Σκέφτομαι και Γράφω#24 – «Δώσε χρόνο στον χρόνο!»

 

"Δώστε χρόνο στον χρόνο κι όλα έρχονται πιο εύκολα και για τους άλλους αλλά ειδικά για εσάς τους ίδιους. Μην αναλωνόμαστε σε περιττές -πολλές φορές λανθασμένες- σκέψεις και ψάχνουμε να δικαιολογήσουμε τα προφανές και ξεκάθαρα πράγματα. Πολλές φορές, τα πράγματα (και οι συμπεριφορές των ανθρώπων) είναι ακριβώς έτσι όπως φαίνονται. Ας δίνουμε χρόνο στον χρόνο, κι αν είναι κάτι να γίνει, θα γίνει, αν όχι, δεν ήταν γραφτό να γίνει. Η ζωή συνεχίζεται και δεν τελειώνει σε μια "απόρριψη", "αποτυχία" ή ένα "τέλος". Το ό,τι 'προσπάθησες' είναι υπερ-αρκετό για να πας παρακάτω. Και έτσι απλά, όμορφα και δίκαια, έρχεται η ανακούφιση και η ηρεμία στη ζωή σου." -Σάββατο 10/10/2015-
 Είχα γράψει στο προφίλ μου στο facebook.
 
  Όταν προσπαθείς πολύ για να ξεκινήσει, για να συνεχιστεί, για να διαρκέσει, για να πετύχει μια κατάσταση ή μια σχέση ή για την γ@μημένη την προσπάθεια, αφού βλέπεις ότι από την άλλην πλευρά έχεις ένα μικρό 'πράσινο φως' που αχνοφαίνεται, όταν ξέρεις και κατανοείς πως η εποχή αυτή είναι δύσκολη και πόσο μάλλον οι ανθρώπινες σχέσεις που θέλουν μια συνεχή προσπάθεια και αγώνα, τότε το σίγουρο είναι ότι θες δε θες, θα καταντήσεις μια "Πηνελόπη" που θα περιμένεις πότε ο άλλος θα σε θυμηθεί, θα αφιερώσει λίγο χρόνο από τον πολύτιμο χρόνο του και ειδικά να σου δώσει την πρέπουσα σημασία, όπως του έχεις δώσει εσύ απλόχερα. 

 Εντάξει, κάνεις υπομονή, κατανοείς, δυστυχώς δικαιολογείς λόγια και "δεν έχω χρόνο"... και χωρίς να γίνεσαι ενοχλητική/ος περιμένεις σε μια αναμονή πότε ο άλλος θα κάνει τα δικά του βήματα, πότε θα διαθέσει λίγο χρόνο, πότε θα ξυπνήσει και να δει τι χάνει από δικό του φταίξιμο κι όχι επειδή ο άλλος φεύγει από μόνος του.

 Και έρχεται η φράση/σκέψη "Δώσε χρόνο στον χρόνο" να στριφογυρίζει συνέχεια το μυαλό. Δεν περιμένεις πια και πολλά. Για την ακρίβεια, δεν περιμένεις πια. Αφού, ξεκαθαρίζεις αισθήματα, 'θέλω', τι 'δε θέλω', 'επιθυμίες', δεν παίζεις κρυφτό... και κυρίως δίνεις στον άλλον το τρανταχτό μήνυμα "Εγώ είμαι εδώ γύρω, όποτε και αν θέλεις με βρίσκεις..." συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς να είσαι στο 'περίμενε', χωρίς να χάνεις ενέργεια σε άσκοπες, ανόητες σχέψεις, χωρίς να αγωνίζεσαι και για τους δυο. Εγκαταλείπεις την μάχη, όχι επειδή είσαι δειλή, εγωϊστρια ή επειδή κουράστηκες να αγωνίζεσαι για την αγάπη αλλά επειδή το 'μονόπλευρα' (στις σχέσεις και δε στις ερωτικές που θέλουν δυο) ποτέ δεν έκανε καλό σε κανέναν. Κι έτσι περνάει η ζωή μπροστά από τα μάτια σου. Κι αν την αφήσεις να απομακρυνθεί πολύ, άντε μετά να την φτάσεις και να την ξανά κερδίσεις.  

  Δίνεις χρόνο στον εαυτό σου για να να νιώσεις έτοιμη/ος να προσπαθήσεις, να παλέψεις, να κατακτήσεις την καρδιά του άλλου.
Δίνεις χρόνο στον χρόνο για να δεις αν αξίζει να προσπαθήσεις λίγο περισσότερο ή να το αφήσεις και να πας παρακάτω, συνεχίζοντας τη ζωή σου. 

Δίνεις χρόνο στον χρόνο για να έρθουν τα πράγματα μόνα τους, χωρίς πίεση, χωρίς λάθη που μετά δεν θα διορθώνονται, χωρίς να πιέσεις καταστάσεις, συμπεριφορές, αισθήματα...

Δίνεις λοιπόν χρόνο στον άλλον χωρίς να ενοχλείς με την παρουσία σου. Ούτε μηνύματα, ούτε τηλεφωνήματα (ειδικά όταν τα εξάντλησες παίρνοντας για απάντηση σιωπή και αδιαφορία), ούτε δηλώνεις παρών/παρούσα με οποιονδήποτε τρόπο. Τώρα ήρθε η ώρα της δικής σου σιωπής. Κι αν ο άλλος δεν ακούσει ή δεν καταλάβει κάτι από την σιωπή σου, τότε δεν θα καταλάβει ποτέ το παραμικρό.
 

Δίνεις χρόνο στον άλλον για να σκεφτεί 'τι θέλει', 'αν θέλει', 'αν αντέχει να προσπαθήσει', 'αν είναι έτοιμος', 'αν υπάρχει κάτι'... 

Δίνεις χρόνο στον άλλον να βρει χρόνο, να ταρακουνηθεί, να ξυπνήσει, να ενεργήσει, να δράσει, να προσπαθήσει, να κάνει μερικά βήματα, να δείξει τα αισθήματα του, τις προθέσεις του... να σπάσει τη σιωπή, να δηλώσει τέλος πάντων παρών/παρούσα.

Δίνεις χρόνο στον άλλον για να δει ότι δε γίνεται να συνεχίσει να ζει με την ανάμνηση μιας προδομένης αγάπης. Όλες και όλοι δεν είναι ίδιοι και η 'προδωμένη ιστορία' δεν σημαίνει πως θα επαναληφθεί. 

Δίνεις χρόνο στον άλλον για να δει ότι ένα καινούργιο πρόσωπο που το γουστάρει είναι εκεί κοντά του δίπλα του και νιώθει το ίδιο με Εκείνον. Κι αν δεν κάνουν την αρχή και δεν 'παλέψουν' και οι δυο και για τους δυο, δεν μπορεί να υπάρξει "μαζί", δεν μπορεί να υφίσταται μια υγιή σχέση.
 

 Και μένεις στην ακρούλα σου. Συνεχίζεις τη ζωή σου χωρίς να περιμένεις στην αναμονή. Έδωσες χρόνο στην άλλη πλευρά, ήρθε η ώρα να δώσεις χρόνο και στον εαυτό σου για να δεις αν υπάρξει μια κίνηση, ένα σημάδι, ένα βήμα. Και έτσι περνάει ο καιρός! Αν δεις κάποια ουσιαστική κίνηση, κι όχι μια φορά στο τόσο, κι 'όταν σε θυμάμαι' ή για 'το συμφέρον μου', τότε προσπαθείς λίγο ακόμα. Αν δεις όμως σιωπή, αδιαφορία, τότε ήδη έχεις πάρει την τελική απάντηση ότι "δεν ήταν γραφτό", πας παρακάτω και πας για άλλα, πιο ωραία, προς εκείνα τα αμοιβαία αισθήματα. 

   Η κατάληξη μιας σχέσης (θετική ή η αρνητική ή αν έχει μέλλον) φαίνεται από την αρχή. Όταν τίποτα δεν είναι ξεκάθαρο, όταν είναι μια κρύο-μια ζέστη, όταν αιωρούνται πολλά "ύποπτα σημάδια", όταν δεν υπάρχει ούτε λίγα λεπτά χρόνος διαθέσιμος για ένα απλό μηνυματάκι, ένα γρήγορο τηλεφωνάκι, όταν η σιωπή είναι πιο δυνατή από την παρουσία... τότε ξέρεις ότι δεν πρέπει να προσπαθήσεις περισσότερο. Είναι εξαρχής τελειωμένη κατάσταση. Μην κλαις και μην πονάς γι' αυτό! Αν εσύ προσπάθησες περισσότερο από όσο πρέπει κι από όσο αντέχεις πραγματικά, το τι έκανε ο άλλος, αν προσπάθησε ή όχι, είναι καθαρά δική του δουλειά. Εσύ είσαι εντάξει, με μια καθαρή συνείδηση και ξέροντας πως είσαι κερδισμένη/ος που ένιωσες, κι αν μην ένιωσε ο άλλος το ίδιο με σένα. Είσαι κερδισμένος/η που θα ξέρεις πια πως θα συμπεριφερθείς την επόμενη φορά και τι να περιμένεις. 

  Τι να περιμένεις; Να περιμένεις 'τα πάντα' και 'τίποτα' από τους άλλους. Υπάρχουν άνθρωποι που είναι ικανοί για το 'τίποτα' και ανίκανοι για το 'κάτι'. Δεν μπορείς να τους αλλάξεις, ούτε φυσικά να συμπεριφερθούν ή να νιώσουν ακριβώς σαν κι εσένα. Ο καθένας θέλει λίγο ή περισσότερο χρόνο για να πάρει μπρος. Ο καθένας πράττει όπως έχει μάθει, όπως έχει μεγαλώσει, όπως νομίζει, όπως θεωρεί πως είναι σωστό για εκείνον, όπως στο φινάλε αισθάνεται. Κι έτσι πρέπει! Αυτό είναι ένα είδος 'ελευθερίας'. Όταν λοιπόν, πορεύεσαι με αυτό τον τρόπο σκέψης, δεν απογοητεύεσαι ή τουλάχιστον δεν απογοήτευσε πολύ.

  Δώσε λοιπόν χρόνο, πρώτα απ' όλα στον εαυτό σου, σε σένα τον/την ίδιο/α. Πρώτον,  για να νιώσεις έτοιμη/έτοιμος να προχωρήσεις έχοντας πλήρη επίγνωση για το που μπας να μπλέξεις, το τι θα ζήσεις, τι θα νιώσεις, τι θα βιώσεις, αν και πόσο αντέχεις να προσπαθήσεις, αν αξίζει να σπαταλήσεις χρόνο και ενέργεια από τη ζωή σου για κάτι ή κάποιον και φυσικά να προετοιμαστείς ή έστω να σκεφτείς ότι μπορεί να μην έχει την επιθυμητή κατάληξη. Και δεύτερον, δε θα βρεθείς να περιμένεις σε μια "αίθουσα αναμονής" μέχρι να ακούσεις το χαρούμενο νέο, που ίσως να είναι δυσάρεστο, που ίσως να μην έρθει ποτέ. Δεν θα περιμένεις πάνω από ένα τηλέφωνο, δεν θα περιμένεις να διαβάσεις κανένα μήνυμα, δε θα ζεις με την αγωνία ότι σήμερα, αύριο... κάτι θα γίνει, κάτι θα συμβεί... η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Η ελπίδα -δυστυχώς-  έχει πεθάνει ήδη σε πολλά πράγματα, όταν σε αυτά υπάρχει μόνο αδιέξοδο, μόνο ένας δρόμος, μόνο μια προδιαγεγραμμένη πορεία. 

  Δώσε χρόνο και στον άλλον, στους ανθρώπους γύρω σου να κάνουν τις δικές τους κινήσεις, τα δικά τους βήματα, να δείξουν τα αισθήματά τους, το ενδιαφέρον τους, να ταρακουνηθούν, να πάρουν μπρος. Δεν είναι δική σου ευθύνη, ούτε βάρος, ούτε καν απόφαση ή επιλογή σου να κινηθείς εσύ γι' αυτούς. Δεν έχεις καν το δικαίωμα να τους φτιάξεις τη ζωή από την αρχή ή να μαζέψεις τα κομμάτια τους και να τα ενώσεις ξανά. Αν θελήσουν τη βοήθεια σου, μπορεί να σου τη ζητήσουν. Αν όχι, επιτρέπεται να τους βοηθήσεις ως εκεί που θέλουν αυτοί. Διαφορετικά, τους αφήνεις να αποφασίσουν αυτοί γι' αυτούς. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι παραπάνω από όσα ήδη έχεις κάνει. 

  Τέλος, δώσε χρόνο στον ίδιο τον χρόνο. Ο χρόνος ξέρει τι σου δίνει, τι σου παίρνει, τι σβήνει, τι γράφει, τι (σου) αφήνει, τι γιατρεύει, τι σου ξανά φέρνει, τι σου ξανά δίνει, τι σχεδιάζει, πόσα χαρτιά κρατά κρυμμένα για να σου τα φανερώσει την κατάλληλη στιγμή, στον κατάλληλο άνθρωπο, τον κατάλληλο χρόνο. 

  Μην ζεις περιμένοντας να ζήσεις ή περιμένοντας να συμβούν αυτά που θα ήθελες να σου συμβούν. Χαμένη υπόθεση! Όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια, ο Θεός εκεί πάνω γελάει μαζί του. Κάνε το καλύτερο που πιστεύεις αλλά μην ξεχνάς πως όλα αλλάζουν! Ακόμα και αυτά που νομίζεις πως είναι στα χέρια σου και μπορείς να τα ελέγχεις. Ζήσε και άσε τα πράγματα να έρθουν από μόνα τους, έτσι όπως έρθουν, για όσο κρατήσουν. Και ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει!

@υτές ήταν οι σκέψεις μου και μόνο. Πλέον πορεύομαι με το "Δώσε χρόνο στον χρόνο" και βρήκα την υγεία μου...







Σημ.: Επειδή εγώ γράφω ό,τι μου κατεβαίνει στο κεφάλι, ΔΕΝ σημαίνει ότι πρέπει και επιβάλλετε ο άλλος που με διαβάζει να συμφωνεί με όσα γράφω. Ο καθένας έχει το δικαίωμα να έχει την άποψή του, όπως το έχω κι εγώ! (αυτά προς αποφυγή παρεξηγήσεων!)

☞Διαβάστε επίσης:
____________________
►Διαβάστε όλα τα post της στήλης "Σκέφτομαι και Γράφω".
►Διαβάστε όλα τα post της στήλης "✍ My thoughts".

►Διαβάστε όλα τα post της στήλης "Let’s talk about Relationships" & "Ανθρώπινες σχέσεις"

►✍ My thoughts #4 – Χρόνος για ζωή!
►Συλλέγω Στιγμές#13 & Σκέφτομαι και Γράφω#10 – Όσα φέρνει ο χρόνος…

►Συλλέγω Στιγμές#36 & Diary of Bliss 2015: #2 - ♡ Όταν περνάει ο χρόνος... ❣

►Let’s talk about Relationships #8 - Τι εννοείς; "Θέλεις λίγο χρόνο να σκεφτείς!"

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*