✍My thoughts #6: Εγώ μιλάω για Δικαίωση…

Εκδίκηση V Δικαίωση!

 

⌛εκδικούμαι (εκδίκηση): ανταποδίδω σε κάποιον το κακό που μου έχει κάνει

⌛δικαίωση: η αναγνώριση ότι κάποιος έχει δίκιο/αναγνώριση της αξίας κάποιου

 

  Σίγουρα είναι δυο διαφορετικές έννοιες. Το πρώτο έχει περιεχόμενο αρνητικό και το δεύτερο θετικό. Όμως δεν θα μπορούσε το ένα να έχει ένα κομμάτι από το άλλο; Μήπως κάποιες φορές συνδέονται μεταξύ τους; Και πόσο κακό πράγμα είναι η εκδίκηση; Έχει μόνο κακό μέσα της; Και ειλικρινά στο ερώτημα: “Είσαι εκδικητικός άνθρωπος;” τι θα απαντούσα; Με το χέρι στην καρδιά, θα πω, θα παραδεχτώ, θα γράψω πως επειδή είμαι Σκορπίνα -κι εμείς οι Σκορπιοί δεν ξεχνάμε ΠΟΤΕ μα ΠΟΤΕ το καλό ή το κακό που μας έχει κάνει κάποιος-, είναι αδύνατον να ξεχάσουμε. Δεν ξεχνάμε ΠΟΤΕ, κανέναν και τίποτα, όσος καιρός κι αν περάσει, ακόμα και μέρες, εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Βλέπεται το μνημονικό μου είναι τόσο ισχυρό, όπως είναι ολόκληρος ο ψυχικός μου κόσμος.

 

  Ναι, δεν είμαι υπέρ ή κατά της εκδίκησης και ούτε πιστεύω πως κρύβει μόνο κακό μέσα της. Πιστεύω στην δική μου εκδίκηση, αυτής που δεν χρειάζεται να σε βλάψω σωματικά, ούτε καν να χρειαστεί να βάλω το χεράκι μου ή να σε αγγίξω, που λέει ο λόγος. Απλώς θα σε κάνω να αισθανθείς συναισθηματικά  όπως με έκανες να αισθανθώ εγώ. Και ξέρετε σε τι πιστεύω πολύ; Σ’ αυτό που έρχεται μια μέρα που ο χρόνος, ή ίδια η Ζωή -εκ μέρους σου- εκδικείται με τον πιο δίκαιο και έντιμο τρόπο. Και αυτό στο τέλος λέγεται “Δικαίωση”. Επιτέλους παίρνεις την αποζημίωση για ψυχική οδύνη, για το “άδειασμα” που ένιωσες, για τη ζημιά που έπαθε η καρδιά σου, για τα δάκρυα ποτάμια που έριξες, για τα άδικα χαστούκια που έφαγες, για τα προσβλητικά άδικα λόγια που άκουσες, για τα επανωτά χτυπήματα που δέχτηκες, για τα ψέματα που έχαψες, για όλη την άδικη συμπεριφορά που γεύτηκες, ενώ δεν το άξιζες.  

 

  Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο, έτσι δεν λέει ο σοφός λαός; Εγώ θα πω πως ναι είναι σίγουρα κρύο και ξέρετε γιατί; Γιατί απλούστατα, όταν είναι να εκδικηθείς ή να δικαιωθείς (πέστε το όπως θέλετε), σίγουρα θα έχει περάσει πολύς ή λίγος καιρός, ο χρόνος θα έχει κάνει τη δουλειά του -είτε ετοιμάζοντας σε ψυχολογικά, είτε για να σκεφτείς τα επόμενα σου βήματα- ο “υπαίτιος” θα (σε) έχει σίγουρα ξεχάσει, διαγράψει, μπλοκάρει, σβήσει από τον χάρτη, εσύ όμως, ο “παθών”, δεν θα έχεις ξεχάσει τίποτα απ’ όλα όσα άδικα γεύτηκες. Οπότε, το “κρύο-παγωμένο” είναι αναπόφευκτο για τον “υπαίτιο” και “ζεστό-καυτό” για τον “παθών” ή αλλιώς “θύμα” (θύμα συνήθως ο άλλος, ο υπαίτιος σε θεωρεί, εσύ θεωρείς τον εαυτό σου “ο πληγωμένος”, αυτός που “αδικήθηκε”). Η λεπτομέρεια είναι ότι η εκδίκηση-δικαίωση έρχεται όταν ή από ‘κει που δεν το περιμένεις.

 

  Γιατί, πως να το κάνουμε; Η αδικία, όπως η αχαριστία, η προδοσία, η υποκρισία… δεν χωνεύονται, δεν ξεχνιούνται και δεν συγχωρούνται με τίποτα, εκτός από κάποιες εξαιρέσεις και μόνο αν αποδεχθεί ότι αξίζει μια δεύτερη και τελευταία ευκαιρία. Δεν είμαι άνθρωπος που συγχωράει! Δυστυχώς αλλά συγχωράω ως εκεί που αντέχω. Δεν μπορώ να το παίξω Θεός και να συγχωράω τα πάντα και τους πάντες,  έτσι για να το παίξω ανώτερος άνθρωπος. Ούτως ή άλλος είμαι ανώτερος άνθρωπος από την απόλυτα τίμια συμπεριφορά μου και αυτό αρκεί. Συγχωράω όσο εκεί που αντέχω, τα υπόλοιπα τα αφήνω στην κρίση του Θεού και είμαι απόλυτη σε αυτό.

  Και για να σας προλάβω, πριν πείτε περί γαλήνης και ηρεμίας, να σας πω πως όταν έχεις συμπεριφερθεί με τιμιότητα (και ό,τι συνεπάγεται σε αυτό) άρα έχεις και καθαρή συνείδηση και έχεις λάβει ατιμία, η εκδίκηση -η δική σου εκδίκηση- ή ακόμα καλύτερα η δικαίωση είναι αναπόφευκτη απόφαση. Κι αν δεν την λάβω, δεν θα είναι ότι  δεν θα μπορέσω να ησυχάσω τόσο, όσο ότι πολύ απλά πιστεύω πως το άδικο πρέπει να πληρώνεται σ’ αυτή τη Ζωή. Τελεία και παύλα!

 

  Πάντα η αδικία σε θυμώνει! Λογικό! Εγώ προσωπικά τον θυμό τον μετατρέπω πάντοτε σε δύναμη! Κι αν έχω αδικηθεί ουκ ολίγες φορές! Με τον χρόνο, με τα χρόνια μάλλον, τον πόνο και τις δυσκολίες τα μετέτρεψα σε εμπειρίες, μαθήματα ζωής. Και αυτό θα συνεχίσω να κάνω. Όμως, μια αδικία, μια απόλυτη ατιμία που έφτασε μέχρι το Θεό δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσω. Και ναι, περιμένω να πάρω και τη μεγαλύτερη δικαίωση που έχω πάρει ποτέ. Και θα την πάρω! Είμαι τόσο σίγουρη! Είμαι σίγουρη γιατί πολύ απλά, μπορεί να αργώ λίγο τα λόγια μου να τα κάνω αλλά πάντα τα κάνω πράξη. Όσο κι αν πιστεύουμε από αυτά που βιώνουμε στη Ζωή πως το άδικο δεν καταδικάζεται, εγώ έχω δει με τα μάτια μου ότι το δίκιο κερδίζει το άδικο.

 

  Δεν μιλάω για εκδίκηση! Μπορώ οποιαδήποτε στιγμή να την πάρω. Αυτή θα μπορούσα να την είχα πάρει από την πρώτη στιγμή. Να έβγαζα στην φόρα τη χειρότερη εκδοχή του εαυτού μου και να κατέστρεφα μια Ζωή και όχι μόνο αλλά δεν το έκανα, γιατί πολύ απλά δεν είναι του χαρακτήρα μου, ούτε του επιπέδου μου, να εκδικούμαι κάνοντας μεγαλύτερο  κακό σε κάποιον που μου προκάλεσε κακό.  Εγώ λειτουργώ διαφορετικά! Φεύγω, εξαφανίζομαι, παίρνω τον χρόνο μου, τα βρίσκω ακόμα πιο πολύ με τον εαυτό μου, συνεχίζω τη Ζωή μου και απλά περιμένω ή μάλλον αναμένω η ίδια η Ζωή να μου φέρει μπρος μου, κοντά μου να αντιμετωπίσω κατάματα ότι πέρασε-άγγιξε-άφησε-προσπέρασε… ένα σημάδι, ένα σπρώξιμο, μια αφορμή και όλα έρχονται από μόνα τους. Τόσο απλά!

 

  Εξάλλου, έχω πάρει συγκεκριμένη  άδεια να γευτώ την δικαίωση που μου αναλογεί στην συγκεκριμένη αδικία. Θυμάμαι τα λόγια πολύ καλά, την ημέρα, την ώρα, την τοποθεσία. Οπότε όταν φθάσει εκείνη η μέρα της δικαίωσης, μην έρθει κανείς ή Ένας και μου προσάψει κάτι ή το οτιδήποτε, μην με κατηγορήσει ότι έκανα λάθος, σφάλμα ή μαλακία. Γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο, τότε εγώ θα είμαι αυτή που θα αποκαλύψει χίλιες δυο αλήθειες/γεγονότα ακόμα και στοιχεία ή αλλιώς ντοκουμέντα χωρίς να δείξω κανένα έλεος. Δίκαια πράγματα! Όταν παίζεις ένα παιχνίδι, κοίτα να το παίζεις μέχρι το τέλος! Μέχρι να γράψει “Game Over”.

 

   Θυμάμαι είχα πει: “Τόσα ξέρεις για μένα, τόσα λες!” και γέλασε μαζί μου ειρωνικά. Ανταπόδωσα με σιγουριά, σαν να μην μπορούσε να με πληγώσει άλλο πια. Γιατί, όντως δεν μπορούσε πια, κανένας! Ξέρω πως εγώ θα γελάσω τελευταία.   

 

  Εξάλλου, το τραγούδι μιλάει για μένα!

 

"ΤΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΤΟΣΑ ΛΕΣ", έχω σβήσει πια το χθες, μάλλον είσαι εσύ αυτή (Αυτός) τώρα που μετράει πληγές.
ΤΟΣΑ ΞΕΡΕΙΣ, ΤΟΣΑ ΛΕΣ, ίσως να γυρίσεις θες, θα έρθει όμως κι η στιγμή να πληρώσεις για όσα φταις.

  Αν πιστεύετε στο καλό, στο δίκιο, στη δικαιοσύνη της ζωής -που από αυτήν δεν ξεφεύγει κανείς- (ότι μορφή κι αν παίρνει κάθε φορά!) να είσαστε σίγουροι πως κάποια μέρα, αργά ή γρήγορα θα έρθει η Θεία δικαίωση. Γιατί, όπως είχα γράψει σε παλιότερη ανάρτηση, “όσα φέρνει ο χρόνος δεν τα φέρνει η ώρα/στιγμή” Αν είναι κάτι να συμβεί, θα συμβεί αργά ή γρήγορα!

✍@υτές ήταν οι προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!

 

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ!
(αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

_________________________

► ✍ My thoughts # 1 - Είμαστε κι εμείς που…
► ✍ My thoughts # 2 – Άδραξε τη μέρα …κάποιος λόγος θα υπάρχει!
►  ✍ My thoughts # 3 – Κάθε μέρα κι ένα μάθημα!
►  ✍ My thoughts #4 – Χρόνος για Ζωή!
►  ✍ My thoughts #5 – Την παλεύω…

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

©Copyright 2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved