Συλλέγω Στιγμές #6 & Αφιέρωμα #1: Εγώ και ο Superman!

Σαν παιδί είχα κι εγώ έναν αγαπημένο ήρωα! Όχι δεν εννοώ τη μαμά μου ή ας πούμε τον μπαμπά μου! Αυτά είναι “αυτονόητα” για ένα παιδί! Εννοώ είχα ένα “χάρτινο”  ήρωα ή αλλιώς υπερ-ήρωα που αγαπούσα, θαύμαζα, ήθελα να μπορούσα να είμαι σαν κι αυτόν… και δεν είναι άλλος από τον αγαπημένο μου comic ήρωα, τον  Superman. O  Superman ήταν ο ήρωας που αγαπούσα, που θαύμαζα, που ζήλευα γι’ αυτό που ήταν, γι’ αυτό που οι δημιουργοί του τον φτιάξανε να είναι.

Νόμιζα πως  Superman ήταν ένας άνθρωπος ελεύθερος που πετούσε σαν πουλί και βοηθούσε τους ανθρώπους  που χρειαζόντουσαν βοήθεια. Ήταν ένας άνθρωπος από άλλον πλανήτη και όχι απ’ τον δικό μας! Τότε, παιδί ακόμη, δεν καταλάβαινα τι σημαίνει “εξωγήινος”. Πίστευα πως ήταν ένας άνθρωπος που ήθελε να ανακαλύψει τον κόσμο και τυχαία έπεσε στον πλανήτη μας, στη Γη. Θυμάμαι όταν έπεσαν στα χέρια μου (κάπου 9-10 χρονών πρέπει να ήμουν)  τα πρώτα comics, τα διάβαζα και τα ξανά διάβαζα σαν να είναι η πρώτη φορά. Νομίζω πως τα πρώτα μου βιβλία πρέπει να ήταν comics και όχι κάποιο παραμύθι! Ναι, ομολογώ πως δεν μεγάλωσα διαβάζοντας εγώ ή μαμά μου παραμύθια, όπως “Η Σταχτοπούτα” (το αγαπημένο μου παραμύθι), “Η Χιονάτη και οι 7 Νάνοι”, “Πινόκιο”, “Η Αλίκη στη Χώρα τον Θαυμάτων” κ.α. Όλα αυτά τα διάβασα μετά από πολλά χρόνια, όταν πλέον ήμουν αρκετά μεγάλη για να καταλάβω πως αυτά τα παραμύθια δε μπορούν να συμβούν στην πραγματική Ζωή ή τουλάχιστον σίγουρα δεν μπορούν στην πραγματική Ζωή οι ιστορίες αυτές να έχουν “Happy End”.

Πόσες φορές έχω δει στον ύπνο μου, στα όνειρά μου ότι πετάω όπως ο Superman. Νομίζω πως όλοι οι άνθρωποι -έστω μια φορά- στη Ζωή τους έχουν δει στον ύπνο τους ότι πετάνε. Είναι κοινό όνειρο… Εγώ έχω δει πολλές φορές στον ύπνο μου να πετάω (ίσως επειδή θα ήθελα διακαώς να είχα αυτή τη δύναμη, αυτή την ικανότητα να πετάω) να είμαι σαν ένα ελεύθερος άνθρωπος που πετάει χωρίς φτερά πάνω από τους ουρανούς αλλά δυστυχώς πάντα στο τέλος πέφτω στη Γη τσακίζοντας με κανονικά. Πω πω, όσες φορές έχω δει κάτι τέτοιο, ήταν σαν αληθινό! Δύο όνειρα ή μάλλον εφιάλτες βλέπω συνέχεια! Το ένα, ότι τη μια στιγμή πετάω και είμαι ευτυχισμένη και την άλλη στιγμή πέφτω στη Γη και τραυματίζομαι… και το άλλο, ότι κάποιος με κυνηγάει να με πιάσει, να μου κάνει κακό και τρέχω, τρέχω, τρέχω αλλά στη διαδρομή οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουν….

Θυμάμαι πολύ καλά (φέρνω τώρα στο μυαλό μου εκείνη την στιγμή) στα 10-11 μου πρέπει να ήμουν, η μαμά μου καθάριζε το δωμάτιο και από τα νεύρα της έβαλε σε μια σακούλα όλα τα comics (Superman, Popay, Donald Duck, Lucky Luke) για να τα πάει στον κάδο σκουπιδιών, έτσι για να αδειάσει ο χώρος. Θυμάμαι, πως τα πήρα εγώ και τα δυο μου αδέλφια (ο Βασίλης και ο Αντώνης) και τα κρύψαμε για να μην τα πετάξει. Αλλά δυστυχώς, μας πήρε είδηση και η σακούλα με τα πολλά μα πάρα πολλά comics, βρέθηκαν στον κάδο σκουπιδιών. Είχα θυμώσει και είχα στενοχωρηθεί  τόσο μα τόσο πολύ! Αλλά στην πορεία το ξεπέρασα!

Όμως την αγάπη μου για τον αγαπημένο μου comic super-ήρωα, τον  Superman ποτέ δεν την ξεπέρασα. Μπορεί να υπάρχουν πολλοί comic super-ήρωες (Batman -μετά τον Superman, είναι ο άλλος αγαπημένος μου) Spiderman, Captain America, κ.α) αλλά εκείνος ήταν, είναι και θα είναι για εμένα ο Καλύτερος και ο πιο υπερ-λατρεμένος μου ήρωας.

Έχω διαβάσει πολλά comics του  Superman, έχω δει όλες τις ταινίες, τις σειρές και κινούμενα σχέδια που έχουν κυκλοφορήσει. Λατρεύω τις τέσσερις ταινίες με πρωταγωνιστή τον αξέχαστο Christopher Reeve. Λάτρεψα και έβλεπα φανατικά (δεν είχα χάσει ούτε ένα επεισόδιο) την σειρά Lois & Clark (1993–1997) με πρωταγωνιστές τους Dean Cain και Teri Hatcher (μακάρι να τη έπαιζε ξανά η τηλεόραση). Έβλεπα με πολύ ενθουσιασμό επίσης την σειρά Smallville (2001–2011) με πρωταγωνιστή τον πολύ όμορφο Tom Welling, αν και κάπου στη διαδρομή χαλάστηκα το πως άλλαξε το story της σειράς και σταμάτησα να τη βλέπω, αλλά τώρα ξεκίνησα να τη βλέπω ξανά που συνεχίζει να προβάλει τους κύκλους το Star. Είχα δει και την ταινία που γυρίστηκε πολλά χρόνια μετά από τις τελευταίες ταινίες με τον Christopher Reeve, το Superman Returns (2006) με τον συμπαθή αλλά ακατάλληλο για τον ρόλο (προσωπική μου άποψη) Brandon Routh. Είχα πολλές προσδοκίες από αυτή την ταινία μιας και ήταν η επιστροφή (μετά από πολλά χρόνια) του αγαπημένου μου –εικονικού- ήρωα στην μεγάλη οθόνη και τελικά με απογοήτευσε σε μεγάλο βαθμό. Θέλεις ότι ο ηθοποιός δεν ήταν ο κατάλληλος ή τέλος πάντων δεν ήταν εμφανισιακά, αισθητικά κοντά στον Christopher Reeve που εγώ προσωπικά θεωρώ ότι έδωσε και άφησε το στίγμα του; Θέλεις, το αδύναμο κάπως σενάριο; Θέλεις ότι δεν είχε αυτό το κάτι παραπάνω που περίμενα από μια καινούργια ταινία “Superman” και μάλιστα μετά από πολλά χρόνια και σε μια νέα εποχή από αυτή του ‘80; Δεν ξέρω τι έφταιξε! Δεν είμαι ειδική, απλός Σινεφίλ είμαι που λατρεύω τον κινηματογράφο, τις ταινίες και κυρίως τον Superman και περιμένω να δω μια συνέχεια που θα ανεβάσει στα μάτια μου ακόμα περισσότερο τον αγαπημένο μου ήρωα και όχι θα τον ρίξει, λέμε τώρα.

Για εμένα είναι μεγάλο γεγονός κάθε φορά που κυκλοφορεί καθετί καινούργιο με θέμα τον Superman. Ό,τι κι αν είναι αυτό, από ταινία μέχρι κινούμενα σχέδια. Και καλώς ή κακώς το κρίνω πάντα πολύ αυστηρά! Εντάξει, για ένα χάρτινο/εικονικό ήρωα μιλάμε, όχι για κάποιον αληθινό αλλά όλο αυτό το παραμύθι εμένα μου αρέσει! 

Σήμερα, εν έτη 2013, κυκλοφορεί μια νέα ταινία με τον αγαπημένο μου ήρωα με τίτλο Man of Steel (Άνθρωπος από Ατσάλι) με τον υπερ-λατρεμένο μου ηθοποιό Henry Cavill στον ρόλο του Clark Kent / Superman και είμαι τρελά και παθιασμένα ενθουσιασμένη. Όταν λίγους μήνες πριν διάβασα ότι θα κυκλοφορήσει καινούργια ταινία με τον  Henry Cavill να υποδύεται τον αγαπημένο μου ήρωα αμέσως χωρίς να έχω δει καμιά φωτογραφία ή βίντεο πίστεψα πως αυτός είναι ο κατάλληλος να υποδυθεί αυτό τον ρόλο, που θα πατήσει στα χνάρια του (στο ρόλο) Christopher Reeve. 

Έχει όλα τα προσόντα! Είναι ο ιδανικός! (προσωπική μου άποψη) Αν και λίγο δυσκολεύομαι να μιλήσω και τελείως αντικειμενικά…….. Επίσης, όταν διάβασα ότι οι δημιουργοί θα είναι ο Zack Snyder (Βλ. “300”) και ο Christopher Nolan (βλ. Τριλογία “Batman” και “Inception”) τότε δεν μου άφησε πολλές αμφιβολίες, παρά μονάχα ελάχιστες αλλά και αυτές εξαφανίστηκαν με το που είδα τις πρώτες φωτογραφίες και τα πρώτα teaser trailer. Νομίζω πως όσοι είναι πολλή Σινεφίλ και παρακολουθούνε τα δρώμενα του Κινηματογράφου, μάλλον τις ίδιες σκέψεις θα κάνανε και οι ίδιοι. Με φίλους μου πάντως, τις ίδιες σκέψεις κάναμε!  Και μετά από πολλούς μήνες αναμονής (μετρούσα τις μέρες) , επιτέλους χθες Πέμπτη 20 Ιουνίου κυκλοφόρησε και επίσημα στις Κινηματογραφικές αίθουσες. Και φυσικά τι μένει; Να πάω να τη δω… με μεγάλη αγωνία!

 

Man of Steel ή αλλιώς Superman, σου έρχομαι! Κλείνω εισιτήριο...

UPDATE (Τετάρτη 26/06/2018):

  Διαβάστε την κριτική μου για την ταινία:

🍿Movie in Cinema Κριτική: Man of Steel (Άνθρωπος από Ατσάλι)

________________________________

Σημ.: Οι φωτογραφίες της παρούσας ανάρτησης είναι από το Google.  

📂Αρχειοθήκη: 🍿Κινηματογράφος: Προτάσεις/Παρουσιάσεις/Κριτικές & Σχετικά άρθρα

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Αφιέρωμα#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved