📚ΒιβλιοΚριτική: Αδαμαντίνη Κουμιώτου – σαν τη βροχή στο χώμα

   Αν και έξω βρέχει ανελέητα, αυτός ο καιρός είναι ιδανικός για να καθίσεις σπίτι, να φτιάξεις μια ζεστή κούπα καφέ, τσάι ή ό,τι προτιμάει ο καθένας, να βάλεις μουσική και να πάρεις ένα βιβλίο και να χαθείς-ταξιδέψεις στις σελίδες του. 

  Χθες, μετά από περίπου μια εβδομάδα, ένα ακόμη ‘φανταστικό ταξίδι’ στις σελίδες ενός βιβλίου… έλαβε Τέλος. Ένα βιβλίο που από τις πρώτες του σελίδες μου έδωσε το αίσθημα της γλυκόπικρης γεύσης, οπότε ήμουν σίγουρη πως στο φινάλε αυτή την γεύση θα μου αφήσει. Τελικά, μου άφησε μια γεύση…(;) θα σας το αποκαλύψω στο τέλος αυτής της ανάρτησης. Πριν από αυτό όμως, να σας παρουσιάσω το βιβλίο.  

Πληροφορίες:

Είδος: Μυθιστόρημα

Σειρά: Σταθμός στη Σύγχρονη Λογοτεχνία
Τίτλος: “σαν τη βροχή στο χώμα”

Συγγραφέας: Αδαμαντίνη Κουμιώτου
Εκδόσεις: ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ, Απρίλιος 2009
Σελ.: 320 

Η συγγραφέας:

Η υπόθεση:

Η κριτική μου:

  Καταρχάς, να πω πως πρώτη φορά διαβάζω βιβλίο από την Συγγραφέα Αδαμαντίνη Κουμιώτου.

  Το βιβλίο αυτό μιλάει για την ιστορία  ενός Διακεκριμένου Καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ανδρέα Ιωάννου (γύρω στα 50+) που πέρα από τα βιβλία του, τα κείμενα του, τις αίθουσες διδασκαλίας, τους Φοιτητές του, τις διακρίσεις, τη φήμη του και τα ταξίδια σ’ όλον τον κόσμο δεν είχε τίποτα άλλο που να του γεμίζει τη Ζωή. Μπορεί να είχε όλα αυτά αλλά του έλειπε η δίψα και η ανάγκη για Αγάπη, για συντροφιά, για λίγο φως που θα διώξει τις σκιές και τη θλίψη που ένιωθε. Ώσπου συναντά την Πρωτοετή Φοιτήτρια της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Ευρυάλη Αλεξίου(γύρω στα 20) γεμάτη Ζωή, νιάτα, όνειρα… που τον βγάζει από την μοναξιά του, τον λυτρώνει από τον χαμένο του χρόνο…  και οι Ζωή και των δυο μετατρέπεται σε μια “Ποιητική Ιστορία Αγάπης”. Για εκείνον ήταν “η Γοργόνα, ο μοναδικός θησαυρός της ζωής του” και για εκείνη ήταν “το άλλο της μισό, ο καθοδηγητής της, ο δάσκαλός της, ο μέντορας της”… μέχρι και όταν ο  χρόνος τους προσπέρασε;!

   Μια “Ποιητική ιστορία αγάπης” βγαλμένη από τη Ζωή, γραμμένη με συναίσθημα, ποιητικότητα (στην πορεία της εξέλιξη της ιστορία η ποίηση -αναφερόμενη με “…”  -κάθε κεφάλαιο ανοίγει με στίχους ποιητών- ακολουθεί ή ενώνει την ιστορία και προσθέτει επιπλέον πληροφορίες για τα συναισθήματα που τρέφουν οι δυο ήρωες ο ένας για τον άλλον), όχι πάντα με απλότητα αλλά σίγουρα με μια γλώσσα τρυφερή, παθιασμένη, όπου τα ανάμιχτα δυνατά συναισθήματα κάνουν την γραφή να μοιάζει λες και την έχει γράψει… ο  Ουίλλιαμ Σαίξπηρ ή ο Λόρδος Βύρων.

   Μια “σπαρακτική ερωτική ιστορία”, με δυο ανθρώπους που τους χωρίζουν πολλές δεκαετίες, ίδιος ο χρόνος αλλά τους ενώνει η Αγάπη, οι ψυχές τους, ο θαυμασμός, η τρυφερή-έντιμη επαφή.

   Από τις πρώτες σελίδες, σου δίνει το αίσθημα της γλυκόπικρης γεύσης, γιατί τα ποιητικά, άλλοτε ζεστά και άλλοτε θλιβερά λόγια, σε κάνουν να λυπάσαι και να θλίβεσαι για το πως ο χρόνος αν τον αφήσεις να σε παρασύρει στη δίνη του θα σου κλέψει τη ίδια σου τη Ζωή σε σημείο όταν συνειδητοποιήσεις το σφάλμα, θα είναι -ίσως- αργά για να επανορθώσεις και να κερδίσεις λίγο χρόνο από το χρόνο σου. Μια γλυκόπικρη γεύση, γιατί γνωρίζεις (αν το δεις με λογική) πως ένας τέτοιος έρωτας (όχι για την κοινωνική θέση που βρίσκεται ο κάθε ήρωας) με πολλά χρόνια διαφοράς, φαντάζεσαι πως δεν έχει μέλλον, -ίσως- ούτε παρόν. Και φτάνεις στις τελευταίες σελίδες του βιβλίου, εκεί πριν πέσουν οι ‘τίτλοι τέλους’, όπου το αίσθημα της “γλυκόπικρης γεύσης” μετατρέπεται απλά σε “πικρή”. Γιατί; Γιατί αν αποχαιρετισμός πονάει μια φορά, η επανασύνδεση ή έστω η συνάντηση μετά από χρόνια πονάει για πάντα! Και αυτός ο πόνος φωλιάζει -για πάντα- κάπου εκεί στην καρδιά και ζεις με αυτόν!

  Μια “Ποιητική ιστορία αγάπης”, μια “σπαρακτική ερωτική ιστορία” ανάμεσα σε ένα Καθηγητή και μια Φοιτήτρια, που η αλήθεια είναι πως δεν μου προκαλεί ιδιαίτερο ενδιαφέρον το “Καθηγητής-Φοιτήτρια” αλλά ο -χαμένος- χρόνος, το ρίσκο, η πραγματοποίηση του ανεκπλήρωτου, τα υπαρξιακά ερωτήματα, η ήττα και η νίκη της ευτυχίας, το ηλικιακό ‘απαγορευτικό’ και τελικά στο ερώτημα “κάνω το σωστό γιατί πρέπει ή κάνω το λάθος για να κάνω το σωστό;” είναι αυτά που όχι μόνο μου προκαλούν τεράστιο ενδιαφέρον αλλά μου δίνουν την αφορμή να πάρω τις απαντήσεις που προσωπικά ζητώ σε πολλά ζητήματα. 

   Ένα βιβλίο που το φινάλε μα ποιο πολλοί τα τελευταία λόγια των ηρώων, μου προκάλεσαν έναν κόμπο στο λαιμό με συνέπεια να βάλω τα κλάματα, να μπω σε σκέψεις και να ξεστομίσω 2 φορές, όχι με κακία: “Ανάθεμα την ώρα που το διάβασα!”  Όχι, γιατί θα ήθελα ένα χαρούμενο φινάλε (και στην πραγματική Ζωή αυτό το Φινάλε υπάρχει και κανένα άλλο) αλλά γιατί σκέφτεσαι πως “Είναι φοβερή η ταχύτητα με την οποία φεύγει ο χρόνος.” (δε θυμάμαι ποιος το έχει πει αυτό!) Αυτό σκέφτηκα εκείνη την ώρα! 

  Ένα βιβλίο που μπορεί να μου άφησε μια “πικρή γεύση” αλλά το λάτρεψα και σίγουρα έχει γίνει ένα απ’ τα πιο αγαπημένα βιβλία που έχω διαβάσει μέχρι τώρα. Ένα βιβλίο που δεν ξεχνιέται, αλλά σου μένει στο μυαλό και αγγίζει την καρδιά σου. Τουλάχιστον για εμένα ισχύουν αυτά!

📌ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε οποιαδήποτε τέχνης. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που παρουσιάζει ο καθένας.

**Δεν γράφω Κριτικές για να γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική και τα συναφή!!!

***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

📌Βρείτε στην📂Αρχειοθήκη:

📚Η Βιβλιοθήκη, οι ΒιβλιοΠαρουσιάσεις & οι ΒιβλιοΚριτικές του ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ (All Posts)

______________________________________  
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.  Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!  Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *  *All rights reserve