Diary of Bliss 2013: 7η εβδομάδα! ”Πάει και η φετινή σχολική χρονιά!”

Την περασμένη Παρασκευή 28 Ιουνίου ήταν η μέρα που πήρα τους βαθμούς ή αλλιώς τον Έλεγχο Προόδου για την τρίτη τάξη του ΕΠΑΛ που συνεχίζω και πηγαίνω. Ομολογώ πως περίμενα πως και πως να έρθει αυτή η μέρα για δυο και μόνο λόγους. Και ποιοι είναι αυτοί;

Πρώτος λόγος! Ήμουν τόσο σίγουρη ότι αυτή την χρονιά δεν τα πήγα και τόσο καλά, για την ακρίβεια ήταν η χειρότερη μου που ήθελα να δω σε τι “επίπεδο” βαθμού (ξέπ)έπεσα. 

Δεύτερος λόγος! Ήθελα να διαπιστώσω με τα μάτια μου παίρνοντας αυτό το χαρτί (για να μην το πω αλλιώς και γίνω αγενής!) αυτό που όλη τη χρονιά έβλεπα, άκουγα και αισθανόμουν… δηλ. αν ισχύει κι αν υπάρχει αξιοκρατία στο χώρο που βρίσκομαι.

Τελικά τι συμπεράσματα έβγαλα; Όχι καλά, όχι και τόσο θετικά! Το ξέρω πως θα γίνω πάλι “κακιά” (είπαμε ότι όποιος έχει το θάρρος να λέει την άποψή του και τα πράγματα με το όνομά τους, αυτομάτως τον αποκαλούν “κακό άνθρωπο, έτσι δεν λένε;) 

Πρώτα απ’ όλα, ναι πάλι είχα δίκιο!!! Η διαίσθησή μου δεν έπεσε έξω! Δεν τα πήγα καλά! Αλλά όχι επειδή δεν το πάλεψα εγώ η ίδια ή απλά “τα φόρτωσα στον κόκορα” ή απλά τεμπέλιασα… τίποτα απ’ όλα αυτά! Αντιθέτως, όλη η χρονιά ήταν τόσο μα τόσο δύσκολη για εμένα με οικογενειακά/προσωπικά –σοβαρά- προβλήματα που τώρα που τελείωσε και αυτό το βήμα της τρίτης και προ-τελευταίας χρονιάς, που αναρωτιέμαι και απορώ κι εγώ η ίδια με τον εαυτό μου, “Μα πως την έβγαλα πάλι καθαρή;”

-Ξέρετε πως είναι να σου έρχονται (πάλι) τα πάνω – κάτω, να πρέπει να φανείς δυνατή για τον εαυτό σου αλλά να δώσεις δύναμη στους ανθρώπους δίπλα σου που περνάνε τον ίδιο “Γολγοθά”;

-Ξέρετε πως είναι να φοβάσαι πως την μάχη που δίνεις –ολομόναχη- 6 χρόνια τώρα -για να κρατήσεις το όνειρο μα κυρίως την προσπάθεια ζωντανή-, μπορεί να τιναχτούν όλα στον αέρα;

-Ξέρετε πως είναι να φοβάσαι πως –πάλι- θα βρεθείς στο “Τίποτα”;

-Ξέρετε πως είναι να παριστάνεις τον “Καραγκιόζη-Κλόουν” (φταίει αυτή η άτιμη ψωρο-περηφάνια μου) κάθε μέρα για να μην δείξεις ότι περνάς δυσκολίες και να μην πέσεις στην ξευτίλα να ζητήσεις λίγη Κατανόηση; Ναι, παραδέχομαι ότι το καλύτερο και πιο χρήσιμο μάθημα πήρα όλη την σχολική χρονιά είναι το "Δείξε Κατανόηση…”

Όχι! Το πάλεψα (όπως πάντα!) περισσότερο από όσο μπορούσα και με τις δυνάμεις που είχα όλη την χρονιά. Έδωσα περισσότερα από όσο άντεχε η ψυχολογία μου, η ψυχή μου, το σώμα μου… επομένως νιώθω εντάξει με μένα την ίδια. Είμαι σε μεγάλο βαθμό ευχαριστημένη με τον εαυτό μου! Όμως δυστυχώς δεν είμαι ευχαριστημένη από τους άλλους, από όλους αυτούς που απλά ξέρουνε να σου λένε αυτά τα ωραία αλλά τόσο τελικά ψεύτικα λόγια που σε γεμίζουν με ελπίδες για ένα καλύτερο αύριο.

Όσον αφορά στον πρώτο λόγο, έχω να πω πως δεν περίμενα να ανέβω, σε καμιά περίπτωση. (Τις προηγούμενες δυο χρονιές, τα πήγα εξαιρετικά καλά, αλλά τότε τα πράγματα ήταν λίγο πιο ήρεμα…) Περίμενα κάποια σκαλιά πιο κάτω αλλά δεν περίμενα πως θα με “ρίξουν” τόσο πολύ! Ούτε με τις κλωτσιές να μην με “έριχναν”… τόσο φαίνεται! Πρώτη αντίδραση; Εντάξει, ένας ξεφτιλισμένος τελικός βαθμός! Ναι, αυτό ακριβώς είναι! Θα μου πείτε πως αυτός διαμορφώνεται σύμφωνα με τις δικές σου επιδόσεις και δίκιο θα έχετε! Όμως η διαφορά ποια είναι; Δεν γίνεται ένας τέτοιος τελικός βαθμός να είναι ο ίδιος με κάποιους άλλους που ήταν δεν ήταν παρών, το προσπάθησαν δεν το προσπάθησαν… Αν το σκεφτείς με λογική (αλλά ποιος έχει σήμερα λογική;) θα δεις πως έχω κάποιο δίκιο!  Δεν γίνεται, κάποιος που πέρασε μόνο με σκονάκια (και μάλιστα μπροστά στα μάτια των καθηγητών-επιτηρητών που την μια κάνουν τα στραβά μάτια και την άλλη ενοχλούνται αλλά δεν κάνουν τίποτα) να έχει μεγαλύτερη αξία από κάποιον που απλά διάβασε και έγραψε. Δεν με ενοχλούν αυτοί που το κάνουν! Με ενοχλεί όμως που βροντοφωνάζεις ότι δεν κάνεις, δεν το έχεις ανάγκη, εγώ θα σκίσω αλλά τελικά γράφεις μόνο κάνοντας σκονάκι. Δεν γίνεται οι ίδιες οι συμμαθήτριες σου (που έχουν τα διπλάσια χρόνια μου και μεγάλα λαμόγια που πατάνε επί πτωμάτων) να γνωρίζουν τα θέματα κάποιου μαθήματος και το κρατάνε μυστικό μόνο για τις ίδιες αλλά να το παίζουν φίλες σου… Ε, πως να το κάνουμε, δεν γίνεται! 

Αλλά, τελικά ξέρετε κάτι; Προάγομαι στην επόμενη τάξη (Χαχα! ) και αυτό έχει σημασία!!! Όχι, πως δεν θα περνούσα, αλλά έτσι όπως έχουν καταντήσει τα πράγματα, ποτέ δεν ξέρεις τι σε περιμένει. Άσε που ενώ δεν κάνεις κάποιο λάθος, ούτε φταις εσύ...στο τέλος την πληρώνεις εσύ…άδικα!!!

Όσον αφορά τώρα στον δεύτερο λόγο, έχω να πω πως το γλύψιμο, οι “ιδιαίτερες” συμπάθειες, το κάνω φασαρία για να με δουν και να ακουστώ, τα καβαλημένα καλάμια και τα πολλά λαμόγια… τελικά νίκησαν την προσπάθεια, την αλήθεια, την διακριτικότητα, το δεν δίνω δικαίωμα, το κάνω σωστά τη δουλειά μου, το δεν προκαλώ και γενικά το “με την αξία μου”. Αλλά… επειδή λατρεύω την αλήθεια και πιστεύω στην δικαιοσύνη της Ζωής, στο τέλος, το αληθινό νικάει το ψεύτικο, το αξίζω νικάει το “μέσο”.

Μπορεί να φαίνομαι πικραμένη αλλά μα στο Θεό που πιστεύω (και πιστέψτε με, οι άνθρωποι μπορεί να με εγκατέλειψαν, ο Θεός ποτέ!) δεν έχω καθόλου πίκρα. Η αλήθεια είναι ότι έχω μόνο θυμό! Αλλά αυτός ο –δικαιολογημένος- θυμός (και ειδικά στην εποχή που ζούμε!) είναι η δύναμή μου! Θυμό για το "έχουμε αξιοκρατία” αλλά στην πραγματικότητα απλά το φωνάζουνε αλλά ούτε οι ίδιοι δεν το πιστεύουν! Τέτοιοι άνθρωποι φτάνουν στα όρια της απόλυτης ανοησίας.

Ε, τότε πως να συμπεριφερθώ εγώ από την πλευρά μου; Απλά, το παλεύω τίμια (γιατί και τις πουστιές μου τίμια τις κάνω) και ό,τι βγει και όπου με βγάλει! Δυστυχώς, διαπιστώνω κάθε μέρα ότι ενώ η εποχή την οποία βιώνουμε είναι η απόλυτη ευκαιρία για να αλλάξουμε τον τρόπο σκέψη μας, να γίνουμε λίγο πιο άνθρωποι, να ανοίξουμε τα μάτια μας, τα αυτιά μας και το μυαλό μας, να εκτιμήσουμε κάποια πράγματα, ο καθένας να πάρει αυτό που του αναλογεί & κυρίως να γίνουμε πιο ταπεινοί… εμείς γινόμαστε χειρότεροι & δυστυχώς χωρίς επιστροφή! Βλέπω τους νέους (και βάζω κι εμένα την ίδια μέσα) να τους έχει κυριέψει η απογοήτευση & το σκοτάδι & τους μεγάλους να είναι φαντασμένοι και να στέκονται πάνω σε ένα καλάμι που ξεπερνάει και το μπόι τους!

Πραγματικά, βαρέθηκα τέτοιους είδους ανθρώπους… τέτοιες άδικες συμπεριφορές… βαρέθηκα εξαιτίας των λαμογιών (που το παίζουν αθώοι και τίμιοι, Κυρίες και Κύριοι) να καταρρέουν όσοι πραγματικά αξίζουν. Δηλαδή, ποια θα είναι η συνέχεια; Ποια θα είναι η κατάληξη των πραγμάτων; 

Θυμάμαι πριν πολύ καιρό: Ήμουν στο ΙΚΑ για κάποιες εξετάσεις και όπως περίμενα έξω από το γραφείο του γιατρού, άφησα δυο φορές να μπουν, ενώ ήταν η σειρά μου, δυο γιαγιάδες, επειδή όπως μου είπαν “είσαι νέα κορίτσι μου, δεν πειράζει αν περιμένεις λίγο παραπάνω….” Ε, τότε, μια άλλη γιαγιά (καμιά σχέση με τις άλλες δυο που φαινόντουσαν ή παριστάνανε τις “κουρασμένες, άσχετα που όταν βγήκαν ήταν λες και είχαν βγει από “SPA”) που περίμενε την σειρά της για τον ίδιο γιατρό, μου λέει το εξής: “Κοπέλα μου, φαίνεσαι καλό παιδί και ευγενικό και αυτό φάνηκε που άφησες να μπουν αυτές οι Κυρίες ενώ ήταν η σειρά σου. Αλλά ξέρεις; Κι αν είσαι και παπάς, με την αράδα σου θα πας. Τι σημαίνει είσαι νέο παιδί; Κι εσείς τα νέα παιδιά παλεύετε σε μια δύσκολη κοινωνία που εμείς οι μεγάλοι ευθυνόμαστε για το πως έχει καταντήσει. Πιστεύεις στο Θεό; Της λέω: “Φυσικά και πιστεύω!” Μπράβο σου! Χαίρομαι που το ακούω! Γι’ αυτό εγώ σαν γιαγιά, σαν μια γυναίκα που έχω περισσότερα χρόνια στην πλάτη μου από εσένα, σε συμβουλεύω να μην πηγαίνεις πάντοτε με το Σταυρό στο χέρι! Όχι, δεν σου λέω να πατάς τον άλλον στο δρόμο που περπατάς, αλλά όταν πρέπει να υπερασπιστείς το δίκαιο σου και αυτό που σου αναλογεί, να μην αφήνεις ούτε από ευγένεια ούτε από καλοσύνη κανέναν να στο πάρει. Μην με παρεξηγήσεις, όμως τα ίδια ακριβώς λέω και στα παιδιά μου και στα εγγόνια μου! Ο κόσμος έχει γίνει πολύ κακός και πρέπει να προστατεύουμε περισσότερο τον εαυτό μας. Και ειδικά εσείς οι νέοι θα πρέπει να το κάνετε κάθε μέρα…” 

Αυτή την εμπειρία, αυτά τα λόγια που είχα την τύχη να ακούσω από μια άγνωστη Κυρία που μου τα είπε με πολύ όμορφο, ευγενικό και με ενδιαφέρον τρόπο (τουλάχιστον αυτό ένιωσα) δεν θα τα ξεχάσω ποτέ! Είναι από εκείνες τις απρόσμενες, όμορφες, ξεχωριστές και με νόημα στιγμές, συν ένα μάθημα ζωής που έχεις την τύχη να βιώσεις και απλά ευχαριστείς την καλή σου τύχη.

Που θέλω λοιπόν να καταλήξω;

Ό,τι και να με ενοχλεί, ότι και να με θυμώνει στο θέμα με την φετινή σχολική χρονιά, που ευτυχώς πέρασε και ακούμπησε ελάχιστα. Γιατί, η αλήθεια είναι ότι την σιχάθηκα από όλες τις μεριές. Απλά, κρατάω ελάχιστα καλά-θετικά πράγματα και με αυτά θα πορευτώ για την επόμενη και ευτυχώς (!) τελευταία. Γιατί, κουράστηκα! Αλλά ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ τους πάντες που από τα μαθήματα αυτά, εγώ γίνομαι κάθε μέρα λίγο καλύτερος άνθρωπος από την προηγούμενη! Τα έχω βρει με την συνείδησή μου (προς το παρόν, γιατί αύριο δεν ξέρω τι θα γίνει!) και είναι ελεύθερη η ψυχή μου! Με βοήθεια ή χωρίς, εγώ θα συνεχίσω (όπως παλεύω πάντα-μια Ζωή) να παλεύω με μπέσα. 

Πάει και η φετινή σχολική χρονιά! Έκλεισε ένας κύκλος! Τώρα, ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ! 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

*Η παρούσα ανάρτηση είναι μέρος του “Diary of Bliss 2013” από το Positive Thinking Greece

 

 

Ιστολόγια που συμμετέχουν:

http://syllegw-stigmes.blogspot.gr

http://mystickland.blogspot.gr

http://princess-airis.blogspot.gr

http://gynaikiesypotheseis.blogspot.gr

http://confusedmindblog.blogspot.gr

http://vasiaakarepi.blogspot.gr

http://beloved-ideas.blogspot.gr

http://armoniaart.blogspot.gr

http://memiaanapnoi.blogspot.gr

http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr

Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις του “Diary of Bliss”!

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved