7 Μέρες: 7 λόγοι Να Χαμογελώ ή πως περνάω τις μέρες μου...

 

  7 Μέρες: 7 Λόγοι Να Χαμογελάς μια καινούργια ιδέα κυκλοφορεί στην blogόσφαιρα και πολύ μ' αρέσει. Διαβάζοντας την σχετική ανάρτηση της Μαρίνας από το blog "ΟΙ ΚΡΥΦΕΣ ΜΟΥ ΣΚΕΨΕΙΣ" τσιγκλίστικα να πω κι Εγώ τι με κάνει να χαμογελάω ενώ οι μέρες και οι νύχτες περνούν σαν νεράκι. 

  Κατ' αρχάς, οι μέρες μου (και οι νύχτες μου βεβαίως-βεβαίως) δεν κυλούν μέσα στην διαφορετικότητα δίχως κάποια βαρεμάρα ή λίγη ρουτίνα, όπως συμβαίνει σε όλους μας. Έχουν λίγο απ' όλα, έτσι για να τις χαίρομαι και να μην τις προσπερνάω αδιάφορα. Δυστυχώς, στην φάση που είμαι,  δε δουλεύω, οπότε και οι ώρες μου στο σπίτι είναι αρκετές. Αλλά δεν είμαι του καθισιού! Όλο και κάτι θα κάνω! Και μόνο ότι η καθαριότητα του σπιτιού (μέσα κι έξω, σύνολο 105τ.μ.) είναι εξ' ολοκλήρου στα χέρια μου και στα πόδια μου μην σας πω, είναι αρκετό. Κι αν λείψω έστω και μια μέρα, εκεί μέσα γίνεται σαν "βομβαρδισμένο τοπίο". Τα ψώνια για τα καθημερινά απαραίτητα, ψωμί, γάλα... και αυτά είναι τις περισσότερες φορές δική μου ευθύνη. Το καθημερινό φαγητό, αν η μαμά έρθει στο σπίτι και δεν έχει πάει να δουλέψει εκτάκτως και σε άλλο πόστο, είναι και αυτό στις αρμοδιότητές μου. Και άντε να σκεφτείς τι να μαγειρέψεις! Και άντε να δεις τι υπάρχει στο ψυγείο! Ευτυχώς, μου αρέσει να μαγειρεύω, οπότε το κάνω με χαρά πάντα.   

  Βέβαια, υπάρχουν μέρες που έχω δικές μου εξωτερικές δουλειές, οπότε είμαι έξω σχεδόν όλο το πρωινό, να τρέχω σαν την τρελή. Όταν γυρίζω σπίτι, ξεκινάω αμέσως και κάνω τις δουλειές του σπιτιού, απαραιτήτως, διότι αν το σπίτι δεν είναι σκουπισμένο, σφουγγαρισμένο και τακτοποιημένο, Εγώ προσωπικά δεν μπορώ όχι να καθίσω στον Η/Υ να γράψω αλλά ούτε και να τεμπελιάσω που λένε.

  Όταν έρχεται η μαμά από την μία δουλειά, κάθομαι πάντα και τις κάνω παρέα (την αποζητά τώρα τελευταία και την καταλαβαίνω διότι είμαι κι Εγώ περίπου στην ίδια φάση) μέχρι να έρθει η ώρα για να φύγει για την επόμενη. Και με το ένα και με το άλλο... μεσημέριασε. Τα μεσημέρια θα κάτσω να δω λίγο τηλεόραση αλλά ταυτόχρονα για μισή με μια ώρα στάνταρ θα καθίσω να συναρμολογήσω το παζλ με θέμα το Παρίσι που έχω ξεκινήσει από την Άνοιξη (και κοντεύω να το ολοκληρώσω!) αν θυμάστε που σας το είχα δείξει ΕΔΩ. Μετά; Μετά θα καθίσω να διαβάσω κανένα βιβλίο ή και Αγγλικά, που μάλλον θα συνεχίσω και φέτος από εβδομάδα και για μια ώρα περίπου κάνω εξάσκηση βασικές εφαρμογές Πληροφορικής στο laptop μου. Μετά αργά το απόγευμα, θα καθίσω μπροστά στον Η/Υ και θα σκοτώσω τις ώρες μου στο fb, θα γράψω αναρτήσεις για το blog, θα δω καμία ταινία και λίγο πιο αργά -έως τις δυο με τρεις τα ξημερώματα- είναι αυστηρά η ώρα που ασχολούμαι με τη συγγραφή του βιβλίου μου. Λειτουργώ καλύτερα αργά το βράδυ που είμαι μόνη μου, ήρεμη και χωρίς κανέναν στο κεφάλι μου! Πάντως, όλη μέρα, με τα πάντα, η μουσική να μην λείπει καμιά στιγμή. 

  Μπορεί τώρα έτσι όπως σας τα περιέγραψα, να φαίνεται πως ακολουθώ ένα πρόγραμμα αλλά δεν είναι έτσι. Καλώς ή κακός δεν είμαι και τόσο του προγράμματος. Δηλαδή δεν μπορώ εύκολα να ακολουθήσω ένα πρόγραμμα (ειλικρινά το μόνο πρόγραμμα που είμαι καλή στο να το ακολουθώ σχεδόν πιστά είναι όταν αποφασίζω να κάνω 'δίαιτα' ή 'διατροφική αποτοξίνωση"), ειδικά αν δεν έχει να κάνει καθαρά με δουλειά εξωτερική ή όταν εργάζομαι. Εξάλλου, είτε έχω πρόγραμμα είτε όχι, μια χαρά τα προλαβαίνω σχεδόν όλα! Θέληση να υπάρχει και όλα γίνονται, ακόμα κι αν πρέπει να στριμώξεις τον χρόνο σου, προσωπικά πιστεύω. Εξάλλου, τις καλύτερες και τις πιο χαρούμενες μέρες μου (αλλά και νύχτες βεβαίως-βεβαίως) τις έχω ζήσει όταν δεν είχα κάτι προγραμματίσει, όταν φαίνονταν ότι "πάλι μια απ' τα ίδια ξημέρωσε" ή αυτό που λένε "ξαφνικά προέκυψε". Οπότε, καταλαβαίνετε πως οι μέρες και οι νύχτες μπορεί να κυλούν φαινομενικά σαν να είναι όλες ίδιες αλλά τελικά ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου έρθει ή τι θα σου φέρει η μέρα και η νύχτα.

  Η Δευτέρα -από μικρή μέχρι και σήμερα- παραμένει η αγαπημένη μου μέρα. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί! Μάλλον αυτό το ότι είναι η 'αρχή' της εβδομάδας, εμένα μου αρέσει.  Κάνεις τόσες σκέψεις για το τι θέλεις να κάνεις ή και να ζήσεις μέσα στην εβδομάδα, που μόνο και μόνο αυτό εμένα με ιντριγκάρει. Τώρα αν φτάσει η εβδομάδα στο τέλος της και έχεις ή δεν έχεις καταφέρεις να κάνεις ούτε τα μισά, αυτό είναι άλλο θέμα.

  Η Τρίτη νομίζω, μου είναι ολίγον τι αδιάφορη να το πω;! Συγνώμη βρε Τρίτη μου αλλά σε ζω, σε χαίρομαι αλλά χωρίς να τρελαίνομαι κι όλας. 

  Η Τετάρτη είναι συμπαθητική. Σκέφτομαι πως είμαστε λίγο πριν την Πέμπτη και την Παρασκευή. Μου αρέσει που κάθε Τετάρτη η tv, σε συγκεκριμένο κανάλι, παίζει κάποια ελληνική ταινία, από εκείνες του παλιού καλού ελληνικού κινηματογράφου. Τετάρτη=ελληνική ταινία, π.χ. "Η Θεία από το Σικάγο", "Μια Ελληνίδα στο χαρέμι" κλπ. Δεν ξέρω αλλά τις Τετάρτες τις έχω συνδυάσει στο μυαλό μου με κάποια ελληνική ταινία. Και ειδικά μια παλιά καλή ελληνική ταινία, είναι τρομερή συντροφιά το βράδυ. Κατ' άλλα, πλέον δε βλέπω πολύ τηλεόραση. Καμιά καλή ξένη ταινία και καμιά ελληνική ταινία και καμιά φορά το τηλεπαιχνίδι "Άκου τι είπαν", συγκεκριμένα-επιλεκτικά κινούμενα σχέδια,  τίποτα άλλο!

  Η Πέμπτη περίεργος χωρίς κάποιον ιδιαίτερο λόγο μου αρέσει, την συμπαθώ, με φτιάχνει σαν μέρα. Νιώθω λίγο πιο free και πιο χαλαρή από τις προηγούμενες μέρες. 

  Η Παρασκευή εντάξει, νομίζω πως είναι μια μέρα που την αγαπάμε όλοι μας. "Επιτέλους Παρασκευήήήή!" και ποιος δεν το λέει αυτό, έ; Η Παρασκευή είναι μια μέρα λατρεμένη από μόνη της. Ακόμα κι αν έχεις να κάνεις τις τρελές δουλειές, π.χ ψώνια στην λαϊκή αγορά, πληρωμές κ.α. λες "Χαλάλι το τρέξιμο και η κούραση, έρχεται το Σαββατοκύριακο, θα ξεκουραστώ, θα χαλαρώσω και θα περάσω ωραία..." Άσε που από αυτή την ημέρα, βρίσκεσαι ή κανονίζεις με τους Φίλους σου τι θα κάνετε το Σαββατοκύριακο.

  Το Σάββατο είναι μια μέρα αποκλειστικά για να την περνάω εκτός σπιτιού, όσο γίνεται τέλεια, διασκεδαστικά και full χαλαρά με ανθρώπους που δεν βλεπόμαστε καθημερινά, όπως είναι οι Φίλες μου (αφού δυστυχώς αμόρε δεν έχω!). Θα συναντηθούμε σε κάποια από τα στέκια μας για να πιούμε το καφεδάκι μας, να συζητήσουμε, να πούμε καμιά βλακεία, τους προβληματισμούς μας, τα νέα μας, να ξεκαρδιστούμε στα γέλια, μετά να πάμε να φάμε κάτι, να περπατήσουμε στο Μοναστηράκι, στο Θησείο, στα Αναφιώτικα και γενικά να κάνουμε πράγματα απρογραμμάτιστα, ό,τι μας έρθει εκείνη την στιγμή στο μυαλό. Θέλουμε να πάρουμε παγωτό στο χέρι και να πάμε να περπατήσουμε;  Το κάνουμε και αυτό! Θέλουμε να πάμε σπίτι, να φάμε, να δημιουργήσουμε, π.χ. ζωγραφική, γράψιμο ή να κάνουμε χαβαλέ; Το κάνουμε και αυτό!  Απλά, ωραία, διασκεδαστικά πραγματάκια που κάνει το Σάββατο να είναι η πιο χαλαρή μέρα, μακριά από δουλειά, καθημερινές υποχρεώσεις, άγχος, τρέξιμο, πίεση του χρόνου. Και κυρίως είσαι σε επαφή με τα αγαπημένα σου πρόσωπα, που λόγω της δύσκολης και full καθημερινότητας με τις κάθε είδους υποχρεώσεις που έχει ο καθένας, 'χανόμαστε'. Εγώ θα πω και τούτο! Ευτυχώς που υπάρχει και το facebook (κι ας το κατηγορούν πολλοί) και το chat και το skype (δωρεάν όλα ακόμα) και μιλάμε και με αυτό τον τρόπο μέχρι να βρεθούμε κανονικά και από κοντά με τους ανθρώπους μας. Γιατί, τα τηλεφωνήματα (ειδικά αν δεν έχεις μονάδες) δυστυχώς είναι δύσκολα στην εποχή μας. Οπότε, μην ακούω κανέναν πια (ειδικά τους -κάθε τρεις και λίγο εξαφανισμένους- που τους ψάχνεις αλλά δεν απαντάνε ποτέ στις κλήσεις σου και στα μηνύματά σου. Όχι βρε παιδιά δεν είναι μπιχτή, είναι γεγονός!) να λέει κάθε είδους δικαιολογίες ότι δεν είχα μονάδες να σε πάρω, κ.α. ψευτιές. Μια χαρά fb έχεις και φαίνεται ότι μπαίνεις και σκοτώνεις την ώρα σου. Εμ, συγγνώμη αλλά αν δε το έλεγα, θα έσκαγα! 

 Και φτάσαμε και στην Κυριακή! Να σας πω ότι την Κυριακή μέχρι και πριν 2 χρόνια;! την μισούσα στην κυριολεξία αυτή την ημέρα! Μίσος κανονικό σας λέω! Έπεφτα σε θλίψη μεγάλη σας λέω! Αλλά έχω να θυμάμαι ότι το πρώτο μου ever τραγούδι (στίχοι) και ποίημα και γενικά η τρέλα μου με το γράψιμο ξεκίνησε Κυριακή και από τότε βρήκα λόγους για να κάνω την Κυριακή δική μου, Φίλη μου. Και τις Κυριακές με βρίσκει με Φίλες. Αν για κάποιον λόγο δεν με βρίσκει, με βρίσκει με τον εαυτό μου εκτός σπιτιού, σε κάποιο στέκι café δίπλα στη θάλασσα, με το laptάκι μου, γράφοντας και φυσικά περπάτημα. Αν όμως για κάποιον λόγο είμαι σπίτι (που 99% το μετανιώνω σε σημείο αν με 'βρίζω' διότι  'ηρεμία' και 'είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα' δεν παίζει) το πρωί θα δω κινούμενα σχέδια στη tv (ναι, είμαι μικρό παιδί ακόμα και βλέπω μίκυμαους), 1-2 ξένες ταινίες ή σειρές στο καπάκι στο pc, κάνω τα μποτέ μου, φτιάχνω κανένα γλυκό, συνήθως τηγανίτες ή κορμό και γενικά προσπαθώ να την χαρώ την Κυριακή γιατί ρε γαμώτο είναι μια όμορφη μέρα, αρκεί όμως να την ζεις διαφορετικά και ακριβώς όπως έχεις ανάγκη να τη περάσεις. Κι αν γίνεται μακριά από ανθρώπους μίζερους, μέσα στην αρνητικότητα και την φασαρία. Μην ξεχνάμε, η επόμενη μέρα είναι -και πάλι- Δευτέρα και άντε πάλι στην βαριά καθημερινότητα. 

 Προσωπικά, έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου, τα Σαββατοκύριακα, ειδικά τα Σάββατα να τα περνάω εκτός σπιτιού με Φίλες-ους και με ανθρώπους που με αγαπάνε και τους αγαπώ και θέλω τη παρέα τους και θέλουν κι εκείνοι την παρέα μου και κυρίως να μην χάσω την επαφή μαζί τους. Γιατί, μετά δεν θα ευθύνεται καμιά "βαριά καθημερινότητα" για το "χαθήκαμε" αλλά εμείς οι ίδιοι που δεν αφιερώνουμε λίγη ώρα ή λίγες ώρες από τον ελεύθερο χρόνο μας, που αν θέλουμε μπορούμε να βρούμε. Όλα τ' άλλα είναι ένα κάρο δικαιολογίες ή και ψευτιές για να μην ρίξουμε ευθύνες στον εαυτό μας. 

  Με απλά λόγια, οι μέρες και οι νύχτες μας είναι μια συνεχής  ίδια κατάσταση, δουλειά-σπίτι,σπίτι-δουλειά και ένα σωρό υποχρεώσεις. Το θέμα είναι εμείς οι ίδιοι τι κάνουμε;! Μπορεί όλα να μην είναι στο χέρι μας, αλλά είναι στο χέρι μας όλες τις ημέρες να τις κάνουμε να είναι πιο υποφερτές, λίγο πιο ζωηρές, πιο χαρούμενες, με ουσία και νόημα για τη ζωή μας. Να μην ξεχνάμε πως είμαστε άνθρωποι με ανάγκες, κι όχι ρομποτάκια που είναι προγραμματισμένα να ακολουθούν πάντα ένα πρόγραμμα. Καλό το πρόγραμμα στη ζωή μας, δε λέω αλλά ακόμα πιο καλύτερο είναι τα απρογραμμάτιστα που δίνουν τις πιο χαρούμενες στιγμές στη ζωή μας και νόημα στην ύπαρξή μας. Και το να βρίσκεις τη  θέληση, τη δύναμη, μικρά πραγματάκια, εικόνες, ήχους, γεύσεις, λόγους σημαντικούς ή και φαινομενικά ασήμαντους για να χαίρεσαι, όπως μπορείς, την κάθε μέρα σου, πάντοτε με ένα αληθινό χαμόγελο (γιατί μην ξεχνάμε "μέρα χωρίς χαμόγελο είναι μια χαμένη μέρα") είναι υπερ-αρκετό για να μπορείς να χαρείς και τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου.

(Συγγνώμη αλλά είπα να το πάω και λίγο παραπέρα το θέμα, αφού με ξέρετε!) 

Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε!

☞Διαβάστε επίσης:
_____________________
► Όλα τα Tag του blog!
► Όλα τα δικά μουTag!
► Δείτε διάφορα Project του blog...

_____________________________________
*Η ανάρτηση αυτή είναι πνευματική ιδιοκτησία του blog ♫ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ♫
Απαγορεύεται η ανα-δημοσίευση, η αποθήκευση και γενικά η αναπαραγωγή και μεταβίβαση των φωτογραφιών καθώς και των κειμένων από οποιονδήποτε και με οποιοδήποτε μέσο χωρίς την αναγραφή της πηγής και χωρίς πρώτα την έγκρισή της αρθρογράφου.
Όλα είναι επίσημα κατοχυρωμένα!
Με επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματος.
©Copyright 2010-2015 *ΜΑΡΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ (ΜΑΡΙΑ Π.)*