως απο-δέχομαι τον άλλον χωρίς να προσπαθώ να γίνει κάτι άλλο από αυτό που είναι και νιώθει. Ζητάω συγγνώμη αν έφταιξα κι αποχωρώ! Βάρος δε γίνομαι σε κανέναν! Αυτή είμαι κι ας αρέσω σε λίγους και καλούς!

  Μέχρι σήμερα ήξερα, πως όταν κάνουμε κάτι είτε μας το ζητάει ο άλλος είτε πάλι όχι, το κάνουμε ξεκάθαρα και ειλικρινέστατα με την καρδιά μας. Το να συμπαραστέκεσαι σε μια Φίλη σου σε μια στιγμή της που είναι σημαντική για Εκείνην, είτε επαγγελματική, είτε οποιαδήποτε άλλης μορφής, το κάνεις γιατί το νιώθεις, άρα κάνεις μια πράξη χωρίς να περιμένεις σχεδόν κανένα αντάλαγμα, έτσι δεν είναι; Τουλάχιστον, Εγώ έτσι τα έμαθα μέχρι σήμερα. Έλα, όμως που δεν είναι πάντα έτσι τα πράγματα. 

  
  Έρχεται ο καιρός, που επειδή δεν πήγες με τα νερά τους, δεν συμπεριφέρθηκες συναισθηματικά και εντός πλαισίου χρονικά έτσι ακριβώς όπως θα θέλανε για να κουκουλώσουν το δικό τους άγχος και τα δικά τους συμφέροντα,  να σου χτυπάνε και μια και δυο φορές αυτά που έκαναν για σένα, που σου στάθηκαν στην επιτυχία σου/στην χαρά σου και ΠΡΕΠΕΙ να τους αποδείξεις (όχι να τους δείξεις απλά) ότι είναι η σειρά σου να κάνεις το ίδιο. Υποτίθεται ότι η πράξη που έκαναν ήταν από την καρδιά τους άρα αληθινή και όχι μια απλή πράξη για να έχουν μετά να λένε δεξιά κι αριστερά κοίτα τι έκαναν για μένα. Να τους το ζητούσα κι όλας, να έλεγα ναι, Εγώ τους το ζήτησα, οπότε τους ...χρωστάω και το βουλώνω. Αλλά όχι άνθρωπε μου, όταν Εγώ δεν σας το έχω ζητήσει (και γενικά δε ζητάω εύκολα, τα παλεύω σχεδόν όλα μόνη μου κι ας μην είναι τελείως σωστό) και το κάνατε ως έκπληξη, δεν επιτρέπεται να μου το χτυπάτε αργότερα. Δεν είναι δικό μου θέμα αυτό, αλλά δικό σας που πρέπει να το λύσετε μόνοι σας. Συγγνώμη αυτά Εγώ ποτέ δεν έχω φτάσει να τα κάνω, γιατί τα θεωρώ γελοία και ολίγον "εκβιαστικά". 

   Ναι, φτάνουν τα λόγια! Όχι άλλα λόγια! Τα έχω σιχαθεί κι Εγώ η ίδια! Ναι στις πράξεις, αλλά σας παρακαλώ να είναι πράξεις αληθινές, από την καρδιά μας, όχι από συμφέρον, όχι για να 'εκβιάσουμε', ούτε για να παρουσιαζόμαστε "καλοί άνθρωποι/Φίλοι" και να διατυμπανίζουμε "Κοίτα τι έκανα Εγώ...!" Μπορεί Εγώ να αργώ να κάνω τα λόγια μου πράξεις, αλλά τα κάνω πάντα και μάλιστα οι πράξεις μου δεν είναι καθόλου δήθεν αλλά αληθινές από την ψυχή μου, που δεν θα φτάσουν στο σημείο να "εκβιάσουν" τον άλλον βάζοντας του το μαχαίρι στο λαιμό, να συμπερι-φερθεί, να νιώσει, να κουνηθεί... για να μου απο-δείξει ότι τα λόγια του είναι αληθινά. Το έχω πει χιλιάδες φορές, θέλω τον χρόνο μου, χρειάζομαι να νιώσω άνετα, να ξεμπλοκάρω/να ξεκλειδωθώ για να ανοιχτώ στον άλλον και να κάνω περισσότερες κινήσεις και να "ενοχλήσω" με το ενδιαφέρον μου. Αν δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό ή να έχω λίγη από την κατανόηση σου, λυπάμαι αλλά Εγώ έτσι λειτουργώ. Τι να κάνουμε; Είπα, έχω ένα σωρό ελαττώματα αλλά έχω και ένα σωρό προτερήματα, μην αδικώ κι Εγώ η ίδια τον εαυτό μου! Αν τώρα εσύ θες να σταθείς στα λιγότερα άσχημα μου κι όχι στα περισσότερα καλά μου, τι να πω; Να χρησιμοποιήσω μια κουβέντα που μου είπαν αυτοί οι ίδιοι: "Κάτι λάθος πάει μέσα σου", που εμένα προσωπικά μου ακούστηκε άσχημη έως απαράδεκτη. Τώρα που σας την επιστρέφω πίσω, συνεχίζεται να σας ακούγεται ως "σιγά Μαρία την κουβέντα!";
 

