Σκέφτομαι και Γράφω#5 – Το παιχνίδι της υποκρισίας…

Από χθες βράδυ, κάποιες σκέψεις στριφογυρνάνε στο μυαλό μου!

Με τσιγκλάνε, με σκουντάνε, με έχουν κάνει να θέλω να βάλω τα γέλια και …όχι μόνο!

Εντάξει, είμαι άνθρωπος που σκέφτεται non-stop!

Μπορεί να είμαι ανάμεσα σε κόσμο και να γελάω, να μιλάω αλλά συγχρόνως να σκέφτομαι διάφορα!

Πολύ απλά, είμαι στη “Γη” αλλά συγχρόνως “στον κόσμο μου”!

Το ξέρω! Είναι ένα από τα πολλά ελαττώματά μου!

Όσο και να προσπάθησα λοιπόν, να κρατήσω για εμένα αυτές τις σκέψεις, η συγγραφική μου επιθυμία, η απαραίτητη ανάγκη μου να βγάζω τα “εσώψυχα μου” (μόνο όσα λέγονται και όσα γράφονται, πάντα με κόσμιο τρόπο) γραπτώς στο προσωπικό μου ημερολόγιο, όπως είναι το ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ, δεν μου άφησε και πολύ το περιθώριο να μην καταγράψω και να μην συλλέξω μια ακόμη …στιγμή/ιστορία (post). 

Εξάλλου, κάποτε μπορεί να γίνω μια επίσημη μελλοντική συγγραφέας (αν έχεις τύχη διάβαινε και ριζικό περπάτα) δεν θα πρέπει να συλλέγω υλικό; Και όλα κι όλα, δοξάζω το Θεό, τη Ζωή για τις καταστάσεις, τις εμπειρίες, τις ιστορίες που μου προσφέρουν απλόχερα (όχι βέβαια πάντα με τον καλύτερο τρόπο, αλλά και με το χειρότερο) και έτσι δεν μένω ποτέ ούτε από έμπνευση ούτε από ιστορίες!

Δεν είμαι άνθρωπος του πολύ προφορικού μπλα-μπλα (αντίθετα του γραπτού το έχετε καταλάβει δεν είμαι απλά του “πολύ” αλλά του “υπερβολικά πολύ” αλλά είπαμε, έχω πολλά ελαττώματα!), της περιττής κουβέντας δίχως ουσία και του μιλάω-μιλάω για να ακουστώ και να κάνω αισθητή την παρουσία μου. Αυτού του είδους συμπεριφορά/στυλ την απεχθάνομαι και στους ανθρώπους γενικά και δυστυχώς το βιώνω καθημερινά στον κύκλο μου! Αλλά απολαμβάνω απίστευτα όταν έρχεται η ώρα να μιλήσω εγώ, (που καλώς ή κακώς έχω το "η γλώσσα κόκκαλα έχει και κόκκαλα τσακίζει") και να “ταράξω” λιγάκι τα νερά με το θάρρος να πω την άποψή μου, την αλήθεια/ειλικρίνειά μου (κακίες για πολλούς αφού την “αλήθεια” αυτομάτως την μεταφράζουν ως “κακία”) και γενικά να παίρνω μέρος στις φιλικές συζητήσεις (όταν με αφορούν)  και όχι απλά να είμαι παρατηρήτρια. Μπορεί λοιπόν, όταν αποφασίσω να μιλήσω να είμαι καλή, αλλά όταν είναι να τα γράψω είμαι ακόμα καλύτερη!

Έτσι λοιπόν, Σκέφτομαι και Γράφω…

Είσαι ας πούμε σε μια φιλική συγκέντρωση να την πω; σε μια φιλική έξοδο για ποτό, φαγητό να την πω; Όπου και να είσαι λοιπόν, -γιατί σημασία δεν έχει τόσο το μέρος, όσο με ποιούς είσαι- και από τις συμπεριφορές διαπιστώνεις (για μία ακόμη φορά αλλά τώρα το επιβεβαιώνεις) πρώτον, το πόσο ενοχλεί και μόνο η παρουσία σου, το να κάνεις χιούμορ, το καλαμπούρι σου, να γελάς με τη ψυχή σου, να μιλάς με όλους, να έχεις αυτή την ήρεμη αλλά ταυτόχρονα δυναμική προσωπικότητα και δεύτερον τελικά αναρωτιέσαι για πόσο μ@λ@κ@, ηλίθια, κορόιδο… με περνάει ο άλλος ή μάλλον οι άλλοι και με την υποκρισία τους και τον θέατρο τους (νομίζουν πως) με δουλεύουν; Και το θέμα είναι ότι δεν το διαπιστώνεις μόνο εσύ η ίδια αλλά και οι γύρω/οι υπόλοιποι που και αυτοί έχουν καταλάβει το παιχνίδι που παίζεται, επομένως δεν είσαι μια φαντασιόπληκτη!

Δεν μιλάω πολύ και εύκολα, εγώ και η σιωπή (κάτι σαν την Μαρία της σιωπής χαχα!!!) έχουμε μια πολύ καλή σχέση αλλά μόνο όταν και όσο χρειάζεται, είμαι ήρεμη (σαν το σιγανό ποταμάκι αλλά με την καλή έννοια) αλλά είμαι και σαν το Ηφαίστειο που μαζεύω-μαζεύω και κάποια στιγμή βράζει τόσο πολύ το “μέσα” μου που η λάβα όποιον, όποια και ότι πάρει στο πέρασμα της. Είμαι  ακριβοθώρητη λένε κάποιοι φίλοι, η μυστήρια και η κάπως απόμακρη στάση μου (τα έχει αυτά το ζώδιο του Σκορπιού) δεν μένει απαρατήρητη με την καλή ή την κακή έννοια……. όλα αυτά αυτομάτως με κάνουν θύμα, ηλίθια και όλα τα συναφή, πάντα σύμφωνα με τους άλλους!

Έλα όμως, που εγώ…

(παρά του ότι δεν μου φαίνεται,  γιατί για να ανοιχτώ θέλω πρώτα να σε καταλάβω τι σόι άνθρωπος είσαι, έστω μια ιδέα να πάρω…)

ΑΚΟΥΩ τα πάντα!

ΒΛΕΠΩ τα πάντα!

ΝΙΩΘΩ τα πάντα!

ΠΑΡΑΤΗΡΩ τα πάντα!

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ και ΔΙΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ τα πάντα!

ΕΠΕΞΕΡΓΑΖΟΜΑΙ και ΑΝΑΛΥΩ τα πάντα!

Καλώς ή κακώς τα έχω όλα αυτά! Αλλά και στην εποχή που ζούμε πρέπει να τα έχεις όλα αυτά για να προφυλάξεις τον εαυτό σου και να μην πέσεις σε λάθος ανθρώπους και σε λάθος μονοπάτια!

Έτσι πολύ απλά και εύκολα παρατηρώ κινήσεις, βλέμματα… και αμέσως καταλαβαίνω τι μπροστά φαίνεται και τι στην πραγματικότητα υπάρχει από πίσω! Φυσικά και έχω κάνει και κάνω λάθη και έχω πάρει λάθος εντυπώσεις αλλά επειδή όπως όλοι μας, όταν έχεις δεις, έχεις ζήσει κάποιες καταστάσεις, γνωρίζεις τους ανθρώπους από την καλή κι από την ανάποδη, έχεις βιώσει αντίστοιχες/ανάλογες καταστάσεις επόμενο δεν είναι να είναι πιο εύκολα να δεις τα σημάδια; Και εμένα η Ζωή μου έχει μάθει πως τα “σημάδια=διαίσθηση” (ή πες τα όπως θέλεις) να μην τα αγνοώ, γιατί κάτι θέλουν να μου πουν!

Απλά, αναρωτιέμαι πόσο πολύ μπορεί κάποιος (και μάλιστα όταν πρόκειται για γνωστό σου) να ξεφύγει, να ξεπεράσει τα όρια, να χάσει το μέτρο, να ξεπέσει σε τέτοιο μεγάλο βαθμό και ό,τι κατηγορούσε μέχρι χθες, παριστάνοντας τον άγιο ή την αγία λέγοντας την γνωστή δήθεν ατάκα “τι ντροπής πράγματα είναι αυτά, εγώ ποτέ δεν θα το έκανα αυτό,” και τελικά να πέφτει ο ίδιος στην παγίδα να κάνει αυτά που κατηγορούσε αλλά στο μεγαλύτερο βαθμό; Και το θέμα δεν είναι ότι πέφτεις (γιατί όλοι κάποια στιγμή πέφτουμε στην παγίδα του “ό,τι κατακρίνεις και κοροϊδεύεις, το λούζεσαι και με το παραπάνω μάλιστα) αλλά το ότι συνεχίζεις να παριστάνεις τον άγιο ή την αγία (κάτι που με βγάζει απ’ τα ρούχα μου!) και μάλιστα όταν δεν σε "παίρνει κοινωνικά και λογικά". Η απόλυτη υποκρισία! Και δεν αντέχεται όταν αυτή έχει επίπτωση σε σένα προσωπικά, στη αξιοπρεπή συμπεριφορά που έχεις και στη δίκαιη αξιοκρατία που απαιτείς ή περιμένεις να υπάρχει, τουλάχιστον από τους ανθρώπους που γνωρίζεις είτε είναι φίλοι είτε συνεργάτες.

Αρκετά αυτή η χώρα έχει γεμίσει από λαμόγια! Και δυστυχώς, ο καθένας μας να μην μπορεί από μόνος του να σώσει την χώρα, μπορεί όμως να σώσει τον εαυτό του, την αξιοπρέπειά του και σε καμιά περίπτωση να μην αφήσει κανέναν να τον κάνει ή να τον θεωρεί θύμα.

Το συμπέρασμα ποιο είναι;

Ό,τι σπέρνεις, θερίζεις!

Ό,τι δίνεις, παίρνεις!

Όπως στρώσεις, έτσι και θα κοιμηθείς! Και…

Στη θέση που βρίσκεται ο άλλος, κάποια στιγμή μπορεί να βρεθείς κι εσύ!

Θα ξεγελάσεις σχεδόν τα πάντα και τους πάντες, ακόμα και τον ίδιο σου τον εαυτό… αλλά στο τέλος, επειδή η Ζωή είναι ρόδα που γυρίζει και κάνει συνέχεια κύκλους, θα σου το ανταποδώσει δίνοντας σου ένα καλό μάθημα και παίρνοντας σου αυτά που είχες αλλά δεν εκτίμησες ποτέ!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved