Όταν σου τσακίζουν την αξιοπρέπεια! (mini ιστορία) (part1)

Ένα μαγαζί για να παραμείνει ανοιχτό χρειάζεται να έχει πελατεία. Οι πελάτες για να μείνουν ευχαριστημένοι και να ξανά έρθουν θέλουν να τους φερθείς με ευγένεια, να τους χαρίσεις ένα χαμόγελο (να μην είναι τα μούτρα σου μέχρι το πάτωμα), να τους προσφέρεις μια ποιοτική και σωστή “υπηρεσία” και κυρίως να έχουν την καλύτερη εξυπηρέτηση.

Το ίδιο και ένα σχολείο! Είτε ένα Νηπιαγωγείο, Δημοτικό, Γυμνάσιο, Λύκειο είτε ακόμα και ένα φροντιστήριο. Ένα σχολείο για να παραμείνει ανοιχτό συν τ’ άλλα χρειάζεται να έχει ένα τάδε αριθμό μαθητών (εγγραφές) για να είναι γεμάτες οι αίθουσες κι έτσι να μπορεί να λειτουργήσει σωστά. Οι μαθητές κατά κάποιον τρόπο είναι σαν τους πελάτες! Δηλαδή, θέλουν την ανάλογη συμπεριφορά όπως ένας πελάτης ενός μαγαζιού!

Υποθέτω, τουλάχιστον εγώ!

Και συνεχίζω τις ασυναρτησίες μου…

Δήλωση Διευθυντή σχολείου: “Καλά μου παιδιά, να ξέρετε πως για ότι χρειαστείτε η πόρτα του γραφείου μου θα είναι πάντα ανοιχτή για εσάς. Όποιο πρόβλημα προκύψει, να ξέρετε πως μπορείτε να έρθετε και να χτυπήσετε την πόρτα μου και μαζί θα βρούμε μια λύση. Μπορεί να θέλουν οι πολιτικοί μας να μας σταματήσουν, εμείς είμαστε εδώ μαζί σας και συνεχίζουμε!”

Και πάει μια μαθήτρια στο γραφείο των καθηγητών να ζητήσει ένα αντίγραφο (επικυρωμένο) του απολυτηρίου Γυμνασίου που είχε παραδώσει κατά την εγγραφή της για να το χρησιμοποιήσει σε κάποιο επιδοτούμενο σεμινάριο… το ζητάει & περιμένει στην αναμονή για να το πάρει. Μετά από λίγα λεπτά βρίσκεται στο γραφείο του Διευθυντή του σχολείου και πριν καθίσει η μαθήτρια στην καρέκλα για να πει τι άλλο χρειάζεται, ο Διευθυντής με απότομη, αγενέστατη, απαράδεχτη, απάνθρωπη και κυρίως απαξιωτική συμπεριφορά και με κινήσεις “αν θέλω σε πετάω έξω από το γραφείο μου” αρχίζει έτσι στα καλά καθούμενα, έτσι γιατί του τη βάρεσε να λέει:

Διευθυντής: “Κυρία “τάδε” έχουμε και ένα σχολείο που πρέπει να λειτουργήσει, δεν γίνεται να ασχολιόμαστε με απολυτήρια και υπογραφές… άντε μπράβο!"

Μαθήτρια: “Μα Κύριε ένα αντίγραφο του απολυτηρίου μου ζήτησα και να το επικυρώσετε μιας και μπορείτε…”

Διευθυντής: (απαξιωτικό ύφος δείχνοντας με το δάκτυλό του την πόρτα) “Σας παρακαλώ Κυρία “τάδε” που θα μου πείτε εσείς τι θα κάνω εγώ…”

Μαθήτρια: (ενοχλημένη μεν ευγενική δε) Μα Κύριε αν είναι να συμπεριφέρεστε μ’ αυτό τον τρόπο, καλύτερα να φύγω…”

Διευθυντής: “Σας παρακαλώ τώρα που χάνουμε το χρόνο μας μαζί σας, πείτε μου τι θέλετε και αφήστε τα λόγια…”

Μαθήτρια: “Καλά, εντάξει αφήστε το καλύτερα!” του είπε και σηκώνεται και φεύγει!

Σηκώνεται και φεύγει η Κυρία. Δεν ζήτησε εξηγήσεις, δεν ύψωσε φωνή, δεν τα πήρε στο κρανίο και δεν του απάντησε αναλόγως όπως θα έπρεπε -όχι ίσως αλλά σίγουρα- να κάνει. Σηκώθηκε και έφυγε αξιοπρεπώς και αθόρυβα. Το άφησε εκεί το θέμα, προς το παρόν! Αν ενοχλήθηκε; αν πειράχτηκε; αν στενοχωρήθηκε από αυτή την συμπεριφορά; Φυσικά! Ανθρώπινο δεν είναι; Πήγε και ζήτησε ένα έγγραφο το οποίο διαθέτει στην παρούσα φάση μόνο το σχολείο και που οφείλουν να της το δώσουν, ακόμα και αν χρειαστεί μια σφραγίδα και μια υπογραφή από τον Διευθυντή του σχολείου και αυτό που πήρε ήταν μια “κλοτσιά”; 

Αν τώρα ένας διευθυντής της δεκάρας που κάνει βαρύγδουπες δηλώσεις (διαβάστε την παραπάνω δήλωση του Διευθυντή του σχολείου) έτσι απλά για να δείξει ότι δεν βρίσκεται άδικα σ’ αυτή τη θέση και σ’ αυτό το γραφείο, που παρά το κουστουμαρισμένο του ντύσιμο και την τάχα παιδεία που υποτίθεται διαθέτει, που μιλάει για την κατάντια της χώρας από τους λωποδύτες τους πολιτικούς μας και πως όλοι οι μαθητές πρέπει να συνεχίσουν τις σπουδές τους… τι τελικά ειλικρινά και ουσιαστικά έχει να μας πει; Μάλλον ένα τεράστιο ΤΙΠΟΤΑ!!!

Το συμπέρασμα είναι ένα! Η απαξιωτική συμπεριφορά, οι κουβέντες και το δάκτυλο που δείχνει προς τα που είναι η πόρτα, όχι απλά δεν τον κάνουν έναν άνθρωπο με παιδεία, αντιθέτως τον κάνουν έναν ανθρωπάκο που νομίζει πως είναι κάποιος, πως έχει τη δύναμη να εκπαιδεύει στρατιωτάκια και μπροστά του όλοι να στέκονται σούζα. Και σίγουρα γίνετε και αυτός ένας με αυτούς τους λωποδύτες πολιτικούς και υπαλληλίσκους που βρίσκονται σε μια θέση και δεν τους κουνάει κανείς από την καρέκλα τους. Γίνεσαι δηλαδή αυτό που δημόσια κρίνεις και κοροϊδεύεις!

Η ουσία είναι μία! Όταν συμπεριφέρεσαι άψογα, με το “σεις και με το σας”, με σεβασμό, με ευγένεια και πάνω απ’ όλα κατανοώντας τη θέση που βρίσκεται ο καθένας, δεν έχει το δικαίωμα ΚΑΝΕΝΑΣ και ΚΑΜΙΑ να σου συμπεριφέρεται άσχημα μα κυρίως άδικα! ΚΑΝΕΝΑΣ δεν έχει το δικαίωμα να σου τσακίζει την αξιοπρέπεια και να σε θίγει με οποιοδήποτε τρόπο! Αν δεν υπάρχει μια αμοιβαία καλή ή έστω τυπική (αλλά πάντα ευγενική) συμπεριφορά και από τις δυο πλευρές, δηλ. ας πούμε από την πλευρά καθηγητή-μαθητή ή μαθητή-καθηγητή, όχι απλά δεν θα κυλήσουν τα πράγματα ομαλά, αντιθέτως θα χαθεί κάθε επαφή, κάθε επικοινωνία.

Γιατί την πρώτη φορά, στέκεσαι στο ύψος σου Κυρία – Κύριος, τη δεύτερη σφίγγεις τα δόντια σου αλλά τη τρίτη καίγεσαι, ξεχνάς τους καλούς σου τρόπους, απαντάς αναλόγως, βάζεις τον άλλον στη θέση του κάνοντας τον να αισθανθεί ντροπή ή έστω να του δώσεις ένα καλό μάθημα πως είναι να σου τσακίζουν την αξιοπρέπεια. Γιατί αν δεν το ξέρεις! Ποτέ μην προσπαθήσεις να τσακίσεις την αξιοπρέπεια κάποιου, γιατί αυτομάτως θα αλλάξει συμπεριφορά 180⁰ και μετά να είσαι έτοιμος να αντιμετωπίσεις τις όποιες συνέπειες.

Όλα έχουν τα όρια τους! Γιατί αν είσαι εντάξει με τη συνείδησή σου, με τον εαυτό σου και πάντα κυκλοφορείς με την “ευγένεια & τον σεβασμό” παρέα, δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα! Η λύπηση δεν είναι προς το πρόσωπό σου αλλά στο πρόσωπο αυτού που με την απαξιωτική του συμπεριφορά δείχνει πόσο λίγος έως ανύπαρκτος μπορεί να είναι ή να καταλήξει να είναι.

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν σε διάφορους χώρους και σε διαφορετικές θέσεις ανθρώπων. Εγώ απλά έπιασα και περιέγραψα ένα από αυτούς τους διάφορους χώρους και θέσεις ανθρώπων. Όλα φαίνονται υπερβολικά; Σε καμιά περίπτωση, λέω εγώ! Στη Ζωή συμβαίνουν ακόμα πιο χειρότερα! Όσο δεν αντιδράς, τόσο πιο χαμηλά θα φτάσεις και θα καταλήξεις να γίνεις ένα άβουλο και άψυχο πιόνι. 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

Διαβάστε επίσης:

Περισσότερες δημοσιεύσεις από την ετικέτα: ΤΑ ΚΕΙΜΕΝΑ/ΑΡΘΡΑ ΜΟΥ

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved