🇬🇷 Ψηφίζω και Ελπίζω…

 Να ‘μαι κι εγώ εδώ, μετά από πολύ καιρό. Δεν πιστεύω να με ξεχάσατε βρε! Σας είχα αφήσει με τις “Καλλιτεχνικές δημιουργίες μου” και μετά …άφαντο το Μαράκι. Όχι, όχι δεν απουσίασα λόγω της Πολιτικής επικαιρότητας. Μια εβδομάδα+ άρρωστη, πέντε μέρες στο κρεβάτι, κλεισμένη στο σπίτι, ο ήλιος δεν με είδε, δεν με φώτισε κι εγώ με ελάχιστες δυνάμεις. Πέντε ολόκληρες μέρες στο κρεβάτι, άυπνη και μπροστά στη tv να μην έχω αφήσει πρόγραμμα για πρόγραμμα να μην έχω δει ακόμα και όλες τις ομιλίες των υποψηφίων είδα, άκουσα, επεξεργάστηκα λόγια, κινήσεις, βλέμματα, οπότε και είμαι πλήρως ενημερωμένη και αποφασισμένη. Τρεις ημέρες με full υψηλό πυρετό, να κρυώνω λες και είμαι στην Ανταρκτική και κυρίως 6 ολόκληρες full ημέρες με ένα κεφάλι που ένιωθα πως μέσα σε αυτό “κατοικεί” (εκτός από το μπόλικο μυαλό που θέλω να πιστεύω πως διαθέτω) μια βόμβα που είναι έτοιμη από λεπτό σε λεπτό να εκραγεί. Απ’ όλα, αυτό με τρόμαξε και με ανησύχησε περισσότερο! Προσθέστε ότι η αντιβίωση που πήρα μου έκανε παρενέργειες με ζαλάδες και εμετούς… αλλά την σταμάτησα εγκαίρως. Κουράγιο, δυνάμεις μηδαμινές θα έλεγα ούτε για να σηκώσω ένα ποτήρι νερό σε λέω. Άστα! Είδατε που κατάντησα; Εγώ η Μαρία, που όταν ήμουν μικρό παιδί δεν ήξερα τι θα πει αρρώστιες, πυρετό, φάρμακα, γιατρούς, νοσοκομεία (καλά ούτε τώρα πηγαίνω εύκολα ή και συχνά σε γιατρό ή Νοσοκομείο), τώρα που μεγαλώνω τα βλέπω, τα νιώθω.

  Η αλήθεια είναι ότι από τον περασμένο Σεπτέμβρη και μετά, που ήταν για μένα μια περίοδος άσχημη ψυχολογικά, ήρθε και η σωματική εξάντληση, οπότε, ήρθε και έδεσε το …γλυκό. Τώρα όμως, που επιτέλους(!!!) ανάρρωσα και έχω πολύ καλύτερη διάθεση, σας γράφω και χαίρομαι τόσο μα τόσο πολύ γιατί μου έλειψε πάρα πολύ. Και υπόσχομαι πως από εβδομάδα και από ‘κει και πέρα θα είμαι πολύ ποιο συνεπής με το blog μου.   

  Επειδή από Δευτέρα, όπως ακούμε από παντού, έρχεται ένας άλλος αέρας, ένας αέρας που μαζί του θα φέρει μια Ελπίδα φωτεινή για μια Ελλάδα καινούργια, φωτεινή, αισιόδοξη, δημοκρατική, αναπτυγμένη…….;;;  θα ήθελα να πω τα εξής με λίγο χιούμορ πάντα: “Ου και αλίμονο μας και δεν έχουμε τα μάτια μας (και τα αυτιά μας) ανοιχτά για να “αρπάξουμε” την Ελπίδα που αιωρείται κάπου εκεί έξω και περιμένει την Δευτέρα, (μια μέρα μετά τις εκλογές), για να “καθίσει” πάνω στο κεφαλάκι μας και να μας φωτίσει για μια καλύτερη Ζωή. Ου και αλίμονο μας και δεν πάρουμε στα χέρια μας το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί. Είμαστε Πολίτες αυτού του κράτους που λέγεται Ελλάδα και ως Λαός αυτής της ναι μεν όμορφης χώρας αλλά δεν φτάνει το “όμορφη”, είμαστε υπεύθυνοι κι εμείς, λίγο ή πολύ. Έτσι λοιπόν, την Κυριακή 25 Ιανουαρίου ας πάμε να ρίξουμε τη ψήφο μας στην κάλπη με μυαλό και συνείδηση. Και όποιο μα όποιο κι αν είναι το εκλογικό αποτέλεσμα. την επόμενη μέρα να είμαστε έτοιμοι να κοιταχτούμε στον καθρέφτη και να μην ντρεπόμαστε για τον εαυτό μας……..”

Προσωπική μου άποψη πάντα! Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. 

*Το παρακάτω quote κυκλοφορεί τώρα τελευταία… “Ξυπνήστε αυτούς που κοιμούνται και αφήστε αυτούς που Ονειρεύονται.” 

 ©photo

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

________________________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

*All rights reserved