24 Days Challenge 2013, Day #24: Ω… Όπως λέμε… Ώρα!

Ω… όπως λέμε… “Ώρα”!

📍Tag: #Syllegw24DaysChallenge

Ώρα 21:45, ημέρα Παρασκευή, 11 Νοεμβρίου του 1983 γεννήθηκε πρόωρα (1 μέρα από τον 6ο μήνα) ένα κοριτσάκι, που αργότερα πήρε το όνομα “Μαρία”, το όνομα της Παναγιάς, όπως το επέλεξε ο Παππάς που την βάφτισε, μιας και οι γονείς της “τσακωνόντουσαν-διαφωνούσαν” εκείνη την ώρα για το όνομα που επιθυμούσε ο καθένας.

Ώρα 13:15, 2-3 ημέρες πριν μας αποχαιρετήσει ο Αύγουστος του 2008, ο πρώτος μεγαλύτερος έρωτας μπήκε στη Ζωή μου. Ο πρώτος έρωτας που ήταν ο απόλυτος, ο πιο ακατάλληλος την κατάλληλη στιγμή, ο πιο αγνός, αληθινός, τίμιος… ο έρωτας που με έσωσε, με φύλαξε, με προστάτευσε, μου έδωσε ελπίδα για να κρατηθώ στη Ζωή. Στο τέλος, έμεινε μόνο Αγάπη και τίποτα το αρνητικό!!!

Ώρα 17:00, αρχές Σεπτεμβρίου του 2008, επιστροφή στα θρανία Εσπερινού Γυμνασίου και το ταξίδι της γνώσης και την συνέχιση των υποχρεωτικών σπουδών μόλις ξεκίνησε.

Ώρα 23:00, ημέρα Πέμπτη, 4 Ιουλίου του 2014 και κρατώ στα χέρια μου το Απολυτήριο Λυκείου και το Πτυχίο της Πληροφορικής. 6 χρόνια –μοναχικής- προσπάθειας, ο στόχος στέφθηκε με επιτυχία.

Ώρα 17:30, ημέρα Κυριακή, 20 Ιουλίου του 2014 άρχισε να γράφεται ένα σημερινό Παραμύθι, μια Ιστορία Αγάπης. Πρωταγωνιστές: Η Μαρία & ο Μίλτος! Τοποθεσία: Παραλία Βάρκιζας. Σενάριο/Σκηνοθεσία: Ζωή & Πρωταγωνιστές! Φινάλε: Happy end/sad end(!)

Ώρες, ημερομηνίες, γεγονότα που σε έχουν σημαδέψει… Στιγμές που σε έχουν γεμίσει με ευτυχία, με λύπη… Και το βιβλίο της ζωής σου να γεμίζει από εμπειρίες, ιστορίες…………..

Ώρα 00:00, ημέρα προς Σάββατο 13 Σεπτεμβρίου του 2014, Τραγούδι στο background: "Συμπέρασμα ένα δεν έχω κανέναν/μονάχος μου παίζω σ’ αυτή τη σκηνή - Γιαννης Πάριος". Διανοητική κατάσταση: #Γελάω_για_να_μην_κλάψω#. Τι σκέφτομαι: Πώς θα αντιμετωπίσω την αυριανή μέρα.

Γιατί έρχεται κάποια μέρα ή η ώρα που πρέπει να πάρεις αποφάσεις για το δικό σου καλό.

Να σκεφτείς… αν πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο να σώσεις καταστάσεις που είναι ήδη τελειωμένες εξαρχής.

Να κατανοήσεις συμπεριφορές, να δικαιολογήσεις τα αδικαιολόγητα, να συνεχίσεις να κάνεις υπομονή, να το παλέψεις κι άλλο, να δώσεις κι άλλες ευκαιρίες, τελικά να μείνεις, να φύγεις;

Αργά ή γρήγορα έρχεται η ώρα να αντιμετωπίσεις τα γεγονότα, το ίδιο σου το πεπρωμένο.

Έρχεται εκείνη η -αναθεματισμένη- ώρα που την μια στιγμή πεθαίνεις και την άλλην ξαναγεννιέσαι μέσα από τις στάχτες σου… και όλα μένουν στο παρελθόν.

Τελικά, δεν ήταν Το Κάρμα Μου ποτέ! Για μένα, για το Θεό, για τη ζωή ΝΑΙ ήταν! Για τον Άλλον ΌΧΙ δεν ήταν ποτέ! Ένα απλό παιχνίδι ήταν...

Και η Ζωή συνεχίζεται… το ίδιο κάνεις κι εσύ… συνεχίζεις!

 

*Η παρούσα ανάρτηση είναι/ήταν μέρος του παιχνιδιού “24 Days Challenge” από την mystickland.

📍Διαβάστε τα Υπόλοιπα:

24 Days Challenge 2013! #24 γράμματα, 24 Λέξεις, 24 αναρτήσεις… (Συλλεκτικά κομμάτια, σου λέω!) Vol.1 (2013-2014

 

__________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved