ΚΑΛΗΜΕΡΑ ζωή! Εσύ τρέχεις κι Εγώ …το βιολί μου!

  Η χθεσινή μέρα ήταν κάπως στενάχωρη. Στενάχωρη διότι αυτή η “τύχη”αν δεν σε θέλει, δεν σε θέλει ακόμα και στα πιο εύκολα, πιο εύκολα δε γίνεται,  πραγματάκια. Και αναρωτιέσαι; “Μα γιατί δεν με συμπαθεί; Γιατί να ταλαιπωρούμε σωματικά αλλά ειδικά ψυχικά για πράγματα που λογικά δεν θα έπρεπε;” Και αμέσως, όπως ρωτάς, έτσι μόνη σου απαντάς, διότι η απάντηση είναι απλή… “Όλα για κάποιο λόγο γίνονται!” (Ελπίζω να είναι για καλό!)

  Και μην μου πει κανένας, ότι δεν υπάρχει “τύχη” και ό,τι μόνο σε μας στηρίζονται όλα! Καλύτερα να τα πείτε σε κάποιον άλλον αυτά, διότι σε μένα είναι περίτρανα επιβεβαιωμένο ουκ ολίγες φορές. Δεν μιλάω απλά για να πω κάτι, μιλάνε τα γεγονότα από μόνα τους. Τελεία και παύλα!

  Τελικά, όμως, λες δε βαριέσαι και συνεχίζεις το βιολί σου κι ας κάνει η ζωή τα δικά της. Χαμογελάς για τα ελάχιστα μικρά ή μεγάλα ωραία που σου συμβαίνουν, συνεχίζεις να προσπαθείς για το καλύτερο κι αν κάπου-κάπου “γκρινιάζεις” λίγο, ε! τουλάχιστον εσύ έχεις λίγο παραπάνω το δικαίωμα να γκρινιάξεις ενώ συγχρόνως χαμογελάς και έχεις πίστη, εκεί που άλλοι το κάνουν (γκρινιάζουν), κι ας έχουν μια χαρά λίγα ή πολλά, ακόμα και τα βασικά και περισσότερα. Όμως η απληστία, η αχαριστία και το “θέλω κι άλλα, θέλω κι άλλα” (σαν αχόρταγοι) πως να το κάνουμε μωρέ; τους κάνει να χάνουν το δικαίωμα από μόνοι τους. (Εμ, πόσο να σας κατανοήσουμε; Εμ, πόσο ακόμα θα σας αντέξουμε; Πρέπει να κοιτάξουμε κι εμάς!) 

  Anyway! Σήμερα είναι μια άλλη μέρα! (κι ας υπάρχει ακόμα αυτός ο κόμπος στο λαιμός, που μοιάζει σαν πίκρα)…

  Σήμερα είναι μια άλλη μέρα! Κι αν τίποτα δεν πάει καλά, κι αν όλα πάνε στραβά… εσύ χαμογέλα, δες τα πράγματα όπως είναι αλλά πρόσθεσε και λίγο χιούμορ και θα δεις πως θα είναι όλα πιο υποφερτά. Το έχεις! “Το έχω!” να λες!

  

  Και επειδή όταν έρχεται μια νέα ψυχούλα σε αυτόν τον δύσκολο -αν όχι τόσο άσχημο- κόσμο, είναι σαν να γεννιέται μια μικρή ελπίδα για όλους μας, πριν τρεις ημέρες ένα νέο μέλος (μια Πριγκίπισσα) ήρθε στην οικογένεια. Και σήμερα, σε λίγη ώρα επιτέλους θα το δω για πρώτη φορά. Και ναι! ανυπομονώ να δω τη φατσούλα του, να το αγγίξω, να το πάρω στην αγκαλιά μου, να νιώσω ότι “ακόμα υπάρχει ελπίδα για όλους μας, για τον κόσμο αυτόν, για μένα”.  

  Α! επειδή η μέρα μας πρέπει να ξεκινάει πάντα με μουσική, το παρακάτω είναι ό,τι πρέπει!

  Το τραγούδι “Love Me Like You Do” (ναι από το soundtrack της ταινίας “FIFTY SHADES OF GREY”) σε μια “ανατριχιαστική-θεϊκή” Violin Cover εκτέλεση από τον Robert Mendoza, που εκτός το ότι παίζει θαυμάσια, το κοίταγμα του είναι επίσης θαυμάσιο. Να τα λέμε κι αυτά!!!

 

  Τέλος, για κάντε μια επίσκεψη ΕΔΩ στο blog της Μαίρης και διαβάστε το νέο μου, 2ο post της στήλης “Βλέπω & Διαβάζω#”, με τις προτάσεις μου για ταινία και βιβλίο.

Κ_α_λ_η_μ_έ_ρ_α   & 

Κ_α_λ_ό   Σ_α_β_β_α_τ_ο_κ_ύ_ρ_ι_α_κ_ο  να έχουμε!

@-_-@

☞Διαβάστε επίσης:

____________________

► Βλέπω & Διαβάζω #1

► Γκαντεμιά ή απλά δεν είναι γραφτό;

► Τύχη ή απλά συγκυρία;

► 24 Days Challenge, Day #17 - Ρ… όπως λέμε… Ριζικό!

► Μια "Καλημέρα" είναι αυτή, πες την κι ας πέσει χάμω! (posts)

► Μια αισιόδοξη, χαμογελαστή & με μήνυμα Καλημέρα! "Κράτα ό,τι πραγματικά ΑΞΙΖΕΙ!"

 

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*