✍Ημερολόγιο Σκέψεων 2016 #1: Ημέρες 1-30 (Ιούνιος 2016)

Τετάρτη 1/06/2016: Ας ξεκινήσουμε τον μήνα με μουσική.

   Με την αξιόλογη, ταλαντούχα, φωνάρα, κουκλάρα Μαλού και το "Δες με". 

 "Δες με, τα σίδερα μου λυγίζω
Τον εαυτό μου γνωρίζω
Ξαναγεμίζω της κλεψύδρας μου το χρόνο

Δες με, εκτός πορείας να βγαίνω
Να ανοίγω τις αποστάσεις
Και να με πιάσεις
Ξέρω πια να σου ξεφεύγω
Δες με, χτυπάω την πόρτα και φεύγω…"

Πέμπτη 2/06/2016: Λουλούδι...
   Κόκκινο Τριαντάφυλλο! Πανέμορφο λουλούδι και για όλες τις περιστάσεις. Είναι το αγαπημένο μου λουλούδι και δεν το αγαπώ μόνο για την ομορφιά του αλλά και για τα αγκάθια του. Από μικρή πίστευα πως το τριαντάφυλλο σημαίνει "Αγάπη". Δεν ξέρω πως μου είχε κάτσει έτσι, να πιστεύω αυτό το πράγμα. Αλλά τελικά έχω βγάλει το συμπέρασμα πως όλη μου η ζωή είναι σαν ένα κόκκινο τριαντάφυλλο. Αγαπώ αλλά κάθε φορά ματώνω από τα αγκάθια της αγάπης που νιώθω, δείχνω, λαμβάνω. Τον Οκτώβριο του 2008 είχα γράψει: "Η αγάπη είναι ένα κόκκινο λουλούδι με αγκάθια σαν το τριαντάφυλλο. Είναι μια αμαρτία που σε καίει σαν την κόλαση, μα τόσο γλυκιά που σε πηγαίνει κατευθείαν στον παράδεισο."

Παρασκευή 3/06/2016: Σχέδια για διακοπές…
   Υπάρχουν και δεν υπάρχουν! Μακάρι να μου πάνε όλα καλά και να κάνω και φέτος διακοπές έτσι όπως τις φαντάζομαι και έτσι όπως δεν τις φαντάζομαι. Πέρσι, ήρθαν κι έκατσαν έτσι τα πράγματα που τον περασμένο Σεπτέμβρη για πέντε μερούλες πήγα στο Λουτράκι και ήταν τέλειες, ήρεμες και με όλη την σημασία διακοπές. Ξέρεις τι είναι να είσαι όλη μέρα στην παραλία και βάλε και με καλή παρέα, όπως είναι η Φίλη σου ας πούμε, να χαλαρώνεις χωρίς να έχεις να κάνεις δουλειές του σπιτιού, να πλένεις πιάτα, να είσαι γύρω σε γνωστούς και οικογένεια και τέλος πάντων, να τα έχω όλα έτοιμα στο πιάτο που λένε, στα χέρια μου και στα πόδια μου; Αυτές είναι πραγματικά διακοπές για μένα Κυρίες και Κύριοι. Μακριά από την καθημερινότητα όλου του χρόνου, μακριά από τα ίδια πρόσωπα, μακριά από τους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου, μακριά από τις δουλειές του σπιτιού, μακριά από όλους κι από όλα και ανάμεσα σε αγνώστους. Και επίσης, προτιμώ την ηρεμία και όχι την φασαρία, την πολύ βαβούρα. Την έχω τους Χειμερινούς μήνες, το Καλοκαίρι θέλω την ησυχία μου (το ξέρω, το έχω πει πολλές φορές είμαι ανάποδος άνθρωπος) με λίγους και καλούς Φίλους γύρω μου. 

 

Σάββατο 4/06/2016: Κάτι σημαντικό.
   Τα ταξίδια! Είτε είναι μιας ημέρας είτε πολλών ημερών. Τα ταξίδια δεν είναι μόνο απαραίτητα αλλά και αναγκαία στη ζωή μας, για την ψυχική μας ηρεμία και αναζωογόνηση του μυαλού. Δυστυχώς, ακούω αρκετό κόσμο, που θεωρεί τα ταξίδια χάσιμο χρόνο, σπατάλη χρημάτων, ακόμα και τις σύντομες εκδρομές. Δεν ξέρω, αλλά καλό το λιμανάκι μας αλλά κάπου κάπου πρέπει να βγαίνουμε στα ανοιχτά για να γνωρίσουμε εκτός από κόσμους και λίγο περισσότερο τον εαυτό μας.

 

Κυριακή 5/06/2016: Κάτι ασήμαντο.
   Είναι ασήμαντο να κρατάς ανθρώπους με το ζόρι. Είναι ασήμαντο γενικά να θεωρείς σημαντικό καθετί που δεν σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα, ελεύθερα και σίγουρα που δεν σε κάνει να χαμογελάς.

 

Δευτέρα 6/06/2016: Οικογένεια είναι…
   Η μάνα μου που με έφερε στον κόσμο, τα αδέλφια μου γιατί είναι αδέλφια μου, οι εμπιστοσύνης Φίλοι μου που υπάρχουν στην ζωή μου όταν τους χρειάζομαι και με χρειάζονται, στα εύκολα αλλά και στα δύσκολα μα πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα, φυσικά ο εαυτός μου γιατί είναι το στήριγμα μου στο φως και στο σκοτάδι μου, 24 ώρες το 24ωρο, εκεί που δεν μπορεί να είναι κανένας μα κανένας άλλος από την Οικογένεια ή τους Φίλους μου.


Τρίτη 7/06/2016: Μέρος αγαπημένο στην Ελλάδα.
   Θα πω το Ναύπλιο και την Χαλκίδα. Το έχω ξανά γράψει! Λατρεύω το Ναύπλιο τόσο μα τόσο πολύ που θα μπορούσα άνετα να ζούσα εκεί, αν έπαιρνα την απόφαση να φύγω από την Αθήνα. Ένας ακόμη λόγος είναι ότι δεν έχω σχεδόν κανέναν γνωστό, οπότε είναι ιδανικό μέρος, όταν έχω την ανάγκη να 'εξαφανιστώ'. Χεχεχε! Δεν ξέρω αλλά αυτό το μέρος μου ταιριάζει και του ταιριάζω και γενικώς ταιριάζουμε. Η Χαλκίδα πάλι (διαβάστε ΕΔΩ ένα μίνι αφιέρωμα από μονοήμερη εκδρομή μου τον περασμένο Γενάρη), από την πρώτη στιγμή που πάτησα το πόδι μου, πριν πρίπου 2,5 χρόνια, ένιωσα ότι θα με σημαδέψει. Και έτσι έγινε! Η Χαλκίδα είναι πλέον κομμάτι της ζωή μου, για πολλούς λόγους. Αλλά, δεν νομίζω πως θα μπορούσα να ζήσω εκεί, για τον λόγο ότι έχω αρκετούς γνωστούς και δεν θα μου ήταν εύκολο για την γαλήνη μου. Λέω, αλλά δεν είμαι και σίγουρη! 


Τετάρτη 8/06/2016: Δεν έχω ανάγκη…
   Δεν έχω ανάγκη από ανθρώπους υποκριτές για να λέω πως είμαι ένας κοινωνικός άνθρωπος και πως έχω πολλούς ανθρώπους στη ζωή μου. Λίγοι και καλοί, λίγοι και αληθινοί, λίγοι και με ψυχή. Δεν έχω ανάγκη από κάποιον άντρα δίπλα μου έτσι απλά για να τον παρουσιάζω ως σύντροφό μου για να μην λέω ή να μην φαίνομαι στην οικογένεια μου, στους Φίλους μου, στον κόσμο ότι είμαι μόνη μου. Μόνο αν είναι ένας έντιμος -Φίλος ή και σύντροφος- σε όλα του, σε μένα, στον εαυτό του... θα έχει μια καλή θέση ολοκληρωτικά στην ζωή μου κι όχι απλά για βιτρίνα. Δεν έχω ανάγκη να συμβιβάζομαι με το οτιδήποτε ή με τον οποιοδήποτε έτσι απλά γιατί δεν έχω άλλη επιλογή ή γιατί δεν θα βρω το καλύτερο για μένα και τη ζωή μου. Πάντα υπάρχει το χειρότερο όπως υπάρχει το καλύτερο, πάντα υπάρχει η επιλογή, ακόμα κι αν δεν είναι πάντα υπερ μας. Σημασία έχει να συμβιβάζεσαι όταν κι εκεί που αξίζει ο κόπος, ο χρόνος και η αξιοπρέπεια σου. Δεν έχεις ανάγκη ότι δεν το έχεις και δεν σε έχει ανάγκη και δεν χρωστάς σε κανέναν όταν δεν σου χρωστάει κανείς. 

 

Πέμπτη 9/06/2016: Έχω ανάγκη…
   Έχω ανάγκη από λεφτά, από τρυφερότητα, από ζεστασιά, από μια αντρική -τίμια και όχι δειλή- αγκαλιά, από λεφτά να το ξανά γράψω, από το να τα βροντήξω όλα κάτω και να φύγω (που λέει και το λαϊκό άσμα), να εξαφανιστώ μακριά από όλα και κυρίως από όλους. Γενικά έχω την ανάγκη να κάνω στροφή 360⁰ και να αλλάξω τα πάντα στη ζωή μου. Από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο, από το πιο ας πούμε ασήμαντο μέχρι την μεγαλύτερη λεπτομέρεια, από το μέρος διαμονής μέχρι να μην με γνωρίζει κανείς. Και το θέμα είμαι πως όλα αυτά τα είχα ανάγκη από τα 11 μου χρόνια για να μην πω πολύ νωρίτερα και ...μέχρι σήμερα. 

 

 

Παρασκευή 10/06/2016: Κάτι που αναβάλλω.
   Ένα ταξίδι... μια φυγή... ένα "να πάτε να γ@μ@θείτε"... ένα "Αντίο"... ένα χαστούκι σε έναν άντρα.   

 

 

Σάββατο 11/06/2016: Σήμερα έκανα…
   Βρέθηκα με τη Φίλη μου και γελάσαμε με τα χάλια μας ή να το διατυπώσω πιο σωστά, γελάσαμε με την μοίρα μας και αυτά που θέλουμε αλλά δεν τα έχουμε, γιατί όσο και να τα προσπαθούμε δεν μας κάθονται. Ε, για να μην κλάψουμε (που λέει ο λόγος, γιατί εμείς δεν κλαίμε αλλά το ρίχνουμε στα γέλια μέχρι δακρύων) το ρίξαμε στον αυτοσαρκασμό, που δόξα τω Θεό, έχουμε πολύ από δαύτο.

Κυριακή 12/06/2016: Γιατί αγαπώ τις Κυριακές.
   Τις Κυριακές όταν κάθομαι σπίτι, που είναι όλοι και γενικώς επικρατεί μια τρελή φασαρία, δεν μου αρέσουν και ομολογώ πως μετανιώνω κάθε φορά που μένω μέσα. Όταν όμως οι Κυριακές με βρίσκουν έξω για καφεδάκι με Φίλους ή και παρέα τον εαυτό μου, τότε όχι απλά τις αγαπώ αλλά τις λατρεύω, τις χαίρομαι, τις απολαμβάνω. Οι Κυριακές έχουν μια ανεμελιά, μια ησυχία, μια ηρεμία, κάτι το διαφορετικό στην ατμόσφαιρα από τις καθημερινές, ακόμα κι από τα Σάββατα.


Δευτέρα 13/06/2016: Διαβάζω…
   Ένα κάρο μηνύματα... λέξεις... εξομολογήσεις... λόγια του αέρα...


Τρίτη 14/06/2016: Ακούω…
  Δικαιολογίες που έχω ξανά ακούσει και δεν παίζει να τις πιστέψω ή να δώσω την ευκαιρία να με κοροιδέψουν πάλι.

Τετάρτη 15/06/2016: Εικόνα…
   Αυτή! Λίγη ώρα πριν είχε βρέξει!

Πέμπτη 16/06/2016: Δώρο…
   Η ίδια η ζωή; Η αγάπη; Η μουσική; Η ελευθερία της ψυχής μας; Να έχεις μια ακόμη υγιή ημέρα; Ένα κουτί σοκολατάκια;

Παρασκευή 17/06/2016: Θέλω πολύ…
   Διακοπές -διαρκείας- αλλά όπως τις θέλω Εγώ!


Σάββατο 18/06/2016: Σχέδια για το τριήμερο (Σημ.: του Αγίου Πνεύματος).
   Εδώ σπίτι αλλά και δίπλα ή κοντά σε μια παραλία, καφεδάκι, περπάτημα, βόλτες και γενικά χαλάρωση. 



Κυριακή 19/06/2016: Βουνό ή Θάλασσα;
   Λοιπόν, αγαπώ τα βουνά γιατί έχουν κάτι το μυστήριο. Μου αρέσει να τα εξερευνώ, να κάνω πεζοπορία, να κοιτάζω από ψηλά και γενικά αγαπώ το πράσινο της Φύσης. Όμως η θάλασσα είναι λατρεία, είναι έρωτας, είναι η απόλυτη γαλήνη. Είτε κάθομαι και την κοιτάζω είτε μπω μέσα και κάνω μπανάκι, την απολαμβάνω έτσι ή αλλιώς. Θα ήθελα να είχα ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα, να πετάγομαι και να την απολαμβάνω είτε κολυμπώντας είτε απλά να μένω να την κοιτάζω με θαυμασμό.

Δευτέρα 20/06/2016: Έκλαψα όταν…
   Ένιωσα τη γνωστή μαχαιριά της αδιαφορίας, της σιωπής, της ψευτιάς... αλλά αυτή την φορά από πρόσωπο που σχεδόν θα ορκιζόμουν ότι είναι τίμιος και έντιμος και δεν θα είναι σαν όλους τους άλλους. Τι να πω ρε γαμώτο; Δειλίαααααα!!! Αυτό μου έμεινε πολύ έντονα μέσα μου, σαν αγκάθι. Ε, και έκλαψα... για μέρες... πολύ. Αναγκάστηκα να περάσω κάτι τέτοιο, ενώ θα μπορούσε να αποφεχθεί. Δεν κρατάω κακία, αλλά την πίκρα την έχω, ψέματα δεν θα πω. Αλλά θα περάσει κάποια στιγμή, όπως περνάνε όλα!


Τρίτη 21/06/2016: Εθελοτυφλώ όταν…
   Γενικά εθελοτυφλώ απόλυτα στον έρωτα και λίγο στην Φιλία. Ευτυχώς, όσο παθαίνω, μαθαίνω! Στην Φιλία, πια, τσεκάρω κα το παραμικρό και αν δω ότι δεν υπάρχει εμπιστοσύνη και αμοιβαίος σεβασμός στην προσωπικότητα του ενός προς τον άλλον και το αντίστροφο, κόβω μαχαίρι. Στον έρωτα πάλι, είμαι κάκιστη, δεν έχω σωστό κριτήριο να το πω; δίνω τα πάντα, από τον χρόνο μου μέχρι την τεράστια κατανόηση ακόμα κι όταν δεν πρέπει. Με απλά λόγια, το λάθος μου είναι που δεν βάζω όρια και την πατάω. Τα συναισθήματα μου φταίνε για όλα! Γιατί, όταν νιώθω, νιώθω απόλυτα και βαθιά! Ευτυχώς, από το πολύ 'κάψιμο' που έχω νιώσει όλο και περισσότερο είμαι προσεχτική, αυστηρή και πόσο μάλλον, δεν κλαίω για πολλές μέρες, όταν βλέπω την πραγματικότητα. Ελπίζω κάποια στιγμή να φτάσω στο σημείο να είμαι λίγο παραπάνω για την πάρτη μου, λίγο παραπάνω εγωισμός βρε παιδί μου.


Τετάρτη 22/06/2016: Μια ανάρτηση Φίλου που μου άρεσε.
   Η ανάρτηση της Πέτρας με τίτλο "❤ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ ❤" που μας προτείνει βιβλία για το Καλοκαίρι. Τα σημείωσα όλα και κάποια τα αναζήτησα για να τα διαβάσω κάποια στιγμή.


Πέμπτη 23/06/2016: Κάτι που προτείνω ανεπιφύλακτα.
   Να χαμο-γελάτε ακόμα κι όταν δεν υπάρχει λόγος, ακόμα κι αν παρεξηγειθείτε και σαν περάσουν για τρελούς. Επίσης, να κάνετε το οτιδήποτε για τον εαυτό σας με τον εαυτός σας. Από το να πάτε σε μια καφετέρια (το ιδανικό ακριβώς δίπλα στην θάλασσα) να απολαύσετε το καφεδάκι σας, διαβάζοντας ένα βιβλίο, μέχρι να πάντε cinema. Υπάρχουν τόσα ενδιαφέροντα πράγματα που μπορείτε -για την ακρίβεια επιβάλλεται- να κάνετε για τον και με τον εαυτό σας. (σημ.: ετοιμάζω σχετική ανάρτηση, μιας και με λες και ειδική σε αυτό το θέμα! Αχαχαχα!) Οπότε, Εγώ προσωπικά αυτά είναι τα δυο από τα πολλά πράγματα που σας προτείνω ανεπιφύλακτα.



Παρασκευή 24/06/2016: Αλλάζει ο άνθρωπος;
   Την έχω απαντήσει στο παρελθόν την ίδια ερώτηση. Λοιπόν, όσο περνάει ο χρόνος, όσο μεγαλώνω, όσο παθαίνω και μαθαίνω, τελικά ο άνθρωπος αλλάζει προς το χειρότερο σίγουρα και πόσο μάλλον στην εποχή μας. Προς το καλύτερο, μόνο αν ξανά γεννηθεί από τις στάχτες του και αυτό μόνο όταν φτάσει και νιώσει στο πετσί του την κόλαση. Αλλά και πάλι παίζεται, αν αλλάξει. Ξέρω δικό μου άνθρωπο, που έχει δει και έχει βιώσει ίσως τα χειρότερα, το σκοτάδι, την διαφορά να έχεις ένα σπίτι και το να ζεις στο σκοτάδι ενός κρύου κελιού και να μην έχει αλλάξει προς το καλύτερο, αντιθέτως να έχει μείνει ίδιος ή και χειρότερος. Πιστεύω στην ψυχή και αν η ψυχή του ανθρώπου είναι καλή ή μάλλον ας το πω φωτεινή, παρά τα κάποια του σκοτεινά σημεία, πάντα μέχρι το τέλος της ζωής του, θα παραμείνει έτσι. Αντιθέτως, αν είναι σκοτεινή, έτσι σκοτεινή θα παραμείνει μέχρι το τέλος. Ελάχιστοι άνθρωποι αλλάζουν στην πραγματικότητα!


Σάββατο 25/06/2016: Αλλάζω…
   ...το δόσιμο, το δέσιμο, το νοιάξιμο... με τους άντρες -και γενικά με τους ανθρώπους- πριν μου αποδείξουν με υπογραφή τιμής και ανδρείας ότι το αξίζουν. Μέχρι να φτάσουν σε αυτό το επίπεδο, πρέπει να αντέξουν και να δεχτούν, όπως κι Εγώ τους ίδιους, η προσωπικότητα που είμαι. Αλλάζω/άλλαξα, βάζω/έβαλα/θα βάλω όρια. Από 'κει πέρα είναι στο χέρι τους για να κάνουν το καλύτερο κι Εγώ το καλύτερο γι' αυτούς.

 


Κυριακή 26/06/2016: Δεν αλλάζω…
   ...την ψυχή που έχω για κανέναν άνθρωπο για να είμαι συμπαθής και για κανέναν λόγο. Πιστεύω απόλυτα σε αυτό που λέγεται "Ψυχή", και με νοιάζει στο τέλος να παραδοθεί ακέραια και καθαρή από τύψεις και κακίες.


Δευτέρα 27/06/2016: Ένα χωριό…
   Το χωριό της μάνας μου! Κατάγεται από την Διποταμία (Διποταμιά) της Καστοριάς, 30 λεπτά από το κέντρο. Αν και δεν πηγαίνω συχνά, και λόγω της αρκετά μεγάλης απόστασης αλλά περισσότερο λόγω οικονομικών, όσες φορές έχω πάει, είτε παιδί, είτε μεγάλη, αισθάνομαι πολύ όμορφα, βρίσκω την ηρεμία και την γαλήνη που χρειάζομαι και γενικά είναι ένα χωριό παράδεισος.

 

 

 

Τρίτη 28/06/2016: Μια παραλία…
  Σίγουρα θα πω της Βάρκιζας. Θα ήθελα να έμενα μόνιμα στην Βάρκιζα, δίπλα στην θάλασσα. Στην Παραλία της Βάρκιζας και γενικά στην Βάρκιζα, έζησα πολύ όμορφες στιγμές και έχω όμορφες αναμνήσεις. Άσε που εκεί γεννήθηκε ένα πολύ ωραίο "Παραμύθι". Αλλά, ειλικρινά, η πρώτη παραλία που μου έρχεται στο μυαλό είναι της Βάρκιζας. Μου ταιριάζει, την θεωρώ εκτός από όμορφη και "προσιτή" για τα γούστα μου. Και γι' αυτό και την επιλέγω Χειμώνα-Καλοκαίρι για περπάτημα ή απλώς για να καθίσω και να την αφουγκραστώ και να πάρω λιγάκι από την ηρεμία της.

Τετάρτη 29/06/2016: Ένα βουνό…

   Θα επιλέξω το Βουνό τη Τερψιθέας, στη Γλυφάδα, μιας και είναι το μέρος που πηγαίνω συχνά να περπατήσω, να καθίσω για λίγη ώρα να διαβάσω, να σκεφτώ, να θυμηθώ, να ηρεμήσω. Εξάλλου, εκτός το ότι έχω περπατήσει μεγάλο μέρος του βουνού, έχω φτάσει ας πούμε και στο ψηλότερο σημείο, εκεί που βρίσκεται το Εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία. Πέρσι, μέσα Ιούλη, κατάφερα και έφτασα μέχρι εκεί, που το ήθελα διακαώς από τον Ιούλιο του 2014. ΕΔΩ διαβάστε το σχετικό αφιέρωμα μου με την ανάβασή μου. Να είμαι καλά και θα το κάνω και φέτος. Ανυπομονώ μάλιστα να το κάνω!

Πέμπτη 30/06/2016: Ένα τραγούδι για το Καλοκαίρι.

Της DEMY και το "Πόσες Χιλιάδες Καλοκαίρια"

Πως αλλάζει η εποχή
αρκεί να βρίσκεσαι εσύ δίπλα μου,
πιάσε τα χέρια μου λοιπόν
σήκωσε με απ’ το κενό
και μίλα μου.

Πως αλλάζει η εποχή με ένα σου φιλί
με ένα μόνο νεύμα σου
όπως χτίζεις τη ζωή έτσι απ’ την αρχή
πάρε με στο ψέμα σου.

Κοίτα πόσες χιλιάδες καλοκαίρια
κοιμώνται μες στα δύο σου χέρια
και ξυπνά τα όλα με ένα χάδι με ένα άγγιγμα.
Κοίτα πόσες χιλιάδες καλοκαίρια
ανοίγω με τα δύο σου χέρια
τόσες χιλιάδες σ’ αγαπώ ερωτευμένα θα σου πω
τόσες χιλιάδες σ’ αγαπώ ερωτευμένα θα σου πω.

Πως φωτίζονται οι σκιές
όταν ναι μου λες
με όλα σου τα βλέμματα
έτσι χτίζονται οι χαρές
πάνω στις πληγές
τώρα πια το έμαθα.

_________________

   Αυτές είναι οι 30 ερωτοαπαντήσεις μου για τον περασμένο μήνα για το "Ημερολόγιο Σκέψεων" που δημιούργησε η Μαρία από το blog "Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά…"

   Παρακάτω, οι 31 ερωτήσεις για το τρέχων μήνα. Κάθε Δευτέρα, μαζί με τις εβδομαδιαίες ερωτοαπαντήσεις μου για την στήλη "Keep a 5 Year Journal 2016" θα απαντάω και στις αντίστοιχες παρακάτω ερωτήσεις.

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*