♫Music Obsessions #27 – Δρόμοι στη στάχτη... (Λέμε "ΟΧΙ στα Ναρκωτικά!")

  

  Είναι κάποια τραγούδια που όταν τα ακούς σε γυρίζουν πολύ πίσω. Σε γυρίζουν σε ένα παρελθόν με άσχημες, άγριες, τρομακτικές αναμνήσεις. Κι αν είναι παιδικές αναμνήσεις, εκεί συνειδητοποιείς πως έφτασες σήμερα σε μια ηλικία και αναρωτιέσαι πως βγήκες "αλώβητη" από την άγρια πλευρά της ζωής.

  Στις μουσικές μου αναζητήσεις στο YouTube, ακούγοντας διάφορα ελληνικά mix από την δεκαετία του 60' μέχρι και του σήμερα, έπεσα στο πρώτο album του πάντοτε λατρεμένου Πάνου Κιάμου "Ένας έρωτας λατρεία και ανάγκη" (1998), το οποίο τότε όταν είχε κυκλοφορήσει εγώ με τον αδελφό μου τον Βασίλη, το ακούγαμε συνέχεια. (παίζει να ήμασταν οι πρώτοι φανατικοί θαυμαστές του ανερχόμενου Πάνου Κιάμου) Θυμάμαι είχαμε κολλήσει με ένα συγκεκριμένο που το βάζαμε στην επιλογή repeat1 να παίζει ξανά και ξανά στη διαπασών. Ήταν το "Δρόμοι στη στάχτη", το οποίο μιλάει καθαρά για τα Ναρκωτικά. 

   Σήμερα που το άκουσα μετά από τόσα χρόνια, πραγματικά μου έφερε μνήμες από εκείνα τα χρόνια, τα σχολικά χρόνια του Δημοτικού, που τα ναρκωτικά ήταν πρώτη -δυσάρεστη- είδηση στις ειδήσεις, ήταν η μάστιγα της δεκαετίας του '90, τότε που κάναν θραύση στην κοινωνία και σκόρπιζαν τον θάνατο, ειδικά σε νέα παιδιά. 

  Ήταν τότε που η μάνα μου μας έλεγε να προσέχουμε να μην πάρουμε τίποτα από κανέναν ξένο, αν δούμε σύριγγες να μην τις  αγγίξουμε, ούτε από περιέργεια... 

  Ήταν τότε που κάθε πρωί με τον αδελφό μου τον Βασίλη ξεκινούσαμε για να πάμε στο σχολείο, πάντα περνούσαμε από ένα δρομάκι που "στεκόταν" μια ακόμα σχεδόν άχτιστη πολυκατοικία και βλέπαμε ένα σωρό χρησιμοποιημένες σύριγγες και ξέραμε ότι αυτά είναι τα "Ναρκωτικά". 

  Ήταν τότε που μια Φίλης της μάνας μου, μαυροφορεμένη είχε έρθει στο σπίτι με την μικρή της κόρη (λίγο μεγαλύτερη από μένα) και πενθούσε το 17 χρόνο παλικάρι της και έλεγε στη μάνα μου "Ελένη, να προσέχεις τα παιδιά σου, τα αγόρια σου, την μικρή σου να μην μπλέξουν σε αυτό τον λευκό θανατο..." κι Εγώ τρομαγμένη να συνειδητοποιώ τι εστί "ναρκωτικά"! Το μήνυμα το είχα πάρει! Λέμε "ΟΧΙ στα Ναρκωτικά!"  

   

 Βέβαια, από το "Τότε" μέχρι το "Σήμερα", έχουν αλλάξει πολύ τα πράγματα, οι απόψεις, οι συμπεριφορές... κάποια τα έχουμε συνηθίσει και τα περνάμε πλέον στο ντούκου, έχουν εμφανιστεί κι ένα σωρό "μάστιγες-εθισμοί-εξαρτήσεις" που δεν ξέρεις από που να προφυλακτείς...  

  Ανάμνηση που είχα ξεχάσει  ή μάλλον είχα θάψει βαθιά αλλά αυτό το τραγούδι μου την ξύπνησε, όπως κι άλλες. Και όσες φορές το ακούω, ανατριχιάζω και αναρωτιέμαι "Πως πέφτει κάποιος σε αυτή την παγίδα του "λευκού" θανάτου; Τι τον σπρώχνει σε αυτά; Η έλλειψη σωστής οικογένειας, κακές παρέες, από περιέργεια..." Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν θα καταλάβω το "γιατί". Μου έχουν πει αρκετές φορές (ειδικά θυμάμαι η Φίλη-Συμμαθήτριά μου Ειρήνη που τα τελευταία 4 χρόνια καθόμασταν πάντα μαζί και μου συμπεριφέρθηκε σαν μάνα): "Κι εσύ Μαρία θα μπορούσες να χάσεις το δρόμο σου, γιατί δεν είχες την στήριξη από κανέναν, αλλά είσαι καλά με ένα μυαλό στη θέση του και έχεις καταφέρει τόσα πολλά μόνη σου[...]"

 Και η αλήθεια είναι πως μερικές φορές αναρωτιέμαι κι Εγώ: "πως βγήκες Μαρία "αλώβητη" από την άγρια πλευρά της ζωής και είσαι ψυχικά υγιής και με ένα μυαλό στο κεφάλι σου;" Ειλικρινά δεν ξέρω! Δεν ήμουν ποτέ τόσο δυνατή, όσο είμαι τώρα! Κάθε άλλο! Ήμουν αδύναμη, δειλή, φοβισμένη, τρομοκρατημένη, χαμένη, εύκολα μπορούσε κάποιος να με εκμεταλλευτεί ή να με ρίξει σε παγίδες και σε δρόμους χωρίς επιστροφή. Ίσως, να φταίει ότι ωρίμασα και μεγάλωσα πολύ-πολύ νωρίς, οι εικόνες και όσα λάμβανα ήταν η πραγματικότητα κι όχι πασπαλισμένα με ζάχαρη, ίσως επειδή είδα την αλήθεια κατάματα από μικρή και έγινα φίλη με αυτή, χωρίς να παραμυθιάζομαι για πράγματα παραδεισένια, ίσως επειδή  κατάλαβα από πολύ-πολύ νωρίς ότι η ζωή δεν είναι πάντα εύκολη και όμορφη και γι' αυτό να έμαθα και από νωρίς ποιος είναι ο κίνδυνος, ποιος είναι ο γκρεμός, ποιο είναι το τέρμα. Λέω ίσως να οφείλεται σε όλα αυτά, αλλά και πάλι δεν ξέρω. Δεν είμαι ειδική, δεν έχω πάρει ποτέ ναρκωτικά αν και έφτασαν πολύ κοντά μου, δεν ξέρω την ακριβής απάντηση, δεν ξέρω καν τι είναι αυτό που κάποιους τους σπρώχνει (κι ας έχουν τα πάντα στη ζωή τους) να πεθαίνουν από αυτά. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι ότι δεν θέλω να ξεστομίζω "Καλά να πάθουν!" Αυτό που εύκολα λένε πολλοί σε σχόλια. Μάλλον δεν σκέφτονται πως δεν θέλει και πολύ ο Άνθρωπος να χάσει τον δρόμο του ή να εθιστεί σε κάτι που του κάνει περισσότερο κακό από ότι καλό, πως μπορεί να συμβεί σε κάποιον (και πόσο μάλλον σε ένα νέο ή δικό μας παιδί/άνθρωπο) που είναι ίσως αδύναμος και εμείς ως "δυνατοί" πρέπει να είμαστε εκεί για να τους βοηθήσουμε, εφόσον μας επιτρέπεται και μπορούμε............... Και νομίζω ότι αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος καλύτερα που έχει χάσει δικό του άνθρωπο από αυτό τον θάνατο.

 Τέλος, θα πω πως Υποκλίνομαι σε αυτό το τραγούδι, για τους στίχους του αλλά και για το σύνολο του τραγουδιού. Και γενικά, καλά τα ερωτικό-καψούρικα τραγούδια αλλά όταν υπάρχουν κάποια που μιλάνε για κοινωνικά θέματα, τότε θεωρώ πως η μουσική έχει ένα + παραπάνω νόημα.  
 

Πάνος Κιάμος - Δρόμοι στη στάχτη

Στίχοι: Σαράντης Αλιβιζάτος
Μουσική: Δημήτρης Αποστολόπουλος

Σε υπόγεια γκαράζ γλέντια θανάτου
με χάπια παραμύθι κι αλκοόλ
στα είκοσι μας έχεις ρίξει κάτω
στα είκοσι ζωή μας βγάζεις γκολ


Οι σύριγγες τρυπάνε τα σχολεία
κι εσύ Μαρία πως να κοιμηθείς
τρεις μέρες που δεν είδες τον Ηλία
δεν είδες τον Κωστή κι ανησυχείς

 
Δρόμοι στη στάχτη θα 'ρθει δε θα 'ρθει
κλαίει το σώμα λιώμα και χώμα
δρόμοι στη νύχτα όνειρα είχα
νύχτα μου μάνα πάω για νιρβάνα


Σε υπόγειες στιγμές σε συναντάω
το αίμα σε ζητάει δυνατά
εσένα ξέρω εσένανε ζητάω
στον κόσμο αυτόν δεν έχω ποσοστά


Οι σύριγγες τρυπάνε τα σχολεία
κι εσύ Μαρία πως να κοιμηθείς
ο φόβος στην καρδιά σου συναυλία
δεν είδες τον Κωστή κι ανησυχείς

 
Δρόμοι στη στάχτη θα 'ρθει δε θα 'ρθει
κλαίει το σώμα λιώμα και χώμα
δρόμοι στη νύχτα όνειρα είχα
νύχτα μου μάνα πάω για νιρβάνα


_______________________

☞Διαβάστε επίσης:

____________________

► ♫Music Obsessions - Γιατί, κάθε συναίσθημα μπορεί να εκφραστεί, έτσι απλά, με τους στίχους ενός τραγουδιού!!!

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫

Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και  χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.

Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!

Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.

©Copyright 2010-2015 * ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*