⏳Συλλέγω Στιγμές #29: Αντε βρε ζωή, πάμε για άλλα…

Μια νέα εβδομάδα ξεκίνησε! Μια νέα εβδομάδα λοιπόν και ελπίζω να είναι τόσο όμορφη και χαρούμενη και χαλαρή, όσο η χθεσινή μέρα. Γιατί η χθεσινή μέρα ήταν περίεργη και …με δυο “πρόσωπα” …αλλά συγχρόνως ήταν μια πανέμορφη-ευτυχισμένη αλλά και αισιόδοξη μέρα! Ξέρετε πως είναι μέσα σε μία ημέρα να έχεις βιώσει, λύπη-χαρά, απαισιοδοξία-αισιοδοξία; Τι εμπειρία Θεέ μου!

Εδώ και 2 εβδομάδες, ίσως και λίγο παραπάνω, ήμουν σε μια κακή ψυχολογία. Πάλι, όλα ‘πέσαν μαζεμένα! (μα πως τα καταφέρνω;) Κάποια πράγματα τα είχα πει ΕΔΩ! Φυσικά υπήρξε και συνέχεια, όπως υπήρξε και ένα “έφτασα στα όρια μου”, “δίνω ένα τέλος”, ένα “παραιτούμε”… ένα “δεν θα αρρωστήσω εγώ για κάτι ή για κάποιους, ειδικά όταν το ‘κέρδος’ είναι μηδαμινό έως και ανύπαρκτο”.      

Προχθές λοιπόν, Κυριακή, ήμουν ακόμα χειρότερα. Ήμουν έξω… δεν ήθελα ακόμα να γυρίσω σπίτι… κάθισα σε ένα μπαγκάκι στο Άλσος, μέρα μεσημέρι… είχε κι ένα δροσερό αεράκι και έβαλα κάτω τα πράγματα, τις σκέψεις μου ας πούμε σε μια σειρά και πήρα τις αποφάσεις μου. Σκεφτόμουν και έκλαιγα μαζί. Ευτυχώς φορούσα τα γυαλιά ηλίου κι έτσι δεν με είδε κανένας από τους περαστικούς. Ξέρετε τι συνειδητοποίησα; Όταν τα δάκρυα αφήνονται ελεύθερα, γίνονται βάλσαμο. Και τότε όλες οι στενοχώριες, οι πίκρες και τα αρνητικά συναισθήματα μοιάζουν γελοία και ανούσια. Αυτό κατάλαβα! Τις επόμενες ώρες ένιωθα καλύτερα!

Πραγματικά, ώρες-ώρες η κυκλοθυμία μου γίνεται ανυπόφορη! Ούτε εγώ η ίδια δεν με αντέχω!

Αλλά τι να κάνουμε; Δεν είμαι τέλεια! Άνθρωπος είμαι κι έχω συναισθήματα! Προσπαθώ κάθε μέρα και ειδικά μέσα από τις άσχημες στιγμές να γίνομαι ένας καλύτερος άνθρωπος. Ένα βήμα κάθε φορά!

Πήρα λοιπόν κάποιες αποφάσεις! Λάθος αποφάσεις για κάποιους, σωστές για εμένα! Το ένστικτό μου (που σπάνια πέφτει έξω και ειδικά σε θέματα επαγγελματικά), εκείνη η φωνή μου φώναζε “Φύγε!” και αυτό έκανα! Και σήμερα, πραγματικά αποδείχτηκε πόσο σωστά έπραξα. Γιατί με την απόφασή μου αυτή, απλά σταμάτησα στο να μην φτάσουμε… στα χειρότερα και επομένως στο να χάσω κι εγώ τον έλεγχο και τελείως τον εαυτό μου.

Σε καμιά περίπτωση δεν νιώθω χαμένη, παρά μόνο κερδισμένη! Γιατί,  αυτός που φεύγει ή παραιτείται δεν σημαίνει αυτομάτως πως είναι ο χαμένος ή ότι έχασε τον… πόλεμο. Μια μάχη μπορεί να έχασα αλλά όχι τον …πόλεμο! Πήρα ένα από τα καλύτερα μαθήματα: Ποιοι είναι οι Άνθρωποι και ποια τα ανθρωπάκια, πόση υποκρισία, ψέμα, ανανδρία, φτήνια, εγωισμό… υπάρχει στον κόσμο αυτό! Και το ακόμα χειρότερο; Τα λάθη του ή τις ευθύνες του, ο άλλος να στα ρίχνει όλα μα όλα πάνω σου. Πόσος εγωισμός, Θεέ μου! Δεν έχω θυμό! Γιατί απλά ξέρω πως “Ουδείς αναντικατάστατος!” και “Όλοι είμαστε αναλώσιμοι!”

Αλλά δεν βαριέσαι! Όλα μέσα στη Ζωή είναι! Πόσες φορές το έχω ξεστομίσει όλο αυτό, τις τελευταίες 2-3 ημέρες! Όμως, όσο στενοχωρήθηκα, στενοχωρήθηκα! Όσο έκλαψα γι’ αυτό και για κάποια άλλα θέματα, έκλαψα! Υπάρχουν τόσο ωραία πράγματα που αξίζουν την προσοχή μου και την χαρά μου και το χαμόγελό μου και ό,τι καλό και θετικό έχω!

Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, κουτσά-στραβά, θα τα καταφέρω! Ο Θεός, λέω, τους “Καλούς ανθρώπους”  δεν τους αφήνει, δεν τους εγκαταλείπει! Είναι καρατσεκαρισμένο! Αργά ή γρήγορα παίρνουν αυτά που τους αξίζουν! Όπως, επίσης, το άδικο ο Θεός δεν το θέλει! Δεν θα πω περισσότερα! Η Ζωή, εξάλλου μας τα φέρνει μπρος τα μάτια μας!

Το συμπέρασμα από όλες αυτές τις “δυσάρεστες στιγμές” είναι το εξής:

Κάθε εμπόδιο, για καλό!

Κάθε πάθημα κι ένα μάθημα!

Μια πόρτα κλείνει στη Ζωή, μια άλλη ανοίγει! Τα καλύτερα θα έρθουν στην διαδρομή ...αρκεί εγώ να μην εγκαταλείψω την προσπάθεια!

Είμαι ανώτερος άνθρωπος εγώ! Λέω: “Άντε και Καλή Καρδιά!”

Νιώθω επιτέλους ανακουφισμένη, αισιόδοξη, χαρούμενη, ελεύθερη… και πάω παρακάτω!

Και το πιο σημαντικό; Βαθιά μέσα μου νιώθω ότι τα καλύτερα θα έρθουν! Κάποια σημάδια τα είδα ήδη! Εγώ πάντως θα προσπαθήσω ν’ αλλάξω τα πράγματα προς το καλύτερο! Να αλλάξω εμένα, όχι τους άλλους! Και να περάσω καλά! Θέλω να απολαμβάνω κάθε όμορφη στιγμή! Φτάνει πια τόσο σοβαρότητα και τόσο συναισθηματικά! Πιο χαλαρά! Εξάλλου, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει! Και που κάθομαι και στεναχωριέμαι για τα πάντα και για τους πάντες, τι καταλαβαίνω; Και επιτέλους, αν ζεις συνέχεια με μια αρνητικότητα, ε! μόνο άσχημα θα βιώνεις! Τι πρέπει να κάνω; Να σκέφτομαι -όσο μπορώ- θετικά/αισιόδοξα και να χαμογελάω ακόμα πιο πολύ! Ε, δεν μπορεί! Στο τέλος, κάποια στιγμή, κάποτε θα έρθουν και τα ωραία, τα όμορφα, τα αλλιώτικα, τα χαρούμενα.

“Άντε Καρδιά μου, κι άσπρο πάτο, καιρός να πάμε παρακάτω…” λέει το γνωστό άσμα! Αυτό ακριβώς! Η Ζωή προχωράει, το ίδιο κι εγώ! Πάω γι’ άλλα, για καλύτερα! Τα καλύτερα θα ‘ρθουν! ....Τα καλύτερα είναι αυτά που ακόμα δεν έχω γευτεί...  Αφού κρύβεται το αύριο σ' ότι έχω ονειρευτεί.... που λέει κι ένα υπέροχο τραγούδι της Χαρούλας Αλεξίου.

      

► Διαβάστε ΕΔΩ όλα τα post της στήλης “Συλλέγω Στιγμές#”!

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved