🎨Οι Καλλιτεχνικές Ανησυχίες Μου #5: I ❤ puzzles!

  Δεν θυμάμαι αν σας το έχω πει ότι λατρεύω τα puzzles! Ναι, ναι μου αρέσει πολύ να κάθομαι και να συναρμολογώ puzzle. Κι αν είναι και πολλά κομμάτια και δύσκολο (εκτός από όμορφο) το θέμα/εικόνα, ακόμη καλύτερα για μένα.

 Έχω μια ανάμνηση από τα παιδικά μου χρόνια. Στο Δημοτικό, είχα πάει στο σπίτι μιας συμμαθήτριάς μου για να διαβάσουμε και μου είχε δείξει τα puzzles που είχε στο δωμάτιό της. Μου είχε πει πως από την μαμά της έμαθε να “παίζει” με τα puzzles και κάθονται μαζί και ενώνουν τα κομμάτια. Κάπως έτσι θυμάμαι μου τα είχε πει! Είχαμε καθίσει λοιπόν και φτιάχναμε ένα puzzle που απεικόνιζε ένα ζωάκι στη φύση; Κάτι τέτοιο τέλος πάντως! Μου άρεσε τόσο μα τόσο πολύ που ευχόμουν να είχα κι Εγώ δικό μου puzzle αλλά τότε, φτωχικά χρόνια, δεν μπορούσα και δε ζητούσα ποτέ να έχω κάτι παραπάνω από τα βασικά.

  Μια μέρα του Δεκέμβρη του 2003, έρχεται ο αδελφός μου ο Αντώνης και μου φέρνει ως δώρο (δώρο σε μένα και από τον αδελφό μου; κάποιος φούρνος θα γκρεμίστηκε σκέφτηκα!) 2 κουτιά παζλ. (θα τα δείτε παρακάτω!) Το ένα με 1000 & το άλλο με 1500 κομμάτια. Τρελάθηκα από την χαρά μου! Μια παιδική μου επιθυμία πραγματοποιήθηκε! Πρώτη φορά στη ζωή μου είχα τα δικά μου puzzles. Πριν από αυτά, θυμάμαι, είχε τύχει να πάρω στα χέρια μου παζλάκια από τα σοκολατένια αυγά, με 10-15 κομμάτια. Ε, μια μικρή γεύση ήταν αυτά!

  Αμέσως, ξεκίνησα να συναρμολογώ αυτό με τα 1000 κομμάτια. Είδα και έπαθα να το ολοκληρώσω! Όχι επειδή με δυσκόλευε η δυσκολία του θέματος (ένας μαύρος πάνθηρας στη ζούγκλα) ή γιατί πάρα πολλά τα κομμάτια, όσο ότι οι δικοί μου και ο σκύλος μου (εντάξει ήταν μωρό τότε) μου το χαλάγανε κάθε τρεις και λίγο. Ακόμα και όταν έφτασα λίγο πριν το ολοκληρώσω, -σχεδόν- μου το διέλυσαν και φτου πάλι -σχεδόν- από την αρχή. Καλά για το τι είχα ακούσει (όπως συνήθως!) δε λέγονται! Αλλά μου είχε γεννηθεί ένα πείσμα, μα ένα πείσμα (το γνωστό μου, κάποιες φορές λίγο “επικίνδυνο”, πείσμα) ότι θα το ολοκληρώσω, θα το κορνιζάρω και θα σας το “στρίψω στην μούρη”. (κάτι σαν εκδίκηση, σαν απόδειξη;)Κι όπως έγινε! 

  Μου πήρε έναν ολόκληρο χρόνο μέχρι να το ολοκληρώσω, με μεγάλη προσπάθεια να το διατηρήσω ασφαλή. Το ολοκλήρωσα λοιπόν, το κορνίζαρα και ένα μεσημέρι τους το δείχνω. Εντάξει, δεν θα ξεχάσω το ύφος τους, τη φάτσα τους, τη σιωπή τους, το “κάνω τον κινέζο” στο ερώτημα “είδατε που τα κατάφερα; εσείς που με περνάγατε για άχρηστη…!” Ένιωσα δικαιωμένη να το πω; πήρα την ‘εκδίκησή’ μου να το πω; τους έβαλα τα γυαλιά να το πω; Τέλος πάντως, από όλη αυτή την κατάσταση ξέρετε τι αποκόμισα; Πρώτον, έγραψα μια από τις πιο αγαπημένες μου ιστορίες με τίτλο “Το παζλ” (σας το είχα αναφέρει παλιότερα) δεύτερον, μέσα από την συναρμολόγηση του παζλ είδα ότι αν θέλεις κάτι πολύ, με υπομονή, επιμονή και προσπάθεια, μπορείς να τα καταφέρεις (αφού μπορείς να καταφέρεις να ενώσεις 1000 κομμάτια ενός παζλ, τότε μπορείς να καταφέρεις και τα πραγματικά δύσκολα) και τρίτον, τα παζλ (όπως και τα σταυρόλεξα, όπως και τόσες άλλες δραστηριότητες) διεγείρουν το μυαλό, είναι μια δημιουργική ασχολία και αγχολυτική. 

  

  Εγώ προσωπικά, όταν κάθομαι και “παίζω” με κάποιο παζλ, ξεχνιέμαι, ηρεμώ, περνάω ωραία, το απολαμβάνω, το μυαλό μου δεν σκέφτεται, δηλαδή δεν κάνει χίλιες-δυο άσκοπες σκέψεις. Αυτό το παθαίνω και όταν πηγαίνω cinema. Τα puzzles και το cinema είναι -ίσως- τα μόνα πράγματα που ηρεμούν το μυαλό μου από άσκοπες σκέψεις!

  Παρακάτω θα σας δείξω τα puzzles που έχω στην κατοχή μου και κάποια που δεν τα έχω γιατί ήταν προορισμένα για δώρο. Κάποια από αυτά περιμένουν στην αναμονή για να τα συναρμολογήσω και κάποια άλλα έχουν ήδη συναρμολογηθεί.

  Για να ξεκινήσω να συναρμολογήσω ένα παζλ, πάντα πρώτα κάνω τα εξής βήματα:

1) Ανοίγω την συσκευασία

2) Μετράω όλα τα κομμάτια για να δω αν λείπει κάποιο. (αυτό βέβαια το κάνω με το που αγοράζω ένα καινούργιο παζλ. Έχει τύχει να λείπουν και 3 & 5 κομμάτια και πραγματικά χαλάστηκα και νευρίασα. Δε θέλω με τίποτα να συμβαίνει αυτό!)

3) Ξεχωρίζω όσα είναι το πλαίσιο (δηλαδή το γύρω-γύρω), όσα είναι χρωματιστά, όσα είναι πιο σκούρα και όσα είναι πιο ‘περίεργα’ και τα βάζω το καθένα σε ξεχωριστή σακουλίτσα.

4) Ξεκινάω με το να ενώνω τα κομμάτια του πλαισίου. (αν όλα είναι εντάξει, δηλαδή δε λείπει κανένα κομμάτι, μετά δεν έχω άγχος για τίποτα άλλο! Όλα τα υπόλοιπα είναι σχετικά εύκολα!)

5) Μετά συνεχίζω με τα κομμάτια που τοποθετούνται στο κέντρο και ύστερα όπως μου κάτσει.

Αυτός είναι “Ο μαύρος πάνθηρας στη ζούγκλα” που σας έλεγα! 1000 κομμάτια! Για την ακρίβεια τα κομμάτια που έχουν συμπληρωθεί είναι 999. Όπως θα δείτε, κάτω στη γωνία δεξιά της κορνίζας λείπει ένα. Γι’ αυτό ευθύνεται ο σκύλος μου! Μου το πήρε και το έφαγε! Αλλά it’s ok, μικρή ζημιά, μικρό το κακό! Όπως σας είπα αυτό το παζλ έχει τη δική του ιστορία και γι’ αυτό τον λόγο το λατρεύω, το προσέχω σαν τα μάτια μου, το έχω στον τοίχο πάνω από το κρεβάτι μου και ναι, παραδέχομαι πως νιώθω πολύ περήφανη για αυτό το δημιούργημα. Δεν είναι πολύ όμορφο το θέμα; Τα χρώματα είναι απίστευτα! Μάλιστα ο μαύρος πάνθηρας είναι από βελούδο. 

  Αυτό το παζλ ήταν το παζλ που ήταν εξαρχής δρομολογημένο για δώρο για ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο. Το πρόσωπο αυτό ήταν η καθηγήτρια της Φυσικής στο Νυχτερινό Γυμνάσιο που πήγαινα το 2008-2010. Αυτή γυναίκα ήταν ένας από τους 2-3 ανθρώπου που μου στάθηκαν, που με έσπρωξαν να συνεχίσω τις σπουδές μου, να πάρω παραπάνω γνώσεις στα πράγματα, να μάθω τις ικανότητές μου, τις δυνατότητές μου. Αυτή η γυναίκα μου στάθηκε και πολύ προσωπικά, ήταν αυτή που με βοήθησε στο να συγγράφω περισσότερο μέσα από τα θέματα, γραπτά που μου έδινε, που μου έστελνε για να μάθω να γράφω καλύτερα και πιο σωστά, να διατυπώνω τις σκέψεις μου γραπτώς. Ήταν το άτομο που με ‘έσπρωξε’ να δημιουργήσω το δικό μου (τότε) πρώτο μου blog και ήταν αυτή που με “πίεσε” (με την καλή έννοια) να συνεχίσω και για το Λύκειο. (Να ξέρετε πως τέτοιους ανθρώπους σπάνια συναντάς και πόσο μάλιστα εκπαιδευτικούς) 

   Σκεφτόμενη λοιπόν, τώρα που τελειώνω το Γυμνάσιο και θα πάρω το απολυτήριο μου, με ποιον τρόπο θα της πω “ευχαριστώ για όλα” και να της ανταποδώσω για όσα έκανε για μένα; Εκεί στα μέσα Φεβρουαρίου του 2010, θυμάμαι, μου ήρθε τρομερή φλασιά και έμπνευση το δώρο να είναι ένα παζλ. Ήθελα να είναι ένα όμορφο δώρο φτιαγμένο από εμένα που θα μείνει. Σκέφτηκα λοιπόν να αγοράσω ένα παζλ (με πολλά κομμάτια εννοείται) με ένα ιδιαίτερο θέμα και ίσως να περνάει ένα μήνυμα, να το συναρμολογήσω, να το κορνιζάρω και τον Ιούνιο, λίγες ημέρες πριν πάρω το απολυτήριο να της το δώσω. Και όπως έγινε! Μετά από αναζήτηση 2 ημερών σε όλα τα βιβλιοπωλεία της περιοχής μου και μετά από επιλογές που δεν ήταν ακριβώς αυτό που είχα στο μυαλό μου, με μεγάλη μου χαρά επιτέλους βρήκα αυτό που ήθελα και είναι αυτό το παζλ με το θέμα που βλέπετε στη φωτο. Σε τρεις μήνες το είχα ολοκληρώσει. Λόγω του σχολείου, τα διαβάσματα, τη δουλειά όπως καταλαβαίνετε ο χρόνος μου ήταν πάρα πολύ περιορισμένος αλλά καθόμουν τα βράδια και κομμάτι-κομμάτι το παζλ κάθε μέρα έπαιρνε μορφή. Έφτιαξα και μια χειροποίητη vintage ευχαριστήρια κάρτα (πόσο όμορφη ήταν, τη θυμάμαι ακόμα!) με τον εκτυπωτή μου και τα παρέδωσα. Είχε χαρεί πάρα πολύ και της άρεσε και το παζλ αλλά και η καρτούλα εξίσου πάρα πολύ!    

  Το πρώτο παζλ από αριστερά είναι το δεύτερο κουτί παζλ που μου είχε φέρει ο αδελφός μου. Θέλω τόσο μα τόσο πολύ να το ξεκινήσω κάποια στιγμή, αλλά πότε;

Το δεύτερο που απεικονίζει την Αθήνα τη νύχτα ή αλλιώς όπως είναι ο τίτλος του “Athens by night” το είχα ξεκινήσει αλλά τότε λόγω περιορισμένου χρόνου, το ‘παράτησα’. Τα ενωμένα κομμάτια πάντως είναι μέσα στο κουτί. Μάλιστα, το συγκεκριμένο παζλ φωσφορίζει στο σκοτάδι.

  Το τρίτο της φωτο μου, που είναι 3 σε 1 παζλ των 1000 κομματιών, μου το έδωσε μια φίλη μου πριν λίγο καιρό. Σαν θέματα, δεν μπορώ να πω πως με ξετρελαίνουν αλλά είναι ωραία. Γενικά μου αρέσουν θέματα με τη φύση, με τοπία, αξιοθέατα, με έργα τέχνης και δύσκολα θα επέλεγα παζλ με θέμα άλογα, δελφίνια, σκέτα λουλούδια… 

 Το πρώτο πάζλ όπως βλέπετε είναι “το φωτισμένο Παρίσι”, που και αυτό φωσφορίζει στο σκοτάδι. 

  Το συγκεκριμένο το είχα αγοράσει πέρσι τον Απρίλιο και ξεκίνησα να το συναρμολογώ (όπως σας είχα δείξει ΕΔΩ και όπως βλέπετε στη διπλανή φωτο) αλλά λόγω περιορισμένου χρόνου αλλά (τότε) κυρίως χώρου, ‘αναγκάστηκα’ να το ‘παρατήσω’ κι ας είχα συμπληρώσει το γύρω-γύρω το πλαίσιο και σχεδόν μισοτελειώσει τον πύργο. Μάλλον θα το ξανά ξεκινήσω αυτό τον καιρό, από ‘κει που έμεινα. Γενικά, τα Καλοκαίρια πάντα έχω περισσότερο διάθεση να φτιάχνω puzzles. Και ειδικά τώρα, που έχω free χώρο στο σαλόνι, είναι ό,τι πρέπει.

  Τα πάζλ με θέμα τον ‘Τιτανικό’ (το τελείωσα σε 1,5, 2 μέρες) το ένα και το άλλο με θέμα -πάλι- το ‘Παρίσι’, τα συναρμολόγησα τον περασμένο Δεκέμβρη και τον Δεκέμβριο του 2013, αντίστοιχα. Δυστυχώς, κανένα από τα δυο, ακόμη, δεν τα έχω κορνιζάρει. Ειδικά αυτό με το ‘Παρίσι’ λόγω των διαστάσεων του, πολύ δύσκολα (αν και έψαξα αρκετά) μπορεί να βρεθεί κορνίζα. 

  Αυτά είναι τα puzzles που έχω κι εύχομαι να τα κάνω περισσότερα. Περισσότερο βέβαια εύχομαι κάποια στιγμή να τα συναρμολογήσω όλα και να τα κορνιζάρω. Γιατί, αντί για κλασικές κορνίζες, προτιμώ στους τοίχους του σπιτιού πάζλ και πίνακες ζωγραφικής.

  Πάντως, Εγώ προσωπικά θεωρώ τα puzzles ένα είδος τέχνης και αξεπέραστα θα έλεγα. (δείτε ΑΥΤΟ & ΑΥΤΟ το video για να καταλάβετε ακριβώς τι εννοώ!) Ξέρω πως πολλοί άνθρωποι δεν έχουν υπομονή με αυτά αλλά δεν είναι μια πολύ καλή ευκαιρία για να “δουλέψεις” την …υπομονή σου και όχι μόνο; Με λυπεί και το γεγονός που στα σημερινά παιδιά, αντί να τους αγοράζουμε χρήσιμα παιχνίδια, βιβλία, επιτραπέζια και πάζλ, τους αγοράζουμε tablet, παιχνιδομηχανές και κάτι που έχει να κάνει με την τεχνολογία. Πραγματικά, έχω δει στο μετρό, να είναι μια μητέρα με τις δυο μικρές της κόρες (ούτε 7 χρονών) και η καθεμιά τους να έχουν από ένα tablet και να παίζει η καθεμιά το δικό της παιχνίδι. Εντάξει, αν ξεκινάμε από αυτή την ηλικία τα tablet, κινητά και δεν ξέρω κι Εγώ τι άλλο… άστα να πάνε. Αλήθεια, γιατί τους τα δίνουμε τόσο νωρίς; Εντάξει, ο κάθε γονιός αποφασίζει αυτός για το παιδί του και ποια είμαι Εγώ για να κρίνω; Απλώς, παρατηρώ και …Φιλοσοφώ!

 

 

 

 

 

 Μοιράστηκα μαζί σας και την αγάπη μου για τα puzzles. Εσάς ποια είναι η άποψη σας για αυτά; Σας αρέσουν; Δεν σας αρέσουν; Σας χαλαρώνουν; Σας κουράζουν; 

Κ_α_λ_ό   Σ_α_β_β_α_τ_ο_κ_ύ_ρ_ι_α_κ_ο  να έχουμε!

@-_-@

☞Διαβάστε επίσης:

_____________________

► Καλλιτεχνικές ανησυχίες #1 - “Η συλλογή ρούχων μου!”

► Καλλιτεχνικές ανησυχίες #2 - “My Art Gallery”

► Καλλιτεχνικές ανησυχίες #3 - “Το σπίτι των ονείρων μου”

► Καλλιτεχνικές ανησυχίες #4 - “Τα χειροποίητα τετράδια μου”

Διαβάστε όλες τις σχετικές αναρτήσεις της στήλης "Οι Καλλιτεχνικές Ανησυχίες Μου"

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*