Σκέφτομαι και Γράφω#6 & Let’s talk about Relationships!#3 – Σαν μια Ιερή εξομολόγηση!

Πηγή Φωτο: tumblr

Θέλεις να κάνεις μια ερώτηση πολύ προσωπική, όμως διστάζεις. Διστάζεις, γιατί δεν ξέρεις πως θα το πάρει ο άλλος. Όμως, παίρνεις μια βαθιά ανάσα και κάνεις την ερώτηση, περιμένοντας μονάχα μια απλή απάντηση… απλή και κατανοητή! Όμως τελικά η απάντηση δεν είναι απλά ένα “όχι” ή ένα “ναι”, είναι μια …ολόκληρη ιστορία… μια ιερή εξομολόγηση.

…Θέλεις να ακούσεις προσεχτικά όλα αυτά που ο άλλος έχει να σου πει… να μην χάσεις ούτε μια λέξη… να τα κατανοήσεις απόλυτα… να τα αποθηκεύσεις μέσα στο κεφάλι σου… στο φάκελο με τίτλο “ΑΓΑΠΗ” μαζί με όλες τις άλλες ιστορίες και ιερές εξομολογήσεις. Εκεί μέσα αν και βρίσκονται πολλές ιστορίες και εξομολογήσεις, υπάρχει χώρος αρκετός για ακόμα χιλιάδες ιστορίες και πολύ περισσότερο για ακόμα χιλιάδες ιερές εξομολογήσεις. Είναι τα μυστικά σου! Ίσως και όλη σου η Ζωή!

Μία απλή ερώτηση ζητάει μια απλή απάντηση. Όμως όσο μια ερώτηση ακούγεται απλή, τόσο η απάντηση είναι πιο περίπλοκη, πιο σύνθετη. Η μία εξήγηση μετά την άλλη… η μία αλήθεια μετά την άλλη… η μία αποκάλυψη μετά την άλλη… και μια συγκίνηση με αναφιλητά που προσπαθείς να κρύψεις.

Τα όμορφα λόγια πάντα μας ανεβάζουν, μας υψώνουν, μας συγκινούν ευχάριστα ή μας πονάνε. Αν και τα λόγια δυστυχώς πάντα ή ίσως πάντα  πονάνε περισσότερο και απ’ τις πράξεις. Ένα απλό “Σ’ αγαπώ!”, “Μου λείπεις!”…  όλοι έχουμε ανάγκη να ακούσουμε. Αλλά επειδή τα θεωρούμε δεδομένα (αν και δεν θα έπρεπε) δεν τα ξεστομίζουμε (ίσως επειδή φοβόμαστε)και όταν έρχεται το παράπονο, στην ερώτηση “γιατί δεν μου λες “σ’ αγαπώ, μου λείπεις;” η απάντηση είναι: “μπορεί να μην μιλάω αλλά στα λέω με τις πράξεις μου, με τις κινήσεις μου!” Όμως σου φτάνει αυτό ή απλά σου αρκεί; Προτιμάς να ακούσεις πράγματα που μπορεί να είναι και ψέματα ή προτιμάς να ακούσεις και να δεις τις πράξεις, τις κινήσεις; Κάποιες φορές οι σωστές ή ακόμα και οι λάθος κινήσεις γίνονται μόνο και μόνο επειδή είναι δύσκολο να αφεθείς στα λόγια. Άλλες φορές τα λάθος ή τα σωστά, τα γλυκά ή τα πικρά λόγια λέγονται μόνο και μόνο επειδή είναι δύσκολο να αφεθείς στις πράξεις, απλά για να προφυλάξεις τον άλλον.

Κάθε μικρή ιστορία… κάθε ιερή εξομολόγηση κρύβει κι ένα καλά κρυμμένο (μέχρι εκείνη τη στιγμή) μυστικό. Άλλωστε και ποιός δεν έχει μυστικά; Ποιός ή ποιά δεν κρατάει πράγματα ΜΟΝΟ για τον εαυτό του; Δεν λένε ότι δεν πρέπει να τα δίνουμε όλα στον άλλον, αντιθέτως πρέπει να κρατάμε κάτι και για τον εαυτό μας; Κι έτσι πρέπει! Όμως στις μικρές ή μεγάλες εξομολογήσεις έρχονται στην επιφάνεια και κάποια μυστικά μας, που είτε αφορά εμάς τους ίδιους, είτε κάποιους που αγαπάμε. Αν το μυστικό αφορά κάποιον που αγαπάς πολύ, (ίσως περισσότερο κι απ’ τη Ζωή σου) τότε σίγουρα γίνεται αβάστακτο και πονάς διπλά. Πονάς διπλά, επειδή δεν ξέρεις ή δεν είναι στο χέρι σου να τον βοηθήσεις. Τώρα αν θα τ’ αντέξεις να τα κουβαλήσεις κι εσύ, μόνο από σένα εξαρτάται. Κάποια πράγματα είναι γραμμένα να γίνουν ούτως ή άλλος και ακόμα περισσότερο είσαι καταδικασμένος εσύ ο ίδιος να ζήσεις μ’ αυτό τον πόνο και μέσα σ’ αυτό το αδιέξοδο που πρώτον δεν θέλεις να ζεις αλλά επιβάλλεται να ζεις για το καλό όλων.

Ξέρεις ότι τα λόγια ακούγονται σαν το γάργαρο νεράκι που κυλάει από τις ραχούλες και πηγαίνει στις πλαγιές... τόσο όμορφα που κλαις από συγκίνηση… μέχρι που τα λόγια μεταφράζονται σε μεγάλες πικρές αλήθειες και κλαις από στενοχώρια. “Για το καλό σου και όχι για το κακό σου! Για την ευτυχία σου και όχι για την δυστυχία σου! Όλα όσα γίνονται και με τον τρόπο που γίνονται είναι προς όφελος δικό σου και όχι προς όφελος δικό μου! Για την ελευθερία σου και τη Ζωή σου! Για τα νεανικά σου χρόνια και την ομορφιά σου! Για τις ανάγκες τις δικές σου, τα θέλω τα δικά σου, τα όνειρα τα δικά σου, τα πρέπει τα δικά σου και τη ψυχή σου… τίποτα για μένα! Έτσι πρέπει για να είναι όλοι ευχαριστημένοι. Και οι μεν και οι δεν! Μην νομίζεις πως δεν πονάει όλο αυτό! Μην νομίζεις πως δεν πονάω κι εγώ! Αλλά δεν γίνεται αλλιώς! Συμβιβάζεσαι στο να είσαι ένας απλός υπηρέτης του σπιτιού και στη Ζωή των άλλων! Εσύ όμως δεν πρέπει να καταλήξεις έτσι… Καμία ένσταση σε όλα αυτά;……..”  -Α-

Δεν χωράει καμία αμφιβολία… καμία παρεξήγηση… κανένα ψέμα σε μία ιερή εξομολόγηση. Είναι κανόνας! Είναι νόμος! Είναι σαν να εξομολογείσαι (όχι σ’ έναν ιερέα επειδή απλά είναι κι αυτός άνθρωπος) “μπροστά” στο Θεό, κι εκείνος βλέπει και ακούει τα πάντα! Ανοίγεις την καρδιά σου και την ψυχή σου και βγάζεις αβίαστα ότι σε πνίγει! Ο άλλος δεν θα σε κρίνει, αντιθέτως θα σε εκτιμήσει και θα σε θαυμάσει ακόμη περισσότερο. Θα σε αγαπήσει και θα σε λατρέψει ακόμα πιο πολύ. Στο πρόσωπό σου θα βλέπει όλη την ομορφιά της Ζωής. Κι είναι πολύ δύσκολο κάποιος να το καταφέρει αυτό!!!

Θέλεις να πεις πολλά… να ρωτήσεις πολλά… να μάθεις πολλά… μα πάνω απ’ όλα να καταλάβεις και να κατανοήσεις πολλά. Να καταλάβεις και να κατανοήσεις τα λόγια, τις λέξεις, τις κινήσεις, τις πράξεις που κάνει ο άλλος. Να καταλάβεις και να κατανοήσεις αυτό το περίεργο “ΓΙΑΤΙ;” που πάντα υπάρχει σε όλα και σε πονάει. Αλήθεια, ένα “ΓΙΑΤΙ;” γιατί μας πονάει τόσο;;; Είναι πράγματι τόσο δυνατό όσο το περιγράφουμε ή απλά του δίνουμε μεγαλύτερη αξία απ’ όσο αξίζει και απ’ όσο θα ‘πρεπε;;; Απ’ την μια είναι μια απλή λεξούλα που αποτελείται από 5 απλά γραμματάκια και απλά συνδέει μια απλή προτασούλα. Απ’ την άλλη όταν ένα “ΓΙΑΤΙ;” συνοδεύεται και από ένα, δύο, τρία (ακόμα χειρότερα) ερωτηματικά, εκεί δυστυχώς πέφτεις στην παγίδα και του δίνεις αξία και υπερβολική σημασία. Λάθος! Μεγάλο λάθος και το ξέρεις! Εκείνο όμως και η δύναμή του σε τραβάει σαν μαγνήτης και τότε γίνεσαι θύμα του. Δεν πρέπει όμως πάντα να βασανίζεσαι σε σκέψεις που ξεκινούν με ένα “ΓΙΑΤΙ;” Μην ψάχνεις πάντα να βρεις μια απάντηση σε κάθε “ΓΙΑΤΙ;”. Ίσως και να μην υπάρχει καμία απάντηση, ίσως πάλι και να υπάρχει! Πάντως η πολύ σκέψη δεν κάνει καλό! Δημιουργεί περισσότερα προβλήματα και ακόμα περισσότερα ερωτήματα-ερωτηματικά. Μην τα ψάχνεις πολύ… μην σκοτίζεσαι για ασήμαντα πραγματάκια… (αυτό το ελάττωμα το έχω εγώ σε μεγάλο βαθμό!) μην κυνηγάς και τόσο τις καταστάσεις… πορέψου με αυτά που πιστεύεις… με τις αξίες και τις δυνάμεις τις δικές σου… με αυτά που θέλει η καρδιά σου… μα πάνω απ’ όλα με τα θέλω τα δικά σου, γιατί είναι απλά δικιά σου η Ζωή!!!

Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι μια …ιερή εξομολόγηση!!! Μια ιερή εξομολόγηση που λέγεται και γράφεται χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος!!!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

&

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Let’s talk about Relationships!# ”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved