🎅Γράμμα στον Άγιο Βασίλη #2: Καλέ μου Άγιε Βασίλη… (2014)

 Καλέ μου Άγιε Βασίλη,

 Πέρσι, Πέμπτη 12/12/2013 σου είχα γράψει ένα γράμμα. Θυμάσαι; Σου είχα γράψει αυτό εδώ το γράμμα. Το ξανά διάβασα και ειλικρινά αισθάνομαι πως τα ίδια θέλω να σου ζητήσω και φέτος, άντε και κάτι παραπάνω. Όμως αυτό το κουτί που είναι γεμάτο από όμορφα συναισθήματα και αξίες θέλω να μου το αφήσεις και φέτος. Ίσως, λέω ίσως να το χρειαστώ περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά. Μια χρονιά που μάλλον θα είναι αρκετά δύσκολη σε όλα τα επίπεδα και θα πρέπει να τη “βγάλω καθαρή”. Μην με ρωτήσεις γιατί πιστεύω πως θα είναι η πιο δύσκολη χρονιά για μένα (και για όλο τον κόσμο φυσικά αλλά τώρα μιλάμε για μένα!). Πες πως ξέρω από τώρα κάποια γεγονότα που θα συμβούν, πες πως μιλάει η διαίσθησή μου, πες πως πάντα ξέρω κάτι παραπάνω…

  Καλέ μου Άγιε Βασίλη, όπως βλέπεις σου ξανά γράφω και φέτος γράμμα. Μάλλον δεν είχα σκοπό αλλά να η ιδέα της Γεωργίας από το blog “Αρμονία” στάθηκε η αφορμή.

 Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής μαζί σου, όπως είμαι πάντα, γενικώς και ειδικώς, θα ήθελα εκτός από το απαραίτητο “κουτί συναισθημάτων” (αν και από συναισθήματα εγώ προσωπικά είμαι full, μακάρι “άλλοι” να είχανε έστω τα μισά από αυτά που αισθάνομαι εγώ αλλά δεν πειράζει!), θα ήθελα να είχα περισσότερα χρήματα ή για την ακρίβεια δικά μου χρήματα -ή στην καλύτερη περίπτωση ξανά δουλειά- και όχι να πορεύομαι με “δανεικά”. Να πάρω αυτό που χρειάζομαι για τη ‘δουλειά’ μου, δηλαδή ένα Netbook 11". Νομίζω από υλικά πράγματα, μόνο αυτό θέλω. Ξέρεις πως αυτό που με ενδιαφέρει, με νοιάζει, γι’ αυτό πασχίζω και παλεύω όλη μου τη Ζωή είναι να βρω τον δικό μου δρόμο, την γαλήνη, την δική μου Ευτυχία και το νόημα, τον σκοπό του “για κάποιο λόγο ήρθα κι εγώ σε τούτη τη Ζωή”. Εν μέρη ξέρω ότι για κάποιο λόγο υπάρχω κι εγώ! Ξέρω ότι κάτι καλό -λίγο ή πολύ δεν ξέρω σε ποσότητα- κι εγώ προσφέρω σε αυτή τη Ζωή, σε κάποιους ανθρώπους, στους γύρω μου.   

 Ξέρω πολύ καλά πλέον πως αξίζω πολλά περισσότερα από όσα πίστευα εγώ στο παρελθόν, αξίζω πολλά περισσότερα και όλα τα καλά του κόσμου, γιατί πολύ απλά προσπαθώ, παλεύω, δεν εγκαταλείπω, δίνω μάχη ή μάλλον μάχες και κυρίως κάθε μέρα γίνομαι όλο και καλύτερη. Όχι, όχι μην νομίζεις πως έχω καβαλήσει καλάμι. Όχι, ακόμα τουλάχιστον… ούτε καν λιγουλάκι. Απλώς, το ότι κάθε μέρα γίνομαι καλύτερη και κυρίως καλύτερος άνθρωπος -πολύ καλύτερη και διαφορετική, πιο αισιόδοξη, πιο ήρεμη, πιο χαμογελαστή, ποιο χαρούμενη- το έχουν δει και το βλέπουν οι γύρω μου, όλοι αυτοί που με έχουν γνωρίσει στα χειρότερά μου, στα άσχημά μου αλλά και στα καλύτερά μου. Όλοι αυτοί λοιπόν μου το λένε και είναι πολλή χαρούμενοι και περήφανοι για μένα, όπως είμαι κι εγώ πλέον για εμένα.

 Καλέ μου Άγιε Βασίλη, ξέρεις πως το “δώρο” που διακαώς ήθελα -και ήμουν έτοιμη- να αποκτήσω μέσα στην χρονιά που σε λίγες ημέρες μας αποχαιρετά το πήρα και το χάρηκα όσο δεν φαντάζεσαι. Αυτό το δώρο λεγόταν “Αγάπη”, συγκεκριμένη ή όχι, εγώ την ένιωσα στο έπακρο! Δεν έχω κανένα παράπονο. Την ένιωσα στα ψεύτικα και με πλήγωσε, για την ακρίβεια με πλήγωσε η προδοσία αυτής της “Αγάπης”. Αλλά, ακόμα κι έτσι, εγώ δεν την απαρνήθηκα, ούτε την μίσησα, ούτε έπαψα να πιστεύω σε αυτήν. Απλώς, έπαψα να πιστεύω αυτόν, που μου την πρόσφερε. Την ένιωσα, όμως, και στα αλήθεια. Για την ακρίβεια, την νιώθω τον τελευταίο καιρό, ακόμα περισσότερο. Γιατί τελικά είναι αυτό που είχα γράψει στο παρελθόν και μάλιστα το έκανα και ‘τραγούδι’: “Στο τέλος μένει μόνο η Αγάπη”. 

 

    Μπορώ πλέον να ομολογήσω, να παραδεχτώ, να εκμυστηρευτώ, να το πω και να το γράψω, πως τελικά αν μια-δυο-τρεις… με έχει πονέσει-πληγώσει η Αγάπη, χίλιες παραπάνω με έχει ανεβάσει στα ουράνια και με έχει κρατήσει εκεί, όχι για λίγο και στα ψεύτικα αλλά στα αλήθεια. Νιώθω Αγάπη, και έτσι δίνω Αγάπη και παίρνω Αγάπη! Και αυτή η Αγάπη είναι αμοιβαία και ανιδιοτελής. Τώρα πια το βλέπω καθαρά και νιώθω ένας πολύ τυχερός άνθρωπος. Γιατί, δυστυχώς, Καλέ μου Άγιε Βασίλη, τέτοιου είδους “Αγάπη, αμοιβαία και ανιδιοτελής”, είναι στις μέρες μας, στην εποχή μας πολύ δύσκολο να την νιώσουν όλοι. Και είναι λυπηρό, κρίμα και άδικο. Είναι σαν να είναι κάποιος μισός, κενός, άδειος, σκοτεινός, “νεκρός” άνθρωπος. Το έχω δει και ακόμα χειρότερα το έχω νιώσει στο πετσί μου, γιατί πολύ απλά με άγγιξαν …λάθος χέρια, Αλλά ευτυχώς, όπως πάντα, είχα τη δύναμη να φύγω πριν χάσω τελείως ότι καλό έχω μέσα μου.

  Ο Άγγλος Ποιητής Άλφρεντ Λορντ Τένισον, είχε πει το εξής: «Ευτυχισμένοι αυτοί που αγαπήθηκαν και δυστυχισμένοι εκείνοι που δεν γνώρισαν ποτέ την αγάπη.»

 Ξέρω πως πάλι, στάθηκα στο θέμα “Αγάπη” αλλά αυτό δεν είναι ένα απ’ τα πιο σημαντικά αγαθά, μετά την Υγεία φυσικά;

  Για να μην σε κουράσω άλλο με τις “Φιλοσοφίες” μου, με απλά λόγια σου ζητώ να μου δώσεις ΥΓΕΙΑ, ΤΥΧΗ και τόση ΔΥΝΑΜΗ όσο μπορώ να έχω για να αντέξω κάθε δυσκολία, κάθε τρικυμία, κάθε εμπόδιο, κάθε λύπη, κάθε δυστυχία, κάθε περιπέτεια, καθετί άσχημο και απρόβλεπτο που θα μου φέρει η Ζωή. Ναι! Θέλω να έχω την ΥΓΕΙΑ μου γιατί χωρίς αυτή όλα τα άλλα είναι περιττά, θέλω να έχω λίγο παραπάνω ΤΥΧΗ, γιατί μόνο η δική μου προσπάθεια, κακά τα ψέματα δεν φτάνει και να παραμείνω ΔΥΝΑΤΗ, γιατί έτσι μόνο μπορώ τα πάντα να καταφέρω. Όσο για τα υπόλοιπα έρχονται με τον καιρό. Αν είναι να έρθουν, έχει καλώς, αν όχι… τότε για κάποιο λόγο όλα γίνονται.

Καλέ μου Άγιε Βασίλη, μόνο αυτά είχα να σου ζητήσω. Και επειδή ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ήμουν –όπως πάντα– όχι απλά ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ αλλά το ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ (εγώ και ο Γιάννης Πλούταρχος, το έχουμε ξεκαθαρίσει αυτό! Χαχα!) ξέρω πως θα μου τα φέρεις ή μάλλον μου τα έχεις φέρει ήδη… σε μεγαλύτερη ποσότητα. Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλα τα καλά και που αν και είμαι πια ένα “μεγάλο παιδί”, εσύ δεν με διαχωρίζεις από τα άλλα τα μικρά παιδιά και ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΧΝΑΣ ΠΟΤΕ.



Σου στέλνω ένα γλυκό φιλί!

Αυτό το παιδικό τραγουδάκι (ΣΝΟΥΦΕΛ) που μου θυμίζει μια μέρα του Αυγούστου, κάποιες "παλιές ναι μεν όμορφες αλλά... " αναμνήσεις.  

 

  "Ντλικ, ντλικ, ντλικ.... Θέλω τόσο να σας πω, Τα Χριστούγεννα πόσο αγαπώ.Ένα αστέρι εκεί ψηλά, το δρόμο δείχνει χαμηλά... Κάντε μου μεγάλη αγακαλιά και θα σας γεμίσω με φιλιά. ΘΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΚΑΛΟ, σε όλους θα χαμογελώ." 

📍Διαβάστε όλα:

Τα e-Γράμματα μου στον Άγιο-Βασίλη

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog www.syllegw-stigmes.gr.

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

©Copyright 2010-2014 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) - ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫ *

*All rights reserved