Σκέφτομαι και Γράφω#7 – Ζουν -"Zombie"- ανάμεσά μας!

 Φωτο by www.theguardian.com
 

Περπατάς στο δρόμο και τα μάτια σου παρατηρούν τα πάντα! Τους δρόμους, τα κτήρια, τα μαγαζιά, τα πάρκα, τους ανθρώπους.

Το θέμα είναι αν εσύ ο ίδιος στέκεσαι και τα κοιτάζεις -έστω και για μισό λεπτό- ή απλά τα προσπερνάς.   

Περπατάς ανάμεσα στο πλήθος και αν είσαι από αυτούς που δεν περπατάς αδιαφορώντας για “το γύρω σου”, τότε μπορείς να δεις πράγματα που μέχρι τώρα πίστευες πως τα βλέπεις μόνο στον κινηματογράφο, που τα διαβάζεις μόνο στα βιβλία ή τα “βιώνεις” παίζοντας κάποιο video game σε κάποια παιχνιδομηχανή. 

Όπως ας πούμε, μέσα στο πλήθος μπορεί να παρατηρήσεις ανθρώπους “zombies”. Για την ακρίβεια ανθρώπους που μπορεί εκ πρώτης όψεως, να μοιάζουν σαν zombies. 

Όλοι γνωρίζουμε τι είναι τα zombies. Δεν χρειάζεται επομένως να σου τα περιγράψω!  

Το μόνο που μπορώ να σου περιγράψω είναι αυτό που κάποιες φορές έχει τύχει να παρατηρήσουν τα ματάκια μου. Ανθρώπους στο δρόμο (ακόμα και στο λεωφορείο, στην τράπεζα) να περπατάνε περίεργα, αργά, σκυφτοί, αγέλαστοι, με ένα ύφος σκοτεινό, άγριο, φοβιστικό, να παραμιλάνε… και αμέσως η πρώτη σκέψη που κάνω είναι η εξής: “Ζουν –”Zombie”- ανάμεσά μας!” Και από την μία με πιάνει ένας μικρός φόβος για το πως έχουμε καταντήσει ή μας έχουν καταντήσει και από την άλλη γελάω κάπως ειρωνικά.

Βρε συ, μην γελάς με αυτά που γράφω! Δεν μιλάω για  zombies και κατάσταση  τύπου The Walking Dead. Σε καμιά περίπτωση δεν μιλάω για μια τέτοια κατάσταση που γνωρίζουμε από τα μέσα. ! Μιλάω για τους ανθρώπους που κυκλοφορούν την ημέρα (γιατί αν τύχει και δω τη νύχτα, τότε θα τρομάξω πραγματικά) που τους κοιτάζεις και σου θυμίζουν –εμφανισιακά ντε- τα zombies. Μην μου πείς πως δεν σου έχει τύχει να παρατηρήσεις ανθρώπους με τα παραπάνω χαρακτηριστικά που σου περιέγραψα. Γιατί, αν δεν έχει τύχει να δείς και είμαι η μόνη, ε!, τότε μάλλον δεν πάω καλά! (που πάω πάρα πολύ καλά αλλά λέω!) Αν όμως έχεις παρατηρήσεις κάτι τέτοιο, πες μου δεν είναι λιγάκι τρομακτικό; 

Και δεν είναι ότι φοβάσαι τόσο αυτό που βλέπεις, όσο αυτά που φοβάσαι πως μπορεί να συμβούν! Οι άνθρωποι έχουν αλλάξει πάρα πολλοί! Αρπάζονται, φωνάζουν, νευριάζουν, βγαίνουν από τα ρούχα τους και είναι έτοιμοι για καβγάδες εύκολα και με το παραμικρό. Μιλάς, λες μια απλή “Καλημέρα” με άλλους ανθρώπους και σε κοιτάζουν καχύποπτα. Γελάς δυνατά επειδή νιώθεις χαρούμενη ή ευτυχισμένη (σπάνια αλλά νιώθεις) ή απλά επειδή άκουσες κάτι αστείο και αμέσως οι διπλανοί σου ενοχλούνται. Και δεν είναι μόνο οι άγνωστοι, πολλές φορές είναι οι ίδιοι οι δικοί σου άνθρωποι, οι φίλοι σου που σε κοιτάζουν καχύποπτα, ενοχλούνται που είσαι χαρούμενη, που σκέφτεσαι λιγάκι θετικά, αισιόδοξα, που όταν σου δίνεται η ευκαιρία περνάς καλά βγαίνοντας έστω για ένα καφέ… Τότε βλέπεις μια “zombie” συμπεριφορά. Δεν ξέρω, ίσως το ίδιο να σκέφτονται και οι άλλοι για σένα! Δηλαδή, να σε παρομοιάζουνε με κάτι αντίστοιχο… 

Και αναρωτιέμαι!

Πόσο φανερά σκοτεινοί έχουμε γίνει;

Πως το πρόσωπο μας έχει σκοτεινιάσει τόσο πολύ;

Που είναι βρε το χαμόγελο;

Που είναι η ζωντάνια;

Που είναι η “ανθρώπινη” όψη; 

Όσο και περίεργη, δύσκολη και σκοτεινή να είναι η Ζωή και πόσο αβέβαιο το μέλλον, μην χάσουμε την ανθρωπινή μας συμπεριφορά. Και μιλάω για την καλή μας ανθρώπινη συμπεριφορά! (Η σκοτεινή καλύτερα να παραμένει κλειδωμένη και κρυφή από τους άλλους) Να μην μας ενοχλεί η χαρά, το χιούμορ, να χαμογελάμε όσο μπορούμε, να περπατάμε με “αίσθηση” και να νιώθουμε ζωντανοί ακόμα κι αν νιώθουμε χάλια. Όσο είναι ανθρώπινο και λογικό να αισθάνεσαι πολλές φορές χάλια, τόσο είναι ανθρώπινο και ακόμα πιο λογικό να αισθάνεσαι χαρούμενος. Όλα είναι επιλογές! Επιλέγεις να ξυπνήσεις το πρωί με χαμόγελο όπως επίσης και να συνεχίσεις με χαμόγελο και ζωντάνια το υπόλοιπο της ημέρας σου, άσχετα το τι θα σου φέρει η μέρα!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog syllegw-stigmes.blogspot.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved