Diary of Bliss 2015: #1 – Για την "άγνωστη" Μαρία...

 

  Μαρία,

ξέρω πως πάνε μήνες από εκείνη τη συνομιλία μας μέσω e-mail. Ένα e-mail από σένα, από μια άγνωστη κοπέλα που πήρε το θάρρος να μου εξομολογηθεί μια ιστορία της ζωής της, μια παρούσα κατάσταση που ζούσε σαν να την έχω ζήσει κι Εγώ. Άπειρα ερωτήματα, άπειρες απορίες, μια επιβεβαίωση από σένα σε μένα, μια "συμβουλή" από μένα σε σένα κι όλα αυτά δοσμένα με ευγένεια.

  Δεν σε έχω γνωρίσει από κοντά, δεν ξέρω ποια είσαι ούτε πως είσαι, εκτός το ότι μένεις στην Πάτρα, είσαι γύρω στα 25 και την μικρή σου ιστορία. Με βρήκες τυχαία, για την ακρίβεια βρήκες τυχαία το blog μου και τυχαία διάβασες κάποιες από τις "ιστορίες" μου και ταυτίστηκες, όπως μου είπες. 

  "Σαν να σε γνωρίζω Μαρία, χωρίς να σε γνωρίζω. Δεν μπορεί, εσύ πρέπει να είσαι αλλά όχι ακριβώς έτσι όπως είσαι." κάπως έτσι μου έγραψες. Ακαταλαβίστικα ίσως αλλά Εγώ κατάλαβα πολύ καλά τι ήθελες να πεις. Βλέπεις, το έχω δει το έργο! Απλώς, όταν παίζεις, τουλάχιστον στην αρχή στα "ωραία", δεν σου περνάει από το μυαλό, ότι θα βρεθείς κι εσύ στο επόμενο -ίδιο- κακό έργο με τους ίδιους ή με άλλους πρωταγωνιστές.  

  Άρχισες λοιπόν να μου εξιστορείς, με όλο το θάρρος, τι σου συμβαίνει, που κολλάω Εγώ, που κολλάνε τα γεγονότα, οι λεπτομέρειες, που κολλάει η αλήθεια. Δεν σου κρύβω πως ένα μικρό σοκ το έπαθα, αλλά κράτησε δευτερόλεπτα. Ήταν το σοκ του "η ζωή (μου) παίζει περίεργα παιχνίδια" ή η ζωή η ίδια γράφει τα καλύτερα σενάρια κι από τον ίδιο τον κινηματογράφο. Συνηθισμένα, βλέπεις, τα βουνά απ' τα χιόνια. Δεν με τρομάζουν πια αυτά τα "περίεργα παιχνίδια της ζωής" ή της μοίρας ή της τύχης ή ...πες το όπως θες. Τα περιμένω και είμαι σχεδόν πάντα ετοιμοπόλεμη να τα αντιμετωπίσω. Δεν σου κρύβω πως ένιωσα και μια "ηθική ικανοποίηση" ότι πάλι είχα δίκιο (δυστυχώς κι ευτυχώς), ότι η ζωή κάνει κύκλους, ότι σπέρνεις θερίζεις, ότι η δικαίωση (μικρή-μεγάλη, δεν έχει σημασία) αργά ή γρήγορα σε βρίσκει, ότι όλα εδώ πληρώνονται και φυσικά επιβεβαιώθηκα για πολλά ή για όλα να πω καλύτερα.

 

📍Diary of Bliss 2014: #1 – “Ένα Γράμμα Σε Εκείνον” - Ο Επίλογος! (05-10-2014)

  

  Ξέρω τι ακριβώς έψαχνες και τι ήθελες από μένα. Είμαι σίγουρη ότι δεν σου έδωσα τις απαντήσεις που ήθελες να πάρεις από μένα, ούτε έλυσα τις απορίες σου ούτε φυσικά επιβεβαίωσα ή διέψευσα καταστάσεις ή αλήθειες.

  Σου εξήγησα όσο πιο ευγενικά και απλά μπορούσα ότι δεν είναι του χαρακτήρα μου την αλήθεια ή την κοροϊδία που παίζεται πίσω από την πλάτη κάποιου που ξέρω Εγώ, που αφορά π.χ. εσένα, να προσπαθήσω να σε πείσω ότι "συμβαίνει αυτό και αυτό, πρόσεχε!" Είναι μεγάλη παγίδα και σχεδόν χαμένη μάχη. Γιατί; Γιατί, ποτέ κανείς δεν θα σε πιστέψει! Φυσικά όχι απαραίτητα εσένα, άσχετα αν τα βάλει με σένα, όσο ότι δεν θα πιστέψει την ίδια την αλήθεια που δύσκολα οι περισσότεροι την απο-δέχονται και ειδικά όταν έχει να κάνει με την ευτυχία/επιτυχία τους. 

 Σου εξήγησα τότε: "Μαρία μου, προτιμώ την αλήθεια να την ανακαλύψεις μόνη σου, τότε θα έχει νόημα για σένα, για τον καθένα. Εξάλλου, αν βαδίζεις με το "ψέμα", δε πάει να είσαι ο καλύτερος ηθοποιός, δε πάει να παίζεις το ρόλο σου τέλεια και να είσαι κατευθείαν για όσκαρ, αργά ή γρήγορα η αλήθεια θα σε βρει ή (και) εσύ θα βρεις την αλήθεια." Θυμάσαι τα λόγια μου;

  Ήθελες μια επιβεβαίωση για πολλά. Αρνήθηκα πεισματικά να δώσω απαντήσεις ή και να μπω σε λεπτομέρειες (βλέπεις έχω το σύνδρομο της "Σφίγγας") για να καταλάβεις καλύτερα και το σεβάστηκες και είμαι σίγουρη, πάρα πολύ σίγουρη, ότι κατάλαβες ακόμα περισσότερα και εν μέρη πήρες και την επιβεβαίωση που πίστευες ότι είχες "ανάγκη" να πάρεις. Δεν ξέρω αν σε βοήθησα αλλά φαντάζομαι μάλλον πως κάτι καλό θα έκανα, από το "ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΟΛΑ...ΕΙΧΕΣ ΔΙΚΙΟ ΓΙΑ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ ΓΡΑΨΕΙΣ..." [...] που έλαβα μετά από πάρα πολύ καιρό.

  Δεν θυμάμαι να σου είχα απαντήσει. Πρέπει εκεί να έκλεισε η μικρή μας "γνωριμία". Μια "γνωριμία" που ήταν ό,τι πρέπει για τη δική μου επιβεβαίωση στα ήδη απαντημένα ερωτήματα... έτσι μωρέ για την ιστορία.

 Θα σκεφτείς, "γιατί τώρα Μαρία, καθυστερημένα, τα θυμάσαι όλα αυτά;" Και θα σου πω με ειλικρίνεια ότι δεν υπάρχει πάντα  "κατάλληλη στιγμή", ότι πάλι "η ζωή (μου) παίζει περίεργα παιχνίδια", ότι άθελα σου έγινες κι εσύ κομμάτι της ιστορίας (μου), όπως άθελά μου κι Εγώ έγινα κομμάτι της δικής σου σύντομης ιστορίας. Ξέρεις, πολλές φορές, δεν χρειάζεται να βάλουμε το χεράκι μας για την "εκδίκηση ή δικαίωση", το κάνει η ίδια η ζωή για μας.

  Τέλος, αν και μπορεί αυτά που σου γράφω να μη τύχει να τα διαβάσεις ή ίσως τα διαβάσεις κάποτε, θα ήθελα όμως να σου πω κι Εγώ "Σ' Ευχαριστώ", που ίσως σου χρωστάω. Τόσο απλά, τόσα ειλικρινά!

*Η παρούσα ανάρτηση είναι μέρος του “Diary of Bliss” από το blog της Κατερίνας Positive Thinking Greece blog.

 ☞Διαβάστε επίσης: 
_____________________

► Διαβάστε όλες τις προηγούμενες αναρτήσεις του “Diary of Bliss”

• Γράμματα
•  Letter to Myself 
• Τα e-Γράμματα μου στον Άγιο-Βασίλη

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και 

μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε 

και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής 

και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*