Εδώ και καιρό ήθελα να γράψω την εν λόγω ανάρτηση αλλά δίσταζα. Ίσως επειδή ένιωθα ότι “κάτι ακόμη έχει μείνει”, ίσως “μια ακόμη προσπάθεια”, ίσως έπρεπε να φτάσω στο τέλμα αυτού του “παραμυθιού” για να καταλάβω ή μάλλον να συνειδητοποιήσω ότι “ως εδώ ήταν!”.
Τώρα όμως που το “Παραμύθι” αλλά κι εγώ η ίδια έφτασε στο σημείο του “ως εδώ ήταν!” (δυστυχώς ή μπορεί και ευτυχώς!) με βαριά την Καρδία ανακοινώνω πως το Παραμύθι αυτό που ξεκίνησε εκεί στα μέσα Ιουλίου, τελείωσε όχι με Happy end όπως θα ήθελα εγώ, όπως θα θέλατε κι εσείς αλλά με …σιωπή! Ναι, καλά διαβάζετε! Τελείωσε με σιωπή, ούτε καν με ένα απλό “ΤΕΛΟΣ”. Δεν ήταν δική μου επιλογή! Εγώ δεν έχω μάθει να φεύγω ή να τελειώνω κάτι με σιωπή. (Μια φορά το έκανα και ξέρω πως είναι απαίσιο συναίσθημα!)
Αυτό το ωραίο κατ’ άλλα σύγχρονο παραμυθάκι το μοιράστηκα από την αρχή μαζί σας. Διαβάζατε τις αναρτήσεις, σχολιάζατε με πολλή Αγάπη και μου δείχνατε/μου δείξατε την χαρά σας για αυτό που βίωνα. Χαιρόσασταν μαζί μου και είναι σπάνιο στην εποχή μας κάποιος να χαίρεται με την “ευτυχία” σου. Μοιράστηκα λοιπόν μαζί σας αυτό το παραμυθάκι, γιατί αυτό ένιωθα ότι ήθελα να κάνω. Φυσικά δεν το μετάνιωσα! Έμειναν αυτές οι αναρτήσεις να μου θυμίζουν την πιο όμορφη-μοναδική αλλά και στενάχωρη ιστορία “αγάπης” που έζησα ποτέ. Επειδή λοιπόν, είμαι αρκετά τίμια και δίκαιη και όχι τόσο κλειστό βιβλίο όσο λένε, οφείλω να γράψω αυτή την ανάρτηση, για να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους και κυρίως όταν αρχίζω κάτι, πρέπει και να το τελειώνω.
❣67 ημέρες με χαρές, λύπες, δυσκολίες, παρεξηγήσεις, προσπάθειες, διαλλείματα, γέλια, τραγούδια… πολλές διαφορετικές και ξεχωριστές Στιγμές.
❣67 ημέρες που παρά τα ανάμιχτα συναισθήματα που ένιωσα, παρά την κατάληξη, παρά το σιωπηλό φινάλε, παρά τον πόνο που βιώνω τώρα… δεν θα τις άλλαζα ακόμα κι αν μου έλεγαν ότι μπορείς να τις διαγράψεις.
❣67 ημέρες που πήρα και έδωσα πράγματα, συναισθήματα, μηνύματα…
❣67 ημέρες που είδα καλύτερα ποια είμαι, τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να νιώσω, τι μπορώ να δώσω, τι μπορώ να μοιραστώ, αν είμαι ικανή για το “εμείς”, αν μπορώ να αντέξω και να ανταπεξέλθω στην μάχη του να “είσαι ο εαυτός σου ή κάποια άλλη” και τόσα άλλα.
❣67 ημέρες παθήματα που γίνανε μαθήματα.
Ήταν πραγματικά ένα πανέμορφο σύγχρονο Παραμύθι που όμως γράφτηκε σε λάθος εποχή ή ίσως οι Ήρωες/Πρωταγωνιστές συναντήθηκα την λάθος στιγμή ή ίσως δεν ταίριαξαν οι κόσμοι τους. Λένε πως στη Ζωή κανέναν άνθρωπο δεν τον συναντάμε τυχαία. Όλοι όσοι μπαίνουν στη Ζωή μας κάτι έχουν να μας δώσουν. Αρκεί εμείς να πάρουμε το μήνυμα!
Εμένα η μοίρα αποφάσισε να μου στείλει αυτό τον άνθρωπο για κάποιον λόγο. Ευχόμουν να μου συμβεί κάτι τέτοιο και το σύμπαν συνωμότησε. Το μήνυμα το πήρα! Τι πήγε όμως στραβά; Πολλά πήγαν στραβά! Δεν θα τα κατανομάσω… ίσως όχι σ’ αυτό τον χώρο… όχι ακόμα… αλλά το Παραμύθι αυτό θα πάρει την θέση που του αξίζει …κάποια μέρα.
Πέρα από τα άσχημα συναισθήματα που νιώθω και βιώνω, νιώθω ευγνωμοσύνη γι’ αυτό το υπέροχο ταξίδι, για όσα έζησα και κυρίως που γνώρισα έναν τέτοιον άνθρωπο που σε καμιά περίπτωση δεν ήταν ένα μόνο πράγμα. Ήταν ένας ενδιαφέρον άνθρωπος με τα θετικά του αλλά και τα αρκετά αρνητικά του… που παρά τον πόνο που μου προκάλεσε(και δεν λέω υπερβολές!) ήταν-είναι και θα είναι ένας άνθρωπος που πάντα θα εκτιμώ, θα αγαπώ, θα νοιάζομαι, θα σκέφτομαι και θα θεωρώ πάντα δικό μου κομμάτι.
Είναι δύσκολη φάση! Δεν μου αρέσει να ακούω να μου λένε: “Ξέχασέ τον! Πήγαινε για άλλα! Θα περάσει ο καιρός και θα ξεχάσεις” κ.α. Τα γνωρίζω κι εγώ αυτά! Αλλά δεν είμαι από τους ανθρώπους που την μία μέρα ξεχνάνε και την επόμενη “πάω γι’ άλλα”. Θέλω τον χρόνο μου! Και θα τον έχω! Φυσικά και στέκομαι δυνατή στα πόδια μου, χαμογελάω (γιατί είπαμε, κανένας δεν θα μου πάρει το χαμόγελο) και συνεχίζω τη Ζωή μου. Αλλά προς το παρόν, αφήνω τον χρόνο να κάνει τα δικά του και …όσο πάρει!
Θέλω να πω και να γράψω πολλά αλλά θα αφήσω τα συναισθήματα να μιλήσουν ελεύθερα με τον καιρό.
A Fairy Story# ended!
Ετικέτα: A Fairy Story #
______________________________________
Δαβάστε το 1ο μέρος:
Διαβάστε το 2ο μέρος:
Δαβάστε το 3ο μέρος:
Δαβάστε το 4ο μέρος:
Δαβάστε το 5ο μέρος:
________________________________________________
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
*All rights reserved
%20(%20Book%20Cover%20nstagram%20Post).png)
καλημέρα ευχομαι μια καλή κυριακή
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Νικόλα! Σ' ευχαριστώ που πέρασες από το blog μου! Να είσαι καλά!
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα να έχεις!
Καλημέρα Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι εκπληκτικό ο άνθρωπος παρόλο που είναι στη φάση που πονάει να λέει δεν θα το άλλαζα,να ισχυρίζεται ότι είναι τυχερός που γνώρισε αυτόν τον άνθρωπο που τον πόνεσε. Είναι μεγαλείο ψυχής όλο αυτό.
Συνήθως λέμε ότι δεν θα αλλάζαμε κάτι ότανο θυμός, ο πόνος, η πίκρα κατευνάζουν.
Είναι υπέροχο που αισθάνεσαι έτσι.
Δεν θα σχολιάσω τίποτα άλλο, εσύ ξέρεις καλύτερα!
Χθες συννεφιά και κρύο,σήμερα χαρά Θεού! Αυτή είναι η ζωή μας.....
Φιλάκια πολλά με αγάπη! :-)
Νίκη μου, δεν τα έγραψα απλά για να φανώ ανώτερος άνθρωπος και να δείξω το υποτιθέμενο "μεγαλέιο ψυχής". Είμαι από τη φύση μου ανώτερος άνθρωπος και η ψυχή μου πάντα έτσι νιώθει ...ακόμα και στον πόνο!
ΔιαγραφήΤα λέω, τα πιστεύω κι ας πονάω πάρα μα πάρα πολύ!
Έτσι είναι πολλοί Άνθρωποι, έτσι είναι και η Ζωή μας, όπςω λες κι εσύ!
Φιλιά πολλά και από εμένα αγαπημένη μου Φίλη! ♥
Μαράκι σίγουρα και θέλεις το χρόνο σου...οι σχέσεις ανέκαθεν ήταν δύσκολες και έτσι θα παραμείνουν... θα έρθει η στιγμή που θα βρεις και συ τον ένα και μοναδικό πρίγκηπά σου... ας κρατάμε τα καλά της υπόθεσης και τις όμορφες εμπειρίες που μας χάρισε μια σχέση... η σιωπή είναι ο χειρότερος αποχωρισμός γιατί σε γεμίζει με άπειρα γιατί και ανασφάλειες... όμως άνθρωπος που δεν βρήκε το θάρρος να αντιμετωπίσει μια κατάσταση για μένα είναι πολύ λάθος, το θεωρώ τρομερά εγωιστικό... όπως και να χει, φρόντισε να μη σε πάρει από κάτω και κοίτα μπροστά! δε λένε πως τα καλύτερα έρχονατι? :) φιλάκια πολλά
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύη μου, δεν ξέρω αν θα τον βρω τον "Πρίγκιπα" ή όπως αλλι΄ςω θα είναι, ένας απλό και καλός άνθρωπος μου αρκεί, πάντως ξέρω σίγουρα ότι έχω κρατήσει τα άσχημα αλλά κυρίως τα καλά, που ήταν μαθήματα για μένα και με κάνανε καλύτερο άνθρωπο.
ΔιαγραφήΗ σιωπή, όπως και η αδιαφορία είναι πλέον δυο παράγματα-συναισθήματα που δύσκολα τα συγχωρώ....
Δεν θα με πα΄ρει από κάτω, γιατί έχω έναν σκοπό! Να μείνω δυνατή για να κάνω αυτά που θέλω στη Ζωή μου.... Κοιτάω μπροστά και χαμογελάω.... έτσι πρέπει να κάνουεμ όλοι! Και ελπίζω και εύχομαι κάθε μέρα να έρθουν επιτέλους τα καλύτερα, αρκεί να είναι αληθινά και όχι σκάρτα-ψεύτικα! Είδομεν, πως θα μου τα φέρει πάλι η Ζωή!
Φιλιά πολλά και από εμένα!
ό,τι έγινε, έγινε! Πας για άλλα χιχιχιχιχιχ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω μουτρακια, χαμογελα μονο!
Καλό υπόλοιπο στη μέρα σου :)
Φιλί γλυκό
Αριάδνη μου, σε τέτοιες καταστάσεις δεν μου αρέσει το "Ό,τι έγινε, έγινε!" Δεν είναι κάτι που το προσπερνάς... Ζεις και βιώνεις συναισθήματα, οπότε εκείνα έχουν το δικό τους τρόπο λειτουργίας.
ΔιαγραφήΝαι, δέχομαι το "Πάω για άλλα" αλλά όλα στην ώρα τους!
Να είσαι καλά!
Καλή εβδομάδα να έχεις!
Σ' ευχαριστώ για το γλυκό φιλί!
Δε θα πω πολλά γιατί δε ξέρω και τι να πω σε τέτοιες περιπτώσεις. Όλα μου φαίνονται λάθος... Θα πω μόνο πως χαίρομαι που το βλέπεις έτσι. Χαίρομαι με τη δύναμη που δείχνεις μέσα από το κείμενο σου. Δυστυχώς οι περισσότεροι δε σκέφτονται έτσι και μακάρι να το έκαναν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρε το χρόνο σου! Ο χρόνος είναι γιατρός σε τέτοιες περιπτώσεις!
Ας μείνουμε να σκεφτόμαστε πως (σε όλους τους τομείς) τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα...
Καλή εβδομάδα Μαράκι! ♥
Rylie μου, Αχ κι εμένα όλα μου φαίνονται λάθος... μην σου πω πως από την αρχή όλα λάθςο μου φαινόντουσαν αλλά αλίμονο σε μας που θέλουμε να πιστεύουμε και να προσπαθούμε για τα καλά αυτής της ζωής, άσχετα αν στην πορεία μεταμορφώνονται σε άλλα....
ΔιαγραφήΑισθάνομαι έτσι, σκέφτομαι έτσι! Δεν ξέρω αν είναι η δύναμη μου ως άνθρωπος, πάντως είναι η αλήθεια της ψυχής μου!
Μπορεί να αισθάνομαι χίλια κομμάτια και θυμό και απογοήτευση κ.α αλλά αυτά δεν μπορούν να σκεπάσουν και τα καλά συναισθήματα που νιώθω γι' αυτό τον άνθρωπο.
Φυσικά και θα πάρω τον χρόνο μου και ξέρω ότι θα μου φερθεί ωραία!
Ναι, κι εγώ προσπαθώ να σκέφτομαι πως τα καλύτερα για εμένα τελικά δεν έχουν έρθει, ακόμα!
Καλή εβδομάδα και σε σένα κοριτσάρα μου!
Σ' ευχαριστώ πάρα πολύ!
Ξέρω πολύ καλά ότι το "Πάμε για άλλα" είναι μία έκφραση πολύ εκνευριστική σε τέτοιες περιπτώσεις... Δε μου αρέσει καθόλου να μου τη λένε και γι αυτό δεν τη λέω ούτε εγώ... Ο καθένας θέλει το χρόνο του, να βιώσει το δράμα του, να το συνειδητοποιήσει και μετά πιο ώριμος και δυνατός να πάει παρακάτω...
ΑπάντησηΔιαγραφήΔε θα σου πω λόγια παρηγοριάς, γιατί δεν ξέρω και τι να πω, ό,τι και να πω λίγο θα είναι σε αυτή τη φάση... όμως θα σου εκφράσω τη χαρά μου που έχεις τη δύναμη να λες πως δε θα άλλαζες τίποτα, πως από όλη την ιστορία πήρες πράγματα, συναισθήματα, μαθήματα!!! Χαίρομαι που το βλέπεις από αυτή την οπτική!!!
Ξέρεις κάτι, συνηθίζω να φεύγω σιωπηλά όταν έχω δώσει σε κάποιον άπειρες ευκαιρίες, όταν έχουμε συζητήσει το πρόβλημα ξανά και ξανά και ξανά και βλέπω ότι δεν παίρνει από λόγια, ότι συνεχίζει να με πληγώνει με τη στάση του και με τα λόγια του για κάτι που έχω πει πως με ενοχλεί... εκεί ναι, φεύγω σιωπηλά γιατί νομίζω πως δεν έχω εξηγήσεις να δώσω. Ο καθένας ξέρει τα λάθη του... Το έχω κάνει σε δύο φίλες μου.
Όμως ναι, σε τέτοιες περιπτώσεις το θεωρώ σωστότερο να ξεκαθαρίζονται κάποια πράγματα και να μπαίνει μία τελεία που θα έχει ειπωθεί, όχι που θα εννοείται ή θα αιωρείται.... Μπορώ να καταλάβω πόσο σε πονάει αυτή η σιωπή...
Κουράγιο όμως... όλα με το χρόνο θα πάνε καλύτερα!
Σε φιλώ πολύ γλυκά!!!
Αναστασία μου, έτσι ακριβώς! Πρέπει ο καθένας να πάιρνει τον χρόνο του... και μετά δυνατός να πάει παρακάτω.
ΔιαγραφήΣίγουρα έχω και την αρνητική οπτική αλλά η θετική είναι αυτή που ανέφερα και θέλω αυτή να "κυριαρχεί"!
Κοίτα, κι εγώ σιωπηλά μια φορά στη Ζωή μου έφυγα αλλά ήμουν 13 χρονών τότε! Τώρα δεν είμαι παιδί και σε καμιά περίπτωση δεν θέλω να φεύγω σιωπηλά, αν όχι να δώσω εξηγήσεις, σίγουρα δεν φεύγω χωρίς έστω ένα "Τελειώσαμε!", ένα "Αντίο!".
Το θεωρώ απαράδεκτό έως και ασυγχώρητο την "Σιωπή", όπως και την "αδιαφορία".
Είμαι λίγο απόλυτη σε αυτά τα δυο, γιατί πονάνε όσο δεν πάει....
Κουράγιο, Καλή δύναμη... τα έχω αυτά! Δεν έχω ανάγκη εγώ! Είμαι μαθημένη εγώ.....
Θα έρθω στα ίσα μου... κάποια στιγμή! Το ξέρω!
Σ' ευχαριστώ πολύ κούκλα μου!
Έχω χάσει πολλά αλλά χαίρομαι για το πώς τα αντιμετωπίζεις Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά! ♥
Ναι, κι εγώ η ίδια χαίρομαι! Μα πως τα καταφέρνω τελικά;;;;;;;
ΔιαγραφήΦιλιά! ♥
ότι έγινε έγινε, ότι αλλάζει δεν ξεγράφει και τα σχετικά!χαίρομαι που το μοιράστηκες μαζί μας-και αυτό θέλει θάρρος!όπως σε σηρίξαμε στην αρχή, έτσι θα σε στηρίξουμε και στο τέλος!!!! <3 girls-bloggers-writers POWER!!!! <3 χαχα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΧαρά μου, Θάρρος, δύναμη, έτσι ένιωθα κι έτσι έκανα... σημασία έχει με στηρίξατε από την αρχή στα καλά και με στηρίζεται τώρα στο τέλος της γραμμής. POWER βρε!!!!!!!! ❤
Διαγραφή