Συλλέγω Στιγμές #13 & Σκέφτομαι και Γράφω #10: Όσα φέρνει ο χρόνος…

Η γνωστή Ελληνική παροιμία λέει:

“Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος.” δηλαδή: στην κατάλληλη στιγμή μπορεί να συμβούν ταχύτατα οι αλλαγές που περιμέναμε για πολύ καιρό.

 

 

Και λέω εγώ τώρα! 

 

Με το “Γράμμα …στον εαυτό μου” (βλέπε προηγούμενη ανάρτηση!) κατάλαβα για μία ακόμη φορά πως τελικά υπάρχει η σωστή/η κατάλληλη στιγμή για όλα τα πράγματα σ’ αυτή τη Ζωή!

 

Ως χαρακτήρας κάποιες φορές είμαι πάρα πολύ ανυπόμονη και βιάζομαι να τα κάνω όλα, να τα νιώσω όλα, να τα ζήσω όλα… με απλά λόγια βιάζομαι (τρέχω) να προλάβω, όχι τον χρόνο (που δεν το φοβάμαι, ούτε τον τρέμω) αλλά τη Ζωή που φεύγει! Είπαμε: “Η Ζωή είναι μικρή και τόσο σύντομη!”

 

Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου ήξερα τι ήθελα να κάνω, ήξερα τι ήθελα να νιώσω, ήξερα τι ήθελα να Ζήσω μα πάνω απ’ όλα ήξερα ότι θέλω να Ζήσω! Μέχρι πριν 7 χρόνια δεν ήξερα πως να τα πραγματοποιήσω… τώρα πια ξέρω πολύ καλά και παλεύω να τα κάνω δικά μου!!!

 

Πάντα περίμενα τα καλύτερα με υπομονή, επιμονή, με πίστη και λαχτάρα. “Δεν μπορεί, έλεγα, σε λίγο καιρό, σε ένα χρόνο  θα αλλάξει προς το καλύτερο η κατάσταση. Τα καλύτερα θα ‘ρθούν και θα είναι πιο όμορφα από ό,τι κι εγώ η ίδια τα έχω φανταστεί!” 

 

Όμως…

 

Η μία αποτυχία μετά την άλλην! Στα περισσότερα δεν ευθυνόμουν εγώ η ίδια! Απλά έτσι ήρθαν τα πράγματα!

 

Η μία απογοήτευση μετά την άλλην! Και η κατάθλιψη όλο και πλησίαζε, μέχρι που βρήκε τον στόχο της! 

  

Η μία προδοσία μετά την άλλην! Και η εμπιστοσύνη όλο και κλονιζόταν!

 

Η μία απώλεια μετά την άλλην! Όλοι για κάποιον ανεξήγητο λόγο, στα δύσκολα την έκαναν με ελαφρά πηδηματάκια αλλά εγώ ...Εκεί!

 

Η μία στενοχώρια μετά την άλλην! Για όλες αυτές τις “στενοχώριες” μάλλον ευθυνόμουν εγώ! Γιατί; Γιατί γεννήθηκα “Καλόπαιδο”; Γιατί η καρδιά ένιωθε; η ψυχή μάτωνε; τα μάτια δάκρυζαν; Γιατί ήμουν αυτή που ήμουν; Και παραμένω έτσι! Είμαι ακριβώς το ίδιο “Καλόπαιδο” και μάλλον (αν δεν μου στρίψει) θα παραμείνω έτσι!

 

  Άνθρωποι που πέρασαν από τη Ζωή μου και για κάποιο λόγο τους αγάπησα, τους θαύμασα, τους εκτίμησα… τελικά όλοι πέρασαν-ακούμπησαν (άλλοι πολύ, άλλοι λίγο) αλλά εξαφανίστηκαν σαν κλέφτες. Άλλοι έφυγαν λέγοντας μια δικαιολογία, άλλοι δώσανε την τελευταία τους παράσταση αλλά με υποκριτική αποτυχία, άλλοι απλά εξαφανίστηκαν δίχως μια κουβέντα, μια λέξη, ένα “γεια”…απλά μια καθαρή σιωπή.

 

 

Ευκαιρίες που ήρθαν στη Ζωή μου και κάποιες τις άρπαξα χωρίς καν να το σκεφτώ, χωρίς να βάλω κάτω τα υπέρ και τα κατά… απλά έκανα ότι μου έλεγε εκείνη την ώρα η καρδιά …και το αποτέλεσμα; Δεν έπεσε έξω! Ευκαιρίες που τελικά δεν άρπαξα επειδή δεν μου γέμιζαν το μάτι, επειδή φοβήθηκα, επειδή απλά δεν ήμουν ακόμη έτοιμη. Ευκαιρίες που ήρθαν και ξανά ήρθαν και 2 και 3 φορές  αλλά δεν ήταν στο χέρι μου να τις κάνω δικές μου, επειδή απλά δεν ήταν η κατάλληλη στιγμή. 

 

 

Ο χρόνος μου έμαθε κάθε φορά που συμβαίνει μια δυσάρεστη κατάσταση να αντέχω και να μην χάνω τη πίστη μου. Μου έμαθε να θυμάμαι το παρελθόν, τη δική μου ιστορία, έτσι ώστε να μπορώ να ζω το παρόν και να έχω ένα μέλλον, όσο περισσότερο γίνεται πιο φωτεινό. 

 

 

Ο χρόνος μου έμαθε πως όσα θέλω διακαώς να μου συμβούν, δεν θα έρθουν ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) την ώρα που τα θέλω εγώ. Θα έρθουν όποτε θα θέλει η Ζωή; η μοίρα; η τύχη; το σύμπαν; ο ίδιος ο χρόνος; Ναι! Μπορεί (κάποια) και να μην έρθουν ποτέ! 

 

 

Ο χρόνος πρόσφατα μου έμαθε και το εξής:

 

Αν αποτύχω πάλι σε οτιδήποτε, δεν θα φταίω εγώ! Από την στιγμή που προσπαθώ αλλά οι προσπάθειες μου δεν πιάνουν τόπο δεν πρέπει να λέω: “Πάλι άτυχη! Η γνωστή ατυχία που με δέρνει! Την ξέρω εγώ τη μοίρα μου!” Αντιθέτως, θα λέω: “Δεν πειράζει!  Απλώς δεν μου έκατσε …αυτή την φορά! Πάμε παρακάτω… για τα ακόμα καλύτερα!” 

 

 

Κάποια πράγματα τελειώνουν πριν καν  αρχίσουν! “ΤΕΛΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΡΑΦΤΟ” φωνάζεις και συνεχίζεις τη Ζωή σου!!!

 

  Γιατί τελικά “όσα φέρνει ο χρόνος δεν τα φέρνει η ώρα/στιγμή.” Αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί αργά ή γρήγορα! Αν δεν είναι να συμβεί, απλά λες: “Δεν πειράζει! Όλα είναι μέσα στη Ζωή! Μια ακόμη εμπειρία στο βιογραφικό της ζωής μου, μια ακόμη ιστορία στο βιβλίο της ζωής μου!”

 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

 

ΕΔΩ διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”

 

&

 

ΕΔΩ διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

☞Διαβάστε επίσης:
_________________
► Συλλέγω Στιγμές #36 & Diary of Bliss 2015: #2 - ♡ Όταν περνάει ο χρόνος... ❣

________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved