Οταν μιλανε τα …συναισθηματα!

Πρέπει να έχεις μεγάλη φλόγα στην καρδιά... 

"είν' πανάκριβο στο λέω ν' αγαπάς" - λέει ένα τραγούδι του Βασίλη Παπακωνσταντίνου

Ανεκτίμητο να σε αγαπάνε να συμπληρώσω και να εκτιμούν την αγάπη σου... 

- Τι πιο ωραίο να αγαπάς... μα πιο πολύ να σ' αγαπούνε...;;;

 

Πιστεύω ότι δεν υπάρχει πιο πολύ...

Αγαπάς ή δεν αγαπάς.

Σε αγαπάνε ή δεν σε αγαπάνε. 

Η σχέση είναι σα να ισορροπείς σε τεντωμένο σχοινί.. Θέλει δύο... και τους δύο το ίδιο εκεί... 

-Αρκεί να μην είναι μονόπλευρη η αγάπη...

Να 'σαι καλά! Παρηγοριά τα λόγια σου...!!!!!

 

Τα λόγια παρηγοριάς δεν είναι πάντοτε η αλήθεια βρε ψυχή... 

Αν δεν σε αγαπούν το ίδιο και εσύ αγαπάς τρελά, τότε δυστυχώς αναλώνεσαι μέχρι να μην έχεις άλλο. Μέχρι να αδειάσεις. Και μετά είναι πολύ δύσκολο να βρεις από κάπου να πιαστείς. Πολύ δύσκολο από τέρμα κάτω να ανέβεις ξανά και να σταθείς στα πόδια σου. Δυστυχώς το κατέχω το θέμα αυτό γιατί μου έχει συμβεί... 

Στην αγάπη πρέπει να δίνεις χωρίς να περιμένεις να πάρεις. Γι' αυτό και είναι τόσο σημαντικό ο άνθρωπος που έχεις δίπλα σου να σε αγαπάει. Για να σου δίνει χωρίς να περιμένει να πάρει. Με αυτό τον τρόπο έχουν και οι δύο αυτό που έχουν ανάγκη... Ζει ο ένας για τον άλλο... 

Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προσέχεις που δίνεις την αγάπη σου. Κατά ένα περίεργο τρόπο οι άλλοι μας δίνουν μηνύματα από την αρχή. Εμείς από έρωτα επιλέγουμε ασυναίσθητα να τα αγνοούμε και στο τέλος βρισκόμαστε να μαζεύουμε τα κομμάτια μας... Λέμε όχι δεν είναι έτσι... Όμως τελικά ο χρόνος δείχνει διαφορετικά... 

Δε θα έλεγα ότι η αγάπη και ο έρωτας είναι μόνο ταλαιπωρία. Αρκεί να βρεις τον άνθρωπο που θα σε ξεκλειδώσει και θα είναι έτοιμος να κάνει τα πάντα για εσένα. 

Να ξεκλειδώσει την ψυχή και το μυαλό σου και να έχει τη δύναμη, το σθένος να τα κρατήσει στην αγκαλιά του και να τα προστατεύσει. Να σου εμπιστευτεί την καρδιά και τη ζωή του στα χέρια σου και μαζί να κάνετε όσα πάντοτε ονειρευόσασταν. Και όταν θα νιώσεις ότι παίρνεις πολλά να μην ξεχνάς να δίνεις ακόμα περισσότερα... 

Το δύσκολο όπως πολύ καλά ξέρεις, είναι όταν δε συμβαίνει αυτό. Τότε υπάρχει πάντοτε ένα όριο μέχρι το οποίο πρέπει να υπομείνεις. Ένα όριο πέρα από το οποίο δε μπορείς και δεν πρέπει να δοκιμάσεις την καρδιά και την ψυχή σου. Γιατί αν δε μπορεί κάτι να προχωρήσει απλά δεν προχωράει. Όσο ξεκάθαρα και αν είναι στο δικό σου μυαλό όλα αυτό δε σημαίνει ότι είναι και στου ανθρώπου σου... 

Η αγάπη θέλει πάντοτε δύο. Αν δεν έχει δύο δεν υπάρχει αγάπη. 

Υπάρχει μία αιματηρή θυσία ψυχής... 

Χρόνος υπάρχει πάντοτε... Αρκεί να τον μοιραζόμαστε με κάποιον άλλον… Καμιά φορά όταν είμαστε κάτω, η βοήθεια έρχεται από εκεί που δεν το περιμένουμε...Και άμα σου συμβεί μια φορά στη ζωή, έχεις την υποχρέωση να το κάνεις και εσύ... Άνθρωποι είμαστε άλλωστε... 

Αυτά που σου λέω απλά βγαίνουν από την ψυχή μου. Δεν είναι σε καμία περίπτωση λόγος για να κουραστώ. Η ζωή όμως συνεχίζεται και λέει ότι αν η καρδιά σου ξέρει να αγαπά, κράτα τα μάτια σου ανοιχτά και θα βρεις το σωστό άνθρωπο στο δρόμο σου...

Στη δύσκολη διαδρομή μου είχα πολλούς φίλους δίπλα μου έτοιμους να μου δώσουν ότι μπορούν για να προχωρήσω. Είχα και ανθρώπους με φωτεινή καρδιά που δεν τους ήξερα καν και απλά ενδιαφέρθηκαν. Η αγάπη και η βοήθεια δεν ξέρεις ποτέ από που θα έρθουν. Να είσαι πάντοτε έτοιμη.... 

-Φοβάμαι να εμπιστευτώ (ξανά) έναν άνθρωπο...

 

Στην αρχή θα με κερδίσει η ευγένεια και η καλοσύνη του κι εγώ θα του ανοίξω την καρδιά μου και την ψυχή μου (διπλό λάθος) και στα δικά μου μάτια θα φαίνεται σαν τον "Θεό"... 

Στο τέλος, όμως αν όλα αυτά αποδεχτούν ψεύτικα θα γκρεμιστούν έτσι απλά... όσα πίστεψα και όσα ένιωσα θα γίνουν κομμάτια που δύσκολα θα ξαναενωθούν... αν καταλαβαίνεις τι σου λέω. 

Δεν μπορώ-δεν αντέχω-δεν θέλω-δεν επιτρέπω να ζω χωρίς συναισθήματα. Κι ας με κυριεύουν...κι ας με πάνε σε λάθος μονοπάτια...κι ας με κάνουν και κομμάτια, εγώ κι αυτά είμαστε ΕΝΑ!!! 

Συναισθήματα... έρωτας, αγάπη, πάθος, πόνος, θλίψη, φόβος, άγχος, θυμός, οργή, αγανάκτηση, ανακούφιση, ικανοποίηση........τόσα πολλά... τα νιώθεις-δεν μπορείς να τα περιγράψεις-, πόσο μάλλον να τα γράψεις.  

Ποτέ δεν λειτουργούσα με τη λογική, πάντα με το συναίσθημα. Όμως κάπου εκεί στην άκρη-στην γωνία-καραδοκούσε ΑΥΤΗ η λογική και έμπαινε κι εκείνη στο παιχνίδι και έπαιρνε θέση... ή με έβαζε στη θέση μου και μου άνοιγε τα μάτια και έβλεπα την αλήθεια. 

Την αλήθεια που δεν την φοβήθηκα ποτέ μου και δεν την φοβάμαι. Το ψέμα φοβάμαι...με τρομάζει... το τρέμω. 

Ακόμα και σήμερα όλα παραμένουν τα ίδια!!! Έτσι ακόμα λειτουργώ... όμως τώρα στο παιχνίδι μπήκαν και τ' άλλα συναισθήματα (τα καλά κρυμμένα) τα σκοτεινά και τα πιο αρνητικά του εαυτού μου... Προσπαθώ να τα ελέγχω-όσο μπορώ-όμως δεν είναι πάντα εύκολο!!!  

Ώρες-ώρες με δικαιολογώ λέγοντας ότι είμαι... η άλλη!!! 

Ξέρεις, ο σκοτεινός και ο φωτεινός εαυτός μας...

Ο άγγελος και ο διάβολος...

Ο χειρότερος εχθρός μας... είναι ο εαυτός μας!!! 

Στην προσπάθειά μου να προστατεύσω τον εαυτό μου γίνομαι σκληρή, κυνική, είρων, απότομη... μ' ένα υφάκι.………………………….. και τόσο μα τόσο απόμακρη! 

 

Πάντα όμως, είμαι αυτή που είμαι!!!! 

"Αν δεν καταλαβαίνεις την σιωπή μου,

πως θα καταλάβεις τα λόγια μου;" 

 

{Μεγάλη αλήθεια!!!!}

 

19/11/2009

 

 

@συναρτησίες της στιγμής!

 

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved