⌛Keep a 5 Year Journal 2016: Days 23-31 (Μάιος 2016) #4

Δευτέρα 23/05/2016: Όταν θα είσαι 90 χρονών, τι θα έχει περισσότερη σημασία για εσένα;

  Καλά 90 χρονών δεν πιστεύω πως θα φτάσω αλλά αφού μιλάμε υποθετικά, ειλικρινά αυτό που θα με ένοιαζε για μένα προσωπικά είναι να είμαι εσωτερικά (και εξωτερικά φυσικά γιατί όχι;) τόσο δυνατή όσο δυνατή παλεύω να είμαι μέχρι σήμερα που έχω φτάσει 32+χρονών. Και επίσης να έχω απόλυτα τόσο καθαρή συνείδηση και να μην έχω μετανιώσει για όσα έκανα και κυρίως για όσα ΔΕΝ έκανα στην ζωή μου, όπως πορεύομαι μέχρι και σήμερα. Δεν ξέρω αν θα είναι η ζωή μου έτσι όπως την ονειρεύομαι και μου αξίζει ή θα είμαι μόνη ή με παρέα αλλά αν είμαι εντάξει με όσα έχω ζήσει, νιώσει, δώσει, πάρει και κυρίως θα έχω ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης, εμένα μου φτάνει, μου αρκεί και "ευχαριστώ" μόνο θα έχω να λέω στους Πάντες.

Τρίτη 24/05/2016: Τι είναι αυτό που συνήθιζε να σε τρομάζει, αλλά όχι πια;

  Διαβάζοντας αυτή την ερώτηση θυμήθηκα ότι μέχρι και τα 7 μου περίπου χρόνια, με τρόμαζαν σε σημείο να βάζω τα κλάματα, οι έγχρωμοι άνθρωποι. Δεν θυμάμαι να το έχω αναφέρει ξανά! Θυμάμαι την εξής ανάμνηση τόσο καθαρά και έντονα: Πηγαίναμε οικογενειακώς στο εξοχικό μας στην Νέα Μάκρη και στο δρόμο η μάνα μου με φοβέριζε λέγοντας μου «Να Μαρία ένας μαύρος, θα σε πιάσει και θα σε πάρει μαζί του» Και να Εγώ τρομαγμένη και έτοιμη να βάλω τα κλάματα. «Άντε βρε χαζή, θα άφηνα κανέναν να σε πάρει από μένα; Μην τους φοβάσαι, είναι και αυτοί άνθρωποι σαν κι εμάς, σαν κι εσένα… δεν πειράζουν κανέναν» Πως και πότε ξεπέρασα αυτό τον φόβο/φοβία, δεν θυμάμαι αλλά σημασία έχει ότι δεν μου άφησε κάποιο κόμπλεξ να το πω με τους ανθρώπους άλλου χρώματος από μένα.

Τετάρτη 25/05/2016: Είναι ευκολότερο να ξεχνάς ή να συγχωρείς;

  Συγγνώμη αλλά δεν ξεχνάς ποτέ και τίποτα. Όλα υπάρχουν αποθηκευμένα μέσα στο κεφάλι μας και πορευόμαστε μαζί μέχρι το τέλος της ζωής μας. Μπορεί να νομίζεις πως ξέχασες (=διέγραψες) κάτι ή κάποιον αλλά κάτι συμβαίνει και έρχονται οι θύμησες σαν κακοί επισκέπτες που πίστευες πως δεν θα δεις ποτέ ξανά, όσο κι αν προσπάθησες να τους κρατήσεις σε απόσταση. Εγώ προσωπικά είμαι από τους ανθρώπους που δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να ξεχάσει ούτε λεπτομέρειες από μια κατάσταση ακόμη κι αν ήταν η πιο δυσάρεστη/πονεμένη. Το παρελθόν μου και οι αναμνήσεις μου είναι η δύναμη μου για το παρόν και πόσο μάλλον το μέλλον μου. Θέλω και το επιδιώκω να θυμάμαι πάντα τα πάντα χωρίς να με παίρνει από κάτω, χωρίς να μένω στάσιμη και κυρίως χωρίς να χάνω τον χρόνο μου για όσα με περιμένουν στην συνέχεια. Τώρα όσον αφορά την συγχώρεση, έχω να πω πως ήμουν από τους ανθρώπους που μέχρι και πριν 1+ χρόνο έλεγα και δεν μπορούσα κι όλα να συγχωρέσω σε ποσοστό 95%. Όμως, συνέβη κάτι, όπως ας πούμε, έφαγα μεγάλο χαστούκι, για να μην πω μαχαιριά όχι μόνο στην καρδιά αλλά εκεί βαθιά σε ένα συναίσθημα της ψυχής μου και συγχώρεσα τα πάντα από το παρελθόν μου, ανθρώπους που μου έκαναν πολύ κακό και κυρίως (αυτό έχει περισσότερο σημασία από τα προηγούμενα) συγχώρεσα εμένα και ό,τι έκανα άδικα στον εαυτό μου. Από τότε, συγχωρώ αλλά μόνο όσα είναι για γέλια και για κλάματα. Όπως λέω από μικρό παιδί και το οποίο το υποστηρίζω απόλυτα και με σθένος «Συγχωρώ ως εκεί που μπορώ και μου επιτρέπεται, τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση του Θεού». Μάλιστα, τον Απρίλιο του 2011 για το μάθημα των Θρησκευτικών στο Επαγγελματικό Λύκειο που πήγαινα έπρεπε να γράψουμε ένα κείμενο για το μυστήριο της μετάνοιας. Και έγραψα κι Εγώ γύρω στις δυο σελίδες/περίπου 650 λέξεις την άποψη μου για την συγχώρεση και μάλιστα δίνοντας το δικό μου τρίπτυχο «Συγχωρώ – Ξεχνάω – Μετανοώ» τεκμηριώνοντας τα ένα-ένα. Ίσως κάποια στιγμή το ανεβάσω το κείμενο να μου πείτε την άποψη σας.

Πέμπτη 26/05/2016: Προδόθηκε η εμπιστοσύνη σου από κάποιον που εμπιστευόσουν;

  Φυσικά, εννοείται! Βρείτε μου έναν/μία που να μην έχει προδοθεί η εμπιστοσύνη του που έδειξε σε κάποιον! Έχω προδοθεί ουκ ολίγες φορές, αμέτρητες, έχω χάσει το μέτρημα, η αλήθεια είναι. Θες από συγγενή; θες από Φίλες; Ειδικά στην Φιλία κι αν έχω προδοθεί σε βαθμό να πατήσουν στις δικές μου πλάτες για να πάνε αυτοί μπροστά κι Εγώ να μείνω στάσιμη πίσω να παλεύω πιο μόνη από ποτέ όχι μόνο να ορθοποδήσω αλλά πρώτα απ’ όλα να ανέβω από το τελευταίο σκαλοπάτι που με έριξαν. Άλλους του συγχώρεσα δίνοντας τους μια ακόμη ευκαιρία για να μου αποδείξουν ότι ήταν μια λάθος κίνηση εν αγνοία τους, κάποιοι τα κατάφεραν, άλλοι πάλι καμία ευκαιρία δεν τους άξιζε τελικά αφού πάλι τα ίδια, κι άλλους τους διέγραψα απλά με την περιφρόνηση μου. Στον έρωτα, εκεί κι αν έχω προδοθεί! Πάντα στον έρωτα γίνομαι πιο ευάλωτη, σήμερα βέβαια πολύ λιγότερο και μόνο όταν ξέρω πως αξίζει. Πρόσφατα, πριν μερικούς μήνες ένιωσα ότι προδόθηκα από κάποιον «Φίλο» που τον εκτιμούσα αλλά τελικά το προσωπείο του, τα άπειρα κόμπλεξ του και η δειλία του με έκαναν να είμαι πια πιο προσεχτική και τολμώ να πω να βάζω από ‘δω και πέρα τον καθένα που μπαίνει στη ζωή μου, να μου αποδείξει με δυνατές πράξεις και πόσο μάλλον με πράξεις που δηλώνουν «παρουσία και ούτε σταγόνα αδιαφορία» ότι αξίζει να τον εμπιστευτώ για να του δώσω όχι βέβαια όλα αλλά τα περισσότερα κομμάτια της καρδιάς μου, της ψυχής μου και της ζωής μου. Γιατί όπως σωστά έλεγε κάποιος που με πλήγωσε, με κορόιδεψε όσο δεν με έχει πληγώσει και δεν με έχει κοροϊδέψει κανείς μέχρι σήμερα «Η εμπιστοσύνη κερδίζεται με τον καιρό μέσω έμπρακτης οδούς» Και πάντα το(ν) θυμάμαι και πορεύομαι έτσι κυρίως …για το δικό μου καλό.

Παρασκευή 27/05/2016: Πιστεύεις στις δεύτερες ευκαιρίες;

  Μωρέ κάποτε πίστευα και γι' αυτό τις έδινα αλλά λάθος ήταν τελικά τις περισσότερες φορές. Όμως τώρα πια, δεν τις πολύ πιστεύω και αν δώσω θα είναι γιατί βλέπω στον άλλον τα περισσότερα καλά του κι όχι τα άσχημα του και για αυτό τις δίνω. Αλλά όταν αποφασίσω να δώσω μια δεύτερη ευκαιρία, είμαι πολύ πιο καχύποπτη και υπολογίζω και την πιο ασήμαντη λεπτομέρεια. Βέβαια, αν σου δώσω, λέω ΑΝ σου δώσω, και τρίτη εκεί πρόσεξε γιατί όχι απλά θα πάρεις πόδι -και δεν έχει ούτε «μα…» ούτε «να σου εξηγήσω» κι άλλες δικαιολογίες, αλλά θα σε κάψω κανονικά και σου εγγυώμαι πως θα το θυμάσαι σε όλη σου τη ζωή και όποτε θα ακούς ή θα βλέπεις τη Μαρία, θα τρέχεις να κρυφτείς. Και όχι δεν μιλάω για εκδίκηση, γιατί η εκδίκηση η δική μου, η εκδίκηση της Σκορπίνας Μαρίας, είναι η περιφρόνηση και να σε κάνω χωρίς να σε πλησιάσω, χωρίς να σε ακουμπήσω, χωρίς να κάνω κάτι το ιδιαίτερο, απλά με το βλέμμα και το χαμόγελο μου, να αισθανθείς όπως με έκανες να αισθανθώ Εγώ.

Σάββατο 28/05/2016: Μια τυπική λίστα στο σουπερμάρκετ.

  Δεν κάνω ποτέ λίστα για το σούπερ-μάρκετ. Άντε να έχω κάνει 1-2 φορές στη ζωή μου και αυτή να μην έχει τηρηθεί σχεδόν καθόλου. Αφού ξέρετε πως και λίστα να κάνουμε για το τι χρειάζεται να αγοράσουμε από το σούπερ-μάρκετ, πάντα μα πάντα θα πάρουμε και κάτι παραπάνω, για να μην πω ότι θα πάρουμε κάποια άλλα και δεν θα πάρουμε όλα όσα γράψαμε στη λίστα. Τι; Δεν σας έχει συμβεί; Όμως στην σταθερή δική μου λίστα (καταγεγραμμένη πάντα στο μυαλό) υπάρχει πάντα γάλα, ψωμί, συγκεκριμένες τσίχλες, μπανάνες, κρουασάν με σοκολάτα, τα γνωστά τετράγωνα κράκερς, coca-cola light/Zero, σοκολάτες και καστανή ζάχαρη. 

Κυριακή 29/05/2016: Ο αγαπημένος σου μήνας του χρόνου και γιατί.

  Ο αγαπημένος μου μήνας, όπως το έχω ξανά γράψει τόσες πολλές φορές, είναι ο Νοέμβριος, για πολλούς -ευχάριστους αλλά και δυσάρεστους- λόγους. ΕΔΩ σε αυτή την ανάρτηση είχα πει γιατί ο Νοέμβριος είναι ο αγαπημένος μου μήνας. Επιγραμματικά, αρχικά λόγω των γενεθλίων μου αλλά και τα γενέθλια του blog μου κι ύστερα γιατί πολλούς Νοέμβριους έχω ζήσει γεγονότα που με σημάδεψαν και με έκαναν πιο δυνατή. Μετά ο δεύτερος αγαπημένος μου μήνας είναι ο Δεκέμβριος, καθαρά λόγω εορτών, αφού είναι και οι μόνες γιορτές που μου αρέσουν.

Δευτέρα 30/05/2016: Κάτι που περιμένεις με αγωνία.

   Περιμένω πολλά πράγματα να συμβούν και δεν έχω απλά αγωνία αλλά ανυπομονησία ασυγκράτητη και …δεν παλεύομαι με τίποτα βρε παιδί μου. Υπάρχουν αρκετές στιγμές και μέρες που είμαι τόσο ανυπόμονη να συμβεί αυτό που θέλω που από το να περιμένω να έρθει, πάω και το φέρνω Εγώ ακόμη κι αν ξέρω πως θα ταλαιπωρηθώ τσάμπα στη διαδρομή, κι ας ξέρω πως πρέπει να κάνω λίγη ακόμη υπομονή για να έρθει ναι μεν πιο αργά αλλά πιο εύκολα. Αλλά το καλό είναι ότι τελικά τις περισσότερες φορές μου βγαίνει σε καλό αυτή η ασυγκράτητη ανυπομονησία και αγωνία.Τώρα, αν περιμένω κάτι συγκεκριμένο; Η πρώτη και η τελευταία φανερή ή κρυφή σκέψη με απόλυτη και μεγάλη αγωνία που υπάρχει και θα υπάρχει "αιώνια" μέσα στο κεφάλι μου είναι η ...φυγή μου!

Τρίτη 31/05/2016: Μίνι ανασκόπηση του μήνα.

  ΕΔΩ έχω κάνει ήδη την καθιερωμένη μου ανασκόπηση για τον μήνα Μάιο. 

Αυτές ήταν οι τελευταίες ερωτοαπαντήσεις μου για τον περασμένο μήνα Μάιο, για το project "Keep a 5 Year Journal: 366 days 2016".

 

►Διαβάστε ΕΔΩ τις ερωτήσεις του τρέχοντος μήνα Ιούνιο 2016.

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
►Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις του "Keep a 5 Year Journal: 366 Days 2015".
Ιανουάριος 2016:1/01 έως 10/01, 11/01 έως 17/01, 18/01 έως 24/01 & 25/01/ έως 31/01
Φεβρουάριος 2016: 1/02 έως 10/02, 11/02 έως 16/02, 17/02 έως 22/02 & 23/02 έως 29/02
Μάρτιος 2016: 1/03 έως 6/03, 7/03 έως 13/03, 14/03/ έως 20/03, 21/03 έως 27/03 & 28/03 έως 31/03
Απρίλιος 2016: 1/04 έως 10/04, 11/04 έως 17/04, 18/04 έως 24/04 & 25/04 έως 30/04
Μάιος 2016: 1/05 έως 8/05, 9/05 έως 15/05, 16/05 έως 22/05

 

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*