Σκέφτομαι και Γράφω #18: Πες ΟΧΙ στη λογοκλοπή! Ενεργοποιήσου!

Αρχική ανάρτηση: 12/02/2015

Τελευταία ενημέρωση: 09/08/2023

  Θυμάμαι, στο Δημοτικό και συγκεκριμένα στην Πέμπτη τάξη πρέπει να ήταν, γράφαμε διαγώνισμα στα Αγγλικά. Περιττό να σας πω, πως ΤΟΤΕ τα Αγγλικά μου φαινόντουσαν σαν Κινέζικα ή σαν μια “εξωγήινη” γλώσσα που Εγώ ως γήινη δεν μπορούσα να καταλάβω και να συλλάβω λέξη. Όμως προσπαθούσα πολύ να μάθω κάτι. ΤΩΡΑ βέβαια μια χαρά τα καταλαβαίνω αν και με αγχώνουν τόσο πολύ που όταν γράφω ή μιλάω Αγγλικά, από το άγχος ξεχνάω και αυτά που ξέρω.

   Η αλήθεια είναι πως όσα δεν έμαθα στο σχολείο ή μέσα από τα βιβλία, τα έμαθα μόνη μου ακούγοντας και μεταφράζοντας ξένα τραγούδια, παρακολουθώντας ξένες ταινίες και ξεφυλλίζοντας πολλά Αγγλοελληνικά λεξικά. Δόξα τω Θεό, χάρις σε αυτά έμαθα λίγα Αγγλικά και μπορώ κουτσά-στραβά να συνεννοηθώ. Βέβαια, όταν πριν χρόνια, το 2009 είχα πάει στη Ρώμη, καλύτερα συνεννοήθηκα με την “νοηματική γλώσσα” παρά με την Αγγλική γλώσσα, μιας και από ότι είδα οι Ιταλοί δεν το έχουν και πολύ με τα Αγγλικά.

 
   Τέλος πάντων, το θέμα μας δεν είναι η Αγγλική γλώσσα. Τότε σε εκείνο το διαγώνισμα, θυμάμαι η τότε κολλητή μου, που μου έκανε τη Ζωή κόλαση (τα έχω πει ΕΔΩ) με βία και απειλή, έχοντας “καρφώσει” στο πόδι μου ένα μηχανικό μολύβι (ναι, ναι μου έχουν συμβεί και αυτά!) κοιτούσε την κόλλα μου για να γράψει ό,τι γράψω, αφού Εκείνη ήταν πιο σκράπα στα Αγγλικά από ότι Εγώ. Δυστυχώς η Δασκάλα (που ήταν για λίγες ημέρες στο σχολείο ως αντικαταστάτρια της Δασκάλας μου που ήταν άρρωστη και κακός άνθρωπος για εμένα) μου μηδένισε το γραπτό λέγοντας μου: “Σου βάζω μηδέν για να μάθεις να διαβάζεις στο σπίτι σου και να μην κοιτάζεις από την κόλλα της διπλανής σου και συμμαθήτριας σου. Αυτό είναι ντροπή!” Ναι, ναι τα θυμάμαι ακόμα τα λόγια της, γιατί ήταν άδικα, γιατί ήταν σκληρά, γιατί Εγώ ήμουν αθώα και γιατί θα έπρεπε να “τιμωρηθεί” αυτή που πραγματικά θα έπρεπε να αισθάνεται ντροπή. Όχι, επειδή αντέγραψε για τα καλά από εμένα αλλά επειδή το έκανε με βία. Αλλά, Εγώ η “η Μαρία της σιωπής”, δεν είπα τίποτα και άφησα να περάσει και αυτό. Εγώ και η ψυχή μου βέβαια ξέρουμε τον πόνο που νιώθαμε μέσα μας.
 

  Βλέπετε, τα σχολικά μου χρόνια ήταν εφιάλτης για εμένα. Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι ήταν και μια κατάσταση-μορφή bullying …όμως δεν είναι της παρούσης να σας μιλήσω γι’ αυτό. Βέβαια, και στα πρόσφατα σχολικά μου χρόνια, είχα κάποιες συμμαθήτριές μου που παίρνανε, για να μην πω “έκλεβαν” τις εργασίες μου και τον κόπο μου και τις παρουσίαζαν ως δικές τους. Απορώ μέχρι σήμερα πως άντεξα και έβγαλα το Δημοτικό και συνέχισα παρακάτω… Απορώ! Αν και δεν θα έπρεπε, επειδή έχω περάσει, περνάω και δυστυχώς θα περάσω χειρότερα στη Ζωή μου και πάντα καταλήγω στο τέλος να λέω στον εαυτό μου και στους γύρω μου: “Όλα για κάποιο λόγο γίνονται και τελικά σίγουρα για καλό μας!”

  Μπορεί τα παραπάνω που σας διηγήθηκα να είναι λίγο άσχετα-άκυρα με το θέμα που θέλω να θίξω αλλά ίσως να έχουν και μια βάση-σχέση με το θέμα. Το θέμα μου είναι η λογοκλοπή. Όλοι και όλες ξέρουμε τι είναι λογοκλοπή, είτε έχουμε διαβάσει είτε έχουμε ακούσει είτε ακόμα χειρότερα έχουμε ‘βιώσει’. 

📍Πώς να γίνεις διάσημος blogger σε 10 απλά βήματα από την Δέσποινα και το blog της Despina's studio

Λογοκλοπία: Ιδιοποίηση ξένης πνευματικής εργασίας

  Το Διαδίκτυο, όπως ξέρουμε, είναι ένας κόσμος όπου οι πληροφορίες (σωστές ή λανθασμένες, έγκυρες ή μη για πολλούς δεν έχει σημασία) διαδίδονται με την ταχύτητα του φωτός. Μπορούμε να βρούμε άφθονο υλικό από κείμενα, φωτογραφίες, βίντεο κ.α. και να νομίζουμε πως όλα είναι “free” για διακίνηση, μιας και οι χρήστες του διαδικτύου -ίσως- να μην έχουν ταυτότητα. Όσοι ασχολούμαστε με το blogging ή έχουμε μια προσωπική σελίδα ή site και γράφουμε κείμενα, ανεβάζουμε φωτογραφίες και δικό μας υλικό, μπορεί να έχουμε πέσει “θύμα” λογοκλοπής. Το γνωστό “Copy-Paste” (ή αλλιώς στα ελληνικά “Αντιγραφή-Επικόλληση”) παίζει τόσο πολύ και τόσο ελεύθερα και άνετα σαν να είναι το πιο φυσιολογικό και πάντοτε επιτρεπόμενο πράγμα. Ισχύει πάντα όμως αυτό; Και σε ποιες περιπτώσεις; Μήπως υπάρχουν κάποια όρια; Μήπως θα πρέπει πρώτα να σκεφτούμε πως πρέπει να πάρουμε την άδεια από αυτόν που ανήκει το υλικό (κείμενο, φωτο, βίντεο, project); ή το πιο απλό να αναφέρουμε την πηγή, το όνομα του “κατόχου”, δημιουργού, αρθρογράφου;


  Θυμάμαι, όταν ασχολούμουν με το beauty blogging το 2012, είχα ανεβάσει μια ανάρτηση με τίτλο “Όταν η Αντιγραφή είναι το μόνο που ξέρεις να κάνεις!” με αφορμή μια beauty blogger που είχε κάνει μια πλήρη αντιγραφή σε μια ενότητα του blog της με δικές μου φωτο και κείμενα, σβήνοντας το λογότυπο της ονομασίας του blog μου και κείμενο δικό μου με μερικές περικοπές. Της έστειλα μήνυμα και με όλη την ευγένειά μου της είπα ότι συμβαίνει αυτό και αυτό. Φυσικά απάντηση δεν πήρα ποτέ, φυσικά και δεν άλλαξε ή διέγραψε τίποτα από όσα αντέγραψε. Ε, τότε, αφού άφησα να περάσουν λίγες ημέρες, σκεπτόμενη ότι μπορεί να μην έχει δει το μήνυμά μου, ανέβασα στο blog μου μια ανάρτηση γράφοντας ονομαστικά το ποια είναι και ποιο είναι το τάδε blog και παρουσιάζοντα με φωτογραφίες την δική μου original εκδοχή με τη δική της. Μετά από λίγο, το blog είχε “κατέβει”, τέλος πάντων, δεν υπήρχε. Τα συμπεράσματα, δικά σας!

   Ξέρω πως μπορεί να μην έπρεπε να ονοματίσω αλλά θεωρώ πως αφού της έδωσα ευκαιρία στέλνοντας της μήνυμα αλλά δεν πήρα απάντηση και αφού είδα πως συνεχιζόταν να υπάρχει δικό μου υλικό, προχώρησα διαφορετικά. Πρώτα όταν υπάρχει θέμα, παρεξήγηση συζητάω με τον άλλον “προσωπικά” κι αν δεν υπάρχει “συνεννόηση” προχωράω αλλιώς, αφού ο άλλος δεν καταλαβαίνει …με το καλό.

   Πιστέψτε με, έχει τύχει, άθελά μου, για την ακρίβεια κι εγώ μια φορά στη Ζωή μου παλιότερα να έχω (ή μάλλον μια φίλη μου) μια ίδια ιδέα στήλης με μια άλλη blogger, όπου η συγκεκριμένη αντί πρώτα να απευθυνθεί προσωπικά σε μένα την ίδια και να μου πει έχεις κάνει αυτό και αυτό ή να μου ζητήσει τον λόγο, με έκραξε δημόσια με βαρείς χαρακτηρισμούς τόσο από εκείνη όσο και από τις κοπέλες που σχολίασαν, πριν καν καταλάβουν τι είχε γίνει. Αν και εδώ που τα λέμε, δεν χρειάζεται να καταλάβεις τι έχει γίνει (δικαίως ή άδικα) για να ρίξεις με σχόλιο την χολή σου. Εγώ, χωρίς ντροπή και φόβο και επειδή έχω μάθει στη Ζωή μου να μην κρύβομαι και να ακούγεται το δίκιο, σχολίασα στο status και ζήτησα συγνώμη και δεν το έκανα επί τούτου ή ήθελα να κοροϊδέψω κανέναν κλπ. Εντάξει, από όλη αυτήν την “κατινιά” κράτησα δυο πράγματα:


 Πρώτον, “Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο πως θα φέρεται σε μια τύπου παρεξήγηση. Όχι πιάνω τον άλλον προσωπικά και του λέω αυτό και αυτό αλλά τον κράζω κατευθείαν δημοσίως, χωρίς να σκεφτώ αν έχει γίνει κάποιο λάθος ή δεν είναι τα πράγματα έτσι όπως φαίνονται με πρώτη ματιά”. Και δεύτερον, κατάλαβα πως το beauty blogging έχει χάσει πολύ από την αλήθεια του και παίζει πολύ δήθεν. Οπότε, μόνο για καλό έγινε τότε. Αφιέρωσα τον χρόνο μου, εδώ σε αυτό το Diary Blog.


   Έχει συμβεί πολλές φορές να έχω δει φωτο (ειδικά τον beauty φωτο) σε άλλα blogs ή σε προφίλ/σελίδες στο fb χωρίς να με έχει ενημερώσει κανείς. Ψύχραιμα, επικοινώνησα με την τάδε και της είπα με ωραίο και ευγενικό τρόπο ότι συμβαίνει αυτό και αυτό. Ζήτησαν συγνώμη, δεν ξέρανε πως έπρεπε να πάρουν την άδεια μου, αφού τις φωτο της βρήκανε στο διαδίκτυο… και το θέμα σταμάτησε εκεί. Δεν έκραξα κανέναν και καμιά δημοσίως, αφού δεν υπήρχε και λόγος, από την στιγμή που υπήρχε μια κατανόηση του θέματος.

   Για να μην κρυβόμαστε! Όλοι μας, με ό,τι κι αν είναι η θεματολογία του blog του, θα πάρουμε μερικές ιδέες από άλλα blogs είτε ελληνικά είτε ξένα. Πρωτοτυπία; Λίγο δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο βρε παιδιά! Ακόμα και στην μουσική, στο θέατρο, στην τηλεόραση και γενικά στην τέχνη, πρέπει να ψάξεις πολύ για να κάνεις κάτι πρωτότυπο. Οπότε, αντιλαμβάνεστε ότι πάνω-κάτω, λίγο ή πολύ θα θυμίζει κάτι άλλο. Και με τις φωτογραφίες που τις παίρνουμε googlάρωτας, δυστυχώς εν αγνοία μας πέφτουμε στην παγίδα να τις χρησιμοποιούμε, επειδή μας διαφεύγει ο κάτοχος. Το κακό δεν είναι αυτό! Το κακό, το απαράδεχτο, το τραγικό, το ντροπιαστικό είναι όταν κάποιος σου παίρνει ολόκληρο κείμενο/α και τα κάνει Copy-Paste χωρίς να αλλάξει ούτε μια πρόταση, ούτε κόμματα, ούτε παρενθέσεις, να μην αναφέρει την πηγή (ενεργό σύνδεσμο) του κειμένου και κυρίως (εδώ είναι το “βγαίνω από τα ρούχα μου”) παρουσιάζει ως δικό του το κείμενο ενώ το έχει γράψει, έχει καταθέσει τη ψυχή του άλλος. Τραγικό; Και όχι μόνο!

   Αν γράφεις αλλά κάποια στιγμή κολλάς, δεν έχεις κάποιο θέμα να παρουσιάσεις, δεν έχεις έμπνευση βρε παιδί μου και μπαίνεις στη διαδικασία να “κλέψεις” ένα ξένο κείμενο και να μην βάλεις στο τέλος την πηγή ή ακόμα χειρότερα να το παρουσιάσεις ως δικό σου, τότε είσαι φάουλ και θα πρέπει να σκεφτείς πως μπορεί να πρέπει να αντιμετωπίσεις και τις όποιες επιπτώσεις. Άστο! Δώσε χρόνο στον εαυτό σου και στην έμπνευση να σου χτυπήσει την πόρτα. 

 

  Στο διαδίκτυο δεν είναι τίποτα αθώο. Να ξέρεις πως υπάρχει μια ταυτότητα (ειδικά αυτοί που γράφουνε με ονοματεπώνυμο, βλέπω π.χ. εμένα “ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.) και όλα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο μπορούν να αποδεχτούν ποιανού είναι πραγματικά το υλικό και ποιου όχι. Γιατί, κάποιος που έχει ένα blog, site ή γράφει σε διάφορους διαδικτυακούς χώρους (ανώνυμα αλλά κυρίως με μια “ταυτότητα) το κάνει επειδή του αρέσει, έχει κάτι να πει, καταθέτει απλώς τη ψυχή του, μοιράζεται τις σκέψεις του, τις απόψεις του ή επειδή απλώς συζητάει και με άλλους διάφορα κοινωνικά και μη θέματα. Αυτό δε σημαίνει πως ο άλλος έχει το δικαίωμα να διακινήσει το υλικό σου σαν να μην τρέχει τίποτα. Και μην μου πει κάποιος αυτό που έχω διαβάσει σε σχόλια “Αν δε θέλεις να πέσεις θύμα λογοκλοπής να μην το μοιράζεσαι δημοσίως! Εσύ φταις!” γιατί λυπάμαι, προσωπικά δεν καταλαβαίνω αυτό τον γελοίο τρόπο σκέψης!

   Αν βλέπεις πως στο τέλος κάθε άρθρου/ανάρτησης υπάρχει το σηματάκι αυτό ►© που λέει ότι το τάδε άρθρο/ανάρτηση είναι πνευματική ιδιοκτησία του τάδε blog, του τάδε “αρθρογράφου”, και έχει γραφτεί και ανέβει την τάδε ημερομηνία και απαγορεύεται η αναπαραγωγή χωρίς την έγκριση (βλέπε π.χ. παρακάτω το δικό μου)…

  Συγνώμη αλλά τι νομίζετε; πως έτσι για την πλάκα του ο κάτοχος του blog το προσθέτει στο τέλος κάθε ανάρτησης που ανεβάζει; Υπάρχει ένας ξεκάθαρος και αυτονόητος λόγος!

   Εγώ προσωπικά ως Μαρία, επειδή λοιπόν μου έχει τύχει το φαινόμενο της λογοκλοπής, πλέον η αλήθεια είναι πως δεν το ψάχνω. Αν πέσει τυχαία στην αντίληψή μου, τότε πιστέψτε με ξέρω πολύ καλά τι θα κάνω! Αρχικά, το αυτονόητο, που είναι να επικοινωνήσω με τον άλλο και να του πω ότι έχει κάνει αυτό και αυτό. Αν δω ότι δε ιδρώνει το αυτί του, ξέρω πολύ καλά πως θα λειτουργήσω κι εγώ διαφορετικά. Επειδή ξέρω ποια είμαι, ξέρω ακριβώς τι και πως τα γράφω, έχω κάποιους δικούς μου κανόνες στο γράψιμο (άσχετα αν επιτρέπονται ή είναι σωστοί στην ελληνική γλώσσα) π.χ. κάποιες λέξεις τις γράφω με κεφαλαία, κάποιες άλλες τις βάζω με “ εισαγωγικά ” και υπάρχουν και λέξεις, προτάσεις κλειδιά που κάποιος που με ξέρεις καλά ή με έχει διαβάσει τόσο πολύ, που εύκολα μπορεί να καταλάβει ότι το κείμενο είναι “Μαρία”, άσε που όλα μα όλα τα κρατάω ως αρχείο. Οπότε, το να μπεις στον κόπο, να “κλέψεις” δικό μου κείμενο, συμβουλή μου, μην το κάνεις! Όχι πως νομίζω ότι είμαι κάποια ή ότι τα κείμενα μου είναι “Ουάου” καμιά σχέση βρε. Απλώς, όσα γράφω, ανεβάζω, μοιράζομαι είναι η κατάθεση της ψυχής μου και των συναισθημάτων μου και η κάθε ψυχή είναι μοναδική, οπότε και κάθε κείμενο, φωτο ή υλικό που μοιράζεται κάποιος στο διαδίκτυο ή μέσα από το blog του, είναι μοναδικό.


Τόσα απλά! Τόσο κατανοητά! Τόσο αυτονόητα (δυστυχώς όχι για όλους)! Τόσο ξεκάθαρα! Τι δεν έχεις καταλάβει ακόμα;

📍ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Διαβάστε προσεχτικά την Privacy Policy GDPR: Πολιτική Απορρήτου & Γενικός Κανονισμός Προστασίας Δεδομένων περί Προστασίας των Δεδομένων

Αλλά και τους ©️Όροι Χρήσης, Πνευματικά Δικαιώματα (Copyright) & Κανόνες του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

       

 

©πηγή φωτο

  Η αφορμή γι' αυτή την ανάρτηση στάθηκε η κίνηση-πρόσκληση της Μαρίνας από το blog “Εκεί που ερωτεύομαι τη ζωή" για να μοιραστούμε-μιλήσουμε προσωπικά και δημοσίως για το θέμα της λογοκλοπής. Μαρίνα μου, ευχαριστώ για την ευκαιρία…

   Συγνώμη αν σας κούρασα με την τεράστια ανάρτηση αλλά αυτά αισθανόμουν και αυτά είπα! Όλα προσωπική μου άποψη, οπότε χωρίς καμιά παρεξήγηση!

 

Διαβάστε Επίσης: 

►Βρείτε στην 📂Αρχειοθήκη: 💭Σκέφτομαι και Γράφω (All Posts)

• Ποια είμαι Εγώ (Βιογραφικό)
• Σκέφτομαι και Γράφω #25: Η ζωή μου... η ιστορία μου...τα γραφόμενα μου! 
•  Σκέφτομαι και Γράφω #23: «Μαρία γιατί γράφεις;» 

• Blogging και Προστασία Πνευματικών Δικαιωμάτων
• YouTube και πνευματικά δικαιώματα: Τι «ανεβαίνει» νομίμως;
• Instagram, Twitter και πνευματικά δικαιώματα: Τι πραγματικά ανήκει στον χρήστη-δημιουργό;
• GDPR: Συχνές ερωτήσεις για τον Γενικό Κανονισμό Προστασίας Δεδομένων
• Προστασία των Δικαιωμάτων Πνευματικής Ιδιοκτησίας του Φωτογράφου

✿⊱┈┈╮ΣΥΛΛΕΓΩ_ΣΤΙΓΜΕΣ╭┈┈⊰✿

  Αν επιθυμείς μπορείς να κάνεις εγγραφή στο Newsletter μου για να γίνεις ένας από τους Συλλεκτικούς Αναγνώστες μου, να ενημερώνεσαι άμεσα για τα δημιουργικά πράγματα του blog, να μαθαίνεις τα πιο special νέα μου, να απολαμβάνεις ειδικά προνόμια, όπως επίσης να έχεις πρόσβαση στην Συλλεκτική Βιβλιοθήκη του blog.

Μπορείς επίσης να με στηρίξεις απλά...

 

 

 

Η παρούσα ανάρτηση, όπως και ολόκληρο το περιεχόμενο αυτού του blog/site αποτελεί προσωπική πνευματική ιδιοκτησία των 3 ιστολογίων (blogs) ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫, ✎Οι Συγγραφικές Μου Στιγμές✎ & ΠΑΡΑΤΗΡΩ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΖΩ και ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ by mariaparask29_photography.
Συνεπώς ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ οποιαδήποτε αντιγραφή ή τροποποίηση, αναδημοσίευση, αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς πρώτα την ενημέρωση, συγκατάθεσή και έγκρισή της κατόχου. 

 Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος. Όλα είναι επίσημα αποθηκευμένα! 

*Πες ΟΧΙ στην λογοκλοπή!* ~ *Copyright ©2010-2024*
by ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)