24 Days Challenge 2013, Day #19: Τ… Όπως λέμε… Τηλέφωνο!

Τ… όπως λέμε… “Τηλέφωνο”!

📍Tag: #Syllegw24DaysChallenge

Ήταν Παρασκευή, η μέρα του αποχαιρετισμού.

Όλα είχαν αποφασιστεί. Οι υπογραφές “είχαν πέσει”.

Τα πράγματα, οι βαλίτσες… όλα είχαν πακεταριστεί.

Τα συναισθήματα τόσο έντονα…

Θλίψη γιατί κάτι τελείωνε εκεί που κάτι άλλο σιγά-σιγά γεννιότανε.

Χαρά γιατί η μέρα επιφύλασσε στιγμές που δεν έχεις καν φανταστεί.

Τόσο καιρό πήγαινε-έλα και μια ωραία καθημερινότητα λάβαινε τέλος.

Μια τελευταία υπογραφή η αφορμή για τις τελευταίες κουβέντες, για μια τελευταία συζήτηση,

ίσως και η τελευταία συνάντηση.

Μικρές εξομολογήσεις αγάπης, θαυμασμού…

σχέδια για το μέλλον για μια Ζωή που αξίζει.

Ο χρόνος ελάχιστος για περισσότερα…

Έτσι η ανταλλαγή τηλεφώνων η μόνη λύση.

Δευτέρα το τηλεφωνικό ραντεβού είχε κανονιστεί.

Ήταν μια υπόσχεση όπως είχε εκφραστεί.

Να που έφτασε η μέρα κι ας έμοιαζε μακρινή αυτή η μέρα

Αγωνία για το αν τηλέφωνο τελικά χτυπήσει

Μα οι ώρες περνούσαν και η σιωπή το μόνο μήνυμα.

  

   

Να που ξημέρωσε, έφτασε η Τρίτη, η Τετάρτη…

αγκαλιά με το τηλέφωνο

         Σκέπτεσαι να δώσεις άλλη μια μέρα ακόμη

          Μα οι ώρες περνούσαν και η απαισιοδοξία πιο δυνατή απ’ την αγωνία.

          Θυμάσαι τα λόγια λίγο πριν τον αποχαιρετισμό

«Δεν έχουμε τελειώσει ακόμη, τη Δευτέρα θα τα πούμε, θα γνωριστούμε καλύτερα.»

 

Σκέφτεσαι πως,

«Ίσως το μετάνιωσε, το σκέφτηκε καλύτερα…»

     Όμως, προτιμάς να μην περιμένεις άλλο, να μην είσαι στην αναμονή.

Το τηλέφωνο δεν θα χτυπούσε, όχι απ’ αυτόν που περιμένεις.

Και έτσι συνεχίστηκε η Ζωή έχοντας ένα πείσμα για τα καλύτερα.

Όμως, βαθιά μέσα η ελπίδα αυτού του τηλεφωνήματος δεν είχε σβηστεί.

Και περνούσαν οι μέρες, οι μήνες και κυλούσε η Ζωή και το σώμα σαν μηχανή.

Η δουλειά, η μόνη εργασιο-θεραπεία για να μην σκέφτεται συνέχεια το μυαλό.

Και περνούσε ο καιρός αλλά κάποια σημάδια μιλούσαν δυνατά.

Λέγανε ότι κάτι ωραίο επρόκειτο να συμβεί.

Και τελικά συνέβη!

Τα σημάδια, το ένστικτο βγήκαν αληθινά.

Μια τυχαία(;) συνάντηση και το θολό τοπίο πλέον μια ξεκάθαρη ματιά.

Μηνύματα, τηλεφωνήματα πολλά, ατέλειωτα, καθημερινά με διάρκεια…

Συναντήσεις, στιγμές δυνατές όλα πλέον σπάσανε την σιωπή.

Τελικά,

όπως πάντα ο χρόνος, η μοίρα… ο Θεός, η ίδια η Ζωή παίζουν το δικό τους παιχνίδι.

Έχουν τα δικά τους σχέδια για σένα… την κατάλληλη στιγμή.

Εσύ απλώς πρέπει να έχεις υπομονή, να περιμένεις τα καλύτερα.

Να έχεις και Πίστη ότι αυτά που αξίζεις να ζήσεις θα τα γευτείς αργά ή γρήγορα.

Και να θυμάσαι:

Να μην αγνοείς τα σημάδια και να ακούς πάντοτε το ένστικτό σου.

Για τα υπόλοιπα άσε να αποφασίσει …το Κάρμα!

Å & Ν(Χ)

Η παρούσα ανάρτηση είναι/ήταν μέρος του παιχνιδιού “24 Days Challenge” από την mystickland.

*Αν και το συγκριμένο παιχνίδι έχει λήξει εδώ και 1 χρόνο(!), εγώ συνεχίζω τις αναρτήσεις, μέχρι να ολοκληρώσω και το τελευταίο γράμμα. 

 

📍Διαβάστε τα Υπόλοιπα:

24 Days Challenge 2013! #24 γράμματα, 24 Λέξεις, 24 αναρτήσεις… (Συλλεκτικά κομμάτια, σου λέω!) Vol.1 (2013-2014

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved