Υπάρχουν Άνθρωποι και άνθρωποι… (part1)

Υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν σ’ αυτή τη Ζωή για να ζήσουν όμορφα κι άλλοι για να υποφέρουν. Όλοι όμως ήρθαμε για να πάρουμε, να δώσουμε και να αφήσουμε κάτι. Καλό ή κακό… μάλλον κι απ’ τα δυο!

Υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν σ’ αυτή τη Ζωή με χαμόγελο κι άλλοι με δάκρυ. Όλοι όμως ήρθαμε για να νιώσουμε και να ζήσουμε τα ίδια συναισθήματα και τα ίδια πράγματα. Βέβαια ο καθένας απ’ τη δική του την πλευρά και με τον δικό του τρόπο!

Υπάρχουν άνθρωποι που ήρθαν σ’ αυτή τη Ζωή βρίσκοντας τα πάντα έτοιμα, ακόμα και την αγάπη. Υπάρχουν όμως κι άνθρωποι που δεν βρήκαν ούτε κι αυτό το “απλό”, την αγάπη και όλα τα καλά συναισθήματα.

Υπάρχουν άνθρωποι που δεν χρειάστηκε να παλέψουν, να ιδρώσουν, να κοπιάσουν… για τα πιο απλά αγαθά της Ζωής αυτής. Υπάρχουν όμως κι άνθρωποι που πάλεψαν, ίδρωσαν, κόπιασαν… για να επιβιώσουν και να κερδίσουν… τη Ζωή. Κάποιοι τα κατάφεραν κι άντεξαν κι άλλοι εγκατέλειψαν στη μέση της διαδρομής.

Υπάρχουν “οικογένειες” που είναι πραγματικά αληθινές, ενωμένες και αγαπημένες. Υπάρχουν όμως κι “οικογένειες” που υπάρχουν απλά για να υπάρχουν. Ούτε συναισθήματα, ούτε στήριξη, ούτε μια καλή κουβέντα… μόνο κατηγορίες, βρισιές, ξυλοδαρμούς… και πάντα την πληρώνει ο πιο αδύναμος. Μέσα σε μία “οικογένεια” ανδροκρατούμενη, το κορίτσι – γυναίκα είναι ο “αδύναμος κρίκος”.

Υπάρχουν όμως άνθρωποι ξένοι που δεν σε γέννησαν, που δεν σε μεγάλωσαν, που δεν σε έζησαν… κι όμως σε θεωρούν και τους θεωρείς “οικογένεια” σου. Αυτοί σ’ αγαπούν, σε νοιάζονται, σε στηρίζουν, σε βοηθάνε (με τον τρόπο τους) σε μια δύσκολη στιγμή, σου δείχνουν τα συναισθήματά τους, σε πιστεύουν, σου λένε μια καλή -αληθινή- κουβέντα, σου δίνουν να καταλάβεις ότι αξίζεις, εκεί που η άλλοι σε αμφισβητούν και σε κάνουν να αισθάνεσαι σκουπίδι.

Υπάρχουν Άνθρωποι και άνθρωποι! Οι πολλοί αξίζουν, άλλοι δυστυχώς είναι αποβράσματα της κοινωνίας. Δεν κρίνω τους ανθρώπους, όμως κρίνω τις συμπεριφορές τους. Άνθρωποι μικρόψυχοι, δίχως καλό μέσα τους, απλά ο εαυτό τους και κανένας άλλος… τους χαρακτηρίζεις “και τα λοιπά”… σαν να μην αξίζει να τους δώσεις ένα τίτλο αξίας και τιμής. Αξίζει να τους κοιτάς από ψηλά… έτσι όπως αρμόζει στο επίπεδό σου, που μόνος ή μόνη σου κόπιασες για να φτάσεις.

Υπάρχουν Άνθρωποι και άνθρωποι! Αυτοί που έχουν κάτι καλό να σου προσφέρουν, είναι αυτοί που πραγματικά αξίζουν, άρα αυτούς πρέπει να κρατήσεις στη Ζωή σου.

Υπάρχουν όμως κι άνθρωποι που μόνο κακό μπορούν να σου κάνουν, είναι αυτοί που θα σε καταντήσουν να γίνεις “σαν κι αυτούς”, άρα αυτούς τους απομακρύνεις και επιλέγεις το “μόνη/μόνος – μακριά κι αγαπημένοι”.

Υπάρχουν Άνθρωποι και άνθρωποι! Δεν κρίνω τους ανθρώπους, όμως κρίνω τις συμπεριφορές τους. Δεν κατηγορώ αλλά και δεν δικαιολογώ εύκολα! Μπορεί να συγχωρώ (ως εκεί που μπορώ, τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση του Θεού) αλλά δεν ξεχνώ! Τα σημάδια με τον καιρό εξαφανίζονται, οι πληγές εξωτερικά κλείνουν μα εσωτερικά ματώνουν ξανά και ξανά. Οι εικόνες παν και έρχονται σαν θύμησες… και τα συναισθήματα μεταλλάσσονται χρόνο με το χρόνο. Το μίσος γίνεται θυμός! Ένας δικαιολογημένος καλός θυμός, που γίνεται δύναμη για σένα. Η "εκδίκηση" γίνεται απόδειξη! Μια απόδειξη ότι στέκεσαι ακόμα όρθια/όρθιος -εδώ- μπροστά σε όσους σε αμφισβήτησαν και σου φέρθηκαν σαν “σκουπίδι”.

Άλλωστε δεν αξίζει να δίνεις στο “τίποτα” την αξία του “κάτι”.

“Τι άνθρωποι είναι αυτοί, που λένε ότι τάχα σ’ αγαπάνε, μα πίσω από την πλάτη σου γελάνε. Τι άνθρωποι είναι αυτοί, που εύκολα μπορούν να σε πουλάνε” σιγοψιθυρίζεις – τραγουδάς …και κοιτάς μπροστά!!!

▄ ▅ ▆ ▇ █ I ♥ MUSIC ♪ █ ▇ ▆ ▅ ▄

Τραγούδι: Τι άνθρωποι είναι αυτοί (Μα τέτοια ήσουν κι εσύ)

Ερμηνεία: Βασίλης Καρράς

Μουσική & Στίχοι: Φοίβος

♫♫♫

Όλα ψεύτικα και προσποιητά, 
γέμισε με λόγια η ζωή μου, 
δεν μπορώ να δω και ούτε να σου πω, 
ποιοι ήτανε εντάξει απέναντι μου.

Τι άνθρωποι είναι αυτοί, 
που λένε ότι τάχα σ’ αγαπάνε, 
μα πίσω από την πλάτη σου γελάνε, 
τι άνθρωποι είναι αυτοί, 
που εύκολα μπορούν να σε πουλάνε.

Μα τέτοια ήσουν και συ, 
τέτοια ήσουν και συ, 
και `χεις καταστρέψει τη ζωή μου, 
μα τέτοια ήσουν και συ, 
σκάρτη στην ψυχή,  και άδικη πολύ απέναντι μου. 

Όλοι ευγενικοί, χαμογελαστοί, 
ότι θες ν’ ακούσεις θα σου πούνε, 
ότι κι αν συμβεί, πάντοτε αυτοί,  
κερδισμένοι να 'ναι προσπαθούνε. 

♫♫♫

☞Διαβάστε επίσης:
____________________

►Συλλέγω Στιγμές#22 – “Υπάρχουν Άνθρωποι και ανθρωπάκια!” (part2) 
► Σκέφτομαι και Γράφω#19 – Υπάρχουν κάτι άνθρωποι… (part3)

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved