Κυρίες, Κύριοι, παιδάκια, γονείς… σήμερα ξεκινάει και επίσημα η σχολική χρονιά!

 

Ναι, ναι Κυρίες και Κύριοι σήμερα ξεκινάει και επίσημα η σχολική χρονιά!

Θα φορέσουμε όλοι και όλες τα καλά μου… το ωραίο μας ψεύτικο ή και αληθινό χαμόγελο… θα δούμε τους φίλους μας… τους συμμαθητές μας… τους εχθρούς μας… τους/τις ακατανόμαστους/ες… θα αγκαλιαστούμε… θα πει ο ένας στον άλλον πως πέρασε το Καλοκαίρι… μην φανταστείτε, με τίτλους όχι με λεπτομέρειες… ότι ο ένας έλειψε στον άλλον… θα χτυπήσει το κουδούνι… θα μαζευτούμε όλοι και όλες έξω από τα γραφεία… θα δώσουν “πάσα” στον πάτερ να μας ευλογήσει… (ελπίζω ο φετινός να είναι κανονικός και όχι άρπα-κόλα όπως ο περσινός) και στη συνέχεια θα πάρει τον λόγο ο καλός μας διευθυντής… θα βγάλει έναν ωραιότατο λόγο (σαν τους λόγους που βγάζουν οι πολιτικοί μας, παρόμοιος) ξεκινώντας με τη φράση: “Παιδιά μου…” και θα συνεχίσει λέγοντας: “καταρχάς καλή σχολική χρονιά…… να ξέρετε ότι όλοι εμείς οι καθηγητές σας αλλά κι εγώ ως διευθυντής του σχολείου, θα  κάνουμε το καλύτερο δυνατόν για να κρατήσουμε όρθιο αυτό το σχολείο, από αυτούς που θέλουν να το κλείσουν… αλλά δεν θα τους περάσει… εμείς θα αγωνιστούμε ενάντια στα μελετημένα ισοπεδωτικά σχέδια της Κυβέρνησης…………………” και θα συνεχίσει λέγοντας τη γνωστή κασέτα: “Καλά μου παιδιά, να ξέρετε πως για ότι χρειαστείτε η πόρτα του γραφείου μου θα είναι πάντα ανοιχτή για εσάς. Όποιο πρόβλημα προκύψει, να ξέρετε πως μπορείτε να έρθετε και να χτυπήσετε την πόρτα μου και μαζί θα βρούμε μια λύση. Μπορεί να θέλουν οι πολιτικοί μας να μας σταματήσουν, εμείς είμαστε εδώ μαζί σας και συνεχίζουμε!” Τέλος, θα μας ανακοινώσουν τα ήδη γνωστά μαντάτα, όπως: “Ήδη θα γνωρίζετε πως από τη Δευτέρα και για μία εβδομάδα, τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά λόγω των επαναλαμβανόμενων πενθήμερων απεργιών, διαμαρτυρόμενοι για τη διαθεσιμότητα των Καθηγητών………………………..μπλα,μπλα, μπλα………………….
 

Μέχρι εδώ όλα γνωστά και μη εξαιρετέα. Να τα πίστευα κι όλας, καλά θα ήταν! Η αλήθεια είναι πως στην αρχή τα πίστεψα, αλλά δυστυχώς στην πορεία είδα και άκουσα ότι τα πράγματα είναι ον λίγο… παραμυθάκι! 

Πραγματικά και ειλικρινά κατανοώ ως ένα σημείο τον “αγώνα” που δίνουν με την σειρά τους οι Δάσκαλοι-Καθηγητές (ποια είναι η διαφορά αυτών των δυο, εκτός του τίτλου-θέση, ποτέ δεν την κατάλαβα!). Έχω διαβάσει τόσες επιστολές/απόψεις που έχουν κοινοποιήσει σε όλα τα κοινωνικά δίκτυα σε σημείο εμένα προσωπικά να με έχουν κάπως “κουράσει”. Περισσότερο αυτό που σε κάποιο σημείο και μετά βαρέθηκα να το διαβάζω είναι το εξής: “Οι Αγωνιστές Δάσκαλοι-Καθηγητές, ζητάμε την συμπαράσταση των μαθητών μας…” Ok! ορθό να ζητάνε την συμπαράσταση των μαθητών στον αγώνα τους ή στον αγώνα όλων, μιας και οι μαθητές (όπως το πιστεύω) είμαστε κομμάτι αυτών και του σχολείου. Βέβαια, ένα χρόνο πριν όταν το είπα αυτό σε έναν καθηγητή για να του αναφέρω ότι συνέβη αυτό και αυτό, η απάντησή του ήταν η εξής: “Και επειδή είσαι μαθήτρια του σχολείου, τι σημαίνει;Έχουμε και ένα σχολείο να κοιτάξουμε, δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με τον κάθε μαθητή……..”

Και αναρωτιέμαι λοιπόν και ρωτάω: Αν εγώ αύριο-μεθαύριο, χτυπήσω την πόρτα του γραφείου του Διευθυντή ή του Καθηγητή για να του ζητήσω μια βοήθεια, (που σχεδόν ποτέ δεν το έχω κάνει αυτό, τόσα χρόνια που πηγαίνω σχολείο, εκτός από την περσινή εκείνη την καταραμένη φορά) ή για να μου δικαιολογήσει, λέω εγώ τώρα, κάποιες ίσως απουσίες μου ή να κάνω μια ερώτηση… θα με δεχτούν; θα καθίσουν να με ακούσουν; θα με βοηθήσουν… ή θα συμπεριφερθούν με αδιάφορο και απαράδεχτο τρόπο για να μην το πω αλλιώς; Δηλαδή, με απλά λόγια, θα υπάρχει μεταξύ διευθυντή/καθηγητή με μαθητή αυτή η αλληλεγγύη; Όχι, τίποτα άλλο, αλλά όπως τώρα λένε, γράφουν και ζητάνε από τους μαθητές να συμπαρασταθούν και να σταθούν δίπλα στον “αγώνα” που κάνουν οι Δάσκαλοι-Καθηγητές τους, έτσι κι εγώ ως Μαρία, με το φτωχό μου μυαλό και την λογική που έχω μέσα σ’ αυτό το κεφάλι μου, οι Καθηγητές θα σταθούν, δίπλα στους μαθητές; Θα υπάρξει όντως αυτή η αλληλεγγύη; γιατί αν υπάρξει και δεν γίνεται για την εικόνα, μετά χαράς, με όλη μου την καρδιά να σταθώ κι εγώ ως μαθήτρια δίπλα τους.

ΑΛΛΑ, αν δεν είναι… λυπάμαι… θα κοιτάξω πρώτα εγώ να αγωνιστώ για εμένα και τη θέση μου κι ύστερα για το κοινό καλό! (Άσε, γιατί είδα την δήθεν αξιοκρατία!) Γιατί, μην ξεχνάμε, πως αν πρώτα εμείς ατομικά και προσωπικά δεν αλλάξουμε τρόπο σκέψης και δεν κάνουμε κάτι για ν’ αλλάξουν τα πράγματα και η κατάσταση, δεν θα είμαστε ικανοί να γίνουμε μια ομάδα, να ενωθούμε για το κοινό καλό και κοινό αγώνα!

Επειδή λοιπόν, δυστυχώς και πάλι σχολείο και όλα τα παρεπόμενα αλλά ευτυχώς είναι η τελευταία χρόνια και παίρνω το απολυτήριο Λυκείου και το Πτυχίο της Πληροφορικής (πρώτα στην αξιοκρατία του σχολείου και καθηγητών κι ύστερα στο Θεό!!!!!) και κλείνει ένας κύκλος και πάω παρακάτω για να κάνω (και αγωνίζομαι)  αυτά  που πραγματικά θέλω να κάνω στη Ζωή μου! Το ότι είναι η τελευταία χρονιά (10 μήνες υπομονή) είναι και η παρηγοριά μου. Δυστυχώς, από την περσινή χρονιά είδα, άκουσα και βίωσα καταστάσεις πολύ τραβηγμένες και άδικες, που για εμένα το σχολείο σχεδόν έχει “τελειώσει”, δεν έχει να μου προσφέρει και πολλά, εκτός από το απολυτήριο Λυκείου και το Πτυχίο! (Υπάρχουν και άλλα πράγματα εκτός από το σχολείο για να είμαι κοντά στη –πραγματική – γνώση!!) Είναι ας πούμε, σαν να βρίσκομαι σε ένα διαλυμένο γάμο, όπου συνεχίζω να μένω σε αυτόν, μόνο και μόνο για το “συμφέρον” (απολυτήριο & πτυχίο) ή επειδή δεν έχω άλλη επιλογή. (ναι, ναι, μην γελάτε αλλά έτσι είναι!!!) Ξέρετε κάτι; να υπήρχε και πραγματική γνώση, να έλεγα εντάξει μωρέ! Δεν μαθαίνουμε που δεν μαθαίνουμε καλά, σωστά στο σχολείο,που πρέπει μόνη σου να βάλεις τον ποπό σου κάτω για να μάθεις καλά όσα στο σχολείο σου τα παραδίδουν σαν να είναι μια μηχανή.…… Γι’ αυτό και τα Φροντιστήρια (όσοι στέλνεται τα παιδιά σας τα γνωρίζετε καλύτερα) μπας και μάθουμε καλύτερα, όσα δεν μας μαθαίνουν στο σχολείο. Εντάξει, εγώ δεν έχω την οικονομική δυνατότητα για Φροντιστήρια και ό,τι μαθαίνω, το μαθαίνω μόνη μου αλλά για τα παιδιά και δε αυτά της μικρότερης ηλικίας, τι γίνεται; Και σας το λέω εγώ που τα τελευταία 5 χρόνια είμαι πίσω στα θρανία, σε μια σχολική αίθουσα ενός νυχτερινού σχολείου με μαθητές όλων των ηλικιών…  με απλά λόγια, (για τους “έξω’ ίσως υπερβολικά, με μια δόση κακίας),  όλα αυτά (που είναι γεγονότα), σας τα λέω εγώ που είμαι στο χορό και χορεύω για τα καλά.

Ναι, ναι Κυρίες και Κύριοι σήμερα ξεκινάει και επίσημα η σχολική χρονιά!

Από την τόση χαρά και ευτυχία που νιώθω δεν μπορώ να κρατηθώ και θα αρχίσω να τραγουδάω και να χορεύω το «I’m so excited» των Pointer Sisters ala Almodóvar, όμως. Ξέρετε! από την ταινία “Δεν κρατιέμαι”, που το τραγουδάγανε και το χορεύανε οι “άντρες” αεροσυνοδοί; Αυτό ακριβώς! Ναι, είμαι σε καλή διάθεση! Ναι, είμαι αρκετά αισιόδοξη! Ναι, νιώθω ότι μπορώ να αντιμετωπίσω τα πάντα και τους πάντες! Ναι, είναι η τελευταία χρονιά και δεν έχω σκοπό να αφήσω κανέναν να “πατήσει” πάνω στην δική μου προσπάθεια και στον δικό μου αγώνα! Με καλή διάθεση λοιπόν, χιούμορ, χαμόγελο και focus στον στόχο μου… θα τα καταφέρω!!!

Καλή σχολική χρονιά να έχουμε και ο Θεός να μας δίνει δύναμη και φώτιση!!!

Και για να μην ξεχνιόμαστε! όπως κάθε χρόνο, τέτοια μέρα, το συγκεκριμένο αγαπημένο μου τραγούδι έχει την τιμητική του!

▃ ▄ ▅ ▆ ▇ █ I ♥ MUSIC ♪ █ ▇ ▆ ▅ ▄ ▃

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

► Καλή σχολική χρονιά! (Διάλογος εγώ-μαμά)

► Καλή εβδομάδα & Καλή Σχολική Χρονιά από αύριο!

► Όταν σου τσακίζουν την αξιοπρέπεια! (mini ιστορία) (part1)

► "Όταν σου κλέβουν το δικαίωμα να αισθάνεσαι έτσι όπως αισθάνεσαι!” (part2)

► “Δείξε Κατανόηση…” (part3)

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *

*All rights reserved