Προσωπικότητες #1: Καλό Ταξίδι Ήρωες! Στην μνήμη των δυο νέων παιδιών της ομάδας ΔΙ.ΑΣ!

   Νιώθω μια βαθιά θλίψη, θυμό και μια τρομακτική οργή για τον άδικο χαμό των δυο νέων παιδιών της ομάδας ΔΙ.ΑΣ, των  Γιάννη Ευαγγελινέλη (23 χρόνων) και Γιώργου Σκυλογιάννη (22 χρόνων).

  Λυπάμαι που για μία ακόμη φορά αυτή η λεγόμενη 'ωραιότερη χώρα του κόσμου', η Ελλάδα, έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο... γυάλινο και χωρίς ίχνος ανθρωπιάς.

Αυτή η χώρα έχει ραγίσει εδώ και πάρα πολύ καιρό... και όλοι εμείς είμαστε τα κομμάτια της σκορπισμένα από ‘δω κι από ‘κει! Περπατάμε σε ένα τεντωμένο σκοινί… ίσως μερικά βήματα πριν απ’ το γκρεμό… και ακόμα δεν έχουμε αντιληφθεί ότι έμμεσα ή άμεσα όλοι εμείς οι ίδιοι (μηδενός εξαιρουμένου) είμαστε συνεργοί σ’ αυτή την καταστροφή.

Είμαστε ένοχοι γιατί…

δεν μιλάμε!

δεν βλέπουμε!

δεν ακούμε!

δεν νιώθουμε!

δεν παίρνουμε θέση!

δεν έχουμε άποψη!

και κυρίως ΔΕΝ ΑΝΤΙΔΡΑΜΕ!

Κάποιοι μας μάθανε να μην μιλάμε για να μην χάσουμε τη δουλειά μας…

Κάποιοι μας μάθανε να σκεφτόμαστε μόνο την πάρτη μας…

Κάποιοι μας μάθανε να συμβιβαζόμαστε με τα “πρέπει” και τα “θέλω” των άλλων…

Κάποιοι μας μάθανε πως υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο πάνω από σένα…

Κάποιοι μας μάθανε πως η Ζωή είναι σκληρή και δεν ανήκει σ’ αυτούς που κάνουν όνειρα………..

Όμως κανείς δεν μας έμαθε πως σ’ αυτή τη Ζωή –στην σημερινή εποχή- η καλύτερη αρετή είναι να αντιδράς. Να αντιδράς σε ό,τι δεν σε κάνει άνθρωπο… σε ό,τι σου τσακίζει την αξιοπρέπειά σου… σε ό,τι σου κλέβει τα όνειρά σου… σε ό,τι σε κάνει να είσαι ζωντανός – νεκρός!

Η Ζωή είναι τόσο μικρή! Σε μια στιγμή μπορεί να εξαφανιστείς χωρίς να έχεις αφήσει το στίγμα σου. Χωρίς να έχεις προλάβει να ζήσεις, να νιώσεις όλα όσα ο Θεός έχει για σένα ‘σχεδιάσει’.    

Λένε, ‘Καλύτερα να πεθάνεις για κάτι, παρά να ζεις για το τίποτα’… κι αν δεν αντιδράσει ο καθένας μας, με όποιο τρόπο μπορεί, φοβάμαι πως αργά ή γρήγορα αυτό το ‘ΤΙΠΟΤΑ’ θα μας εξαφανίσει πριν προλάβουμε να αναφωνήσουμε “Θεέ μου, βοήθησέ μας! Παναγίτσα, μου κάνε το θαύμα σου!”

  Τα λόγια για την άδικη απώλεια  ακόμη δύο νέων παιδιών που έχασαν τη Ζωή τους πάνω στο καθήκον, είναι περιττά! Τι να πεις; Απλά: “Καλό ταξίδι Ήρωες, στην γειτονιά των Αγγέλων!"

 

 Λυπάμαι ακόμα περισσότερο διότι τον Γιάννη και ειδικά την μητέρα του την γνωρίζω πολύ καλά. Συμμαθήτρια στο Νυχτερινό Γυμνάσιο μαζί 2 χρόνια και μια γυναίκα δυνατή που μου φέρθηκε σαν μητέρα. Είδα από κοντά τον πόνο για τον άδικο χαμό του παιδιού της και σε τέτοιες στιγμές δεν ξέρεις τι λόγια να πεις. Απλά συμπαραστέκεσαι όπως και όσο μπορείς. 

 

Μάνα ηρέμησα και δεν πονάω πια!

Ένα δίκοπο μαχαίρι,
μπήκε απόψε στη ζωή μου,
και μου είπαν πως θα φύγω,
για ταξίδι μακρινό!!!!

Στάζει αίμα η ψυχή μου,
που θ' αφήσω τους γονείς μου ,
να μετρούνε τη Ζωή τους,
μέχρι να τους ξαναδώ...

Μάνα, ηρέμησα και δεν πονάω πια,
θέλω να ξέρεις πως σε βλέπω από ψηλά,
Μάνα με ζήλεψε μου είπαν ο Θεός,
με πήρε δίπλα του για άγγελο κι αυτός
Θα είμαι δίπλα σε κάθε σας στιγμή
Θα σας προσέχω από ‘κει πάνω όλους μαζί.
κι αν θελήσεις τώρα κάτι να μου πεις,
τα μάτια σήκωσε ψηλά για να με δεις

Παραπονεμένα λόγια,
θέλω να σας τραγουδήσω,
για τους ψεύτικους τους φίλους,
θέλω τώρα να σας πω.
Ήταν δήθεν κολλητοί μου,
μα πισώπλατα εχθροί μου,
μα τους άφηνα μαζί μου,
κι ήταν φίλοι με σκοπό…

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved