My favorite places #4 – Βόλτα στο Καβούρι μοναχά για πάρτη μου

  Τόσες μέρες κλεισμένη στο σπίτι, κάτι που τον τελευταίο καιρό το κάνω συχνά και αυτό δεν είναι καθόλου καλό. Μπορεί να κάνω και 5-6 μέρες να βγω έξω. Αν δεν έχω καμιά σοβαρή υποχρέωση δεν έχω διάθεση να βγω, να δω κόσμο ή Φίλες. Όμως το προηγούμενο βράδυ της Παρασκευής, είπα: “Μαρία, αύριο Σάββατο πρέπει να βγεις, να περπατήσεις, να καθίσεις να πιείς το καφεδάκι σου, να διαβάσεις κανένα βιβλίο, να γράψεις τη συνέχεια του βιβλίου σου, να ξεσκάσεις. Εξάλλου, από εβδομάδα ο καιρός χαλάει για τα καλά.”

  Κι έτσι σαν φλασιά μου ήρθε στο μυαλό που ήθελα να πάω, τι ήθελα να δω, σίγουρα θάλασσα. Επέλεξα να πάω σε ένα μέρος που απέφευγα εδώ και μήνες να επισκεφτώ, ενώ το ήθελα. Όμως φαίνεται τώρα ήταν η κατάλληλη ώρα, τώρα ήμουν έτοιμη. Και όντως ήμουν έτοιμη από όλες τις μεριές. Στο μέρος αυτό “έτυχε” να πάω για πρώτη φορά πριν περίπου 10 μήνες, με ωραία παρέα. Το ερωτεύτηκα! Για την ακρίβεια ερωτεύτηκα πρώτα απ’ όλα την τέλεια θέα του (η θάλασσα στα πόδια σου) κι ύστερα όλα τα υπόλοιπα. Στην πρώτη επίσκεψη λοιπόν γέμισα το μυαλό και την καρδιά μόνο με ωραίες αναμνήσεις και ωραία σπάνια για μένα συναισθήματα. 

  Σάββατο πρωί, μπορεί ο ήλιος να ήταν στις ακεφιές του όμως Εγώ δεν πτοήθηκα και πραγματοποίησα την επιθυμία μου. Έφτασα στον προορισμό μου και έκανα όλα αυτά κι ακόμα περισσότερα που είχα στο μυαλό μου. 

  Έφτασα ακριβώς, περιέργως χωρίς να χαθώ στην τοποθεσία (αχ βρε Google με τους χάρτες σου! Τεράστια ανακάλυψη, οι χάρτες στο κινητό σου και τσουπ φτάνεις και στο πιο απομακρυσμένο μέρος, που λέει ο λόγος! και το λέω εγώ που είμαι πολύ κακή στο να προσανατολιστώ και πολύ καλή στο να χαθώ… άθελα μου) έκατσα ακριβώς στο τραπέζι που είχα καθίσει πριν από 10 μήνες, την άραξα, απόλαυσα το καφεδάκι μου, το διάβασμα, την άνεση και την ηρεμία, τη θέα φυσικά και τα χάδια ενός πανέμορφου σκύλου, συν ότι έγραψα αρκετά. Βέβαια, στα διαλλείματα μου από το γράψιμο, ερχόντουσαν οι τότε αναμνήσεις, έτσι να με ταρακουνήσουν αλλά χαίρομαι γι’ αυτό γιατί τις χρειάζομαι για κάμποσο καιρό ακόμη.   

  Και επειδή εγώ όταν έχω ανάγκη να περάσω χρόνο με τον εαυτό μου (χωρίς αυτό να σημαίνει πως απαρνιέμαι τις παρέες και τη συντροφιά των Φίλων μου αλλά όταν αυτό δεν είναι εφικτό, τότε επιλέγω την παρέα του εαυτού μου) επιλέγω μέρη ήσυχα, σχεδόν απομονωμένα, με φιλικό περιβάλλον, ωραίο και διαφορετικό κόσμο και να είναι το μέρος απλό, λιτό και απέριττο αλλά πάντοτε με θέα τη θάλασσα, οπωσδήποτε. Και φυσικά, πάντοτε μετά από το άραγμα και το καφεδάκι, περπατάω στάνταρ μια ωρίτσα, απολαμβάνω τον καθαρό αέρα και φυσικά τραβάω και μερικές αναμνηστικές φωτογραφίες.  Ένα από αυτά τα μέρη λοιπόν είναι και το Καβούρι και η καφετέρια φυσικά είναι το γνωστό «Λασίθι» που έχει να διηγηθεί ωραίες ιστορίες διαφόρων συναντήσεων...

Η δική μου ιστορία θα μπορούσε να ξεκινήσει κάπως έτσι!

"Μια φορά κι έναν καιρό σε αυτό το μέρος γεννήθηκε μια σχέση, όνειρα, ελπίδες... τραβήχτηκε και μια  φωτογραφία με το ωραιότερο Ηλιοβασίλεμα εκείνη την ημέρα. Αλλά... γιατί τελικά ένα “αλλά έκανε την ιστορία” να γραφτεί διαφορετικά[…]”

Βέβαια οι φωτο του 2014 τραβήχτηκαν εκεί στις 25 Ιουλίου, δηλαδή μέσα Καλοκαιριού, λίγο μετά τις 7 και 8 η ώρα το απόγευμα, και οι φετινές, γύρω στις 11 το πρωί που αν και Άνοιξη, με έναν καιρό μουντό να “παίζει” μαζί μας. Οπότε οι διαφορές φαίνονται από μόνες τους, λόγω εποχής. Πάντως και οι 4 φωτο είναι τραβηγμένες με το κινητό μου και δεν έχω προσθέσει κανένα φίλτρο. Ειδικά για την πρώτη φωτο νιώθω περήφανη και την αγαπώ και σημαίνει πολλά για μένα…

 

Παρακάτω θα σας δείξω μερικές φωτο που τράβηξα στη βόλτα μου στο Καβούρι. 

 

 

Φωτο από κινητό!

Το Cafe-bar «Λασίθι» προσωπικά θεωρώ πως είναι ένα από τα ωραιότερα μέρη για να απολαύσεις τη θάλασσα και το Ηλιοβασίλεμα, Χειμώνα-Καλοκαίρι, χωρίς να παιδευτείς να φτάσεις στο υψηλότερο σημείο για να το δεις. Πίνεις το καφέ σου (που αν και είναι λίγο ακριβός σε σχέση με άλλα παρόμοια μαγαζιά αλλά ευτυχώς πίνεις καλό καφέ και επίσης ως γνωστό πληρώνεις τη Θέα) τρως το φαγητό σου που πραγματικά η ποσότητα και η ποιότητα του είναι άκρος γευστική. Το service γρήγορο,  οι σερβιτόροι ευγενικοί και εξυπηρετικοί σε ό,τι τους ζητήσεις. Μάλιστα, ο νεαρός που με σέρβιρε έμοιαζε καταπληκτικά στον Χρήστο Μενιδιάτη… μα ολόιδιος σας λέω! Το εσωτερικό του μαγαζιού πολύ όμορφα διακοσμημένο αλλά εγώ προτίμησα να καθίσω έξω. Γιατί πως να απαρνηθείς τέτοια ομορφιά έξω, ακόμα κι αν ο καιρός είναι μουντός και κάπως καταθλιπτικός;

Φωτο από κινητό!

Αυτός ο πανέμορφος, φιλικός και πολύ παιχνιδιάρης σκύλος, επί πόση ώρα τριγυρνούσε στο τραπέζι μου και έκανε χάδια στα πόδια μου. Ήταν μάλλον κάποιου πελάτη, του απέναντι τραπεζιού, ίσως; Πάντως πήγαινε στο “τζάμι” κοιτούσε έξω κουνώντας την ουρά του, μετά έκανε χάδια στα πόδια μου και όταν πήγαινα να τον χαϊδέψω, έφευγε και μετά πάλι τα ίδια απ’ την αρχή. Μια ψυχούλα όμορφη πραγματικά! 

Φωτο από κινητό!

Φωτο από κινητό!

 

 

 

 

 

 

 

 

Τι ωραίο από το να υπάρχουν παγκάκια και απέναντι η θάλασσα! Την αράζεις, με έναν καφέ στο χέρι το πρωί ή pop corn ή ακόμα καλύτερα πασατέμπο στο σακουλάκι, όπως κάνανε οι παλιότεροι, οι παππούδες μας και οι γιαγιάδες μας. Βέβαια, αυτά είναι για ανθρώπους που δεν είναι τόσο απαιτητικοί και μπορούν να περάσουν όμορφα και με αυτό τον τρόπο και δίπλα-κοντά τους να έχουν καλή παρέα. 

 

Αυτό που στο Καβούρι (και όχι μόνο εκεί) χορταίνει το μάτι σου από “Κίτρινες Μαργαρίτες” (Μαργαρίτες δεν είναι βρε παιδιά, αν κάνω λάθος διορθώστε με!) και “Χαμομήλι” και κάνει τον τόπο ακόμα πιο όμορφο, εμένα με εντυπωσιάζει και με ενθουσιάζει.

Σ’ αυτή τη φωτο, όπως βλέπεται και από την ημερομηνία (λίγες ώρες αφότου εγώ το είδα. Η φωτο τραβήχτηκε γύρω στις 3 το μεσημέρι) φαίνεται είχαν καθίσει κάποιοι, ίσως νεαρά παιδιά; και απολαμβάνανε τη θέα της θάλασσας σαν να τη βλέπουν από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Άφησαν και μερικά λουλούδια και το “μπαλκόνι” έγινε πιο όμορφο. Δεν είναι πολύ ρομαντικό και πολύ όμορφο το σκεπτικό/φαντασία τους; 

 Ο συγκεκριμένος άντρας, ποδηλάτης για την ακρίβεια, καθότανε εκεί για αρκετή ώρα και απολάμβανε τη θέα. Τόσο απλά!

 Λίγο πιο πέρα, σε ένα παγκάκι (το πρώτο που συναντάς) καθότανε μια “οικογένεια”. Η γυναίκα με το μωράκι στην αγκαλιά της, δίπλα ο σύζυγος της και το καρότσι. Σε κάποια φάση που είχα πάει λίγο προς τη μεριά του “γκρεμού” για να δω το τοπίο, γυρίζοντας για να συνεχίσω τη βόλτα μου, ο άντρας μου ζήτησε αν έχω την καλοσύνη (δεσποινίς!!!) να τους βγάλω μια φωτογραφία να είναι και οι τρεις τους με φόντο τη θάλασσα και έτσι μου έδωσε το κινητό του και τους έβγαλα. όμορφη εικόνα! 

 

 Προχωρώντας προς τα πάνω, εκεί που τα μπαγκάκια είναι πιο πολλά, είδα στο ένα να κάθεται μια Κυρία κάποιας ηλικίας πίνοντας το καφέ της και το βλέμμα της στραμμένο στη θάλασσα. Στο επόμενο μπαγκάκι καθόταν ένα -ας πούμε- ηλικιωμένο ζευγάρι και γελάγανε μεταξύ τους. Και λέω “ζευγάρι” γιατί κρατούσε ο ένας το χέρι του άλλου!

  Εδώ να σας περιγράψω και μια ακόμη εικόνα και εσείς απλώς φτιάξτε την στο μυαλό σας.

  Μετά τα παγκάκια, όπως προχωρούσα, από μακριά είδα να κατεβαίνει ένα νεαρό ζευγάρι(;), γύρω στα 20+ πρέπει να ήταν! (Δεν είμαι και καλή στις ηλικίες!) Κάποια στιγμή, ο νεαρός μένει λίγο πίσω από την κοπέλα. Η κοπέλα κάνει μια στροφή και λέει: “Που είσαι;” αμέσως ο νεαρός, έσκυψε και έκοψε μια “μαργαρίτα” και της στη δίνει. Εκείνη, αμέσως τη πετάει κάτω και ο νεαρός με ένα πλατύ χαμόγελο σκύβει, τη μαζεύει και με το κεφαλάκι του στραμμένο δεξιά, σαν κουταβάκι τις είπε “Την έκοψα για σένα…!” Το κορίτσι είχε κατεβασμένο το κεφάλι της… Εγώ προχώρησα μπροστά, (γιατί είμαι και πολύ διακριτική τρομάρα μου!) γιατί δεν ήθελα να νομίζουν πως τους “παρακολουθώ” και δε ξέρω τι έγινε στη συνέχεια. Δεν ξέρω γιατί η κοπελίτσα την πέταξε αμέσως πριν καλά-καλά καταλάβει τι της έδωσε αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι ένιωσα πολύ όμορφα, μια αίσθηση ευτυχίας που είδα αυτή την εικόνα. Μπράβο στο νεαρό για την κίνηση! Δεν είναι και κάτι που κάνουν συχνά γενικά οι άντρες! Και  εμείς οι γυναίκες, όσο και να λέμε κάποιες φορές πως δεν τρέχει και τίποτα αν δεν μας προσφέρουν έστω μια στο τόσο ένα λουλούδι, καταβάθος μας αρέσει μια τέτοια κίνηση.     

Σε αυτό το σημείο της παραλίας, δυο παιδάκια (που κάπως φαίνονται στη φωτο) παίζαμε με το νερό της θάλασσας. Μάλλον είχαν βγάλει τα παπούτσια τους, γιατί μπαίνανε και τρέχανε στο νερό και αμέσως βγαίνανε και ουρλιάζανε από τη χαρά τους, γιατί ήταν κρύο. Ομολογώ πως τα ζήλεψα (με την καλή έννοια) γιατί θα ήθελα κι Εγώ να τολμούσα να βγάλω τα παπούτσια μου και να περπατήσω στην άμμο και να βάλω τα πόδια μου στο νερό, αλλά δεν είμαι τόσο γενναία, όπως τα παιδάκια, όχι ακόμη. Αν πιάσουν για τα καλά οι ζέστες, γιατί όχι;

 

Σε αυτό το σημείο της παραλίας (λίγο πριν το “τέρμα”) υπάρχει μια άνω-κάτω κατάσταση. Γίνονται έργα και παντού υπάρχουν ξύλα, χώματα, σκέπαστρα με τούβλα κ.α. Πιστεύω πως από τον άλλο μήνα ή μέχρι τον Ιούνιο η παραλία θα πάρει την εικόνα που της πρέπει…

 

 

 

Άντε, να ‘μαι κι Εγώ να κοιτάζω την θάλασσα που τόσο αγαπώ και που ποτέ δεν την χορταίνω!

  Και εδώ η βόλτα μου τελείωσε! Αυτό που έχω να πω, με το χέρι στην καρδιά, είναι πως πέρασα υπέροχα, το καταευχαριστήθηκα, την είχα ανάγκη αυτή τη βόλτα και σε αυτό το μέρος. Είδα πανέμορφες εικόνες, ωραίους ανθρώπους, χαρούμενους ανθρώπους που απλώς καθόντουσαν μόνοι ή ζευγαράκια σε ένα παγκάκι και κοίταζαν τη θάλασσα, απολαμβάνανε την ηρεμία και την ομορφιά που υπήρχε γύρω τους, άλλοι κάνανε τζόκει, άλλοι απλώς περπατούσαν και απολάμβαναν την βόλτα τους, όπως Εγώ. Περιττό να σας πως, πως μετά για το υπόλοιπο της ημέρας μου, αισθανόμουν πολύ όμορφα και χαρούμενα. 

  

  Γιατί βρε παιδιά, είναι ωραίο να κάνεις πράγματα που σου αρέσουν και κάνουν τη διαφορά μέσα στην, ομολογουμένως άσχημη καθημερινότητα μας.

  Εύχομαι να απολαύσατε κι εσείς λιγάκι την βόλτα και να σας “πήρα” μαζί μου, σαν να ήσασταν μαζί μου!

  Ευχή, να έχουμε μια όμορφη Μεγάλη εβδομάδα!

☞Διαβάστε επίσης:
___________________

► Περισσότερα άρθρα από την στήλη "Ταξίδια/Traveling"

►Περισσότερα άρθρα από την στήλη "My favorite places"

►Περισσότερα άρθρα στην ετικέτα: #My Travel Trip

►Περισσότερα άρθρα στην ετικέτα: Χαλκίδα (Chalkida)

►Η ονειρική Αυστραλία και οι 10 χώρες όπου ζουν οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι

►My favorite places #7 – Διακοπές στο Λουτράκι...

_____________________________________

*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων

από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου. Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*

*All rights reserved