⏳Συλλέγω Στιγμές #26: Όταν η αδιαφορία καταστρέφει…


  Υπάρχουν μέρες που από το πρωί που θα ξυπνήσεις, το ξέρεις -επειδή το αισθάνεσαι- (και το δικό μου ένστικτο το έχω ξαναπεί σπάνια πέφτει έξω!) ότι όλα θα πάνε στραβά. Αλλά λες, ας πως μια δυνατή Καλημέρα στον εαυτό μου, στο Θεό… ας χαμογελάσω, ας ξεκινήσω με μια θετική σκέψη, ότι “όλα θα πάνε καλά” και που ξέρεις, μπορεί όντως όλα να πάνε καλά και η “αρνητικότητα” να είναι  μόνο στην σφαίρα της φαντασίας μου.

  Έλα όμως που όσο και να είσαι αισιόδοξη, με καλή διάθεση, με το γνωστό χαμόγελο του “κλόουν(ξέρετε αυτό που φτάνει μέχρι τα αυτιά, αληθινό-ψεύτικο, δεν έχει και πολύ σημασία) και με την ηρεμία(;) που σχεδόν(;) πάντα σε διακρίνει, τελικά δεν είναι πάντα στο χέρι σου να ελέγχεις ούτε την ψυχολογία τη δική σου, ούτε την συμπεριφορά των άλλων ούτε φυσικά και πως θα σου πάει η μέρα.

  Η χθεσινή λοιπόν μέρα, ήταν μια μέρα που είχε πολλά! Είχε στενοχώριες (πολλές και απανωτές), είχε ανάμιχτα συναισθήματα, είχε πολύ μα πολύ κλάμα (σε σημείο το κεφάλι να θες να το σπάσεις σε κανέναν τοίχο), είχε απαράδεχτες αλλά και αξιοπρεπέστατες, ανθρώπινες αλλά και απάνθρωπες συμπεριφορές, είχε παθήματα που γίνανε (θέλω να πιστεύω) μαθήματα και φυσικά είχε κι ένα μεγάλο και καθαρό(;) συμπέρασμα.

  Τι κι αν συμπεριφέρεσαι πάντα με ευγένεια; Τι κι αν δεν ανακατεύεσαι εκεί που δεν σε σπέρνουν; Τι κι αν δεν την έχεις καθόλου μέσα σου την “λαμογιά”, το “καρφί”, το “αφεντιλίκι”, την “αναισθησία”……. (ε, συγνώμη είπαμε έχω αρκετά ταλέντα αλλά όχι και τόσα!) Τι κι αν δίνεις πάντα στη δουλειά σου και σε ό,τι καταπιαστείς, αν όχι το 100%, σίγουρα πάντως όλη σου την ενέργεια και την καλή σου διάθεση; Τι κι αν “σκοτώνεσαι” να ευχαριστήσεις τους πάντες; Τι κι αν είσαι τύπος και υπογραμμός; Τελικά, “χέστηκε η φοράδα στ' αλώνι.”

  Ποιός νοιάζεται; Ποιός στην τελική το αναγνωρίζει; Αντί για ένα “Ευχαριστώ” ή ένα “Μπράβο” ή έστω ένα “Ωραία”, παίρνεις προσβολή; άντε μην σου πω πως τ’ ακούς από την καλή κι απ’ την ανάποδη, φυσικά άδικα.

  Θα μου πεις τώρα εσύ αλλά θα σε προλάβω εγώ πρώτη, “Μεγάλο κορίτσι είσαι, δεν χρειάζεται να τα παίρνεις τόσο τοις μετρητής. Αυτά συμβαίνουν!” Και εγώ η “έξυπνη(δεν ξέρω αν ο θεός μου έδωσε αρκετή εξυπνάδα, πάντως μυαλό μου έδωσε και μπόλικο μάλιστα!) θα σου απαντήσω με την “ευγένεια που με διακατέχει” (ε, δεν με έχεις καταλάβει ότι αυτοσαρκάζομαι;) Φυσικά και δεν χρειάζεται να τα παίρνω όλα τοις μετρητής, γιατί απλά πολλά δεν αξίζουν ούτε καν την προσοχή μου. Αλλά να! Να συμβαίνουν όταν έχω φταίξει, όταν έχω κάνει μαλακία, όταν το αξίζω, όχι όταν δεν σου έχω δώσει δείγμα κακής συμπεριφοράς.

  Και ναι ρε γαμώτο, τότε με πνίγει το παράπονο ή μάλλον με πνίγει το δίκιο. Γιατί εγώ έχω μάθει στη Ζωή μου, όταν κάνω λάθος να το παραδέχομαι και να ζητάω συγνώμη. Έχω μάθει να είμαι δίκαιη και όπως θα ήθελα να μου συμπεριφέρονται, έτσι να συμπεριφέρομαι κι εγώ. (εκτός αν υπάρχουν κάποιες φορές-στιγμές που ξεπερνάω τα όρια μου…) Και τότε εκείνος ο κόμπος στο λαιμό με πνίγει, για την ακρίβεια με σφίγγει και με σφίγγει σε σημείο να θέλει να με πνίξει και τότε ξεκινάει η …κατρακύλα. Ναι, για μένα είναι κατρακύλα! Τα δάκρυα να θέλουν πάση θυσία να τρέξουν σαν ποτάμι από τα μάτια.  Αλλά να κάνω ό,τι μπορώ να μην αφήσω να τρέξει ούτε μια σταγόνα δάκρυ, για πολλούς λόγους. Λόγους, όπως: Δεν είμαι απλά περήφανη, είμαι ψωροπερήφανη και δεν μου αρέσει να με βλέπουν οι άλλοι να κλαίω και γενικά να λυγίζω. (το έχω πει πάμπολλες φορές και το φωνάζω συνέχεια “Εγώ είμαι Δυνατή!”) Μην τα ξανά λέμε! Ή όχι να τα λέμε, να τα λέμε, για να μην τα ξεχνάμε!!! ) Μια φορά να σε δουν να λυγίζεις κι αμέσως νομίζουν πως μπορούν να σε έχουν του χεριού τους. Άσε, που αν δεν φοράς και αδιάβροχο μολύβι ματιών και μάσκαρα, πάει το μακιγιάζ. 
Κρίμα δεν είναι; (χαχα, για μια γυναίκα αυτός είναι αρκετά σοβαρός λόγος!)

  Την κατρακύλα σου καλό είναι να την αφήσεις ελεύθερα όταν είσαι μόνη/ος σου. Τότε κλάψε όσο θέλεις ή όσο αντέχεις! Δεν σε βλέπει και δεν σε ακούει κανείς! Σαφέστατα και θα έχεις την ανάγκη να μιλήσεις σε κάποια φίλη ή φίλο. Να του πεις τι έχεις, τι έχεις περάσει τις τελευταίες ώρες, να ακούσεις τι έχει να σου πει κι εκείνος από την πλευρά του, να πάρεις κουράγιο βρε παιδί μου και να μαζέψεις πάλι τις δυνάμεις σου και να ξανά σταθείς στο ύψος  σου, αφήνοντας πίσω τις κακές στιγμές. Γιατί, κακές στιγμές ή μια κακή στιγμή είναι πολλά από όσα μας συμβαίνουν αλλά κάνουμε το λάθος να τους δίνουμε περισσότερη αξία από ότι αξίζουν.

  Έλα όμως που λες σε ποιον να μιλήσω; Θα με ακούσει; Θα με καταλάβει; Θα μου πει πραγματικά πως τα βλέπει εκείνος από τη δική του οπτική πλευρά ή θα αρχίσει το κήρυγμα και τις συμβουλές κι εγώ θα αισθανθώ πιο λάθος απ’ ό,τι πραγματικά μπορεί να είμαι;

  Όμως τελικά όπως λέει και ένα ρητό: Όποιος δεν μπορεί να καταλάβει τη σιωπή σου, δεν μπορεί να καταλάβει ούτε τα λόγια σου.” το είδα, το ένιωσα, το βίωσα για μία ακόμη φορά χθες. Τι κι αν εσύ (γιατί έτσι είσαι!) όταν δεν είναι κάποιο αγαπημένο σου πρόσωπο καλά, τον ρωτάς τι έχεις; είσαι καλά; Μίλα μου! Όταν έρχεται η σειρά σου, όλοι αδιαφορούν ή για να είμαι δίκαιη και σωστή κάποιοι αδιαφορούν, όχι όλοι.


  Και επειδή όπως είχα πει κι εγώ είμαι δίκιο άνθρωπος και τα λέω τσεκουράτα οφείλω να πω ένα τεράστιο μπράβο κι ένα ευχαριστώ σε όσους (που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από εμένα), με είδαν αγέλαστη, λυπημένη, στενοχωρημένη και γενικά καμιά σχέση με την γελαστή Μαρία (εντάξει μωρέ, μην με περνάς για ψωνάρα ή καβαλημένο καλάμι, κι ακόμα δεν έχω βγάλει το βιβλίο μου, είπαμε αυτοσαρκάζομαι αλλιώς πως θα τη βγάλω καθαρή;) και είχαν την καλή διάθεση να με ρωτήσουν τι έχω, γιατί δεν είμαι καλά, “να γελάς θέλουμε Μαρία κι όχι να σε βλέπουμε έτσι σκοτεινή. Χρειάζεσαι κάτι;”  (και να θέλω να κρυφτώ, δεν μπορώ ρε γαμώτο. Ναι, το ξέρω πως είμαι πολύ καλή για να είμαι αληθινή! Μου το λένε συχνά αυτό!) Και μόνο ότι ΔΕΝ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ (αφού λένε και μου δείχνουν ότι με νοιάζονται και με αγαπούν) εμένα μου φτάνει και δε ζητάω τίποτα παραπάνω.

  Αλλά ένα τεράστιο ευχαριστώ οφείλω να πω (γιατί έχω ανωτερότητα, μεγάλη καρδιά και είμαι και πολύ large τύπισσα) και σε όλους αυτούς που ΑΠΛΑ ΑΔΙΑΦΟΡΗΣΑΝ. Και δεν μιλάω για αυτούς που είμαστε “μακριά”. Μιλάω γι’ αυτούς που με έκαναν να τους εμπιστευτώ. Να εμπιστευτώ τα λόγια τους, τις λέξεις τους, τα βλέμματά τους, τις πράξεις τους (λέμε τώρα) και την ανθρώπινη-φιλική συμπεριφορά τους.

  Αχ βρε Μαρία, αφού σου το έχω πει ένα εκατομμύριο φορές! Μην εμπιστεύεσαι κανέναν εκτός από εσένα την ίδια. Αφού το εργάκι το έχεις ζήσει ξανά και ξανά, γιατί πέφτεις πάλι στην ίδια την παγίδα και στην συνέχεια στο ίδιο σφάλμα; Τι πιστεύεις; Ότι θα βρεις την “εξαίρεση στον κανόνα”; Κάνε μου την χάρη κουκλίτσα μου! Αποδέξου επιτέλους τη μοίρα σου και μην ελπίζεις σε παραμύθια. Το ξέρω ακούγονται σκληρά όλα αυτά αλλά πιο σκληρό δεν είναι να νιώθεις την προδοσία ξανά και ξανά και μάλιστα από ανθρώπους που αγαπάς; Όπως και να το κάνουμε, η προδοσία είναι προδοσία!

  Καλά λένε πως σ’ αυτή τη Ζωή ο μόνος που έχεις και θα έχεις πάντα και δεν θα σε εγκαταλείψει ποτέ, είναι ο εαυτός σου! Γιατί όλοι οι υπόλοιποι φαίνονται ότι είναι δίπλα σου όχι μόνο στα εύκολα αλλά κυρίως στα δύσκολα. Και όταν στα δύσκολα (όπως το πιο απλό, όταν είσαι στενοχωρημένη ή δε μιλιέσαι!) οι άλλοι κάνουν τους κινέζους ή σφυρίζουν κλέφτικα, τότε πολύ απλά δεν νοιάζονται για σένα ή να το πω απλά λαϊκά (γιατί ναι είμαι κορίτσι και “του σαλονιού και του λιμανιού”) σε έχουν γραμμένη στα παλιά τους τα παπούτσια; ή όπου αλλού γραμμένη τέλος πάντων! Και φυσικά η στάση τους αυτή αναιρεί κάθε λόγο και πράξη, κάθε κίνηση και γενικά ολόκληρη την συμπεριφορά τους.     

  Γιατί πολύ απλά, όταν επενδύεις "όλα σου τα λεφτά" (συναισθηματικά-ψυχικά) πάνω σε ανθρώπους που εκτιμάς, θαυμάζεις, αγαπάς και τελικά παίρνεις αδιαφορία, 1 φορά είσαι καλός και 9 φορές μαλάκας. Και τι να πιστέψεις ξανά; Θα σου πούνε αλήθειες κι εσύ θα τα περάσεις για ψέματα! Ποιός θα φταίει τότε; Και πως θα εμπιστευτείς ξανά το ίδιο πρόσωπο; Ποιός θα φταίει πάλι; 

  Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι παρά την απογοήτευση; προδοσία…; εσύ δεν τους κρατάς κακία, ούτε έπαψες ξαφνικά να τους εκτιμάς, να τους θαυμάζεις και φυσικά να τους αγαπάς. Τα συναισθήματα σου προς το πρόσωπό τους παραμένουν ίδια! Γιατί; Γιατί απλά, τους έχεις αποδεχθεί μαζί με τα ελαττώματά τους  και γι’ αυτό ακριβώς που είναι. Δεν θα τους άλλαζες, όπως θα ήθελες κι εσένα να σε δεχθούν έτσι όπως ακριβώς είσαι… άσχετα αν εκείνοι δεν μπορούν. Δεν μένεις στα κάποια αρνητικά και πετάς στον κάδο σκουπιδιών τα πολλά(;) θετικά. Θα ήταν εγωιστικό αυτό! Απλά, ο καθένας κάνει τις επιλογές του! Και εσύ σέβεσαι τις -όποιες- επιλογές!

  Το συμπέρασμα από όλα αυτά, από την χθεσινή ημέρα τελικά ποιό είναι; Λες: Δε βαριέσαι! Όλα εμπειρίες & μαθήματα ζωής είναι... “Πάνω απ' όλα Καλή Καρδιά!”  Στο τέλος, όλα περνάνε και όλα ξεπερνιούνται!"
Όπως είχα πει κι εδώ: "Κάθε μέρα κι ένα μάθημα!"
  

  Και τελικά το παρήγορο ποιό είναι; Ότι όλες αυτές οι εμπειρίες, τα μαθήματα ζωής και όλες αυτές οι στιγμές είναι η καλύτερη έμπνευση. Η έμπνευση που μου είναι απαραίτητη. Δεν ήταν ανάγκη! Ευχαριστώ θα πρέπει να λέω κι από πάνω! (Α, αχάριστη δεν είμαι!) Και καλύτερος άνθρωπος γίνομαι, και πιο δυνατή και πιο αποφασισμένη και ανεβαίνω ένα σκαλοπάτι πιο πάνω………….. 


  Ήδη ξημέρωσε μια άλλη μέρα! Το χθες ήταν χθες. Σημασία έχει το σήμερα… και ό,τι αξίζει πραγματικά!  Εξάλλου: Πάνω από μία, άντε δυο ημέρες δεν αφήνω τη θλίψη, τη στενοχώρια και γενικά την κακή ψυχολογία να υπερισχύει!
 


Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)


 




Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”!




________________________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *
*All rights reserved

18 σχόλια :

  1. Αχ βρε Μαρακι μου..Τι να σου πω δεν ξερω.
    Θα συμφωνησω με ολα οσα ειπες πιο πανω.
    Αυτο που δεν καταλαβαινω και εγω σε καποιους ανθρωπους παντως ειναι η ικανοποιηση που παιρνουν με το να κανουν καποιον αλλο να αισθανεται ενα μηδεν.
    Λες και αυτοι ειναι ολοσωστοι.
    Απο την αλλη σου λενε απλα ξεχασε το και προχωρα. Μα πως να ξεχασεις λογια ανθρωπων δικων σου που σου ξεσκισαν την καρδια.
    Εχω μαθει να αντιμετωπιζω τον αλλον αναλογα με την δικη του συμπεριφορα. ετσι τους αξιζει πλεον. μου φερθηκες σωστα θα κανω το ιδιο. μου φερθηκες σκαρτα μπορει να σου κανω και χειροτερα.
    Ο χαρακτηρας μου δεν αλλαζει..η συμπεριφορα ομως εξαρταται απο πολλα.
    Φιλακια πολλα, να εχεις μια ομορφη Παρασκευη και μακρια απο ατομα που σε κανουν να νιωθεις ενα τιποτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Μαράκι μου, είσαι κι εσύ, όπως κι εγώ, Σκορπίνα, οπότε καταλαβαινόμαστε! Καταλαβαίνω πως νιώθεις κι ε΄συ και πως βλέπεις τα πράγματα...
      "μου φερθηκες σωστα θα κανω το ιδιο. μου φερθηκες σκαρτα μπορει να σου κανω και χειροτερα." (Έχω το ίδιο σκεπτικό κι εγώ!
      Όντεω ο χαρακτήρας δεν αλλάζει. Η συμπεριφορά αλλάζει όπως ανγκάζεσαι κάθε φορά να συμπεριφερθείς... και δεν είανι τόσο κακό αυτό!
      (Πίστεψέ με, κανείς δεν μπορεί πλέον αν με κάνει να νιώυω "ένα τίποτα".)
      Φιλιά κορίτσι μου! Να είσαι έτσι πάντα δυναμική!

      Διαγραφή
  2. Mαρια μου καλημερα!
    Νομιζω πως ολα αυτα μας εκφραζουν πολυ!
    Αλλους λιγοτερο, αλλους περισσοτερο, σιγουρα ομως μας εκφραζουν.
    Ειναι και δικες μας σκεψεις και δικες μας στασεις ζωης!
    Σημερα ειναι μια νεα μερα! Να χαμογελας καλη μου και ολα θα πανε καλα!
    Φιλακια πολλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Κική μου, χαμογελάω πάντα! Και ναι! σήεμρα και αύριο και μεθαύριο και κάθε μέρα ...είναι μια άλλη μέρα!
      Φιλιά πολλά!
      Ευχαριστώ πολύύύύ!!!

      Διαγραφή
  3. Σε νιώθω... Το να μην αναγνωρίζονται οι πράξεις σου μπορεί να σε τρελάνει...
    Κι αν τίθεται και θέμα προσβολής απο πάνω, αυτό με ξεπερνά ως άνθρωπο... Δεν μπορώ καν να το δεχτώ...
    Δεν ξέρω αν είναι θέμα περηφάνιας ή ψωροπερηφάνιας αυτά που έγραψες, πάντως φανερώνει 100% ένα απόλυτα συνειδητοποιημένο άτομο... Το λατρεμένο μας, Μαράκι...
    Και για να ρίξω λίγο το επίπεδο:
    "johnson & johnson... ποτέ πια δάκρυα!!!" Μας χαλάνε και το μακιγιάζ, ρε γamwτο, όπως είπες!
    Φιλάκια, κούκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Γιάννα μου, το να μην αναγωρίζονται οι πράξεις μας πορείς κάπως και να το αντέξεις, από ένα σημείο και μετά αλλά την προσβολή; Ε, όχι ρε συ! Κι εγώ δεν μπορώ αν το δεχτώ! Κια ποιός είναι ο οποιοσδήποτε που αθ με προσβάλει και ειδικά όταν εγώ σου έχω φερθείσ παθί και τίμις, ρε;
      (Το έχουμε πει: Είμαι ένα συνειδητοποιημένο άτομο... γιατί η Ζωή από πολύ νωρίς με έκανε να είμαι ένα τέτοιο άτομο! (μα τι λέω πάλι!;)
      Αυτό το "χαμηλό επίπεδο" μου αρέσει! ....ποτέ πια δάκρυα!
      Φιλιά πολλά και σ' ευχαριστώ πολύ, για μία ακόμη φορά!

      Διαγραφή
  4. Το χθες άφησε το στο χθες, σημερα ειναι μια νέα μέρα!
    Επίσης να απομακρυνθείς απο όσους σε κατακρίνουν και σε πονούν.
    Παλιά ήμουν πολυ ευαίσθητη και δεν μιλουσα, τα δεχομουν όλα....Ώσπου έγινε το ΜΠΑΜ και αλλάξα χαρακτηρα και τροπο σκέψης και ειμαι πολύ καλύτερα.

    Φιλια πολλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Αριάδνη μου, το χθες το άφησα ήδη. Όμως χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ξεχνάω τι έχει γίνΕι, τι ένιωσα, τι είπα και τι έγραψα! Τίποτα δεν πέρνεται πίσω. Συνέβησαν! Απλά, πάω παρακάτω! Το ΜΠΑΜ σε μένα έχει γίνει εδώ και 3 με 6;; χρόνια! κι άλλαξα τρόπο σκέψης, την κοσμοθεωρία μου γενικώς. Χαρακτήρα όχι! Συμπεριφορά ναι και ξέρω πλέον ποια είμαι!
      Σε καταλαβαίνω λοιπόν!
      Σ'ε χυαριστώ πολύ!
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Εγώ σε νιώθω πάρα πολύ, γιατί έχω νιώσει παρόμοια και ξέρω πως είναι... Η προδοσία όντως είναι ένα πολύ πικρό ποτήρι και κλονίζεται η εμπιστοσύνη μας. Και μετά θέλει πολύ προσεχτικά βήματα στις μετέπειτα επιλογές μας... Φιλιά πολλά και καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Πέτρα μου, Εγώ προσωπικα΄πιστεύω ότι ειδικά η "εμπιστοσύνη" δεν μπαίνεισ το ίδιο καζάνι και είναι ένα κομμάτι τόσο εύθραστο. "Εμπιστοσύνη" πόσο μεγάλο θέμα για συζήτηση και π΄σο σημαντική αξία για τον άνθρωπο!
      Φιλιά πολλά!
      Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!

      Διαγραφή
  6. Δεν έχω χειρότερο από την αχαριστία ειδικά όταν προσφέρεις με τη ψυχή σου!
    Μαρία μου, σε νιώθω!
    Αλλά δε σε φοβάμαι ..έχεις μάθει να ξεπερνάς τις δυσκολίες . Όχι πως δεν έχεις ανάγκη από έναν ώμο και μια ψυχή μου που να σε καταλαβαίνει... Εύχομαι να τα έχεις λοιπόν στη ζωή σου!
    Φιλάκια πολλά! :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Αριστέα μου, "αχαριστία" από ανθρώπους που έχεις βοηθήσει με πολλούς τρόπους ή πολύ απλά ήσουν εκεί στα δύσκολα.
      Μωρέ, κι εγώ δε με φοβάμαι! Είναι αποδεδειγμένο (καρατσεκαρισμένο, μιας και μου αρέσει αυτή η λέξη) πως όλες τις δυσκολίες τις ξεπερνάω και κάθε φορά βγαίνω και πιο δυνατή.
      Μωρέ, και ένα ώμο, και μια αγκαλιά και μια ψυχή που να με καταλαβαίνει ή έστω να βρίσκουμε μια καλή κοινή επικοινωνία. Αλλά, που........;;;;
      Σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!
      Φιλιά πολλά!

      Διαγραφή
  7. Πόσο συμφωνώ μαζί σου!!
    Βασιζόμαστε σε κάποιους ανθρώπους,δενόμαστε μαζί τους συναισθηματικά και τελικά τρώμε κατάμουτρα μια απογοήτευση,που είναι όλη δική μας!!!Και ναι!όπως γράφεις στο τέλος πάνω από μια δυο μέρες κακή ψυχολογία ΠΟΤΕ!
    Ο εαυτός μας χρειάζεται κι αυτός να τον σεβόμαστε!
    Φιλιά!!
    Ανθή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. *Ανθή μου, έτσι δυστυχώς είναι! Και η απογοήτευση δύσκολα παλεύεται και ακόμα πιο δύσκολα η εμπιστοσύνη κερδίζεται!
      Πάνω απ' όλα και πρώτα απ' όλα ο εαυτ΄ςο μας. Μόνο έτσι μπορούεμ να προσφέρουμε και σε όσους αξίζουν!
      Φιλιά πολλά και Καλή εβδομάδα να έχουμε!!!

      Διαγραφή
  8. Θα πω μόνο πως ταυτίζομαι με όλα όσα έγραψες παραπάνω! Ειδικά τις τελευταίες μέρες...
    Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. *Rylie μου, το έχουμε πει ότι εμείς ταυτιζόμαστε σε πολλά....
    Φιλιά κούκλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Τα σχόλια σας καλοδεχούμενα!!!
*Παράκληση! ΜΗΝ γράφετε σε greeklish!
*ΌΧΙ Spam, ΟΧΙ υβριστικά σχόλια!
*Καλό θα ήταν πρώτα να διαβάσετε την Πολιτική Απορρήτου GDPR & τους Όρους Χρήσης του blog. Θα τα βρείτε πάνω στο Menu.
Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για την επίσκεψή σας!

ΣΥΝΟΛΙΚΕΣ ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΣΕΛΙΔΑΣ



Follow by e-mail

MY INSTAGRAM PORTFOLIO

Copyright © ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫. Made with by OddThemes