📽Movie on dvd Κριτική! – Philomena (2013)

Σήμερα θα σας παρουσιάσω την ταινία “Philomena”, που από την πρώτη στιγμή που είδα το trailer (τον Φεβρουάριο πρέπει να ήτανε!) και ειδικά όταν είδα ότι πρωταγωνιστεί (και συνυπογράφει το σενάριο) ο Στιβ Κούγκαν (Steve Coogan), ένας από τους πιο συμπαθέστατους Βρετανούς ηθοποιούς που εγώ προσωπικά λατρεύω, ότι η ταινία βασίζεται σε αληθινή ιστορία (έχει γίνει βιβλίο) και επίσης ότι έχει να κάνει και με την Θρησκεία, ήταν απ’ τους λόγους που …την έβαλα στο μάτι.    

 
*Η υπόθεση της ταινίας

Η Philomena Lee Τζούντι Ντεντς (Judi Dench) ήταν έφηβη ακόμα, όταν έμεινε έγκυος στην Ιρλανδία του 1952. Θεωρήθηκε έκπτωτη και κατέληξε έγκλειστη σε μοναστήρι, όπου της στέρησαν το παιδί της, όταν ήταν ακόμα νήπιο για να το στείλουν σε παρένθετη οικογένεια στην Αμερική. Η ταινία παρακολουθεί την περιπέτεια και τις αναπάντεχες στιγμές που της επιφυλάσσει η αναζήτηση του γιου της για πενήντα ολόκληρα χρόνια. Συνοδοιπόρος στο συναρπαστικό της ταξίδι θα είναι ένας εκλεπτυσμένος, κυνικός δημοσιογράφος Martin Sixsmith Στιβ Κούγκαν (Steve Coogan) ο οποίος τη βοηθά να εντοπίσει τον γιο της.

*Το trailer της ταινίας [με ελληνικούς υπότιτλους]

 
*Η άποψή μου:

Η ταινία μπαίνει αμέσως στο “ψητό”. Στην αρχή μας παρουσιάζει τη Ζωή των πρωταγωνιστών, με μια γρήγορη αλλά κατανοητή διήγηση (παρελθόν-παρόν), έτσι για να πάρουμε μια ιδέα σε ποια κατάσταση βρίσκεται ο καθένας και αμέσως, χωρίς περιττά λόγια και σκηνές γίνεται η συνάντηση αυτών των δυο και το ταξίδι της αναζήτησης ξεκινά.

 

Η Philomena Lee -Τζούντι Ντεντς (Judi Dench)- (η οποία αδιαμφισβήτητα κλέβει την παράσταση)  είναι μια θεοσεβούμενη κλασική ηλικιωμένη Ιρλανδή (όπως λέγεται και στην ταινία), με μια ευγένεια, καλοσύνη και ηρεμία που σε κάνει να απορείς που δεν είναι σχεδόν καθόλου σκληρή, παρά το ότι πέρασε πολλά στο παρελθόν. Ένα παρελθόν σιωπηλό που το κουβαλάει μόνη της αλλά βρίσκει τη δύναμη να το μοιραστεί, να το αντιμετωπίσει, να το νικήσει. Μια γυναίκα πολύ ανοιχτόμυαλη… που ενθουσιάζεται με τα πιο απλά πράγματα, όπως τα αυτοκίνητα, το φαγητό, τα ωραία μέρη, τους διαφορετικούς ανθρώπους… Με απλά λόγια είναι μια γυναίκα με μια μεγάλη καρδιά και μια καλή ψυχή, που προτιμάει την συγχώρεση από την οργή. 

 

Ο δημοσιογράφος Martin Sixsmith -Στιβ Κούγκαν (Steve Coogan)- είναι ένας άνθρωπος που πλέον δεν πιστεύει στο Θεό, είναι αρκετά ανυπόμονος, θέλει να γίνονται τα πράγματα όπως εκείνος θέλει, θα τον έλεγες κάπως κυνικό, θα μπορούσες να τον πεις και λίγο σνομπ αλλά είναι και δίκαιος και πολύ ειλικρινής.

 

Δυο εντελώς διαφορετικοί και ιδιόρρυθμοι άνθρωποι, που ο καθένας έχει ένα δικό του χιούμορ που σίγουρα δεν καταλαβαίνει ο ένας το χιούμορ του άλλου, -κι εκεί είναι που κάθε φορά σκας ένα χαμόγελο και διασκεδάζεις με τα κωμικά στοιχεία αυτού του διδύμου, το οποίο και κάνουν την ταινία να μην είναι σε μια διαρκείς βαριά ατμόσφαιρα- δυο άνθρωποι με κάπως διαφορετικές απόψεις που όμως στην πορεία της αναζήτησης βρίσκουν έναν κοινό κώδικα επικοινωνίας.         

Ατάκες όπως:

* Philomena: –Πιστεύεις στο Θεό, Μάρτιν;

Martin: –Πάντα πίστευα ότι η ερώτηση αυτή παραήταν δύσκολη να απαντηθεί απλά. Εσύ πιστεύεις;

Philomena: –Ναι!

_______________________________

* Martin: –Γιατί το κράτησες κρυφό 50 χρόνια;

Philomena: –Αυτό που έκανα ήταν αμαρτία και το κράτησα κρυφό. Μετά σκέφτηκα ότι το να το κρατάω κρυφό ήταν κι αυτό αμαρτία, γιατί έλεγα ψέματα σε όλους. Και στην πορεία βρέθηκα σε δίλλημα. Δεν ήξερα ποιό ήταν χειρότερη αμαρτία. Το παιδί μου ή τα ψέματα. Στο τέλος δεν κατάφερα να απαντήσω, Μάρτιν.

______________________________

* Martin: -«Το τέλος μιας αναζήτησης είναι να γυρίζουμε στο σημείο που αρχίσαμε και να το μαθαίνουμε σαν να είναι η πρώτη φορά.»

Philomena: –Αυτό ήταν υπέροχο, Μάρτιν. Τώρα το σκέφτηκες;

Martin: –Όχι, είναι Τ. Σ. Έλιοτ*.

(*Τ. Σ. Έλιοτ (1888-1965 , Βρετανός ποιητής, Νόμπελ 1948)

Philomena: –Δεν πειράζει, δεν παύει να είναι υπέροχο.

 Μια εξαιρετική ταινία (αν και περίμενα πως θα είναι μεγαλύτερης διάρκειας, μιας και είναι βιογραφική) που εγώ προσωπικά λάτρεψα και δεν με κούρασε καθόλου. Το προσεγμένο και απολαυστικό, χωρίς σοβαρά “κενά” σενάριο, η πολύ καλή σκηνοθεσία, τα γεγονότα μαζί με τα προσεγμένα και χρήσιμα flashback σε μια άριστη σειρά χωρίς κάπου να χάνεις το νόημα, η ιστορία που ακροβατεί άψογα και δεξιοτεχνικά θα έλεγα μεταξύ δράματος και καλού χιούμορ, το συναίσθημα που ρέει και που σίγουρα δεν θα σε αφήσει ανεπηρέαστο, τα άπειρά μηνύματα περί ζωής, θρησκείας, πίστης, αγάπης, δύναμης, εκδίκησης, συγχώρεσης, λύτρωσης κ.α. και φυσικά οι δύο υπέροχοι πρωταγωνιστές που έδεσαν και ταίριαξαν άψογα.


  Όσο η ιστορία και η αλήθεια έβγαινε στην επιφάνεια, τόσο εγώ εξοργιζόμουνα, ξέροντας ότι έχουν συμβεί και δυστυχώς συνεχίζουν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα. Ποια θρησκεία; Ποια εκκλησία; Ποιες μοναχές/καλόγριες έχουν το δικαίωμα να σε καταδικάζουνε για μια πράξη απόλυτα φυσιολογική, όπως είναι ο έρωτας ή το sex και πόσο μάλλον να έρχεται ένα παιδί στον κόσμο (ακόμα κι από λάθος ή πάθος της νιότης;) που όμως δεν το εγκατέλειψες, να θεωρείται αμαρτία; Και ποιός έχει το δικαίωμα να σου παίρνει το παιδί μέσα απ’ τα χέρια ή ακόμα χειρότερα να στο κλέβουν; Και ποιός έχει το δικαίωμα να αποφασίζει ο οποιοσδήποτε για τη δική σου Ζωή; Σίγουρα κανένας άνθρωπος, ακόμα κι αν είναι “του Θεού”. 

  Μια εξαιρετική ταινία που δικαίως χαρακτηρίστηκε μία από τις καλύτερες ταινίες το 2013 και δικαίως και είχε τόσες υποψηφιότητες στα Όσκαρ, στις Χρυσές Σφαίρες, στα  Βραβεία Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Βραβεία BAFTA)… όπου και κέρδισε την κατηγορία “Διασκευασμένο Σενάριο”.

  

Αν δεν την έχετε δει, αξίζει να τη δείτε… χωρίς δεύτερη σκέψη! 

Διαβάστε το παρακάτω άρθρο:
► Μαζικός τάφος 800 παιδιών σοκάρει την Ιρλανδία Η τραγική κατάληξη των εξώγαμων παιδιών και η σκοτεινή ιστορία του Σπιτιού με τις καλόγριες


 

***
 

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.

**Δεν βλέπω ταινίες για να  γράφω Κριτικές (δεν είναι αυτή η δουλειά μου) αλλά γράφω Κριτικές επειδή βλέπω ταινίες/διαβάζω βιβλία/ακούω μουσική!!!

***Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

 

  

 

► Διαβάστε όλα τα post και προτάσεις ταινιών της στήλης “Movie of Sunday-DVD”
► Διαβάστε όλα τα post της στήλης “Movie in Cinema Κριτική!”

 

  

 

______________________________________  
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.  Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!  Copyright ©2010-2014

* ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *  *All rights reserved