🌄My favorite places #10 – 2η χρονιά ανάβαση στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην Τερψιθέα της Γλυφάδας (Ιούλιος 2016)

  Πριν ένα χρόνο και συγκεκριμένα την Δευτέρα 20 Ιουλίου του 2015, πραγματοποίησα μια επιθυμία μου που είχε μείνει ας πούμε σαν απωθημένο από τον Ιούλιο του 2014.
 

  Η επιθυμια αυτή λοιπόν ήταν να ανέβω στο Εκκλησάκι του προφήτη Ηλία στην Τερψιθέα της Γλυφάδας. Και -φυσικά- τα κατάφερα και την πραγματοποίησα! ΕΔΩ σας είχα πει το στόρι, σας είχα δείξει φωτογραφίες από την πρώτη μου ανάβαση και τέλος είχα ευχηθεί, και του χρόνου, δηλαδή φέτος (είδατε, πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός;!) αυτή την ανάβαση να την επαναλάβω. Και -φυσικά- το έκανα! Και μάλιστα ήταν ακόμα πιο όμορφη, πιο υπέροχη, πιο εντυπωσιακή, πιο διασκεδαστική από την πρώτη φορά. 

  
  Φέτος, αυτή την ανάβαση την περίμενα πως και πως, με μεγάλη ανυπομονησία, σαν μικρό παιδί. Πείτε ότι ήταν σαν ένα στοίχημα με τον εαυτό μου για τον αν θα τα καταφέρω πάλι, όπως την πρώτη φορά ή απλά η πρώτη φορά ήταν απλά κάτι "τυχαίο". Αν και ξέρω πολύ καλά, πως ό,τι κάνω ό,τι γίνεται σε μένα, τίποτα μα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όλα για κάποιον λόγο γίνονται και ειδικά όσα βάζω τα χεράκια μου και τα ποδαράκια μου και γενικά την ψυχή μου, γίνονται με πάθος, θέληση, πολύ προσπάθεια και "θέλω". Και το καλό είναι ότι τις περισσότερες φορές πιάνει.

  
  Είχα κανονίσει να ανέβω παρέα με μια Φίλη αλλά μου την έκανε (αναμενώμενο) την τελευταία στιγμή. Είχα φτάσει στο Μετρό του Ελληνικού και την περίμενα περίπου μισή ωρίτσα για να ξεκινήσουμε το ταξίδι της ανάβασης. Δεν ήρθε... υποτίθεται ειδοποίησε... Εγώ δεν είχα τηλέφωνο να την πάρω για να τσεκάρω την συνάντηση μας, διότι όπως σας τα είχα πει ΕΔΩ, μου το έκλεψαν.  Όμως, δεν πτοήθηκα, ούτε έκανα πίσω. Μπορεί ψυχολογικά, λόγω της προηγούμενης άτυχης μέρας, να μην ήμουν και στα πάνω μου αλλά ήμουν σίγουρη πως όταν θα καταφέρω και φτάσω εκεί πάνω, προσευχηθώ, αράξω για να απολαύσω τον γαλήνιο αέρα και λίγο αργότερα το Ηλιοβασίλεμα, η διάθεση μου θα είναι στα πάνω της. Και όντως αυτό συνέβη! Εκτός το ότι η διάθεση μου έφτιαξε, αισθάνθηκα και 'ευτυχία' για όλο αυτό που έζησα για μια ακόμη χρονιά. Και πιστέψτε με, μπορεί για τους "έξω από το χορό" να είναι ασήμαντο πράγμα,  για μένα όμως προσωπικά είναι ένα κατόρθωμα, μια δοκιμασία, μια επιθυμία που την έκανα πραγματικότητα, την γεύτηκα και δεν την άφησα να μετατραπεί σε απωθημένο. Εξάλλου, όπως συνήθως λέω "Τα απωθημένα πρέπει να τα σκοτώνουμε, πριν να μας σκοτώσουν αυτά!" {tweet this}

  
  Έχω να πω πως φέτος την ανάβαση μου την απόλαυσα πολύ περισσότερο. Ήταν οι άνθρωποι, τα παιδάκια, άγνωστοι μεταξύ μας, όλοι χωριστά μα και όλοι μαζί για τον ίδιο σκοπό, να χαίρονται όλοι, από τους πιο μεγάλους μέχρι τους πιο μικρούς αυτό το ταξίδι της ανάβασης στο βουνό για να προσευχηθούμε στον Προφήτη Ηλία. 

  
  Λάτρεψα και φέτος που έβλεπα γέρους, νέους, ζευγάρια, οικογένειες, γονείς να ανεβαίνουν σιγά-σιγά χωρίς παράπονο, χωρίς "ωχ!", χωρίς γκρίνια αλλά μόνο με την καλή τους τη διάθεση για να απολαύσουν όλη τη διαδρομή. Λάτρεψα που είδα παιδιά και νεολαία με όρεξη να απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα, την ομορφιά από ψηλά, το περπάτημα... στη φύση βρε παιδί μου, μακριά από υπολογιστές και τεχνολογία. Φυσικά και υπήρχαν οι καθιερωμένες selfies, φωτο με τα κινητά και τις φωτογραφικές κάμερες αλλά αυτό που είδα έντονα ήταν το άραγμα όλων να απολαμβάνουν τον καθαρό αέρα, όλη την πανέμορφη θέα από ψηλά και την στιγμή που άρχιζε σιγά-σιγά να αλλάζει χρώματα ο ουρανός και να νυχτώνει. Και τούτες οι στιγμές είναι η πραγματικότητα, εκτός οθόνης. 

   
  Για να μην τα πολυλογώ, παρακάτω θα σας δείξω μερικές φωτο της ανάβασης μου και ένα βίντεο μικρής διάρκειας, έτσι για να πάρετε μια μικρή γεύση από αυτό το ταξίδι μου πάνω στο βουνό για δικούς μου προσωπικούς λόγους αλλά και για να τιμήσω την γιορτή του Προφήτη Ηλία. 

________________

  Από 'δω είναι η 'έναρξη' της διαδρομής, από την οποία ξεκίνησα πέρσι. Φέτος όμως ξεκίνησα συμπτωματικά μαζί με δυο γυναίκες και ένα μικρό αγοράκι από κάποιο άλλο σημείο, κι έτσι κάπως κόψαμε δρόμο και 'φάγαμε' λίγη από την ανυφόρα.

  Στα δεξιά, υπάρχει αυτό το μικρό τύπου εκκλησάκι για να προσευχηθούν, όσοι δεν μπορούν να ανέβουν πάνω στο εκκλησάκι.

 Ανέβασμα και κατέβασμα με μια θέα απολαυστική

  Για να είναι πιο εύκολη η διαδρομή, για να μην χαθείς και για να φτάσεις σωστά στον προορισμό σου, δηλαδή στο εκκλησάκι, ακολουθείς αυτό το μαύρο χοντρό σκοινί. Αν το ακουλουθήσεις πιστά, μια χαρά εύκολα θα φτάσεις ακριβώς στο εκκλησάκι χωρίς να ταλαιπωρηθείς ιδιαίτερα. Βέβαια, υπάρχουν πάντα φύλακες σε περίπτωση που χρειαστείς οποιαδήποτε βοήθεια. Από το να βοηθήσουν τους μεγαλύτερους σε ηλικία να ανέβουν ή και να κατέβουν από το βουνό, να σε καθοδηγήσουν μέχρι και να σου δώσουν νερό. Μάλιστα, πρόσεξα πως αυτή την φορά όλη η διαδρομή ήταν πολύ πιο καθαρισμένη από χόρτα, ξερά κλπ. από πέρσι. Μπράβο τους! 

  Αυτή η γυναίκα που διακρίνεται στην φωτο έχω να σας πω πως σε όόόλη τη διαδρομή μέχρι και όταν έφτασε στο εκκλησάκι και προσευχήθηκε ήταν ξυπόλιτη και "υποβασταζομενη" από μια τύπου μαγκούρα.  Δεν ξέρω γιατί και πως το έκανε, αλλά ήταν ξυπόλιτη για ώρες και μια χαρά τα κατάφερε. Μπράβο της! 

   Εκτός από το μαύρο χοντρό σκοινί υπάρχει σε κοντινές αποστάσεις και ζωγραφισμένα βέλη πάνω στις πέτρες που σου αποδεικνύουν προς τα που πρέπει να συνεχίσεις.

 

   Και όσο προχωράς και όσο ανεβαίνεις και βλέπεις να αχνοφαίνεται μέχρι να φανεί καθαρά το εκκλησάκι, τόσο ανεβαίνει η αδρεναλίνη και παίρνεις δύναμη για "λίγο ακόμη και έφτασα".

  Πάντως, έχω να πως πως εκείνη την ημέρα, ναι μεν είχε ζέστη αλλά περισσότερο είχε έναν δροσερό δυνατό άερα που έκανε την ανάβαση πιο υποφερτή. Αφού, αν δεν ήσουν προσεχτικός και δεν κρατιόσουν γερά στα πόδια σου όσο περπατούσες και ανέβαινες, σε έπαιρνε και σε σήκωνε ο άνεμος με ευκολία. Απόλαυση σου λέω!

   Όχι πείτε μου, αυτή η ομορφιά από ψηλά, να βλέπεις τα σπίτια, τους δρόμους, τη θάλασσα... δεν είναι θεϊκή, ονειρική, απολαυστική, γαλήνια; Όχι, δεν είναι; Είναι σας λέω και μόνο για να απολαμβάνω αυτή την θέα, μου αρέσει και ανεβαίνω συχνά στο βουνό. Όχι απαραίτητα στο εκκλησάκι αλλά την πεζοπορία μου την κάνω ευχάριστα. 

  Και μετά από 20-40 ίσως λεπτά (δεν είχα ούτε κινητό, ούτε ρολόι για να βλέπω πόσο χρόνο έκανα φέτος) έφτασα στην κορυφή. Προσευχήθηκα, άναψα το κεράκι μου κι ύστερα την άραξα για να απολαύσω την ηρεμία. Η λειτουργία εξάλλου, θα ξεκινούσε γύρω στις εννιά και κάτι, που συνήθως τέτοια ώρα αρχίζω την κατάβαση, πριν νυχτώσει και η διαδρομή όπως και να το κάνουμε, γίνεται δσκολότερη. Βέβαια υπάρχουν φώτα αλλά όσο να 'ναι το σκοτάδι είναι πιο έντονο πάντα. Μάλιστα, ένα πράγμα ακόμη που μου έκανε εντύπωση φέτος είναι, ότι στην κατάβαση έβλεπα να ανεβαίνει πολύ περισσότερος κόσμος από ότι την ώρα της ανάβασης, γύρω στις επτά το απόγευμα. Αν και είχε αρχίσει να εμφανίζεται το σκοτάδι, ο κόσμος δεν σταματούσε να ανεβαίνει. Πολλοί είχαν και σακούλες με τρόφημα, μιας και από ότι γνωρίζω, πολλοί από αυτούς κάθε χρόνο, μετά την λειτουργία όλοι μαζί το ρίχνουν στο φαγοπότι. Ωραίίίοιιιι!!! 

  Φέτος, έκανα και μια γύρα στην πίσω πλευρά του χώρου η οποία ήταν γεμάτη από κόσμο που είχε καθίσει και ξαπλώσει κάτω. Θα ήθελα μια μέρα, ένα απόγευμα, να ξανά ανέβω με την παρέα μου και να εξερευνήσω τον χώρο καλύτερα, χωρίς το "εμπόδιο" του πολύ κόσμου.

 

 

 

 Άραγμα, relaxάρισμα (όπως λέω συνήθως) και απολαμβάνεις χαλαρά τις στιγμές αυτές, αφ υψηλού. Χαχαχα! Ευτυχία και χαρά, γαλήνη και ηρεμία!

 

 

 

 

   Μια πανέμορφη θέα που από όπου κι αν τη δω, όπως και να την φωτογραφίσω πάντα κάτι διαφορετικό ή κάτι περισσότερο θα μου δίνει να γευτώ.

    Και φυσικά η θέα όταν αρχίζει και δύει ο ήλιος και ο ουρανός ζωγραφίζεται με τα ωραιότερα χρώματα που έχει η παλέτα του, είναι η καλύτερη ώρα όταν βρίσκεσαι πάντα κάπου ψηλά, όπως ας πούμε εκεί πάνω.  

  Όλες οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν με την φωτογραφική μου μηχανή και δεν έχουν υποστεί καμία μα καμία επεξεργασία (εκτός την προσθήκη της ονομασίας του blog μου!) που αυτό σημαίνει πως η φυσική ομορφιά και δε της ίδιας της φύσης, δεν έχει ανάγκη από ρετουσαρίσματα και φίλτρα. 

My favorite places #6 – Ανάβαση στο εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στην Τερψιθέα της Γλυφάδας (Ιούλιος 2015)

  Και για το τέλος σας αφήνω με ένα βίντεο που δημιούργησα από τα μικρά ολιγόλεπτα βιντεάκια που τράβηξα όσο ήμουν εκεί πάνω. 

☞Διαβάστε επίσης:
___________________

► Περισσότερα άρθρα από την στήλη "Ταξίδια/Traveling"

►Περισσότερα άρθρα από την στήλη "My favorite places"

►Περισσότερα άρθρα στην ετικέτα: #My Travel Trip

►Περισσότερα άρθρα στην ετικέτα: Χαλκίδα (Chalkida)

►Η ονειρική Αυστραλία και οι 10 χώρες όπου ζουν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι

 

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
ΟΧΙ στην λογοκλοπή!
©Copyright 2010-2016 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*