Συλλέγω Στιγμές #10 & Diary of Bliss 2013: 10η εβδομάδα! “Είμαι σαν την πορσελάνη, ΕΥΘΡΑΥΣΤΗ!”

 

…και εκεί που όλα πήγαιναν καλά, ονειρεμένα καλά θα έλεγα, να σου! ήρθα οι πρώτες στενοχώριες του Χειμώνα! Και δεν είναι εκείνες οι στενοχώριες που ξέρω ποιες και πότε θα τις πάρω. Αυτές τις περιμένω! Ζυγώνουν! Είναι οι άλλες, αυτές που έχουν διπρόσωπη συμπεριφορά και δεν μπορείς εύκολα να καταλάβεις πότε θα σου την φέρουν.

Ε, μα! ένα ολόκληρο Καλοκαίρι περιμένανε στη γωνία… βαρέθηκαν να βρίσκονται στην αναμονή… κουράστηκαν να βλέπουν κι εμένα χαρούμενη και γελαστή και συμφώνησαν να προσθέσουν πίκρα κι  αλάτι στην τόσο “γλυκιά” καθημερινότητά μου. Έχουν κι ένα δίκιο αν το καλό σκεφτείς! Η Ζωή σε μια συνεχή χαρά, θα ήταν βαρετή και χωρίς νόημα! Δεν με παραξενεύει λοιπόν πλέον και τόσο αυτή η ανατροπή, γιατί είμαι συνηθισμένη τα καλά να κρατάνε λίγο! Εξάλλου, είμαι μαθημένη στα δύσκολα! Γεννήθηκα, μεγάλωσα και επιβιώνω δύσκολα! Τα εύκολα πάντα με τρόμαζαν και συνεχίζουν να με τρομάζουν! Δεν μου ταιριάζουν βρε παιδί μου! Είμαι από περίεργα “υλικά” φτιαγμένη… είμαι “Φτιαγμένη από πολύτιμη “πορσελάνη”. ΕΥΘΡΑΣΤΗ!” είχε γράψει πριν περίπου 3 χρόνια η Φίλη και συμμαθήτρια Άννα στην αποχαιρετιστήρια εφημερίδα του σχολείου. Τότε που πάλευα να πάρω το απολυτήριο Γυμνασίου στο νυχτερινό σχολείο! 

Πάντα θυμάμαι την περιγραφή της. Γιατί ήταν εύστοχη και απόλυτα σωστή! Με είχε καταλάβει σε μεγάλο βαθμό, εκεί που άλλοι και κυρίως άλλες απλά δείχνανε το φθόνο τους! Από την κοιλιά της μάνας μου, την ώρα που είδα το πρώτο φως του κόσμου… μέχρι και σήμερα είμαι σαν μια “πορσελάνη”. Είμαι ναι μεν ΕΥΘΡΑΣΤΗ αλλά ταυτόχρονα τόσο δυνατή σαν ατσάλι. Ναι! τολμώ να πω κάτι τέτοιο αλλά μην το πάρεις ως εγωπάθεια. Δεν είμαι άνθρωπος που μου λέω εύκολα καλά λόγια και ούτε με επιβραβεύω κάθε τρεις και λίγο! Δυστυχώς,  δεν είμαι έτσι, αν και θα έπρεπε να είμαι λιγάκι!

Σήμερα στα 29 μου χρόνια, λίγο πριν τα 30 μου, συνεχίζω να παλεύω καθημερινά πρώτα απ’ όλα με τον ίδιο μου τον εαυτό… τους φόβους μου… τις φοβίες μου… τα νεύρα μου… τις ανασφάλειες μου… τις παραξενιές μου… τις αδυναμίες μου… τα συναισθήματα μου… τα λάθη μου… τα σωστά μου… τα πάθη μου… τα θέλω μου… τα δε θέλω μου… τα πρέπει μου… τα όχι μου… τα ναι μου… τα εγώ μου… τα στραβά μου… τις επιθυμίες μου… τα όνειρά μου… τους στόχους μου… τους εχθρούς μου……………………………………………

Παλεύω –μόνη μου- για να…

-για να γίνω καλύτερη… από το Νο.0 να πάω έστω στο Νο.5, αν όχι στο 9 ή στο 10…

-για να εξελιχτώ ως προσωπικότητα…

-για να γίνω λίγο καλύτερος άνθρωπος…

-για να τα βρίσκω με τον εαυτό μου όταν τσακώνομαι και διαφωνώ μαζί του…

-για να έχω καθαρή τη συνείδησή μου για το τέλος…

-για να κρατήσω τη ψυχή μου ελεύθερη…

-για να δώσω Ζωή στην ύπαρξή μου…

-για να έχω την καρδιά μου ζωντανή…

-για να έχω τη λογική και το μυαλό μου στο κεφάλι μου…

-για να έχω αποθέματα υπομονής, επιμονής, κατανόησης…

-για να κρατήσω την Πίστη μου άθιχτη…

-για να έχω κρατήσω το χαμόγελό μου, το χιούμορ μου, τη καλή μου διάθεση, την καλή μου την κουβέντα…

-για να έχω την πόρτα της καρδιά μου αν όχι ανοιχτή έστω μισάνοιχτη για να μπει αυτός που πραγματικά θα μπορεί να κάνει κάτι για εμένα, όπως κι εγώ για εκείνον…

-για να γκρεμίσω τους περισσότερους τοίχους  που έφτιαξα για να με προστατεύσω…

-για να χτίσω γέφυρες έστω ώστε να αποβάλω αυτό που με κάνει κάπως απόμακρη…

-για να υποστηρίζω την αλήθεια, την ειλικρίνεια, την αξιοπρέπεια εκεί που άλλοι μου λένε να γίνω κι εγώ μια βιτρίνα…

-για να τσακίζω το ψέμα, το παραμύθι, την υποκρισία όταν με πλησιάζει και προσπαθεί να διεισδύσει στον χαρακτήρα μου…

-για να έχω το δικαίωμα της γνώμης μου και των επιλογών μου…

-για να βρίσκω λίγη εμπιστοσύνη στους ανθρώπους…

-για να ευχαριστώ κάθε μέρα το Θεό που μου προσφέρει άλλη μια μέρα και άλλη μια νύχτα…

-για να καταφέρω να πραγματοποιήσω τους απλούς στόχους μου και τα γήινα όνειρά μου…

-για να  κρατήσω δίπλα μου/κοντά μου καλούς και αληθινούς φίλους και φίλες…

-για να κρατήσω στη Ζωή μου ανθρώπους που αξίζουν περισσότερο από το χρυσάφι, από ένα διαμαντένιο δακτυλίδι, από ένα πακέτο από 10 των 500€…

-για να έχω να λέω πως στη Ζωή έκανα “κάτι” και όχι “τίποτα”…

-για να είμαι πάντα και παντού ο εαυτός μου………………………………………

Παλεύω για όλα αυτά και ακόμα περισσότερα για να είμαι εγώ πρώτα και πάνω απ’ όλα καλά, για να μπορώ με τη σειρά μου να προσφέρω ό,τι αξίζει, σ’ αυτούς που το αξίζουν! Κι αν καταριέμαι ή τα βάζω πολλές φορές με την –κακή- μου τύχη, με την τύχη που πολλές φορές με ξεχνάει, είναι γιατί ενώ προσπαθώ τόσο πολύ, τίποτα δεν μου κάθεται. Και ξεστομίζω με θυμό: “Μα πάλι άτυχη; Μα με τόση ατυχία που με δέρνει… τι να περιμένω;”

Κι αν πολλές φορές η συμπεριφορά μου είναι λίγο απότομη, λίγο αγχώδης, λίγο εριστική, λίγο ειρωνική, λίγο κλειδωμένη, λίγο απόμακρη, λίγο σοβαρή (σοβαρή ναι, σοβαροφανής ποτέ!), λίγο παρεξηγημένη (αν και η παρεξήγηση είναι κολλημένη πάνω μου), λίγο κάπως… αγενής όμως όχι… να ξέρεις πως δεν έκρυψα και δεν κρύβω πως εκτός από κάποια –ίσως πολλά- καλά, έχω και στραβά... είμαι άνθρωπος και όχι θεός… ο χαρακτήρας μου είναι αυτός που έχω και  συμπεριφέρομαι ανάλογα με το πως  θα μου συμπεριφερθούν. Αν πάρω κανονική κακία ή πισώπλατη μαχαιριά δεν θα σου φερθώ με τον ίδιο τρόπο… θα μπορούσα αλλά… θα κρατηθώ μία και δύο φορές, τρίτη όμως δεν έχει, θα σου απαντήσω ανάλογα και θα σε βάλω στη θέση σου, θα σε κάνω από την ντροπή σου να μην ξέρεις που να κρυφτείς! Και όλα αυτά τα βλέπεις με το που θα με γνωρίσεις, με το που θα καθίσεις να μιλήσεις μαζί μου… στην πορεία δεν θα δεις κάτι διαφορετικό, πέρα από αυτό που θα δεις εξαρχής. 

Κάποιοι μπορούν να πουν πως είμαι “κωλόπαιδο του κερατά” ή “μακριά από αυτήν”… και ναι γνωρίζω ποιοι και κυρίως ποιες το έχουν πει και το λένε… φυσικά πίσω από την πλάτη μου… δεν έχουν την μαγκιά και το θάρρος να το ξεστομίσουν μπροστά μου… γιατί ξέρουν! Ξέρουν πως θα τους απαντήσω έτσι όπως δεν θέλουν και θα βγουν στην φόρα αυτό που πραγματικά είναι… αυτό που προσπαθούν να κρύψουν πίσω από τη βιτρίνα τους… και θα μάθουν όλοι οι κοινοί μας γνωστοί αυτά που μου έχουν κάνει και που θα έπρεπε να ντρέπονται για την αχαριστία τους και την απανθρωπιά τους.  Πάντα έχω κλειστό το στόμα μου, ακόμα κι αν τραβήξω όλη τη σωματική και ψυχολογική βία πάνω μου… δεν θα μιλήσω! Θα τα κλειδώσω μέσα μου γιατί ό,τι και να κάνω, ό,τι και να πω, εγώ παρεξηγούμε και πάντα εγώ την πληρώνω! Από εμένα όλοι ζητάνε την υπομονή και την κατανόηση… αλλά όταν έρχεται η ώρα που ζητάω κι εγώ λίγο από αυτά… το μόνο που παίρνω είναι αδιαφορία και ψυχρότητα. 

Είμαι αρκετά μεγάλη πια για να ανέχομαι κάθε άδικη και απάνθρωπη, κάθε ψεύτικη και προσβλητική συμπεριφορά! Ναι, θα συνεχίσω να κάνω ΥΠΟΜΟΝΗ, αφού έχω “γαϊδουρινή” αλλά ως εκεί που μου το επιτρέπει η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μου. Και πάνω από την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ μου δε βάζω ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑΝ! Δεν είμαι πια εκείνο το τόσο ΕΥΘΡΑΣΤΟ κοριτσάκι που τα πνίγει όλα μέσα του, που σηκώνει όλο το βάρος, το φορτίο, τις αμαρτίες, τα λάθη… των άλλων…  Ξέρω πλέον ποια είμαι, τι θέλω, τι δε θέλω… Η Ζωή είναι μία και τόσο σύντομη και εγώ θέλω να ζήσω για να τη ζήσω! Παίζω πάντα με ανοιχτά χαρτιά, οπότε δεν έχω να φοβηθώ ΤΙΠΟΤΑ και ΚΑΝΕΝΑΝ!

Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Γιατί αυτός (το blogo-ημερολόγιό μου) όπως τόσα χρόνια μου δίνει την ευκαιρία για να βγάλω από μέσα μου όλα όσα νιώθω την παρούσα φάση. Γιατί εκεί που μπορούσα να τα πω, έχει κλείσει –προς το παρόν;!- την πόρτα και έμεινα… να νιώθω μόνη μου! Όχι! δεν είναι το πρόβλημά μου η μοναξιά! Αυτή δεν τη φοβάμαι! Δεν τη φοβήθηκα ποτέ μου! Ήταν, είναι και θα είναι πάντα η καλή, αληθινή και εμπιστοσύνης φίλη μου… σε όποια ηλικία κι αν φτάσω! Είναι το γαμώτο! Είναι η αγανάκτηση! Είναι το απαράδεχτο της υπόθεσης! Είναι το ό,τι αύριο-μεθαύριο (πάνω από μία, άντε δυο μέρες δεν επιτρέπω στον εαυτό μου να είμαι σε φάση “λύγισα”) θα τα ξανά διαβάσω και θα είμαι καλύτερα, γιατί θα είμαι και θα νιώθω –σίγουρα- πολύ καλύτερα από ό,τι τώρα.

Μην αναρωτιέσαι ακόμα γιατί τα γράφω όλα αυτά! (το ξέρω πως μπορεί να σε κούρασα, αλλά όταν επισκέπτεσαι –έστω και τυχαία- το blogo-σπιτάκι μου, να ξέρεις από την αρχή πως γράφω υπερβολικά πολύ για πολλά…!)  Τα γράφω για να τα ακούω πρώτα απ’ όλα εγώ η ίδια! Για να μη έχω δικαιολογία, γιατί δεν στέκομαι και πάλι στα πόδια μου. ΠΡΟΣΕΧΕ! Δεν κλαίγομαι ούτε παριστάνω την αθώα ή το θύμα (θύμα εδώ που τα λέμε πάντα υπήρξα) ή τον άγγελο, γιατί δεν είμαι τίποτα απ’ όλα αυτά… όχι πια! Βλέπω τα πράγματα και τη Ζωή διαφορετικά, με μια ή πολλές νότες αισιοδοξίας και αυτό φαίνεται από τις αναρτήσεις μου! Είμαι από τη φύση μου απαισιόδοξα, αισιόδοξη! Είμαι πολύ καλή στο να βοηθάω τους άλλους και δύσκολα εμένα την ίδια, όμως τώρα πια ξέρω πως: πρέπει να είμαι εγώ πρώτα και πάνω απ’ όλα καλά, για να μπορώ με τη σειρά μου να προσφέρω ό,τι αξίζει, σ’ αυτούς που το αξίζουν! Όπως επίσης ξέρω πως: Όλα ξεκινούν από εμάς τους ίδιους! & Η αλήθεια είναι …υπάρχουν οι κακές αλλά και οι καλές στιγμές!

Και ήδη νιώθω καλύτερα! Εξάλλου, το γράψιμο (όπως και η μουσική) είναι η ψυχοθεραπεία μου! Και εγώ είμαι η καλύτερη ψυχολόγος του εαυτού μου! Και ξέρω, πως αύριο θα ξημερώσει μια καλύτερη, καινούργια μέρα… πιο όμορφη… πιο αισιόδοξη. Αν και ανοίγουν τα σχολεία… που σημαίνει εκεί κι αν δώσω μεγάλη μάχη με ΟΛΑ και με ΟΛΟΥΣ. Αλλά γι’ αυτά θα μιλήσω τις επόμενες μέρες και για τους επόμενους 10 μήνες. Μέχρι τότε όμως, είμαι η Μαρία και ευχαριστώ το Θεό που μου δίνει δύναμη… να νιώθω δυνατή.  Δεν είμαι αχάριστη! Ξέρω πως όλα τα βάσανα και οι δυσκολίες είναι μαθήματα ζωής και πως υπάρχουν και χειρότερα[…]

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

*Η παρούσα ανάρτηση είναι μέρος του “Diary of Bliss 2013” από το Positive Thinking Greece

Ιστολόγια που συμμετέχουν:

www.syllegw-stigmes.gr

http://mystickland.blogspot.gr

http://princess-airis.blogspot.gr

http://gynaikiesypotheseis.blogspot.gr

http://confusedmindblog.blogspot.gr

http://vasiaakarepi.blogspot.gr

http://beloved-ideas.blogspot.gr

http://armoniaart.blogspot.gr

http://memiaanapnoi.blogspot.gr

http://maria-elena-jewellery.blogspot.gr

Διαβάστε ΕΔΩ όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις του “Diary of Bliss”!

&

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”

Διάβασε επίσης:
__________________

► Όταν η –κακή-ψυχολογία σου παίζει παιχνίδια… (part1)

► Καλό μήνα με καλύτερη ψυχολογία! (part2)

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved