🍿Movie in Cinema Κριτική! Interstellar (2014)

 

Την περασμένη Τρίτη, ημέρα των γενεθλίων μου, το menu είχε και cinema. Είχα πάρα πολύ καιρό να πάω! Μου είχε λείψει πραγματικά! Επέλεξα λοιπόν να δω την καινούργια ταινία του πλέον αγαπημένου Σκηνοθέτη/Σεναριογράφου & Παραγωγού Christopher Nolan,  “Interstellar”. Μια πολύ αναμενόμενη ταινία, αφού πολλούς μήνες πριν, με τα ολιγόλεπτα trailer που κυκλοφορούσαν από τον ίδιο τον δημιουργό, μας έβαζε “στην πρίζα” για την μεγάλη παραγωγή που θα δούμε προσεχώς. Έφτασε λοιπόν η μέρα! Η ταινία κυκλοφόρησε, πολλοί την είδαν, λίγοι -ίσως- την κατάλαβαν. Πολλοί -ίσως- βαρέθηκαν, άλλοι πάλι ‘πιάσαν το παλμό το “τι θέλει να πει ο Ποιητής”. Ποια είναι η δική μου άποψη; 

 

 

*Λίγα λόγια για το story της ταινίας!

Καθώς μια ολοένα κι εντονότερη ξηρασία απλώνεται σε όλη τη Γη, το μέλλον της ανθρωπότητας μοιάζει ζοφερό. Τελευταία της ελπίδα ένα ταξίδι σε τρεις πιθανούς κατοικήσιμους πλανήτες ενός μακρινού γαλαξία. Οι τολμηροί αστροναύτες της αποστολής όμως, ανάμεσά τους και ο χήρος πατέρας δύο μικρών παιδιών, δεν ξέρουν αν και πότε θα επιστρέψουν.

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

• ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Christopher Nolan
• ΣΕΝΑΡΙΟ: Christopher Nolan, Jonathan Nolan
• ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Matthew McConaughey, Anne Hathaway, Jessica Chastain, Casey Affleck, Matt Damon, Michael Caine
• ΕΙΔΟΣ: Περιπέτεια - Επιστημονικής Φαντασίας  -  Sci-Fi
• ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 169'
• ΗΜ/ΝΙΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑΣ: Πέμπτη 6 Νοεμβρίου 2014

*Το trailer της ταινίας:

 *Η άποψή μου:

    Γνωρίζοντας και έχοντας δει σχεδόν όλες τις ταινίες του Christopher Nolan, όπως την τριλογία του “Σκοτεινού Ιππότη (Batman)” (2005-2008 & 2012) με πρωταγωνιστή τον Christian Bale, το “The Prestige” (2006) με πρωταγωνιστές τους Christian Bale, Hugh Jackman, σαν παραγωγός στο “Man of Steel (Superman)” (2013) με πρωταγωνιστή τον κούκλο Henry Cavill και φυσικά το αριστουργηματικό και ευφυές “Inception” (2010) με πρωταγωνιστή τον Leonardo DiCaprio, ξέρω ότι πηγαίνοντας να δω μια καινούργια του ταινία, σίγουρα δεν θα δω μια ταινία απλή, με απλά νοήματα που με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα με συνεπάρει, είτε για το σενάριο, τη σκηνοθεσία ή τα εφέ. Ο Κρίστοφερ Νόλαν ξεχωρίζει για κάτι ακόμα, πέρα από τα περπατημένα. Δίνει στις ιστορίες του όλες τις ακριβείς λεπτομέρειες σε λόγια, σε εικόνες για να μπορεί το κοινό να κατανοήσει γιατί συμβαίνει αυτό, γιατί αισθάνονται οι ήρωες έτσι, γιατί πρέπει στο τέλος να δίνεται ένα δυνατό μήνυμα ΑΛΛΑ ο καθένας να το αντιληφτεί διαφορετικά. Επομένως, θα πρέπει να περιμένεις κάτι που δεν περιμένεις.

  Πηγαίνοντας λοιπόν να δω το “Interstellar” είδα μια ταινία που δεν περίμενα να δω ακριβώς αυτά που περίμενα να δω. Σας μπέρδεψα; Με απλά λόγια σίγουρα περίμενα να δω μια ταινία “καταστροφής”. Ξέρετε το κλισέ αλλά πάντα πιασάρικο θέμα, όπου η Γη φτάνει στο τέλος της και στέλνουμε τους καλύτερους, γενναίους και τολμηρούς αστροναύτες να σώσουν τον πλανήτη; Αυτό! Ε, εν μέρη δεν είναι αυτό το θέμα της ταινίας. Δεν βλέπουμε να καταστρέφεται η Γη. Εδώ έχουμε να κάνουμε με την “πρόληψη” να το πω, με το να προλάβουμε να βρούμε έναν-δυο-τρεις πλανήτες κατοικήσιμους πριν η ανθρωπότητα εμφανιστεί; Και το πιο συγκλονιστικό και το πιο δραματικό; Ο χρόνος φεύγει σαν νεράκι! Ο χρόνος χάνεται μέσα από τα χέρια μας πριν καλά-καλά πεις κύμινο.

   

  Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση καθόλα τη διάρκεια της ταινίας είναι σίγουρα η μουσική επένδυση της ταινίας. Πραγματικά δεν γίνεται να μην προσέξεις τη μουσική που πάντοτε ήταν “τρανταχτή”, ισχυρή παρούσα ακόμα κι όταν οι σκηνές δεν ήταν δυνατές ή δεν είχαν δράση.

   Έχει το λεγόμενο “μπλα-μπλα” ή αλλιώς πολλές πληροφορίες/περιττές επεξηγήσεις για το καθετί που αναλύεται όσο δεν πάει. Και όσον αφορά με διάστημα, χωροχρόνο, εξαφάνιση της Γης και του ανθρώπινου είδους, την μαύρη τρύπα, την Φύση και όλα τα -Φυσικά- φαινόμενα που δεν μπορεί εύκολα ο άνθρωπος να κατανοήσει κι εκεί χρειάζονται απαραιτήτως οι Επιστήμονες, κλπ. (είναι πολλές και οι θεωρείς, τι να πρωτοκρατήσεις;) τότε καταλαβαίνεται πως οι πληροφορίες που δίνονται μπορεί να είναι ναι μεν ενδιαφέρουσες αλλά μπορεί από ένα σημείο και μετά να γίνουν τόσο ακατανόητα που μπορεί να μπερδέψουν όλη την πλοκή της ταινίας και το κοινό να “χάσει τα αυγά και τα πασχάλια” που λένε σε σημείο να βαρεθεί ή να μην πάρει σοβαρά ή ως άξια την ταινία. Σ’ αυτή την περίπτωση το καλύτερο είναι να της δώσεις μια δεύτερη ευκαιρία. Να την ξαναδείς (όταν με το καλό κυκλοφορήσει σε dvd) και να “ρουφήξεις” όλες τις πληροφορίες και φυσικά τα μηνύματα που προσπαθεί να σου δώσει από την αρχή μέχρι το τέλος η συγκεκριμένη ταινία.

  Πάντα θεωρούσα πολύ δύσκολο να ενώσεις τέτοιες πληροφορίες και μάλιστα τόσες πολλές μαζί με την πλοκή και να υπάρχει μια ορθή λογική και μια συνοχή για να μην χαθεί όλη η ταινία και στο τέλος την ρίξεις “στα τάρταρα”. Πάρτε παράδειγμα το “Inception”. Δεν είναι καθόλου μια εύκολη ταινία και σίγουρα μόνο και μόνο το θέμα της είναι πάρα πολύ δύσκολο. Αν δεν είναι σωστές και όσο γίνεται σε μια σειρά όλες οι πληροφορίες, ποτέ δεν πρόκειται να πιάσεις το νόημα. Άσχετα που στην εν λόγω ταινία πολλοί δεν ‘πιάσαν το φινάλε, που ο καθένας μπορεί να κατάλαβε το ίδιο ή και κάτι διαφορετικό.

   Το “Interstellar” λοιπόν δεν είναι σίγουρα “μια απ’ τα ίδια”. Μου έβγαλε κάτι σαν μια “οικολογική συνείδηση”… Έχει πολύ καλές προθέσεις να δώσει έμφαση στο ότι Η Γη και ο άνθρωπος συνυπάρχουν και δεν του ανήκει, στο ότι υπάρχει ελπίδα το ανθρώπινο είδος αξίζει και μπορεί να επιβιώσει, ακόμα κι αν η φύση έχει “κουραστεί” από τα επανωτά χτυπήματα που της έχουμε δώσει εμείς οι ίδιοι οι άνθρωποι και φυσικά το μήνυμα ότι “η δύναμη που κινεί το σύμπαν και όλων των πραγμάτων είναι η Αγάπη” (κάπως έτσι τέλος πάντων). 

   Δεν θα την χαρακτήριζα σε καμία περίπτωση “αριστούργημα”, γιατί έχει ψεγάδια, έχει κενά, έχει κάποιες ατέλειες (να κόβεται απότομα η σκηνή και να πηγαίνει στην επόμενη, πάντα το θεωρώ μείον, εκτός αν είναι θρίλερ), ίσως και κάποια άκυρα που όμως τα “δικαιολογώ” γιατί πολύ απλά, τέτοιου είδους ταινίες με τέτοιο θέμα δεν είναι ποτέ εύκολο και σίγουρα 100% πετυχημένο. Ήταν επίσης σε κάποια σημεία τόσο  μελοδραματική που ναι μεν υπήρχε λόγος αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Οι ερμηνείες των πάντα αξιόλογων ηθοποιών που επιλέγει ο Κρίστοφερ Νόλαν ήταν εξαιρετικές, να ξεχωρίζει σίγουρα ο Matthew McConaughey, ειδικά στις σκηνές δράματος, η Anne Hathaway συμπαθείς και καλή μέχρι το τέλος, η κοκκινομάλλα κούκλα, Jessica Chastain η οποία για μένα ήταν κάτι παραπάνω από καταπληκτική, ο Matt Damon που δεν γνώριζα πως έπαιζε κι εκείνος στην ταινία ήταν καλός αλλά κάτι έλειπε από την διάρκεια του ρόλου του, και και φυσικά να μην ξεχάσω τον  Michael Caine που απλά πάντα γεμίζει με την παρουσία του, τη φωνή του, την ερμηνεία του κάθε ταινία. (που αν δεν κάνω λάθος, έχει συνεργαστεί στις περισσότερες ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν).

   Δεν βαρέθηκα, δεν απογοητεύτηκα αλλά ούτε με ενθουσίασε απόλυτα. Λίγο το τέλος της ήταν κάπως απότομο να το πω, σαν να άφησε κάτι στην μέση; Δεν ήταν και τόσο αναμενόμενο αλλά ούτε προβλέψιμο… ίσως να ήθελα το κάτι παραπάνω. Σίγουρα θα τη ξανά δω όταν θα κυκλοφορήσει σε dvd, γιατί και μόνο οι τόσες πληροφορίες/θεωρείες είναι τόσες ενδιαφέρουσες να γνωρίζεις έστω και παίρνοντας τες μέσα από μια ταινία. Σίγουρα στην δεύτερη φορά θα την καταλάβω και καλύτερα. Και όπως είχα πει σε έναν φίλο μου, ρωτώντας με την άποψη για την ταινία, έχω να πω το εξής:

   Η εν λόγω ταινία σου δίνει την αίσθηση της “πρόληψης’. Δηλαδή κάτι που μπορεί στο μέλλον να συμβεί αλλά καλό είναι να το προλάβεις το κακό. Μπορεί λοιπόν τώρα που κυκλοφόρησε η ταινία πολλοί να μην κατανοήσουν το θέμα της και τι μήνυμα θέλει να δώσει, αλλά να με θυμηθείτε σε μερικά χρόνια, που η επιστήμη, η τεχνολογία και γενικώς τα πράγματα στον κόσμο θα έχουν προχωρήσει και καλώς ή κακός θα έχουν αλλάξει “δραματικά”, θα έρθει η στιγμή που όλοι μας θα φέρουμε στο μυαλό μας την εν λόγω ταινία και τότε –ίσως- να της δώσουμε την “αξία” που της αναλογεί.  

Αυτή ήταν η προσωπική μου άποψη για την εν λόγω ταινία.

Αν την έχετε δει περιμένω να μου γράψετε τις δικές σας εντυπώσεις.

♦ ♦ ♦

ΠΡΟΣΟΧΗ! Προς αποφυγή παρεξηγήσεων!

*Δεν είμαι Κριτικός Κινηματογράφου, ούτε Μουσικής, ούτε Βιβλίων… ούτε τίποτα απ’ όλα αυτά. Είμαι η Μαρία και απλά εκφέρω καθαρά την προσωπική μου άποψη στο κάθε θέμα που παρουσιάζω και ΠΑΝΤΑ σύμφωνα με τα δικά μου γούστα. Μπορεί σε μένα κάτι να μου αρέσει αλλά σε κάποιον άλλον όχι! Αυτό όμως δεν πάει να πει ότι θα πρέπει εγώ ή ο άλλος να συμφωνεί ΠΑΝΤΑ με αυτά που γράφει ο καθένας.

*Το post σε καμιά περίπτωση ΔΕΝ είναι διαφημιστικό!

► Project #1: Η λίστα με τις επερχόμενες Κινηματογραφικές Ταινίες που θέλω πολύ να δω το 2013-2014! (+update)

► ΕΔΩ διαβάστε τις προτάσεις ταινιών της στήλης “Movie of Sunday!”

► ΕΔΩ διαβάστε τις προτάσεις ταινιών της στήλης “Movie in Cinema Κριτική!”

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Copyright ©2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved