Let’s talk about Relationships! #5 – Οι ερωτικές εξομολογήσεις ενός 60άρη!

Εξαρχής, να πω πως όλα τα παρακάτω που θα ακολουθήσουν, είναι μια “αληθινή ιστορία” και ίσως σας φανεί κάπως αλλά… προσωπικά γουστάρω όταν τα πράγματα λέγονται με το όνομά τους και πολύ περισσότερο όταν έχει να κάνει με “ανθρώπινες εξομολογήσεις”! Γι’ αυτό κανείς και καμιά δεν υπάρχει λόγος να θιχτεί! Αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων! 

(Ελπίζω να μην κουράσει η ανάρτηση! Αυτό το λέω για όσους δεν αντέχουν τις τεράστιες αναρτήσεις! Αλλά με ξέρετε πλέον!)

Ήμουν που λέτε χθες Σάββατο πρωί στο συνεργείο του αδελφού μου. Εκείνος πετάχτηκε να πάρει κάτι ανταλλακτικά κι εγώ καθόμουνα στο γραφείο και διάβαζα ένα βιβλίο. Έρχεται ένας πελάτης (τακτικός και καλοπληρωτής) με το αυτοκίνητό του για κάποια βλάβη. Τον συγκεκριμένο πελάτη (Κύριος Γ.) τον έχω δει κάνα δυο φορές... είναι “κολλητός” φίλος και στενός συνεργάτης ιδιοκτήτη μιας από τις μεγαλύτερες αλυσίδες καλλυντικών στην Ελλάδα (ονόματα δε λέμε, υπολήψεις δεν θίγουμε, σπίτια δεν κλείνουμε!) και πρόσωπο τελείως διαφορετικό από αυτό που φανταζόμαστε! Βέβαια, δεν θα μιλήσω για τον Ιδιοκτήτη αλλά για τον συνεργάτη του, τον Κύριο Γ. και την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση που κάναμε, μέχρι να επιστρέψει ο αδελφός μου.

Λοιπόν, ο Κύριος Γ. είναι ένας άντρας περίπου 60+ (αν δεν κάνω λάθος), καλοστεκούμενος, εμφανίσιμο θα τον έλεγα, με αυτοπεποίθηση, με αέρα αντρικής σιγουριάς, έχει λόγο για όλα, με ταλέντο στο “λέγειν”, γυναικάς (άρα άπιστος!), με μια δική του άποψη για τις γυναίκες, με πλούσιο ερωτικό παρελθόν, (όπως θα διαπιστώσετε παρακάτω)… με απλά λόγια είναι από τους άντρες με την  ιεραρχική δομή, μούτρο, κιμπάρης, αρσενικό “πολλά βαρύ και όχι” και …ας πούμε “άντρας παλιάς κοπής” (σπάνιο είδος στην εποχή μας), ό,τι κι αν σημαίνει αυτό!

Η συζήτησή ξεκίνησε κάπως έτσι:

Κύριος Γ.: Καλησπέρα Ελένη!

Εγώ: Καλησπέρα σας! Αλλά όχι Ελένη… Μαρία! Ωραιότατο και καλύτερο ονοματάκι!

Κύριος Γ.: Ναι, συγνώμη έχεις δίκιο, Μαρία! Το ξέρω, απλά σε πειράζω! Απλά έχω αδυναμίες στις Ελλένιδες!

Εγώ: Α, μάλιστα!

Κύριος Γ.: Αν και έχω καεί πολύ από Ελένη!

Εγώ: Σας καταλαβαίνω! Δεν ξέρετε πως ό,τι είναι “αδυναμία” μας, αυτά είναι που τελικά μας καίνε;

Κύριος Γ.: Έτσι ακριβώς! Είσαι Φιλοσοφημένη κοπέλα!

Εγώ: Ναι! Εκ φύσεως το έχω αυτό! (γελάω!)

Περιμένοντας λοιπόν τον αδελφό μου, ο Κύριος Γ. έφτιαχνε κάτι στο αμάξι του και σε κάποια φάση με ρωτάει αν θα αργήσει ο αδελφός μου… εγώ του είπα “Δεν νομίζω!” και μου λέει: “Ξέρεις Ελένη…” τον διακόπτω και χαμογελαστά και με ένα ”δήθεν άγριο ύφος” του λέω: “Μαρία δεν είπαμε;” Μου λέει: “Το ξέρω! Απλά μου αρέσει να σε πειράζω! Έτσι κάνω σε όλες τις γυναίκες και κυρίως στις μικρές και σ’ αυτές που συμπαθώ!” Του λέω κι εγώ στο καπάκι: “Α, μάλιστα! Έχετε τον δικό σας τρόπο, λοιπόν!”

Άρχισε λοιπόν να μου λέει από μόνος του τα εξής:

Άκου Μαρία! Εγώ μετά από ‘δω, θα πάω εδώ δίπλα με τους φίλους μου (μου είπε ονόματα), να τα πιούμε, να φάμε, να περάσουμε καλά και το βράδυ, όπως κάθε βράδυ θα μαζευτούμε σε κάποιο μεγάλο γνωστό μπουζουξίδικο, που θα πιούμε τα ουίσκια μας, θα ακούσουμε τη μουσική μας, θα καλέσουμε στο τραπέζι τα ωραιότερα, φρέσκα και νέα κορίτσια, να μας κάνουν παρέα, να τις κεράσουμε όσα ποτά θέλουνε… και στο τέλος θα τις δώσω από 200€ για την συντροφιά τους. 

 

Εγώ: Και συγνώμη, με όλο το θάρρος, αυτές οι κοπέλες θα κάτσουν έτσι εύκολα στο τραπέζι και θα δεχτούν στο τέλος και τα 200€;

Κύριος Γ.: Ναι, φυσικά! Γιατί όχι; (πολύ σιγουριά το ύφος του!) Συγνώμη βρε Μαρία! Πες μου εσύ τώρα, ποια γυναίκα -και δε μικρή, νέα, ωραία-  που θα δει 3-4 μεγάλους ναι, αλλά Κύριους καλεστεκούμενους που τις κάνουν την πρόταση να έρθουν να καθίσουν δίπλα μας, να τις κεράσουμε ποτά, να διασκεδάσουν, ύστερα να τις πάμε για φαγητό και ό,τι τραβάει η ψυχή τους και στο τέλος να τις δώσουμε έτσι απλά 100-200€… πιστεύεις ότι θ’ αρνηθεί; Όχι, δεν θα αρνηθεί!

Εγώ: Γιατί να μην αρνηθεί;

Κύριος Γ.: Γιατί απλά πλέον εσείς οι νέοι, κυρίως οι νέοι, 25-30 χρονών… γι’ αυτούς να μιλήσουμε, γιατί εκεί είναι το πρόβλημα… δεν ξέρουν πως να κρατήσουν μια γυναίκα, πως να την κάνουν να αισθανθεί Θεά, πως να την ικανοποιήσουν…

Εγώ: Α, τώρα κάπως μου μιλάτε με επιχειρήματα και μου ακούγονται πολύ ενδιαφέρον! Τι εννοείται με όλα αυτά; Και σας ρωτάω, γιατί από έναν μεγαλύτερο άνθρωπο –και συγνώμη κι όλας δεν θέλω να πω κάτι για την ηλικία σας…

Κύριος Γ.: Όχι, όχι να λέμε τα πράγματα όπως είναι! Είμαι ένας άντρας κάποιας ηλικίας αλλά καλοστεκούμενος, που γλεντάει τη ζωή του, με κάποια χρήματα που σκορπάω… όχι τρελά λεφτά –αυτά ήταν πριν χρόνια, όχι τώρα- αλλά με καλά λεφτά που μπορώ άνετα να βγω έξω, να πάω να φάω στο καλύτερο εστιατόριο, να φάω τον καλύτερο και τον πιο ακριβό αστακό ή ψάρι, να πιω το καλύτερο και το πιο ακριβό κρασί, να συνοδέψω μια ωραία και νέα γυναίκα, ξέρεις μοντέλα, ηθοποιούς… πρόσεξε μέχρι 25 χρονών, πάνω από 25 είναι γιαγιά, δεν την θέλουμε ούτε εγώ ούτε οι φίλοι μου που γυρνάμε τα βράδια (μου είπε πάλι τα ονόματα)…

 

Εγώ: (τον διακόπτω και χαμογελαστά του λέω) Μισό, μισό! Τι μέχρι 25 χρονών; Δηλαδή, πάνω από 25 είναι γιαγιά; Μα είναι δυνατόν;

Κύριος Γ.: (με σίγουρο και απόλυτο ύφος) Ναι, ναι μέχρι 25 χρονών! Μα τι να την κάνω 25 και πάνω; Δηλαδή, πες μου βρε Μαρία, εσύ ως γυναίκα, τώρα που συζητάμε, αν ένας άντρας έχει να επιλέξει μια γυναίκα για να την κυκλοφορήσει έξω που η μία είναι κάτω από 25, με ωραίο σώμα, όμορφη, ευπαρουσίαστη και ανάμεσα σε μια που είναι πάνω  από 25 και κάτι… εσύ ποια πιστεύεις πως θα επιλέξει;

Εγώ: Εεε, έτσι όπως μου τα περιγράφετε, σίγουρα την μικρή, την κάτω από 25. Δηλαδή, οι 25 και άνω για πέταμα; 

Κύριος Γ.: Ε, είδες; Συμφωνείς με όσα σου λέω τόση ώρα! Κάτι παραπάνω ξέρω! Εσύ καταλαβαίνεις αν και είσαι πολύ μικρότερη! Πόσο είσαι 22-23;

Εγώ: (γελάω δυνατά!)Ε, όχι καμιά σχέση! Είμαι πολύ παραπάνω… αφήστε το! 

Κύριος Γ.: Τι; πόσο παραπάνω; 25-26;

Εγώ: Ε, ανεβείτε λίγο, μερικά σκαλοπάτια! 29 είμαι… άρα γριά! (γελάω!)

Κύριος Γ.: Αλήθεια; Τόσο έξω έπεσα;

Εγώ: Ναι, όλοι το ίδιο παθαίνουν!

Κύριος Γ.: Πες μου Μαρία, τώρα καταλαβαίνεις τι σου λέω; Συμφωνείς με αυτά που λέμε τόση ώρα; 

Εγώ: Ναι, κοιτάξτε έτσι όπως μου τα λέτε, με επιχειρήματα και έτσι όπως είναι η εποχή στην οποία ζούμε, έτσι όπως έχουμε καταντήσει οι άντρες και οι γυναίκες και κυρίως τα λεφτά –δυστυχώς αλλά- παίζουν ρόλο… ναι θα συμφωνήσω μαζί σας! Και καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε! Για πείτε μου περισσότερα! Είναι πολύ ενδιαφέροντα αυτά που λέτε… έτσι για να μαθαίνουμε κι εμείς που έχουμε περάσει τα 25+ και έχουμε γεράσει (το είπα κάπως χιουμοριστικά!). 

Κύριος Γ.: Άκου Μαρία! Ένας άντρας, για την ακρίβεια ένα αγόρι 25-30 χρονών, να! στην ηλικία του αδελφού σου που είναι άπαιχτος στη δουλειά του, αλλά λέμε τώρα για έναν οποιοσδήποτε άντρα που έχει τα ωραία του νεανικά χρόνια, που είναι μια χαρά εμφανίσιμος, που σίγουρα έχει περισσότερες σωματικές δυνάμεις και λογικά είναι πιο ντούρος στο κρεβάτι, αν και πλέον οι νεότεροι ΔΕΝ…  έχει μια κοπέλα που του ζητάει να πάνε για ένα ποτό, για φαγητό, ένα κινηματογράφο, έστω για ένα σουβλάκι στα όρθια και εκείνος συνέχεια βρίσκει δικαιολογίες του τύπου “είμαι κουρασμένος και ψόφιος από τη δουλειά, βαριέμαι, ας καθίσουμε μέσα κλπ.” και τον βλέπεις να κάθεται μπροστά σε μια οθόνη και παίζει παιχνίδια, αυτό το playstation –βλέπε σαν τον αδελφό σου- που παίζει…

Εγώ: Εντάξει, παίζει κι αυτός αλλά όχι πολύ... (γελάω!)

Κύριος Γ.: Ναι, εντάξει, το βλέπω ότι παίζει λίγο αλλά σου λέω γενικά τι κάνουν οι νέοι άντρες. Τους βλέπεις να παίζουν παιχνίδια, να κάθονται τα βράδια  μπροστά  σε μια οθόνη, μπροστά σ’ αυτό το αναθεματισμένο facebook, skype όπως τα λένε και γράφουν και φλερτάρουν από εκεί…

Εγώ: Ναι, αυτό το facebook που θα πάει κάποια στιγμή θα ξεκολλήσουμε όλοι μας και θα βρούμε καλύτερα ενδιαφέροντα! (γελάω!) 

Κύριος Γ.: Έτσι! Άκου, άκου! Αντί λοιπόν να βγουν έξω στην πραγματική Ζωή, να πιάσουν την κοπέλα και να της τα πουν στα ίσια ότι τους αρέσει, να την πάνε έξω για φαγητό, καφέ, ποτό, κινηματογράφο… να την βάλουν κάτω και να την ικανοποιήσουν, αυτοί κάθονται σαν κότες στο κοτέτσι τους. Γιατί αυτό θέλουν οι γυναίκες, η κάθε γυναίκα! Έναν άντρα που θα ασχολείται μαζί της, που θα τις προσφέρει διασκέδαση, όποια κι αν είναι αυτή… και δεν σου λέω να έχει λεφτά πολλά… αρκεί να έχει μια δουλειά να βγάζει τα προς τα ζην. Πες μου λοιπόν εσύ! Ποια γυναίκα θα πει όχι σε έναν άντρα σαν κι εμένα, που είπαμε, κάποια ηλικίας αλλά ξέρει να ικανοποιεί μια γυναίκα. Και δεν σου λέω σεξουαλικά… γιατί εντάξει στην ηλικία μου όχι κάθε βράδυ αλλά πίστεψε με όταν είναι εκείνη η ώρα, οι μπαταρίες ντούρασελ. Γιατί, πίστεψε με, οι νέοι άντρες πλέον ούτε αυτό δεν μπορούν να προσφέρουν σε μια γυναίκα! Ένα γρήγορο σκούπισμα και τελειώσανε!

Εγώ: (γελαστά) Ναι, πείτε το ψέματα! Έχετε αρκετό δίκιο! Και όταν η γυναίκα 1-2-5-10 φορές παρακαλάει τον φίλο της, τον άντρα για να την προσέξει, να βγούνε για έναν καφέ, για ένα σουβλάκι στα όρθια, όπως είπατε κι εσείς προηγουμένως, για να πάνε cinema… κι εκείνη βρίσκει τοίχο, αδιαφορία ή όπως αλλιώς πείτε το, ναι! κάποια στιγμή θα απειθήσει και θα βρει αλλού ας πούμε “παρηγοριά”. Ή θα πάει μόνη της ή με μια φίλη της ή έναν φίλο της ή με οποιοδήποτε της δώσει λίγη προσοχή! Πάντως, μπράβο σας που τα λέτε έτσι φάτσα-φόρα, εννοώ που δεν κρύβεστε και λέτε τα πράγματα με το όνομά τους.

Κύριος Γ.: Μα Μαράκι μου, γιατί να μην τα πω; Να πω ψέματα για πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας; Να κοροϊδευόμαστε; 

Άρχισε να μου εξιστορεί 3 ιστορίες:

1η) για μια κοπέλα που ήταν σερβιτόρα, γυναικάρα, νέα και είχε ένα φίλο που έκανε την ίδια δουλειά με τον αδελφό μου αλλά ήταν βοηθός και δεν πληρωνόταν καλά… της έκανε ο Κύριος Γ. την πρόταση να τη βγάλει έξω, να της δώσει και 200-300€ για να πάρει ό,τι της λείπει και εντέλει βγήκε μαζί του και είχε χτυπήσει το τηλέφωνό της και ήταν ο φίλος της και του είπε ψέματα πως είναι στη Θεία της… Της έκανε πρόταση έτσι ξαφνικά ένα πρωί να πάνε ένα ταξίδι και τελικά βρεθήκανε στο Παρίσι…

2η) για μια  άλλη που δούλευε σε bar που είχε πάει ο Κύριος Γ. μόνος του να τα πιεί σε μια δύσκολη περίοδος της ζωής του, που είχε πεθάνει η γυναίκα του, (“να είναι καλά εκεί που είναι, ήταν υπέροχη”, όπως είπε ο ίδιος!) και φώναξε εκεί την κοπέλα να καθίσει μαζί του και να την κεράσει όσα ποτά θέλει. Εκείνη θέλησε Ουίσκι, εκείνος της είπε αν θέλει Νερό αλλά εκείνη επέμενε Ουίσκι και της είπε ότι αν καταφέρει να πιει και τα 20 ποτήρια ουίσκια θα της δώσει από 100€ το κάθε ποτήρι που θα πιεί! 100€ χ 20 ποτήρια= 2.000€. Εκείνη βέβαια, δεν κατάφερε να φτάσει στο 20ό ποτήρι, παρά μονάχα στο 3-4 και της είπε τελικά αφού δεν μπόρεσε να πιεί όλα τα ποτά ότι έτσι γιατί γουστάρει να της δώσει 50ο€... και της τα 'δωσε! (Γιατί, όπως είπε ο Κύριος Γ. πάντα πάνω του κουβαλάει πολλά λεφτά…)

3η) Με μια άλλη κοπέλα που ήταν σε ένα από τα μαγαζιά του που ήταν υπεύθυνος και ξαφνικά την είδε να κλαίει και την πίεσε να του πει γιατί κλαίει και εκείνη δεν του έλεγε, μέχρι που της είπε πως αν δεν μου πεις, θα πάρω τον ‘Α. και θα του πω να μην ξανάρθεις στη δουλειά και τελικά του είπε ότι της αρέσει ένα παιδί στην ηλικία της αλλά ό,τι κι αν έχει κάνει, τι για καφέ τον κάλεσε, τι για κινηματογράφο να πάνε, τι στο σπίτι της να έρθει… αλλά εκείνος της ρίχνει χυλόπιτα και αναρωτιέται γιατί τι έχει; όμορφη δεν είναι; νέα δεν είναι; Ε, της τα πρόσφερε εκείνος τελικά!

Εγώ: Αλήθεια; Και γι’ αυτό τον λόγο έκλαιγε την ώρα της δουλειάς της; Από την άλλην, τελικά όλες οι γυναίκες και δε οι μικρές, και σας το λέω που το βλέπω από φίλες μου αλλά και από εμένα μην κρυβόμαστε, το ίδιο θέμα έχουμε με τους άντρες! 

Κύριος Γ.: Ε, μα τι λέμε τόση ώρα; Αυτό λέμε! Η γυναίκα θέλει να έχει δίπλα της έναν άντρα που θα την προσέχει, θα την κάνει να αισθάνεται μοναδική, θα την προσέξει, θα της δώσει ασφάλεια…

Εγώ: Ναι! Αυτά όλα ισχύουν που λέτε! Δεν είναι όμως πάντα ο σκοπός τα λεφτά! Και δεν είναι όλες οι γυναίκες έτσι εύκολες…

Κύριος Γ.: Ε, όχι δεν είναι! Αλλά δεν είναι ότι δεν δίνεται σημασία σ’ αυτά! Αλλά πλέον οι περισσότερες γυναίκες είναι και δεν φταίει τόσο η γυναίκα όσο ο άντρας που δεν ξέρει να φέρετε και να είναι άντρας, με όλη τη σημασία της λέξης “άντρας” ! 

Εγώ: Άρα, μιλάμε για τον λεγόμενο “άντρα παλιάς κοπής”, που όταν εγώ προσωπικά τους το λέω, με κοιτάνε με ένα ύφος λες και πρώτη φορά ακούνε αυτή τη λέξη!

Κύριος Γ.: Α, μπράβο! Το ‘πιασες εσύ το νόημα! Καταλαβαίνεις ακριβώς τι λέω τόση ώρα! Γι’ αυτό άκουσέ με προσεχτικά Μαρία! Η Ζωή είναι πολύ σύντομη! Τρία πράγματα να έχεις στο νου σου και δεν θα βγεις χαμένη.

1ον) να κάνεις σωστές επιλογές στη Ζωή σου! Μακριά από ανθρώπους αλήτες, ελεεινούς, ψεύτες, που μόνο θα πάρουν από εσένα και δεν θα σου δώσουν τίποτα.

2ον) να κάνεις στη Ζωή σου ΜΟΝΟ πράγματα που εσένα την ίδια ευχαριστούν. Ποτέ μην δεχτείς να είσαι με τον αδελφό σου ή με τον φίλο σου ή με την παρέα σου να πάτε κάπου να διασκεδάσετε, ενώ εσένα δεν σου αρέσει καθόλου ή έχεις πάει όπου κείνοι έχουν επιλέξει αλλά όταν επιλέγεις εσύ, εκείνοι δεν θέλουν. Να μην το κάνεις ποτέ! Και…

3ον) να δουλεύεις! Αν όχι να βγάζεις τα τρελά λεφτά –που δεν υπάρχουν πλέον- τουλάχιστον να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς και να βγάζεις τις υποχρεώσεις σου και να μπορείς να διασκεδάζεις.

Αν αυτά τα τρία μπορείς να τα ακολουθείς, τότε όλα τα υπόλοιπα έρχονται σίγουρα! Αυτά όμως τα τρία είναι τα πιο σημαντικά! 

Εγώ: Ναι, έχετε δίκιο και θα συμφωνήσω με αυτά τα τρία απόλυτα μαζί σας! Να ρωτήσω κάτι, με όλο το θάρρος;

Κύριος Γ.: Ναι, βρε κοπέλα μου ρώτα με ό,τι θέλεις! Συζήτηση κάνουμε τόση ώρα!

Εγώ: Ωραία! Μπορώ να ρωτήσω σ’ αυτή την ηλικία που είσαστε, στα 55-60,  αισθάνεστε ότι η Ζωή μικραίνει για εσάς;

Κύριος Γ.: Τι αισθάνομαι εγώ σ’ αυτή την ηλικία; Σαφέστατα και αισθάνομαι ότι η Ζωή μικραίνει, τελειώνει και γι’ αυτό εγώ έχω επιλέξει να βγαίνω έξω να περνάω καλά, να τρώω ότι καλύτερο υπάρχει… και πίστεψέ με, όλα στη Ζωή είναι “Φαγητό”! Όλα είναι σαν το φαγητό! Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω με αυτό;

Εγώ: Ναι, ναι σας καταλαβαίνω πολύ καλά τι θέλετε να πείτε με αυτό! Είναι η απόλαυση, η νοστιμιά της ζωής… 

Κύριος Γ.: Δεν είναι μόνο η απόλαυση, η νοστιμιά… στην λέξη “Φαγητό” περικλείει τα πάντα που λέγεται “Ζωή”! Η Ζωή λοιπόν Μαράκι μου είναι μικρή…

Εγώ: Αρκεί να το συνειδητοποιήσουμε όλοι εμείς οι άνθρωποι πόσο μικρή είναι…

Κύριος Γ.: Έτσι ακριβώς! Ξέρεις πόσο μικρή είναι; Δεν μπορείς καν να το φανταστείς! Πρέπει να σου το δείξω! Αλλά χρειάζομαι ένα μέτρο… κάπου εδώ θα έχει γύρω ο αδελφός σου… αλλά να μην ανοίγω τώρα τα συρτάρια. Κάπου όμως εδώ θα υπάρχει ένα μέτρο.

Άρχισε να ψάχνει, να ψάχνει, εγώ δεν ήξερα που ακριβώς το είχε ο αδελφός μου… αλλά να! που επέστρεψε ο αδελφός μου και του το ζητάει. Του δίνει ένα μέτρο και σηκώνομαι από τη θέση μου και μου δείχνει λέγοντας μου ότι το το προσδόκιμο όριο ηλικίας του ανθρώπου πλέον είναι 75 και εσύ Μαρία που είσαι κοντά στα 30 μέχρι εδώ στα 75 (μου δείχνει τα νούμερα πάνω στο μέτρο) έχεις πολύ δρόμο. Βέβαια, υπάρχει και ο ξαφνικός θάνατος, οι αρρώστιες, τα ατυχήματα αλλά αυτά είναι άλλα. Εγώ είμαι εδώ στα 65 μέχρι τα 75 είναι πολύ κοντά, η Ζωή μου μικραίνει… Γι’ αυτό να θυμάσαι,τα τρία πράγματα που σου είπα προηγουμένως!

(ο αδελφός μου “κοροϊδευτικά” του έλεγε: “Εντάξει και τι μ’ αυτό; Που το πας; Νέος είσαι ακόμα!)

Τέλος πάντων, κανόνισε με τον αδελφό μου για το αμάξι πότε να έρθει να το πάρει, είπε Δευτέρα πρωί…  και φεύγοντας μου είπε: “Μαράκι, χάρηκα πολύ που τα είπαμε και συζητήσαμε όλη αυτή την ώρα! Τα υπόλοιπα θα τα πούμε την Δευτέρα που θα είναι ακόμα πιο ενδιαφέροντα και θα μάθεις περισσότερα για τη Ζωή.”

Εγώ του είπα με χαμόγελο και όλο ευγένεια: “Καλή συνέχεια! Κι εγώ χάρηκα! Βεβαίως να πούμε και τα υπόλοιπα!”

 

Αυτά τα πολλά (συγνώμη αλλά έγραψα όσα θυμάμαι) ήταν που συζήτησα με τον Κύριο Γ. Σίγουρα θα σας φανούν υπερβολικά, “κάπως”, ίσως ψεύτικα ή θα σκεφτείτε ότι εδώ έπεσε πολύ παραμύθι από τον Κύριο Γ. Θα συμφωνήσω, επειδή και σε μένα πέρασαν αυτές οι σκέψεις. Όμως! επειδή τέτοιοι “τύποι” σαν τον Κύριο Γ.  έχουν τύχει στο δρόμο μου (ίδιοι και απαράλλακτοι) και πάντα έχουν ένα “βρόμικο” σκοπό αλλά μπορείς να τους βάλεις στη θέση τους, αν δεν είσαι από εκείνες τις “εύκολες” γυναίκες ή “εύκολα’ κοριτσάκια”, ξέρω πολύ καλά πως ισχύουν όλα τα παραπάνω. Δεν θα πω πως συμφωνώ σε όλα αλλά στα περισσότερα! Δεν έχω πρόβλημα με τέτοιες συζητήσεις! Αντιθέτως τις βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσες! (Εξάλλου, τις καλύτερες συζητήσεις τις έχω κάνει με άντρες! Θα σου μιλήσουν καθαρά, ντόμπρα… αρκεί να μην θέλουν μετά να σε ρίξουν στο κρεβάτι!)

Ναι, έτσι έχουν καταντήσει και οι άντρες και οι γυναίκες. Δεν ξέρω αν θα καταφέρουμε να βρούμε την ταυτότητά μας και την όποια ‘αξιοπρέπεια” μας, αλλά το συμπέρασμα από τα παραπάνω και γενικά από αυτή την συζήτηση είναι το εξής: “Ακούς - Βλέπεις - Μαθαίνεις - Επιλέγεις… στη Ζωή!” Και αυτό που κρατάω περισσότερο απ’ όλα είναι οι τρεις αυτές συμβουλές:

1ον) να κάνουμε σωστές επιλογές στη Ζωή μας!

2ον) να κάνουμε στη Ζωή μας ΜΟΝΟ πράγματα που εμάς τους ίδιους πάνω απ’ όλα ευχαριστούν και…

3ον) να δουλεύουμε,  αν όχι να βγάζουμε τα τρελά λεφτά –που δεν υπάρχουν πλέον- τουλάχιστον να μπορούμε να ζούμε αξιοπρεπώς!

Τελικά μέσα από μία “εξομολόγηση” ενός ανθρώπου, μπορείς να μάθεις πολλά πράγματα για τη Ζωή. Πράγματα που ήδη γνωρίζεις αλλά αν δεν μπεις στο χορό, δεν μπορείς και να τα κατανοήσεις απόλυτα και ειλικρινά! Σε καμιά περίπτωση δε λέω πως συμφωνώ με τον τρόπο σκέψης του κυρίου, απλώς λέω πως λέει αλήθειες, πράγματα που συμβαίνουν. Ευτυχώς που υπάρχουν ακόμα πολλοί και πολλές που δεν κοιτάζουν να πέσουν σε κάποιον μόνο και μόνο για το χρήμα και τα λούσα αλλά κοιτάζουν και την αγάπη και τα αισθήματα. Ναι, βρε παιδιά υπάρχουν!

 

ΕΔΩ διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Let’s talk about Relationships!# ”

________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr. Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ * *All rights reserved