Παρασκευή και 13! “Συμπέρασμα περί Φιλίας” (part2)

©mariaparask29

Συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης ►Παρασκευή και 13! “Η ημέρα των εντάσεων!” (part1)

Καταρχάς, να πω και να τονίσω πως αυτή την ανάρτηση, όπως και την προηγούμενη, την γράφω, με καθαρό μυαλό, χωρίς ίχνος θυμού, νεύρα ή εγωισμό. Και όλα όσα έγραψα δεν είναι γιατί δεν έχω το θάρρος να τα πω εκεί που πρέπει.

Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται! Κι εγώ έχω αποδείξει …στον εαυτό μου… πως είμαι καθαρός άνθρωπος με συνείδηση πάνω απ’ όλα! Τα έχω πει και θα τα (ξανά) πω αν κριθεί (για την ακρίβεια κρίνω εγώ) πως υπάρχει σοβαρός λόγος να τα (ξανά) πω. Αλλά, δεν παίζει να μην τα κρατήσω ως αρχείο στο ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ!

Ας συνεχίσω από εκεί που έμεινα στην προηγούμενη μου ανάρτηση! Στο Συμπέρασμα και στο μάθημα που μου πήρα από αυτή την …ένταση!

Ας ξεκινήσω πρώτα κρίνοντας εμένα την ίδια.

Ναι! ήμουν απαράδεκτη για λίγα λεπτά όμως! Δηλαδή, το λάθος μου ήταν ότι ύψωσα την ένταση της φωνής μου αρκετά! ΟΜΩΣ, δεν ήταν τελικά και τόσο στο χέρι μου. Αν έχεις την Φίλη σου (που υποτίθεται και τάχα είναι Φίλη σου) να σε επικρίνει και στη συνέχεια να σε προσβάλει σαν να μην σε ξέρει όλο αυτό τον καιρό που σε τόσες συζητήσεις, (πολλές Φιλοσοφικές) την εμπιστεύτηκα πολλά (Mega Λάθος), περισσότερα απ’ όσα έχω εμπιστευτεί σε άλλον –Φίλη- άνθρωπο (μυαλό δεν θα βάλω που ακόμα προσπαθώ να μάθω να έχω εμπιστοσύνη και σε άλλους, εκτός από τον εαυτό μου!), δεν της έκρυψα ότι κάποια πράγματα με έχουν ενοχλήσει και με ενοχλούνε και κυρίως ότι είμαι ήρεμος άνθρωπος αλλά αν μου πειράξεις την αξιοπρέπεια και το δίκιο μου, θα σου φερθώ αναλόγως, κλπ. κλπ.

Ναι! ήμουν απαράδεκτη για λίγα λεπτά όμως! Δηλαδή, το λάθος μου ήταν που πήρα αρχικά πολύ σοβαρά την συμπεριφορά της, αφού μπορώ να πω… πως την περίμενα κι όλας. Αν σκεφτείς πως ειδικά τις τελευταίες ημέρες (πριν γίνει το συμβάν), δεν άντεξα και της είπα με πολύ ωραίο τρόπο και χωρίς να χρησιμοποιήσω την λέξη/έκφραση “Είσαι απαράδεκτη” τα εξής (κι ας με βγάλει ψεύτρα): “Βρε –Ε-, δεν ξέρω τι κάνεις εσύ και τι λες για εσένα στους γύρω σου, αλλά το να μιλάς στις φίλες σου, στις γνωστές σου και στον κάθε άσχετο για εμένα και να τους λες για “τα δικά μου”, δεν μου αρέσει. Δεν τους αφορά! Δεν με γνωρίζουν! Δεν τους είμαι κάτι, ούτε κάνω παρέα μαζί τους, ούτε θέλω να συζητάς από ‘δω κι εκεί για το τι απασχολεί εμένα ή που έχουμε φάει ή έχουμε διασκεδάσει μαζί. Δεν μου αρέσει, δεν εγκρίνω! Να μάθεις, να δίνεις τίτλους σε όσους δεν γνωρίζεις καλά και λεπτομέρειες μόνο σ’ αυτούς που εμπιστεύεσαι”. Και θυμάμαι πολύ καλά πως με διαβεβαίωσε πως δεν λέει και δεν θα πει για εμένα πράγματα σε ανθρώπους που δεν με ξέρουν! Άσχετα που ξέρω πως το στόμα της (από τον αυθορμητισμό της και μόνο) δεν το κρατάει κλειστό. Ναι! είναι δικαίωμα της να λέει ό,τι θέλει για εκείνη και τη ζωή της αλλά όχι για το τι κάνω εγώ. Όχι, επειδή έχω κάτι να φοβηθώ ή να κρύψω, αλλά μόνο και μόνο πως αυτή εμπιστεύτηκα και κανέναν άλλον άσχετο και μη.

Ναι! ήμουν απαράδεκτη για λίγα λεπτά όμως! Έπρεπε από καιρό να εξηγηθώ καλύτερα, αλλά ΝΟΜΙΖΑ πως (με) είχε καταλάβει, επειδή ΝΟΜΙΖΑ πως με άκουγε κάθε φορά που μιλούσα όπως την άκουγα πάντα κι εγώ!  Την εμπιστεύτηκα, επειδή και οι δυο έχουμε περάσει πολλές παρόμοιες καταστάσεις και η μία ένιωθε την άλλην… Εγώ άκουγα τις συμβουλές της ή τα κάτι παραπάνω που ήξερε επειδή είναι πολύ μεγαλύτερή μου… Ποτέ δεν έπιανα τον έναν ή τον άλλον και να του πω η –Ε- αυτό, η –Ε- το άλλο… ό,τι μου εκμυστηρευόταν, σε εμένα έμεναν. Δεν βγήκε ούτε μια λέξη σε τρίτους. Την βοηθούσα όποτε μου το ζητούσε… ζητούσα τη γνώμη της για θέματα επαγγελματικά ή προσωπικά…  Τελικά αποδείχτηκε πως έκανα λάθος εκτίμηση… σε ΟΛΑ!

Ναι! ήμουν απαράδεκτη για λίγα λεπτά όμως! Εκτός από την ένταση της φωνής μου, εγώ δεν ανταπόδωσα με ύβρης, δεν της έκανα κριτική, δεν την πρόσβαλα, δεν έριξα/έδωσα κατάρα και κυρίως δεν προσπαθούσα μια ώρα να δικαιολογήσω την συμπεριφορά μου… προσπαθώντας να την φουντώσω περισσότερο.

Αν εγώ ήμουν λοιπόν, μια φορά “απαράδεκτη”, εκείνη ήταν πέντε+ φορές! Και απαριθμώ:

1) “Είσαι απαράδεκτη”

2) “Είσαι αδικαιολόγητη”

3) “Θα το βρεις μπροστά σου”

4) “Είσαι άξια της μοίρας σου”

…και όλα αυτά χωρίς στην ουσία να εκτιμήσει ότι της έλεγα ποιος ο λόγος που “έχασα την ψυχραιμία μου”… που από την μία έλεγε ναι το κατάλαβε κι απ’ την άλλην δεν το κατάλαβε.

Επίσης…

5) εκείνη έχει ενοχληθεί από μια άλλη συμμαθήτρια μας που πέρσι της είπε το εξής:

“Αν δεν σου αρέσει, να πας σπίτι σου!” και από τότε το κρατάει “μανιάτικο”! (Δικαίως, επειδή είναι προσβολή και επειδή η συγκεκριμένη είναι “Φίδι”) 

ΑΛΛΑ, αναρωτιέμαι με το φτωχό μου μυαλό!

Ποια η διαφορά η προσβολή της συμμαθήτρια μας σε εκείνη με ΤΙΣ δικές της προσβολές (που είναι τρις χειρότερες) προς εμένα; Μήπως τελικά είναι ίδια ή και χειρότερη ως χαρακτήρας απ’ ότι η συμμαθήτρια μας που την έχει στην “μπούκα”, μόνο και μόνο γι’ αυτή την προσβολή; (Εγώ την έχω, επειδή μου έχει κάνει πολλά, αλλά επειδή μου έχει κάνει πολλά, δεν έχω και πολλά πάρε-δώσε μαζί της. Τυπικά, μόνο και μόνο γιατί είμαστε στον ίδιο χώρο!) 

Όχι, τίποτα άλλο, αλλά όταν λέει ότι είναι ειλικρινής και δίκαιος άνθρωπος και πιο άξια από πολλές και λέει πάντα τη γνώμη της και όχι δεν κρίνει κλπ. κλπ. θα έπρεπε λοιπόν να εκτιμάει όλα αυτά και στους ανθρώπους με τους οποίους συναναστρέφεται. Δίκαια πράγματα! Ό,τι δεν της αρέσει να της κάνουνε ή να της πούνε, θα πρέπει το ίδιο να ισχύει και για εκείνη προς τους άλλους!

Έπρεπε λοιπόν, να το περιμένω! Γιατί ένας άνθρωπος που θέλει να τα έχει με όλους καλά, ακόμα και με αυτούς που την θάβουν (και εκείνη το ίδιο) στην κυριολεξία (και τους ξέρει) και υποστηρίζει ότι δεν αξίζουν ως άνθρωποι αλλά κάνει παρέα… επειδή δεν κλείνει ποτέ τις πόρτες……………………….

Και μάλιστα σχεδόν ήθελε να μου επιβάλλει και σε μένα αυτή την άποψη αλλά εγώ της έλεγα: “δεν ξέρω τι κάνεις εσύ, αλλά εγώ άνθρωποι που δεν έχουν να μου προσφέρει ούτε μια καλή ή δίκαιη κουβέντα, παρά μόνο ψευτιά και υποκρισία, δεν τους θέλω στη Ζωή μου, γιατί απλά σε δηλητηριάζουν! Σ’ αυτή την περίπτωση, “κλείνω τις πόρτες”!

(και ναι! είμαι απόλυτη σ’ αυτό!)

Και ναι! “Ας τα βρω μπροστά μου…”

Επειδή επιλέγω στη Ζωή μου να κρατάω ΜΟΝΟ ανθρώπους που πραγματικά θα με εκτιμάνε… ό,τι έχουν να πουν για εμένα –καλό ή κακό- θα το πουν μπροστά μου… θα με δεχτούν, έτσι όπως είμαι… με τα καλά μου, τα στραβά μου… θα μου λένε την άποψή τους αλλά δεν θα με συμβουλεύουν δήθεν για το καλό μου… που θα σέβονται τις αποφάσεις μου, τη γνώμη μου… δεν θα θέλουν το κακό μου… δεν θα πατάνε πάνω στις δικές μου πλάτες για το δικό τους συμφέρον… που, με απλά λόγια, όπως εγώ σέβομαι στον άλλον όλα αυτά που έγραψα, “απαιτώ” το ίδιο κι από εκείνους! Αυτό σημαίνει “δίκαια πράγματα”. Γιατί απλά, όταν εσύ ΔΕΝ δέχεσαι την κριτική ή την προσβολή από τον άλλον, έτσι κι εγώ από την πλευρά μου ΔΕΝ την δέχομαι από τον άλλον! Γιατί να είμαι εγώ το Θύμα και ο μ@λ#κ@ς;

Και ναι! “Ας τα βρω μπροστά μου…”

Επειδή, όταν κάποιος/α μου έχει κάνει κακό όχι απλά δεν θέλω να έχω παρτίδες μαζί του/της αλλά εγώ προσωπικά δεν θα τον/την καλούσα ποτέ στην παρέα μου για καφέ ή για φαγητό μόνο και μόνο για κουτσομπολιό. Κι ύστερα, πίσω από την πλάτη του/της θα συνεχίζω να τον/την θάβω. Αυτό δείχνει και λέγεται (σύμφωνα με τη λογική) κανονική ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ! (και ναι! είμαι απόλυτη και σ’ αυτό!)

Και ναι! “Ας τα βρω μπροστά μου…”

Επειδή, ΔΕΝ ζω τη Ζωή των άλλων, αλλά τη δικιά μου! Επειδή, προτιμώ το “ενδιαφέρομαι” από το “κουτσομπολεύω”…………………
 

Και ναι! Όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα (που η “φίλη” μου τα θεωρεί λάθος και απαράδεκτα και αδικαιολόγητα και, και, και…) να τα βρω μπροστά μου, το πρωί που θα ξυπνήσω, την ώρα που περπατάω στο δρόμο, σε αυτή την Ζωή, στην άλλη (αν υπάρχει). Εύχομαι, ο Θεός να μου τα φέρει όλα! Θα αισθανθώ ένας πολύ “Τυχερός άνθρωπος”!

Και για να κλείσω το θέμα μια για πάντα, επειδή δεν αξίζει και παραπάνω να ασχοληθώ (λες και δεν έχω πιο σοβαρά προβλήματα και ανθρώπους για να δώσω την προσοχή μου) το συμπέρασμα αλλά και το μάθημα που πήρα είναι τα εξής:

-Έκανα και πάλι μεγάλο λάθος που εμπιστεύτηκα Φίλη, αφού δύσκολα υπάρχει Πραγματική Φιλία. Λυπάμαι, αλλά αυτό μου το απέδειξε πολλές φορές η Ζωή!!!

-Έκανα και πάλι λάθος που από την αγάπη μου, την εκτίμησή μου δεν βλέπω από την αρχή τα σημάδια του …σφάλματος! 

-Έκανα και πάλι λάθος που πάντα δέχομαι τους ανθρώπους έτσι όπως είναι και στο τέλος αποδεικνύεται πως εκείνοι από την μεριά τους δεν με δέχονται!

-Έκανα και πάλι λάθος που δίνω περισσότερα από όσα πρέπει και απ’ όσα πραγματικά παίρνω εγώ!

-Έκανα και πάλι λάθος που… δε βάζω μυαλό και συνεχίζω τα ίδια λάθη!

Το μάθημα “περί Φιλίας” όμως το έμαθα, ίσως και να το εξάντλησα με αυτήν την ιστορία.

Την φίλη μου συνεχίζω να την εκτιμώ ως άνθρωπο (αν και εκείνη απ’ όσα μου έσουρε άδικα δεν νιώθει το ίδιο) και δεν θα μείνω στην κακή στιγμή αλλά στις καλές μας στιγμές, ΑΛΛΑ(!) ΠΟΤΕ ξανά δεν θα την εμπιστευτώ, δεν θα της μιλάω με τον ίδιο τρόπο, θα είμαι απλά τυπική μεταξύ συμμαθητριών, δεν θα τρέχω για καφέ ή φαγητό μαζί της, δεν θα θέλω πολλά πάρε-δώσε, δεν θα την “λαμβάνω” σοβαρά, δεν θα ζητήσω ούτε τη γνώμη της ούτε τη συμβουλή της ούτε θα είμαστε όπως πριν! Γιατί, πάντα θα θυμάμαι με την πρώτη ευκαιρία τις -4- άδικες και ον λίγο άκυρες κατηγορίες της. Μην ξεχνάμε: Τα λόγια δεν παίρνονται πίσω!!! Αν υπάρχει-έστω ένα ενδεχόμενο “επανασύνδεσης και συγχώρεσης”, αυτό  ή μάλλον εγώ σίγουρα θα χρειαστώ χρόνο, πολύ χρόνο. Ίσως, θα έχουμε τελειώσει μια και καλή το σχολείο και δεν θα χρειαστεί να βλέπει η μία την άλλη και ούτε να προκύψει αυτό το "ενδεχόμενο". 

Τη φίλη μου όχι απλά δεν την κατηγορώ, αντιθέτως την Ε Υ Χ Α Ρ Ι ΣΤ Ω  μέσα από την καρδιά μου γιατί με την δική της 5πλάσια “απαράδεκτη” συμπεριφορά με βοήθησε στα εξής:

-Εκείνη έπεσε στα μάτια μου κι εγώ υψώθηκα στα δικά μου!

-Η συμπεριφορά μου ήταν το λιγότερο ανθρώπινη! Μπορεί να ύψωσα φωνή αλλά δεν έβρισα, δεν πρόσβαλα, δεν έκρινα, δεν έδωσα κατάρες, δεν είχα υφάκι...

-Είδα την Μαρία, τον εαυτό μου τελικά όντως πως εξελίσσομαι ως προσωπικότητα, καλυτερεύω ως άνθρωπος… σε καμιά περίπτωση δεν είμαι η Μαρία 5 χρόνια πριν…

-Κατάλαβα τελικά πως δεν είμαι καθόλου ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ (θα θέλανε πολλοί να τους μοιάσω) αλλά ένα ΚΑΛΟΠΑΙΔΟ που δεν προσποιούμαι για να αρέσω σε όλους και να έχω μεγαλύτερο κοινωνικό κύκλο. ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ (ούτε καν μεταξύ σοβαρού κι αστείου) δεν θα αποκαλέσω τον εαυτό μου “ΚΩΛΟΠΑΙΔΟ” αλλά “ΚΑΛΟΠΑΙΔΟ”…

-Κατάλαβα πως οι άνθρωποι δεν αλλάζουν, απλά αποκαλύπτονται!

-Κατάλαβα επίσης, ότι κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου στερεί το δικαίωμα της προσωπικής σου γνώμης, ακόμα κι αν δεν αρέσει στους “τάχα-δήθεν” φίλους μας ή ανθρώπους που “δήθεν-τάχα” μας αγαπάνε και μας νοιάζονται και ό,τι κάνουν… το κάνουν για το καλό μας! Ο δρόμος σου-ο δρόμος μου και …Καλή Καρδιά!!!

Την Ε Υ Χ Α Ρ Ι Σ Τ Ω!!!

Σε καμιά περίπτωση, την ίδια νύχτα που συνέβη το συμβάν και την επόμενη μέρα ακόμα και τώρα, δεν έκλαψα, δεν ένιωσα και δεν νιώθω θυμό, μίσος, στενοχώρια, πίκρα ή απογοήτευση. Μπορώ να πω με το χέρι στην καρδιά, ούτε σταγόνα από αυτά δεν ένιωσα και δεν νιώθω! Έχω περάσει πολλά στη Ζωή μου και είμαι σε ηλικία που πλέον ξέρω πολύ καλά ποιους και τι θέλω στη Ζωή μου, τι αξίζει και τι δεν αξίζει… και κυρίως δεν έχω και πολλά αποθέματα και χάσιμο χρόνου για ανθρώπους και καταστάσεις που με γεμίζουν δηλητήριο αντί χαρά. Γιατί, ναι! αξίζω κάτι καλύτερο από όλα αυτά! Παίζω πάντα με “ανοιχτά χαρτιά και –προσπαθώ να μην ξεχάσω πως είμαι ένας απλός άνθρωπος και δεν μπορώ να το παίζω “Θεός”! Εκτιμώ ότι η Ζωή είναι πολύ μικρή και σύντομη για να ανέχομαι να με “πεθάνουν” πριν την ώρα μου… και είμαι πολύ νέα ακόμη!

Μπορεί να είμαι λάθος σε όλα, μπορεί να είμαι ακόμα και υπερβολική αλλά ποτέ οι αλήθειες και τα γεγονότα δεν μπορούν να είναι (τουλάχιστον όχι πάντα) λάθος και υπερβολικά!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved