Σκέφτομαι και Γράφω#12 – “ράγισε το γυαλί” v “έσπασε το γυαλί”!

Ξέρετε ποια είναι η διαφορά του “ράγισε το γυαλί” με το “έσπασε το γυαλί” …στις ανθρώπινες σχέσεις;

Ράγισε το γυαλί: Υπάρχει περίπτωση μετά από προσπάθειες να δώσεις μία ακόμη ευκαιρία… να αφήσεις πίσω σου τις “κακές” στιγμές… η σχέση να αποκατασταθεί… να συνεχίσεις σαν να μην έχει συμβεί τίποτα…

Έσπασε το γυαλί: Όσες προσπάθειες και να κάνεις από ‘δω και πέρα, όλες θα πέσουν στο ‘κενό’… δεν υπάρχει γυρισμός… το ποτάμι δε γυρίζει πίσω… δρόμοι χωριστοί…

Πρώτα περνάς από το πρώτο στάδιο: “Ράγισε το γυαλί.” Λες: Ας αφήσω εγωισμό, θυμό, πείσμα… και ας ζητήσω συγνώμη… ας παραδεχτώ τα δικά μου λάθη… ας δώσω μια ακόμη ευκαιρία… ας το συζητήσουμε… ας δώσω τόπο στην οργή… ας κάνω υπομονή… ας πάμε πάλι απ’ την αρχή…

Ως “λογικό ον”, τα κάνεις όλα αυτά και ξανά κολλάς τα κομμάτια του γυαλιού, αφού ένα γυαλί που έχει ραγίσει ενδέχεται να κολλήσει. (εντούτοις υπάρχει ο φόβος ότι κάποια στιγμή θα σπάσει τελείως) 

Όταν όμως, μια κατάσταση ζορίζεται κι εσύ όσο και να το παλεύεις να κρατήσεις “όρθια”, “ζωντανή” μια σχέση, οδεύεις στο να ζεις σε μια “εικονική ευτυχία”…για πολλούς λόγους! (για κοινωνικούς, ηθικούς, οικονομικούς… σύνηθες λόγους) 

Αυτό που ακολουθεί είναι το δεύτερο στάδιο: “Έσπασε το γυαλί.” Λες: Έκανα από την πλευρά μου ό,τι καλύτερο μπορούσα… έκανα πολλές φορές πίσω… δεν μίλησα… δεν αντέδρασα… δεν τράβηξα το σχοινί… άφησα να “πέσουν κάτω” λόγια, μπηχτές, κακίες, κατηγορίες και άδικες συμπεριφορές. Προσπάθησα να κρατήσω έστω και -τυπικά- την σχέση… όμως μάταια! Το “ραγισμένο γυαλί” –όπως είναι φυσιο-λογικό έσπασε πια τελείως και δεν ξανά κολλάει ακόμα κι αν υπάρχουν …συναισθήματα. 

Και αποφασίζεις να περάσεις στο τρίτο και τελευταίο στάδιο: (την κατάλληλη στιγμή, όταν έρθει η ώρα): “Μια καινούργια αρχή.” Λες: Αφήνω πίσω μου ότι θυμίζει το -αρνητικό- παρελθόν…  πρόσωπα που το παίζουν σε “διπλό ταμπλό”… που λογοκρίνουνε την κάθε μου κίνηση… που με στήνουν στον τοίχο άδικα γιατί δεν έχουν τα κότσια να κοιταχθούν στο καθρέφτη πρώτα οι ίδιοι και να αναρωτηθούν… άνθρωποι/φίλοι/συγγενείς/σύντροφοι/συνεργάτες/γνωστοί που προσπαθούν με τερτίπια, ωραία λόγια και λυκοφιλίες να έχουν ένα τσάμπα κέρδος για το δικό τους συμφέρον…

 

Και με απόλυτο & αποφασιστικό  λόγο, λες στο τέλος: “Η έξοδος είναι από ‘κει, η πόρτα ανοιχτή και τα σκυλιά δεμένα! Όποιος θέλει μένει -δίπλα μου-, όποιος θέλει φεύγει -μακριά μου-! Γιατί, καλύτερα ‘μακριά κι αγαπημένοι’ παρά δυο ξένοι! (Ο καθένας κάνει τις επιλογές του!)”

(Εξάλλου, στα δύσκολα φαίνεται ξεκάθαρα και αποδεικνύεται ποιος αξίζει και ποιός όχι!) 

Αν κάτι κρατηθεί, τότε τελικά είναι σαν να πηγαίνεις ένα βήμα παρακάτω ή κάνεις μια καινούργια αρχή, αν πάλι χαθεί, τότε ξέρεις πως ποτέ αυτό το “κάτι” δεν άξιζε ούτε σταγόνα!

Και τότε…

Ρίχνεις αυλαία! Διαγράφεις τηλέφωνα… σβήνεις διευθύνσεις… κλείνεις σελίδες… σχίζεις/πετάς/καις φωτογραφίες/στοιχεία και ντοκουμέντα… δεν κοιτάς πίσω… εξαφανίζεσαι από “προσώπου γης” …και κανείς πλέον δεν ξέρει τίποτα για σένα. 

Και η Ζωή (σου) συνεχίζεται…

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

 

► Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”

 

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.  

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *  

*All rights reserved