Σκέφτομαι και Γράφω#14 – “Καλύτερα από απόσταση παρά αδιαφορία”

…είναι ό,τι ενώ προσπαθείς να πιστεύεις στους ανθρώπους, στην …ας πούμε… Φιλία, στις σχέσεις γενικώς… και είσαι ειλικρινείς και απόλυτα εντάξει προς τον άλλον, δυστυχώς συμβαίνει κάτι ή και τίποτα, και σου “κόβει” αυτή την ελπίδα, την ελπίδα πως δεν έχουν όλα χαθεί ή διαλυθεί ή ακόμα πως όλα είναι “βουτηγμένα” στο ψέμα.

Τότε, έρχεται και σε σκεπάζει η απογοήτευση +συν άλλα συναισθήματα. Αλλά η απογοήτευση (όπως και η προδοσία) είναι το χειρότερο και τις περισσότερες φορές η ζημιά από αυτά τα δυο …ανεπανόρθωτη. 

Ανεπανόρθωτη η ζημιά και καμία ευκαιρία για εξηγήσεις και προσπάθειες.  

Δεν είναι ότι δεν προσπάθησες ή δεν έκανες κάτι για να μη φτάσει στο “άδοξο τέλος”. Είναι ότι από την μεριά σου και προσπάθησες και ρώτησες το αυτονόητο, το απλό και λογικό “Γιατί” ή “Κάπου φταίω”, αλλά ή πήρες μια άσχετη απάντηση μέχρι και αδιάφορη ή δεν πήρες καμία. Ε, τότε ξέρεις! Τότε καταλαβαίνεις πως δεν πρέπει ούτε να προσπαθήσεις κι άλλο ούτε φυσικά να γίνεσαι ενοχλητικός.

Και ξέρετε κάτι; Δεν είναι ωραίο πράγμα ούτε να είσαι ενοχλητικός, ούτε βάρος σε κανέναν. Αν λαμβάνεις σημάδια “κουράζεις”, “ενοχλείς” και “αδιαφορίας” και μαζί με τις πράξεις/κινήσεις που κάνει ο άλλος, βλέπεις, ακούς και κυρίως νιώθεις ότι όλα αυτά είναι κάτι παραπάνω από “σημάδια”, τότε απλά “φεύγεις”, “κάνεις στην μπάντα”, “μένεις στην ακρούλα σου” (που λέει κι ένα αγαπημένο μου πρόσωπο), “είσαι σε απόσταση”, “δεν μιλάς πολύ” ( ή μάλλον μιλάς αλλά περισσότερο γελάς και δυνατά μάλιστα για να μην κλάψεις)… με απλά λόγια έχεις μια στάση αξιοπρεπή - “στέκομαι Κυρία”- που λένε.

Τελικά δεν είναι πάντα καλό και σωστό να προσπαθείς περισσότερο από όσο πρέπει. Εσύ μπορεί να έχεις όλη τη καλή διάθεση να προσπαθήσεις λίγο παραπάνω, όμως δεν είναι πάντα στο χέρι μας. Τελικά δεν είναι πάντα καλό και σωστό να δίνεις χρόνο, χώρο, δεύτερες ευκαιρίες, ακόμα και εξηγήσεις. Όχι επειδή έχεις έναν εγωισμό! (να τον βράσεις τον εγωισμό σου!) Είναι επειδή έχεις αξιοπρέπεια, αγάπη και κυρίως ίσως είναι επειδή έχεις μεγάλη καρδιά με τεράστια κατανόηση. Άσχετα αν δεν την εκτιμάει κανείς ή ο άλλος που έχεις απέναντί σου. “Κατανόηση” βρε παιδί μου! Ποιός δείχνει σε σένα κατανόηση; Σημασία έχεις τι νιώθεις ακόμα εσύ. Για τα συναισθήματα του άλλου δεν μπορείς να ξέρεις απόλυτα, επομένως δεν πρέπει καν να μπαίνεις στην παγίδα να περιμένεις κι ο άλλος να έχει τα ίδια. 

Η αμοιβαία, ‘ανιδιοτελή’, δίχως συμφέρον, αν όχι Αγάπη, σίγουρα, εκτίμηση δεν πιστεύω πως υπάρχει στην εποχή μας. Επομένως μην κολλάς στο τι μπορεί να νιώθει στ’ αλήθεια ο άλλος, αλλά σημασία έχει τι -μπορεί να- νιώθεις εσύ. Ακόμα κι αν “το νερό γίνει ξινό” σημασία έχει τι έχεις κρατήσει εσύ για τον άλλον, άσχετα αν για τον άλλον δεν έχει μείνει τίποτα. 

Εξάλλου, κανείς δεν έχει το δικαίωμα (αν δεν σου το έχει δώσει ο άλλος) να επεμβαίνει στην Ζωή του άλλου, με οποιονδήποτε τρόπο. Και ο καθένας έχει το δικαίωμα να νιώθει, όπως νιώθει, να κάνει ό,τι θέλει, να λέει ό,τι θέλει.

Ακόμα και η -ανεξήγητη- αδιαφορία, αν και πληγώνει, πονάει και δεν δικαιολογείται, μπορεί να είναι σεβαστή. 

Αν λοιπόν, έρχονται έτσι οι καταστάσεις, μια ‘τελειωμένη κατάσταση’ όπου βλέπεις να χάνεις το παιχνίδι ή ό,τι έχεις αγαπήσεις ή εκτιμήσει και καταλήγεις στο συμπέρασμα ότι είναι μονόπλευρα τα πράγματα, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι “να την κάνεις”. Ποτέ δεν πρέπει να παρακαλάς, κανέναν για να σε κρατήσει κοντά του, με όποιον τρόπο υπάρχει!  Γι' αυτό, μην μπεις στον κόπο να ζητήσεις -και πάλι- εξηγήσεις ή να δώσεις κι άλλη ευκαιρία -στον εαυτό σου- ή -στον άλλον-. Ούτε φυσικά να κατηγορήσεις τον άλλον για την στάση του. Δεν ωφελεί! Καλύτερα να δίνεις τον “αγώνα” σου ξέροντας πως είσαι μόνος σου, παρά να νομίζεις πως έχεις κάποιον εμπιστοσύνης και να παλεύεις και για τους δυο. Όι αποφάσεις μας, οι επιλογές μας, οι συμπεριφορές μας, τα λόγια μας, όλα... είναι επ’ ευθύνη μας! Και καλό θα ήταν “Όταν βουτάς στα βαθιά... να έχεις τη μαγκιά στα δύσκολα να στέκεσαι στο ύψος σου!” λέω εγώ τώρα!

Κι αν δεν σε αγαπάνε ή δεν σε εκτιμάνε πλέον, δε βαριέσαι! Σίγουρα θα βρεθεί κάποιος που το “ψέμα” θα το κάνει “αλήθεια”, που την “αδιαφορία” θα την μετατρέψει σε πραγματικό “ενδιαφέρον”, που στο “Φύγε” θα φωνάξει “μείνε”, που στο “σε θέλω” θα εννοεί “σε χρειάζομαι”, που το “δάκρυ” θα το κάνει “χαμόγελο”, που την “στενοχώρια” θα την μετατρέψει σε “χαρά”… κι εσύ θα είσαι η μόνη κερδισμένη! Κερδισμένη γιατί θα έχεις πάρει ένα ακόμη καλό μάθημα ζωής, που η εμπειρία σου, θα έχει γίνει έμπνευση, που θα σε κάνει πιο δυνατή, που στα μάτια σου θα “Είσαι αυτή που είσαι και όχι μια ψεύτικη κούκλα πίσω από μια βιτρίνα.”  

Και θα συνεχίσεις να ζεις , λέγοντας το γνωστό: “Καλή καρδιά και η Ζωή συνεχίζεται!”

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!

(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

► Διαβάστε τις προηγούμενες αναρτήσεις της στήλης “Σκέφτομαι και Γράφω#”
► Διαβάστε τα προηγούμενα post της στήλης “Let’s talk about Relationships!# ”

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.  

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2013 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ *  *All rights reserved