Let’s talk about Relationships #10 - Για τους έρωτες τους καμένους…

  Αυτή η ανάρτηση είναι ας την πούμε «απολογητική» και ντοκουμέντο για μελλοντικές «σφαλιάρες» σε περίπτωση που χρειαστεί να ρίξω... σε μένα. Να γυρίζω σε αυτήν, να τη διαβάζω και να επιλέγω το καλύτερο για μένα… στην υπόθεση/θέμα «γνωριμία-αγάπη-έρωτας-σχέσεις». 

  Και επειδή τον τελευταίο καιρό με αυτές μου τις αναρτήσεις, σίγουρα έχω κουράσει αλλά πιο πολύ έχω κουραστεί Εγώ η ίδια με την πάρτη μου, σήμερα, με αυτή την ανάρτηση του Φινάλε, δίνω ένα τέλος (και ξέρετε όταν λέω αποφασιστικά "Τέλος" το εννοώ!) και δεν ξανά ασχολούμαι! (έχουμε και πιο σοβαρότερα θέματα -βλέπε προσεχώς εκλογές- για να ασχοληθούμε. Εντάξει, ειρωνεύομαι τώρα με αυτό!) Αρκετή σκόνη έχω φάει και δεν μου αξίζει! Παρά είμαι "πολύ" για τα "λίγα" κυβικά των άλλων! (#κάπου_να_παρκάρω_το καλάμι_μου_βρε_παιδιά!) Από αύριο πάω γι' άλλα... για τα ξεκάθαρα... τα αληθινά και τα ονειρεμένα. 

  Νομίζω πως πολλοί έχετε καταλάβει ότι είμαι -πάλι, για μια ακόμη φορά- σε μια κακή απογοητευτική-πονεμένη διάθεση και πως γι’ αυτό ευθύνεται …ο έρωτας ή τέλος πάντων, ας τον πω «έρωτα». Εσείς το έχετε καταλάβει, το έχω καταλάβει κι Εγώ, ακόμα και ο σκύλος μου το έχει καταλάβει, άλλοι κάνουν πως δεν το έχουν καταλάβει. Βλέπετε είναι πολύ εύκολο να το βάζεις στα πόδια όταν είναι να αντιμετωπίσεις κάτι που αφορά κι εσένα, όχι μόνο τον άλλον. Ο άλλος σε αφήνει να το περνάς μόνη και για τους δυο. Αλλά έτσι δεν είναι ο έρωτας, η αγάπη; Μόνος/η σου είσαι τελικά σε όλα! Μαζί μόνο στα καλά, στις ευκολίες, στον ενθουσιασμό… όταν τέλος πάντων υπάρχει λιακάδα. Στα σύννεφα, στις μπόρες, στην αμφιβολία, στο μακριά… είσαι μάλλον πάντα μόνος/η. Συγγνώμη αλλά αυτό Εγώ έχω διαπιστώσει με λύπη.

  Επειδή έχω μαγκιά και με το παραπάνω, επειδή δεν έχω κρυφτεί ποτέ μου, επειδή είμαι ειλικρινής μέχρι αηδίας, επειδή που να πάρει! είμαι αυτή που είμαι (πόσα ελαττώματα Θεέ μου!), θα ομολογήσω, θα παραδεχτώ, για μια ακόμη φορά, με πάθος αλλά χωρίς φόβο πως ναι για έναν ακόμη «καμένο» έρωτα; (φοβάμαι πως μπορεί να ήταν κανονικός «έρωτας») έκλαιγα (μέχρι πριν από λίγο, τώρα γελάω!) αλλά δεν πεθαίνω κι όλας. Εδώ άντεξα, τόσα και τόσα, θα πεθάνω για έναν έρωτα; Δεν είμαι (ευτυχώς) μια σύγχρονη Ιουλιέτα, μάνα μου, για να πεθάνω για έναν άντρα και πόσο μάλλον για την αγάπη και τον έρωτα. Τη ζωή μας, μας την έδωσε ο Θεός για κάποιον λόγο και είναι μοναδική για τον καθένα για να την τελειώσουμε από μόνη μας. Εξάλλου, έχω τόσα πολλά να ζήσω, να γευτώ στιγμές, έρωτες -σωστούς και αληθινούς- όνειρα κλπ.

  Τρίτη και φαρμακερή φορά! Τρίτη και εύχομαι να είναι και η τελευταία. Αν δεν είναι, θα την κάνω Εγώ να είναι! Γιατί, αν ξανά δώσω ευκαιρία σε εξαρχής φαινομενικά ή ξεκάθαρα «καμένο» έρωτα, σχέση ή μάλλον να το πω πιο σωστά, γνωριμία, θα είναι αποκλειστικά όλη δική μου η ευθύνη. Γιατί, μέχρι στιγμής, δεν έφταιγα εξ ολοκλήρου Εγώ για τις «καμένες» γνωριμίες.

  Δεν ξέρω, ακόμα δεν το έχω εντοπίσει, το «κακό» που έχω πάνω μου και τραβάω σαν μαγνήτη τους «καμένους» (συγγνώμη για την επαναλαμβανόμενη λέξη «καμένος» αλλά για να μην πω «κομπλεξικούς», «εγωιστές», «παρτάκιδες», και τα συναφή και κουράζω, τα έχω προσθέσει όλα στη λέξη «καμένο-υς» για να ξεμπερδεύω). Προσωπικά Εγώ νομίζω πως είναι το εξής: Παρά είμαι «Καλό παιδί», παρά είμαι πολύ καλή για να είμαι αληθινή (συγγνώμη αλλά είμαι όντως πολύ καλή και αληθινή! χαχαχα!!!), δείχνω ήρεμη και ευκολόπιστη (και με περνάει ο άλλος για «το τέλειο θύμα» άσχετα όταν με γνωρίσει σχετικά καλά, θα δει ότι δεν είμαι θύμα αλλά "πολύ" για τα μέτρα του!) δίνω αγάπη, συναίσθημα… και μαζί με αυτά προσθέστε και την υπομονή μου και ό,τι δεν πρήζω και δεν ενοχλώ συνέχεια τον άλλον με τηλεφωνήματα και μηνύματα. Αυτή η διακριτικότητα μου, επίσης, με έχει καταστρέψει! Εγώ λέω πως αυτά είναι τα «κακά» που τραβάω τους λάθος άντρες, μπορεί να είναι κάτι άλλο και να μην το έχω εντοπίσει. Που θα πάει όμως; Βλέπω να έρχεται, ζυγώνει αυτός ο …εντοπισμός. Είμαι σε καλό δρόμο, μην με φοβάστε εμένα!

  Λοιπόν, δεν μεγάλωσα διαβάζοντας παραμύθια. Και αυτό άρχισα να το κάνω όταν πια είχα μεγαλώσει για τα καλά και καταλάβαινα περισσότερα από όσα έπρεπε. Δεν μεγάλωσα ακούγοντας και βλέποντας ότι η ζωή είναι όμορφη, παραδεισένια, εύκολη ή έτοιμη να μου τα δώσει όλα απλόχερα. Αντιθέτως, μεγάλωσα βλέποντας, ακούγοντας, διαβάζοντας και κυρίως ζώντας με τα ακριβώς αντίθετα. Δυσκολίες, βάσανα, δάκρυα, απογοητεύσεις, αποτυχίες, πόνος, πίκρες, μοναξιά… σαν μια κόλαση που δεν λέει να βγω από ‘κει. Άρα, γιατί πιστεύω στα «παραμύθια – παραμύθα» που μου πουλάνε οι άνθρωποι; Δηλαδή, αν μεγάλωνα διαβάζοντας παραμύθια, π.χ. «Σταχτοπούτα», «Η Χιονάτη» κλπ. πως θα ήμουν; Θα πίστευα το ίδιο στην «παραμύθα» αλλά θα ήμουν «βλάκας» με υπογραφή; Δεν ξέρω αλλά νομίζω πως κάπου το έχω χάσει!

  Και για να σας προλάβω, όχι δεν είμαι από εκείνες που είναι ευκολόπιστες, εύκολες και 'περπατημένη'. Ποτέ δεν ήμουν τίποτα από όλα αυτά! Αντιθέτως, πάντα ήμουν 'καχύποπτη', 'δύσκολη', 'κλεισμένη στο καβούκι μου'. Οι άνθρωποι από παιδί με έχουν πληγώσει, μέχρι και κακό μου έχουν κάνει. Οπότε πάντα ήμουν πολύ προσεχτική ποιον αφήνω να μπαίνει στη ζωή μου και πόσο μάλλον να γίνω κομμάτι της δικής τους. Ίσως όσο μεγαλώνω, να ξεφεύγω από τον έλεγχο μου... Όσες φορές έχω αφεθεί, ήταν γιατί η καρδιά εκεί με πήγαινε... στα βράχια. Δυστυχώς τι περισσότερες φορές, αποδείχτηκε λάθος, σφάλμα ως και εγκληματική αποδείχτηκε. Η δική μου καρδιά έχει κάνει πολλές φορές λάθη. Ευτυχώς έχει κάνει και σωστά και ο πιο σωστός άνθρωπος ήταν όντως ο πιο σωστός... για όσο η ζωή, μας κράτησε μαζί. Η αγνή αγάπη, η εκτίμηση και ο θαυμασμός ο ένας για τον άλλον, έχουν μείνει παντοτινά. Και θα μπορούσα μόνο γι' αυτό τον "σωστό άνθρωπο-άνδρα" (ξέρεις ποιος είσαι εσύ, αν διαβάσεις και αυτή την ανάρτηση) να πω πως είμαι  ευλογημένη και δεν παραπονιέμαι ότι δεν έχει υπάρξει κάποιος που να μην με έχει αγαπήσει αληθινά. "Εκείνος" με αγάπησε και με αγαπάει όσο κανείς άλλος! Αγάπησα κι αγαπήθηκα! Και αυτό είναι ...ευτυχία!  

  Αφέθηκα λοιπόν σε ανθρώπους (καλά μην νομίζετε πως είναι και πολλοί!) γιατί με πλησίασαν με ωραίο τρόπο και μου έδειξαν πως «ενδιαφέρονται» για μένα. Κάποιοι άνθρωποι αποδείχτηκαν ότι το ενδιαφέρον τους ήταν πραγματικό, κάποιοι άλλοι ότι ήταν ψεύτικο για να πάρουν ή να κερδίσουν κάτι από μένα. Το λάθος μου, τα λάθη μου μάλλον (ποτέ δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω λέγοντας πως Εγώ είμαι αλάνθαστη και τέλεια!) είναι ότι ενώ σχεδόν από την αρχή ξέρω ότι «κάτι δεν πάει καλά», «βρομάει η υπόθεση» ή «φύγε Μαρία δεν είναι για σένα»,  Εγώ μένω και επιμένω, προσπαθώ, παλεύω, αντέχω, κάνω υπομονή… κατανοώ τις παραξενιές, τον ατελή χαρακτήρα του άλλου, αφού κι Εγώ δεν είμαι τέλεια. Ένα ακόμη λάθος μου, είναι ότι δε βάζω "όρια" από την αρχή. Δεν με κυριεύει κανένα ενθουσιασμός, διότι ξέρω ακριβώς τι θέλω και κυρίως τι ΔΕΝ θέλω από τη ζωή μου, από μια γνωριμία, από έναν έρωτα από μια σχέση τέλος πάντων. Και όσο κι αν σας φαίνεται παράξενο, και ενθουσιασμένη να είμαι, αυτός ο «ενθουσιασμός» κρατάει μην σας πω και για μήνες και για χρόνια για την σχέση, τη γνωριμία, τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου, είτε είναι σύντροφος, είτε πρόκειται για φιλία. Το ξέρω! Θα πείτε, πως "αυτό Μαρία δε γίνεται! Ο ενθουσιασμός, όπως ο έρωτας φεύγει μετά από κάποιο μεγάλο χρονικό διάστημα" και ναι, θα συμφωνήσω αλλά μένει πάντα η αγάπη (σε μένα, ακόμα κι αν κάτι έχει τελειώσει με πόνο ή ακόμα και με προδοσία, θα μείνει η αγάπη, διότι «ή αγάπησες ή δεν αγάπησες ποτέ σου»!) Οπότε, αυτό το «νιώθω ακόμα έτσι, μετά από χρόνια» ισχύει, διότι είναι καρατσεκαρισμένο. Δε το λέω έτσι για να το πω ή μάλλον το γράφω για να το γράψω. 

 Την πάτησα λοιπόν ξανά και είναι η τελευταία (ελπίζω και εύχομαι) φορά! Ένιωσα και πήρα μια απερίγραπτη απογοήτευση διότι όσο και να ξέρεις καιρό έναν άνθρωπο, εξαρχής, σαν Φίλο και τον εκτιμούσες για την ειλικρίνειά του (σημαντικό προσόν για μένα όσο κανένα άλλο), το ότι ξεχώριζε από τους άλλους και κυρίως το ότι έχει πράγματι μια μεγάλη αξία ως άνθρωπος με ψυχή, στην διαφορετική πλευρά που τον ζεις λίγο καλύτερα, βλέπεις ότι κάπου η "ειλικρίνεια" βρίσκεται σε μια ζυγαριά;;; Μπορεί να έχω παρεξηγήσει λίγο τα πράγματα, αλλά πάντα κρίνω τις συμπεριφορές, τις διαφορές στην αρχή, στην μέση και στο τέλος (πως έχουμε δει τη διαφορά των χρημάτων που παίρναμε κάποτε και τι παίρνουμε τώρα; ξεκάθαρη, ολοφάναρη διαφορά!) Τις διαφορές τις εντοπίζεις εύκολα! π.χ τηλέφωνα, μηνύματα, επαφή, γείωση, απόρριψη ξανά και ξανά και χίλιες δυο δικαιολογίες κλπ. μειωμένα, ανύπαρκτα, μετά από μεγάλο χρονικό διάστημα. Τα γεγονότα μάνα μου, είναι γεγονότα και δεν αλλάζουν όσο και να προσπαθείς να τα αλλάξεις με το στανιό, μπας και σώσεις κάτι που έχει ισοπεδωθεί ήδη, όπως ας πούμε η εμπιστοσύνη. 

  Και όταν η "απουσία", η "αδιαφορία", η "σιωπή" πρωταγωνιστούν, τότε δε γίνεται, όσο και να το παίζεις άνετη, να τα προσπεράσεις. Εμένα αυτά τα τρία πλέον, όσο μεγαλώνω, τα απεχθάνομαι, τα μισώ. Όταν τα παραπάνω τρία υπερισχύουν, τότε βλέπεις, το καταλαβαίνεις πως η φλόγα, ας πούμε, του "ενθουσιασμού" σβήνει σιγά-σιγά και φτάνει το φινάλε, που 9 στις 10 φορές, έρχεται σιωπηλά και σαν φυγάς, σαν κλέφτης ο άλλος εξαφανίζεται. Δεν βρίσκει ούτε τα κότσια ας πούμε να πει: "Συγγνώμη αλλά μας τελείωσες! Ήταν μια ωραία φάση, ιστορία μιας (δυο...) βραδιάς... σκοπός από την αρχή... μου έφυγε το ...απωθημένο... είμαι ήδη αλλού... σε παλιά, σε καινούργια... σε βλέπω σαν Φίλη..." Αλλά όχι! Βρίσκεις λοιπόν εσύ τα κότσια και ξεκαθαρίζεις την κατάσταση. "αφού μάλλον από ό,τι δείχνεις δεν ενδιαφέρεσαι, δεν νιώθουμε το  ίδιο, δεν, δεν, δεν... καλύτερα να μου το πεις, να μην σε ενοχλώ και κυρίως να ξέρω κι Εγώ πως να σε βλέπω και πως να συμπεριφέρομαι από 'δω και πέρα..." τότε άλλος σου λέει: "Μα τι είναι αυτά που σκέφτεσαι; Μην είσαι μαλάκας, δεν ισχύουν όλα αυτά που λες, τι βάζεις στο μυαλό σου...και μπλα, μπλα, μπλα" και άλλες τέτοιες μαλακίες, που πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατί λέγονται αφού δεν είναι αλήθειες; (Αφού, δεν τα πιστεύεις ρε Φίλε, γιατί τα λες;) Και ναι, πείθεσαι και αισθάνεσαι όντως μαλάκας που έκανες τέτοιες σκέψεις αλλά είχες αφορμές και τις έκανες, όχι έτσι στα καλά καθούμενα. Και μετά πάλι  "απουσία", "αδιαφορία", "σιωπή". Δηλαδή, «Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου»! Το κερασάκι στην τούρτα; Η μία απόρριψη μετά την άλλην! Ε, μα! μου φαίνεται κάποιος δεν ξέρει τι θέλει από τη ζωή του!  (Εγώ πάντως ξερω! Χαχα!) Τότε στην απουσία απαντάς με απουσία και στην σιωπή απαντάς με ανωτερότητα.

tweet this{tweet this}

tweet this

tweet this

  Κι όμως, θα προτιμούσα να μου έλεγε ο άλλος ξεκάθαρα, σταράτα, ναι! ακόμα και ωμά αν γίνεται πως δεν με γουστάρει, με βλέπει σαν Φίλη, είναι ήδη αλλού, παρά να μου δίνει ψεύτικες ελπίδες και να είναι μια ζέστη-μια κρύο! Τα έχω βιώσει όλα αυτά τα "σταράτα" και το πήρα μια χαρά. (είμαι πάντα ανώτερος άνθρωπος Εγώ βρε παιδί μου!) Σεβάστηκα αυτό που πραγματικά δεν ένιωθε ο άλλος και την έκανα με ελαφρά πηδηματάκια και δεν ξανά ενόχλησα. Και Φίλοι παραμείναμε (αλλά μακριά, τυπικά κι αγαπημένοι) και μια χαρά η ζωή συνεχίστηκε. Να μένεις σε μια σχέση που την στηρίζει ο ένας; μόνο σχέση δε λέγεται! Δεν κρατάω καμιά κακία! Αντιθέτως, εύχομαι τα καλύτερα και να έχει μια καλή τύχη ο άλλος. (Τι να κάνουμε; Είμαι ψυχούλα βρε! Τι ψυχούλα; Ψυχάρα είμαι, Καρ-υ-διά μου!) Με το ζόρι να σε αγαπήσει ο άλλος; Δε γίνεται! Και δε το θέλω ούτε κι Εγώ! Δεν το απαίτησα ποτέ! Εξάλλου, πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν να αγαπήσουν! Να ζητιανεύεις 'ψίχουλα αγάπης'; Ε, όχι ρε Φίλε! Πρώτον, δεν είμαι ζητιάνα και δεύτερον, Εγώ με τέτοια ψίχουλα δεν χορταίνω! Αλλά να πάψει ο άλλος να σε εκτιμά ξαφνικά κόβοντας κάθε επικοινωνία ...της πρώην Φιλίας σας; Τόση μικροπρέπεια; Αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω! Μου κάνει ...αχαριστία! Κι Εγώ την αχαριστία (το χειρότερο από όλα!) δεν την συγχωρώ ...εύκολα έως και ποτέ! Αλλά και πάλι, λέω: "Ας είναι! Καλή Καρδιά!" Αν και ξέρω πως να ξανά δεις σαν Φίλο, αυτόν που γουστάρεις αλλιώς, δε γίνεται!  

 Δεν μου αρέσουν όμως οι μπερδεμένες καταστάσεις αλλά οι ξεκάθαρες στις σχέσεις αλλά και στα οικονομικά, όταν πάω να δουλέψω κάπου. Δεν θέλω να "με ρίξει" ο άλλος! Παρά είμαι "τίμια", "δίκαιη"... αλλά όχι δεν θέλω και να πηγαίνω με το σταυρό στο χέρι. (Και που το έκανα, τι κατάλαβα τόσα χρόνια;!) Απλώς, δεν μου αρέσει να παίζω παιχνίδια με τους ανθρώπους (μόνο σε συγκεκριμένο τομέα!)   και δεν θέλω και να παίζουν και οι άλλοι με μένα. Ειλικρίνεια βρε παιδιά και τιμιότητα, όσο γίνεται. Τι ζητάω; Πολλά μάλλον ζητάω! 

 Αν υπάρχει έστω μια περίπτωση να έχω βγάλει λανθασμένα συμπεράσματα (που δεν έχω βγάλει, διότι τα γεγονότα μάνα μου, τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους!) όπως με κέρδισε στην αρχή ο άλλος, όπως και με έχασε (γιατί φεύγω μια και καλή όταν με διώχνουν με την συμπεριφορά τους) έτσι μπορεί, αν θέλει, να με ξανά κερδίσει. Πολύ απλά με το να είναι απόλυτα ειλικρινής και αληθινός μαζί μου. Από 'κει και πέρα, τα πράγματα κυλούν μόνα τους και όπως κάτσουν. Αν του είναι δύσκολο, τότε μάλλον δεν (μπορεί να) είναι αληθινός και ειλικρινής ...με κανέναν.  