  Όταν έλεγα ΕΔΩ ότι έχω κάνει μεγάλη στροφή και πλέον δεν πέφτω στα πατώματα ούτε χαλάω την ζαχαρένια μου για κανέναν και καμία που δεν μπορεί να με απο-δεχτεί έτσι όπως είμαι (πάντα με περιθώρια διόρθωσης όσο μεγαλώνω), όπως κι Εγώ τον άλλον, δεν έμεινα στα λόγια. Από τότε μέχρι σήμερα έχει φανεί στις πράξεις μου και έχω σωθεί στο να μην ξοδέψω άσκοπα και άδικα χρόνο και την ψυχική μου ηρεμία, σε πράγματα, καταστάσεις και κυρίως ανθρώπους που δεν μου κάνουν καλό. 'Ετσι λοιπόν συνεχίζω και έτσι θα συνεχίσω γιατί κουράστηκα και το εννοώ "κουράστηκα" όχι μόνο να πονάω, να πληγώνομαι, να κλαίω αλλά και να προσπαθώ περισσότερο από όσο πρέπει, να αποδείξω ότι δεν είμαι ελέφαντας. Συγγνώμη, αλλά πάνω απ' όλα η ψυχική μου υγεία κι ύστερα οι υπόλοιποι που χωρίς να τους έχω "εκβιάσει" ή να τους έχω βάλει το μαχαίρι στο λαιμό ή με απλά λόγια χωρίς καν να τους το ζητήσω, είναι στη ζωή μου, ακόμα κι αν είναι χιλιόμετρα μακριά, ακόμα κι αν κάνουμε εβδομάδες, μήνες να μιλήσουμε. Γιατί πολύ απλά, όταν βρεθούμε θα είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα. Δόξα τω Θεό, τους έχω καταλάβει και με έχουν καταλάβει! 

  
  Αν με γουστάρεις, αν με αντέχεις, αν με εκτιμάς, αν μπορείς να με αποδεχθείς και αν μπορείς να μου σταθείς στα δύσκολα μου, στις μαύρες μου, στην σιωπή μου, στις στεναχώριες μου, στις κλειστές μου.... όπως και στις καλές μου, δίνοντας μου χώρο και χρόνο, έχει καλώς, διαφορετικά Πάμε για άλλα! Όλα τα υπόλοιπα, είναι για να μαραζώνουμε την ψυχή μας που δεν μας φταίει σε τίποτα. 

  
  Επειδή πάλι έγραψα πολλά, το συμπέρασμα είναι ότι ναι μεν στεναχωρήθηκα λίγο για αυτές τις απώλειες αλλά τις δέχτηκα και τις σεβάστηκα προτιμώντας να αποχωρήσω αφού δεν έφτασα στα στάνταρ που επιθυμούσαν οι άλλοι. Εγώ αυτά τα στάνταρ, τα πρωτόκολλα, τους κανόνες... συγγνώμη δεν τα καταλαβαίνω ακόμα. Ίσως όταν μεγαλώσω λίγο ακόμη, να τα καταλάβω! Εγώ καταλαβαίνω τα πιο απλά! Σε εκτιμώ, σε σέβομαι, σε πάω, σε γουστάρω για αυτό κι αυτό, στέκομαι κυρίως στα καλά σου κι όχι τόσο στα στραβά σου και συνεχίζω μαζί σου. Αν δεν σου ταιριάζω ή δεν μου ταιριάζεις, κανένα πρόβλημα πες το ξεκάθαρα με όμορφο τρόπο και όχι με προσβολές. Με το στανιό δε γίνεται τίποτα, Εγώ αυτό ξέρω! Δεν σταματώ να εκτιμώ ή να ενδιαφέρομαι για αυτούς που αξίζουν, ακόμα κι αν μου φέρθηκαν -ίσως άθελά τους- άδικα, απλώς σταματώ να είμαι στο δρόμο τους. Μην ξεχνάμε! Δίνουμε χρόνο στον χρόνο! Γιατί ο χρόνος πάντα ξέρει καλύτερα, τι παίρνει, τι φέρνει και τι δίνει.  Ίσως, με τον χρόνο, τα πράγματα να είναι διαφορετικά. Ίσως πάλι, να είναι μη αναστρέψιμα. Βέβαια, εγωιστικές, σιωπηλές, διαγραφές, μπλοκαρίσματα και κουτσομπολιό πίσω από οθόνες και πληκτρολόγια και απαράδεχτα λόγια δεξιά κι αριστερά, για να επιβεβαιώσουν ότι "έχουν δίκιο", συγγνώμη Εγώ προσωπικά τα θεωρώ κατινιές και αναξιοπρεπή, οπότε εκεί τα πράγματα είναι μη αναστρέψιμα και οι σχέσεις διαλυμένες δίχως καμιά ελπίδα να ξανά φτιάξουν. Ακόμα και από βλακεία μας, όλα έχουν τον λόγο τους που συμβαίνουν!  

  
  Τέλος, θέλω να πω πως είμαι τόσο ήρεμη και ξεκάθαρη μέσα μου (πάντα) στο τι λέω, τι γράφω και τι αισθάνομαι, γενικώς και ειδικώς, που όχι απλά δεν παίρνω τίποτα πίσω αλλά υποστηρίζω με σθένος τις σκέψεις μου και πόσο μάλλον αυτό τον χώρο και σε όποιον χώρο κινούμαι και με όποιους ανθρώπους συναναστρέφομαι και συμβαδίζω. 
 

✍@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει απ’ το κεφάλι μου, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
►Διαβάστε περισσότερα άρθρα από την στήλη "My thoughts"

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!

©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*