"Όμως δεν το βάζω κάτω ποτέ
Θέλω να σε δοκιμάσω καημέ
Έναν έρωτα χρωστάς βρε ζωή
Που να είναι της αλήθειας παιδί…"

  Και για να κλείνει επιτέλους το θέμα και να πάω παρακάτω. Αυτή την φορά η καρδιά ράγισε για τα καλά, λόγω ότι μάλλον "έπεσα" αρκετά έξω με τον  συγκεκριμένο άνθρωπο που τον ήξερα. Άσχετα που πάντα θα τον αγαπώ και θα τον εκτιμώ, διότι έχει αξία ως άνθρωπος και αυτό δεν πρόκειται να πάψω να το πιστεύω, ακόμα κι αν η ζυγαριά του έγερνε μεταξύ "θέλω" και "δεν θέλω". Απλώς, κάποιοι όταν την έχουν πατήσει, "καεί" από κάποια άλλη προηγούμενη, την πληρώνει η επόμενη. (Ξεπεράστε το βρε παιδιά! Μην το κρατάτε μανιάτικο! Τι να πούμε κι εμείς; Γυρίστε το προς υπερ σας και πιστέψτε με, μόνο κερδισμένοι θα βγείτε!) Ράγισε λοιπόν η καρδιά, μην σας πω πως έσπασε... έσπασαν πολλά μέσα μου και νιώθω πως έχω δώσει πολλά κιλά συναισθήματα, ενδιαφέρον και τελικά πάλι πήρα σχεδόν τίποτα, με λίγη έως μπόλικη υποκρισία και πολλά ψεματάκια σίγουρα. (βρε τα ψεματάκια ή τα ψέματα τα καταλαβαίνω άνετα!) Το να προσπαθείς μονόπλευρα και να νοιάζεται μόνο ο ένας και για τους δυο... δε βγάζει πουθενά! Δεν είναι ζωή αυτή βρε παιδιά, είναι δυστυχία!    

  Όλα καλά λοιπόν! Λίγα τα πλυν (-), πολλά τα συν (+)! Απογοητεύτηκα... πόνεσα... έκλαψα... τα έβαλα με τον εαυτό μου... αλλά και τεράστιο μάθημα... γράφτηκε μια ακόμη ωραία ιστορία... εμπλουτίστηκε το βιογραφικό και το βιβλίο της ζωής μου... κέρδισα - έχασα- ξανά κέρδισα... και κυρίως δεν χρωστάω και δεν μου χρωστάει κανείς τίποτα. Και αν κάτι ακόμη έχει μείνει; Θα φύγει και θα ξεπεραστεί κάποια στιγμή. Ο χρόνος ξέρει να κάνει τη δουλειά του. Εξάλλου, όσα φέρνει ο χρόνος... Όλα ξεπερνιούνται σε αυτή τη ζωή! Νιώθω λοιπόν ευλογημένη, γεμάτη που ένιωσα ξανά πράγματα. Αυτό σημαίνει πως δεν είμαι νεκρή μέσα μου, ούτε η καρδιά μου και πόσο μάλλον η ψυχή μου. Όμως, από 'δω και στο εξής, θα κρατάω μεγάλη πισινή και θα περνάνε όλοι από ...κόσκινο! Από την μεριά μου, αναγκάζομαι και βάζω τελεία, τραβάω μια κόκκινη γραμμή ή και υπογραμμίζω και τώρα την κάνω αθόρυβα και αξιοπρεπώς, όπως πάντα! 

♪➙"Άντε καρδιά μου κι άσπρο πάτο/καιρός να πάμε παρακάτω..."

 

✍@υτές ήταν οι μπόλικες προσωπικές μου σκέψεις και μόνο!

Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ότι μου κατεβαίνει απ’ το μυαλό, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

☞Διαβάστε επίσης:
______________

► Όλες οι αναρτήσεις της στήλης "Let’s talk about Relationships" & "Ανθρώπινες σχέσεις"
► Let’s talk about Relationships! #1 "Θα σε πάρω τηλέφωνο για να πάμε για καφέ..."
► Σκέφτομαι και Γράφω#4 & Let’s talk about Relationships!#2 – Χώρισε με αξιοπρέπεια και όχι με Εγωισμό!
► Σκέφτομαι και Γράφω#6 & Let’s talk about Relationships!#3 – Σαν μια Ιερή εξομολόγηση!
►Let’s talk about Relationships! #4 - Ερωτήματα που δείχνουν ότι …απλώς δεν σε γουστάρει!
► Let’s talk about Relationships! #5 – Οι ερωτικές εξομολογήσεις ενός 60άρη!
► Let’s talk about Relationships #6 - Σώματα κενά χωρίς αισθήματα;
►Let’s talk about Relationships #7 - Αόρατες ερωτικές σχέσεις... («Όποιος ενδιαφέρεται, το δείχνει!»)
► Let’s talk about Relationships #8 - Τι εννοείς; "Θέλεις λίγο χρόνο να σκεφτείς!"

►Let’s talk about Relationships #9 - "Συμπεριφορές αληθινές ή ύπουλες..."

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*